Ja volgens mij is dat ook zo. Ik had een miskraam en moest voor een echo. Dat kon pas vanaf week 6 en het liefst 6.5. uiteindelijk is de echo wel met zes weken gemaakt (ik hield het niet meer). Het was een kleine frummel maar het hartje zag je wel heeeeel erg duidelijk. Echt een witte stip die 'aan en uit' gaat zeg maar. Ik heb een foto in mijn album staan. Al zie je het hartje niet zo goed op die foto. Groetjes Senseemillia
sorry dat ik zo lang niks van mij heb laten horen, het is toch geeindigd in een miskraam dus ik moest het een en ander verwerken. voor iedereen die in hetzelfde schuitje zitten sterkte voor alle zwangere geniet ervan. groetjes marloes ps. ik kom wel weer terug
sterkte meis met dit verlies neem goed de tijd om dit een plaatsje te geven zorg goed voor elkaar en hopelijk zien we je gauw weer terug
sterkte loesje misschien ben je al weg hier of zit je op een andere forum. Maar ik wens je heel vee sterkte met je verlies. liefs loesmari
heel veel sterkte loesje. wat erg zeg. neem de tijd en hopelijk kunnen jullie er samen over praten. knuffel.
dit is een stukje van onze dagboek op de site. hoop dat jullie er wat aan hebben! De 1e termijnecho (zo bleek met 6weken) : 17 januari 2006 Zo kom je dan in het ziekenhuis waar je al allemaal vrouwen ziet zitten met hun mannen en hele dikke buiken. Helemaal trots al op het feit dat je weet dat je zwanger bent en er een wondertje aan het groeien is (ook al zie je het nog niet). Nog een beetje schichtig om ons heen gekeken toen we zo in de wachtruimte zaten tot we aan de beurt waren. Uiteindelijk mochten we de echokamer betreden en hoorden we na het inwendige onderzoek dat het vruchtzakje leeg was en dat we een week hadden om over de consequenties na te denken (laten weghalen/wachten op miskraam/miskraam in werking stellen) en we moesten maar blij zijn dat we tenminste zwanger konden worden.... De 2e termijnecho (7weken 1 dag) : 25 januari 2006 Wij met lood in de schoenen weer naar het ziekenhuis waar allemaal trotse bijna moeders met de hand op hun buik zaten en je de kindjes al zag schoppen... Eerst kleine uitleg gekregen vanwege de negatieve uitslag van de week ervoor... en toen weer naar het echokamertje. Heb me nog nooit zo naar gevoeld denk ik als op dat moment.. Gelukkig zei de echoscopist dat ze ons heel erg gelukkig kon maken want er was heel duidelijk een vruchtje te zien en het zag er goed uit (al was het enige dat wij zagen een kloppend klein boontje)! Maar je kan onze ontlading wel voorstellen!