Jeetje wat een heftige reacties allemaal... Ik kan goed met zowel mijn schoonouders als ouders, hoewel eigen ouders toch altijd net iets meer eigen zijn natuurlijk. Maar ik kan me goed voorstellen dat ze beide (vooral de moeders) graag de eerste week even komen kijken naar de baby en zien hoe het met mij gaat. En ik zou dat ook niet erg vinden denk ik. Mits het maar gelijk met de kraamzorg is, zodat het moment alleen en het moment met gezin alleen er ook is. Maar het lijkt mij heel logisch dat de opa's en oma's ook heel heel heel blij en trots zijn... Hier wordt door verschillende mensen geschreven alsof opa's en oma's hetzelfde soort visite is als ''kennis om de hoek'' en dat ligt toch wel anders?
nou dat vind ik dus ook! Mijn ouders deden mega omslachtig toen mijn dochter was geboren. Dan ging mijn man wat boodschappen doen en dan vroeg mijn moeder of hij dan wat mee wilde nemen voor haar want het was in de aanbieding bij ons en dan kwam ze wel even langs om het op te halen ofzo. (Benzine is al meer dan wat je bespaard). Of dan waren ze iets vergeten ofzo en dan kwamen ze even langs. Na 3 dagen heb ik maar gezegd dat ze geen excuus nodig hadden hoor om even bij hun kleindochter te komen kijken. Als ze maar even belden konden ze gewoon langskomen wanneer ze wilden. Voor hun is het ook allemaal heftig en zij zijn ook direct verliefd op de kleine.
Helemaal mee eens, hier kwamen ze de eerste twee weken ook zo'n beetje iedere dag (ouders en schoonouders) en dan zaten ze hier echt geen uren hoor. Als we aangaven dat het een keertje niet uitkwam was het geen probleem en kwamen ze gewoon een dagje niet.
Ik weet niet hoe ik het zou vinden wanneer mijn schoonouders iedere dag op de stoep stonden, maar ik zou het in ieder geval wél belangrijk vinden dat ze van te voren even een tijd zouden afspreken met mij en dat ze het ook accepteren wanneer ik zeg dat het even niet uitkomt oid. Maar mijn ouders en schoonouders zijn juist allemaal heel erg voorzichtig daarmee, die zullen eerder 10x vragen of het écht wel kan en ook zeker na een half uurtje al zeggen dat ze weer gaan (en dan pas na lang aandringen blijven zitten voor nog een half uurtje) oid. Dus ik verwacht er zelf geen problemen mee, gelukkig. Lijkt me erg vervelend als je je (schoon)ouders níet duidelijk kan maken wanneer je even geen zin/tijd hebt in bezoek.
Mijn ouders en so waren heel regelmatig welkom. Niet elke dag maar wel veel vaker dan normaal. Mijn ouders kwamen om de dag en dan even een hakf uurtje. Mijn so kwamen toen Ties was geboren 1-2x per week. Ik vond dat prima, ze wilden natuurlijj hun eerste kleinkind leren kennen! Alleen mijn sm werrd heel bezitterig over MIJN kind, wilde hem steeds direct hebben en was beledigd als ze hem dan niet gelijk kreeg. Toen mijn tweede werd geboren kwamen ze veel minder vaak en alleen op onze uitnodiging... Dat was ook niet de bedoelingm ze mochten echt wel kangskomen alleen moest sm accepteren dat Sam mijn kind is en ik dus de voedingen/verzorging doe en niet zij.... Maar iedere dag langskomen als jij weet dat je dat niet aankan is absurd. Je kraamhulp zal heel erg voor jouw belang opkomen als zij merkt dat je veel rust wilt. Dat deed de mijne ook!
Ik denk dat het hier niet zozeer gaat om het feit of schoonouders langskomen en hoe vaak, maar maar om de manier waarop dat bepaald/geregeld wordt. Als je een goede band met ouders/schoonouders hebt is het natuurlijk leuk als ze langskomen, ook al is het maar eventjes als jij je misschien niet zo fit voelt. Maar zoiets moet in overleg gaan. Als mensen beslissingen gaan nemen zonder te vragen wat jij er zelf van vind, dan is het ineens een stuk minder leuk. Dan is het eigenlijk gewoon inbreuk op je privacy. Ik heb zelf helemaal hetzelfde gevoel. Mijn schoonouders wonen gelukkig ver weg, dus die zullen niet al te vaak komen. Maar mijn moeder staat helemaal klaar om van alles voor ons te doen. Ik heb een goede band met d'r, en ik vind het allemaal erg lief. Maar ik moet er toch niet aan denken dat ze tijdens de bevalling op de gang gaat zitten wachten of dat ze in mijn kraamtijd van alles komt regelen (of bepalen hoe dingen moeten). Ik krijg acuut stress van die gedachte. Bij je eerste kindje weet je gewoon niet wat je te wachten staat. Bevallen enzo is allemaal al spannend genoeg, je hebt daar niet nog eens de stress bij nodig dat familie (mogelijk) hun zin doordrijft (in watvoor opzicht dan ook), ook al is het allemaal reuze goed bedoeld... En natuurlijk moet je rekening houden met nieuwsgierige opa's en oma's. Maar jij bent als kraamvrouw bij aan het komen van een aanslag op je lichaam (zowel fysiek als emotioneel). Dus mensen moeten net iets meer rekening houden met jou dan jij moet met hen...
Ik heb even niet alle reacties gelezen, want ik denk dat er misschien meer aan de hand kan zijn. Maar ik kan me als jij echt zo fel hebt gereageerd naar je schoonmoeder heel erg goed voorstellen dat ze daardoor gekwetst is. Ik denk dat zoiets uit enthousiasme voor een nieuw kleinkind gezegd word en dan krijg je zo'n felle reactie. Van je vriend kan ik me ook goed voorstellen dat hij jou daar op aan gesproken heeft en vind het eerlijk gezegd netjes dat hij dat niet heeft gedaan waar zijn ouders bij waren (zo heeft hij jou niet afgevallen ten overstaande van hun). Los daarvan kan ik heel goed begrijpen dat je geen zin hebt om elke dag je schoonouders over de vloer te hebben. Ik denk dat als je rustig uitlegt waarom zowel je vriend als schoonouders daar respect voor moeten hebben. Ik denk dat je dit met je vriend zou moeten bespreken en dan een gesprek met je schoonouders zou kunnen aangaan om je excuses voor je botte reactie te maken en uit te leggen dat je het niet kwaad bedoelde (misschien dat je door de hormonen wat heftig reageerd?) en vertellen dat je behoefte hebt aan wat tijd alleen met jullie kindje. Het is niet dat je iets tegen hun hebt. Misschien kun je afspreken dat jullie het er voor nu niet meer over hebben en er in de kraamweek wordt aangegeven waar je wel en geen behoefte aan hebt omdat je nu nog niet weet hoe je je dan zal voelen? Ik heb nl bij de eerste ook keihard geroepen dat ik in het ziekenhuis genoeg had aan familie en niet ook nog eens de vrienden wou laten komen. Achteraf waren we zo trots en voelde ik me zo goed dat we de beste vrienden alsnog gebeld hebben met de mededeling dat als ze zin hadden ze langs mochten komen.
Sorry maaruhhh ik zei al ik heb hele lieve schoonouders maar ik wil niet dat ze elke dag komen. Als ik contact had met mijn eigen ouders zeg ik precies het zelfde. Dat is toch heel normaal als je dat niet wilt? vooral als je zelf ook helemaal moet wennen aan alles.
Ik kan je reactie mij best voorstellen.(en onder invloed van al die hormonen zeg je ook vaker iets geïrriteerde ik tenminste wel) Ik hoef mijn souders ook niet elke dag op de stoep. En als mijn eigen ouders nog leefde hoefde die ook niet elke dag te komen. Maar wat ik juist erg vond was dat bij onze tweede diezelfde dag nog een szus en zwager met hum 4 kinderen kwamen dat vondt ik echt erg. Mijn andere zwagers en szussen kwamen ook de zelfde avond, maar die lieten hun kinderen thuis en stakken even 5 minuten hun hoofd om de deur dat vondt ik top. Ik had gelukkig wel een heel goede kraamhulp die mijn zwager en szus met kids en half uur later wegstuurde. Maar wat ik wel fijn vond zowel bij onze eerste als tweed mijn souders kwamen de eerste week maar 1 keer en zodra de kraamhulp weg was belde ze regelmatig of ze een dag moest komen helpen of wat voor me kon doen. dat was misschien 1 - 2 keer in de week. En ik verwacht eigenlijke dat als straks de derde er is dat mijn souders weer zo zijn en jammer genoeg die zwager en szus ook.
Als jij dan zulke lieve schoonouders hebt dan snap ik dat je schoonmoeder gekwetst is. In haar enthousiasme heeft ze dan geroepen dat ze elke dag komt kijken. Jij zou je op zijn minst misschien kunnen zeggen tegen je schoonmoeder dat je wellicht wat fel hebt gereageerd. Dat ze welkom is maar dat je eerst wilt afwachten hoe jij en de baby de bevalling doorstaan en aan de hand daarvan bekijken hoe vaak je schoonouders kunnen komen. Zo hebben zij het gevoel betrokken te zijn en heb jij de touwtjes in handen om te bepalen wat er gebeurt.
Zijn schoonzus zegt als je ze om de dag laat komen (wat ik wil) zeggen hun om hun beurt ze MOETEN maar bellen wanneer wij welkom zijn. Ze kennen alleen maar boos en blij en daar tussen in bestaat niet. .. Ik heb er gisteren ook heel even met mijn vriend over gehad. en hij begint mij eindelijk te begrijpen. en heb hem ook heel duidelijk gemaakt. als ik contact had met mijn ouders en mijn moeder had het zelfde geroepen en dat ik dan ook zei van nou dat dacht ik niet. dat is iets wat ik niet wil want wij moeten er zelf ook aan wennen. Mijn vriend wil nog met hun alleen om de tafel zitten en er over praten. Hij zei ook wat ze bij hun 2de klein kind hebben gedaan moeten ze zelf weten maar wij zijn straks wel de ouders. en ik dacht hehe EINDELIJK hij begrijpt mij.
Dat is zijn schoonzus en zijn zij dus niet zelf. Misschien als je uitlegt dat je bang bent voor dezelfde reactie als bij je schoonzus, dat er gewoon over gepraat kan worden en zij ook meer begrip naar jou toe tonen. Hoe dan ook vind ik jou felle reactie niet normaal (snap heus wel dat je door de hormonen zo kan reageren hoor), naar wie dan ook.. Ik denk dat los van het hele gedoe om wanneer wel en niet laten komen je daar je excuses voor aan zou moeten bieden.. Wel fijn dat je nu het idee hebt dat je vriend en jij op dezelfde lijn zitten, dat is erg belangrijk.