Ik heb een dochter van 3 jaar (pittige tante) en sinds 18 dagen een zoontje. De hele zwangerschap heb ik haar er al op voorbereid dat ze een broertje krijgt en ze vond het allemaal heel spannend. Elke ochtend mijn buik insmeren en het over haar broertje hebben tegenover anderen. Toen hij geboren was, was ze de hele week een totaal ander kind. Niet luisteren, brutaal, om elke scheet huilen etc. De week erna trok ze al aardig bij en op kdv zeiden ze ook dat ze weer een stuk rustiger en zichzelf was. De start was niet echt florisant, 3 lt bloed verloren, paar dagen in ziekenhuis gebleven omdat zoontje koorts had bij geboorte en antibiotica kreeg. Nu natuurlijk thuis en meneer slaapt overdag eigenlijk heel goed en in de avond, zeg even na 7 uur, wordt het allemaal minder. Hij krijgt eten en is ook moe, maar zodra ik hem neerleg in bed gaat hij huilen. Zijn kamer is naast die van mijn dochter en ik ben bang dat hij haar dan wakker huilt, als hij alleen zou zijn, zou ik hem veel langer laten huilen, nu haal ik hem er maar weer uit en houd ik hem bij me tot hij slaapt. Leg hem ook maar in zijn mandje op onze kamer ipv zijn eigen kamer (overdag wel eigen kamer) Vervolgens komt hij wel zo elke 3 uur en de ene keer gaat hij gelijk weer slapen en de andere is meneer toch echt anders van plan. Leg ik terug en dan huilen, ben soms een uur verder (sinds fles) voordat hij weer slaapt. En vervolgens komt hij zo kleine 3 uur later weer. "leuke' bijkomstigheid is dat mijn dochter nu ook ineens wakker wordt s nachts en dan naast me staat dat ze bij me wil liggen. Werd ze voor baby ook wel eens maar nu dus vaker en dan wil ze dus niet verder slapen in eigen bed. Ja, na een klein flesje melk maar vaak staat ze daarna ook gewoon na 5 min weer naast me. Weer terugbrengen en dan zeggen dat ze niet wil slapen (bedenk, het is 2 of 3 uur he!), of lekker gaan huilen om papa. Dan haalt ze echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik wil ook slapen want de baby is dan net geweest of komt dan snel erna weer. Herkent iemand dit? Iemand tips? Ik ben zo langzamerhand gesloopt. Ik had mijn slaap altijd al nodig maar nu nog meer. Papa maakt zich er schijnbaar wat minder druk om. Maar ja, hij slaapt ook gewoon, wordt pas wakker als ik hem wakker mep. pfff sorry hoor, even kwijt. gr Tini
Het kost wat tijd om te wennen, mn dochter was bijna twee toen haar broertje kwam. De eerste week/10 dagen ook echt strontvervelend, eigenlijk geen land met haar te bezeilen. Langzaamaan ging het beter, het kost echt tijd. Probeer niet al te boos op haar te worden (zolang ze niet echt te ver gaat) anders ontwikkel je misschien ook een patroon van negatieve aandacht vragen. Het is erg zwaar maar probeer je zelf voor ogen te houden dat het over een tijdje beter gaat, je zoontje door gaat slapen, zij weer wat gewend is en de rust wederkeert. Het was niet zo dat het na een maand compleet over was, bij vlagen kwam (en komt) het nog terug maar we zijn nu 10 maanden verder en ze is dol op haar broertje, soms zit ie natuurlijk in de weg maar das normaal! Veel succes en probeer het ook aan te kaarten bij je man dat hij zich misschien wat meer bezig kan houden met je dochter of juist me de baby en jij met je dochter de dingen doet die je vroeger ook deed.
Zooo herkenbaar! Zoontje van 2,5 en dochtertje van 4 weken oud... Mn zoontje is nog steeds onuitstaanbaar, maar... miet zeggen: het gaat wat beter. Eerste week lag ik in het ziekenhuis en is hij veel bij mn schoonouders geweest 9 man moest werken), is gruwelijk verwend met cadeaus en snoep en alles mocht en kon. Hij is echt even onhandelbaar geweest toen thuis weer alles in het oude ritme moest... tegen zn zusje is hij erg lief en zorgzaam, maar met de kraamvisites is hij hyper en hangt ie de clown uit en wil hij niet naar bed. Logisch allemaal maar zo vermoeiend en irritant! Buiten de visites om is hij ook echt van slag. Is niet meer zindelijk, poept expres in zn broek, knoeit expres met eten, echt negatieve aandacht vragen. Erg drammerig zijn... mn kleine meid krijgt vaka helemaal niet de aandacht die ze verdient, gewoon omdat mn zoontje alle aandacht vraagt. Hoewel ik ECHT heel erg mn best doe om hem persoonlijke 1 op 1 aandacht te geven, hem overal bij te betrekken, hem te complimenteren, positief te benaderen enz. Dan de dingen waar jij tegenaan loopt: die huiluurtjes kennen wij hier ook. Peuterzoontje raakt volledig over de rooie als mn dochtertje overstuur huilt bij krampjes bijv. Ik probeer uit te leggen dat er een reden is waarom ze huilt. Dat ze buikpijn heeft of wat dan ook. En dat baby's eenmaal veel huilen omdat ze nog niet kunnen praten. Langzaam aan gat t beter. hij huilt nog wle mee maar rent meestal niet meer weg. Ik zou mn dochter ook vaker willen laten huilen in geval van vermoeidheid bijv maar doe ik ook minder dan toen bij mn zoon omdat ik bang ben dat ze hem wakker houdt. Ik laat haar daarom savonds vaker in de box slapen ipv op de bovenverdieping. In geval van krampjes of huiluurtje of wat dan ook ben ik vaak ook 10 minuten aan het sussen om dan een hazenslaapje van 10 minuten door te komen en dan begint het weer. had er laatst een topic over geopend en schijnt dat meerderen dit hebben maar dat het op een gegeven moment zelf beter wordt en ze beter in staat zijn om zelf in slaap te vallen. ik gebruik zelf de puckababy inbakerzak. ik heb het idee dat ze hierdoor wel rustiger en langer slaapt. Dat snachts wakker worden is ook herkenbaar helaas. Mijns insziens puur aandachttrekkerij. Maar wordt er niet boos om, tos allemaal begrijpelij, toch? Mijn zoontje wordt snachts huilend wakker en dan moet hij ineens zn knuffelaap, moet het licht aan, is zn tut kwijt of meer van dat soort ongein. En dan wordt ie smorgens vroeg om 6 uur wakker en wil hij bij ons. Op dat tijdstip laten we het toe. Ik ben voorzichtig met dingen die hem het idee zouden kunnen geven dat wij zn zusje voortrekken ( die wel in ons bed tijdens de fv en hij niet...). Ongein in de nacht ben ik wel resoluut in. Tijd om te slapen! Anders wordt t van kwaad tot erger en worden zn wensen en eisenlijstje steeds langer! Tegenwoordig moet het licht aan op zn kamer snachts, nou prima, dan slaapt ie maar met het licht aan! Ik bepaal wat acceptabel is of niet en daar hou ik me dan ook aan. Tis lastig maar ik hoop dat het vanzelf beter wordt als de situatie wat gewoner wordt.
Hier ook herkenbaar! Mijn dochter is 19 maand en haar zusje is nu 4 weken. Het was al een pittig meisje, maar viel goed mee. Nu ben ik natuurlijk moe en prikkelbaarder en zo'n babytje, daar ben je soms ook wel even mee bezig. Ik geef bv en kan soms best lang duren vooraleer ze slaapt. Ik leg haar neer en ze gaat huilen, of ze heeft krampjes en moet getroost worden,.. Haar zus luistert gewoon niet en daagt me uit, wat vermoeiend is. Gelukkig zijn de nachten oké, ik zou gek worden denk ik. En mijn zoon blijft gelukkig ook zichzelf . Ik hoop met jullie mee dat het snel overgaat!
ook hier heeel herkenbaar! heeft een aantal weken aangehouden en daarna kwam het leventje weer in gewoon vaarwater. tot die tijd is het idd even volhouden! vervelend even he! veel succes en vergeet niet te genieten van je kleine beeb!
Dit kost gewoon veel tijd. Mijn jongste is heel onverwachts met 34 weken geboren. Ik was ineens 's morgen weg, tot grote schrik van de oudste. Ze had ineens een zusje die aan allerlei toeters en slangen lag en mama lag in het zh. Toen veel op en neerreizen naar het zh. Het heeft zeker een paar maanden geduurd, eer ze wat rustiger werd en aan alles gewend begon te raken.
Oh vreselijk, dat is ook mijn grote angst. (bij ons komt de kleine over 2 mnd) 't is natuurlijk ook zo'n grote verandering voor haar. Veel sterkte ermee. Hopelijk gaat het snel beter.
Het gaat al iets beter maar ze is helaas nog vaak onuitstaanbaar. vooral in de middag omdat ze niet meer wil slapen en ze het toch echt nog wel nodig heeft. Lijkt ze helaas op mij, ook mijn slaap nodig. Af en toe krijg ik haar nog zover maar eigenlijk is ze daarna nog steeds moe. Wat een 'feest' als het bedtijd is! Maar dan begint meneertje. Gelukkig gaat het iets beter en is het vaker een kwestie van even beneden en dan wachten tot hij gaat geeuwen en dan boven flesje en wegleggen. vaak slaapt hij al bij boeren. Dan 4 uur slapen, fles, 3 uur, fles en weer ongeveer 3 uur. Helaas is hij de laatste 3 uur altijd wat 'luidruchtig', veel kreunen en steunen. Herkenbaar? Net of er wat dwars zit. En overdag slapen als een gek! Vanmiddag heeft hij van 13.30 tot 18 geslapen! Maar goed, maar hopen dat het snel voorbij gaat. Nu begint hij sinds vandaag ineens veel te niezen en een soort van te hoesten. Hoop dat dit niet een voorbode van meer is...
Er gaat een lekker verkoudheidsvirusje rond, dus dikke kans dat hij dat opgepikt heeft. Voor wat betreft de andere dingen: overdag echt na max 4 uur na zijn voeding wakker maken en voeden, want je laat hem nu zijn ritme omkeren en dat is niet handig en dat ga je dus 's nachts merken. Verder zal je man in actie moeten komen: jij EN de nachtvoedingen EN je dochter, dat kan natuurlijk niet! Dat hij uit zichzelf niet wakker wordt, is vervelend, maar daar verander je niet zoveel aan. Wees daar dus ook niet geirriteerd over, maar spreek wel waf dat je hem dus wakker maakt en mag maken, en dat hij dan ofwel een nachtvoeding van je overneemt, ofwel dat hij de zorg voor je dochter oppakt, (alhoewel ik voor het eerste zou opteren, zodat je dochter wat aandacht van jou kan krijgen/inhalen).
Het is een grote verandering voor haar, en je gaat er echt gek van worden en het duurt even. Wat je kan doen: volhouden en accepteren. het is een fase en het gaat echt voorbij! (En blijf geduldig en lief, ze is haar plekje en mama ergens een beetje kwijt. komt goed)
Jippie, we zijn niet de enigen! Hier ook alleen maar herkenning! Het gedrag van zoonlief tot en met de nachtvoedingen en een wakker kind en slapende vent! Wij hebben wel afgesproken dat ik hem voor alles mag wakker maken, maar toch. De enige rustige momenten bijna zijn hier de middagdutjes... welliswaar met zoonlief naast me want zelf slapen wil hij niet meer overdag. Maar dan is hij ook superlief, en naar dochter is hij ook heel erg lief, gelukkig.
Idd proberen lief te blijven voor je meisje, haar wereld staat echt helemaal op zn kop (maar ik begrijp dat dit om 2u snachts moeilijker is hoor). En man moet in de benen. Desnoods de babyfoon naast zn kussen. Jan en ik hebben de taken verdeeld: ik T (borstvoeding) en hij M. Dan was het nog pittig hoor. Jan wordt bijna eerder wakker dan ik van de kinderen, dus dat scheelt natuurlijk ook. Succes!