Ben niet meer samen met de vader van mijn dochtertje. Maar mijn huidige vriend en ik willen er graag nog 2 bij. Dus in totaal 3 kindjes, als het ons gegund is. Helaas moeten we daar nog 1,5/2 jaar mee wachten dus zal ook een flink leeftijdsverschil komen tussen mijn dochtertje en evt andere kindjes.
Wilde er altijd 4 en dan 2 bij 2 kwa leeftijd ongeveer. En dat is ook gelukt. Denk dat we er straks wel klaar mee zijn. Geen zorgen over ruimte in huis of financiën tot nu toe. En ja die auto zit lekker vol straks
Man: 3 Ik: 4 Daar moeten we het dus nog even over hebben, haha! Gelukkig is het voor ons financieel en qua ruimte of auto geen probleem. Maar een zwangerschap is voor mij nogal zwaar, en onze leeftijd speelt voor mij nu ook een rol (ik ben nu 34 en mijn man 39). Dat zou mij tegenhouden. Dus ja, voor iedereen zijn de afwegingen weer anders, maar ik denk wel dat praktische dingen het verliezen t.o.v. gevoel. Tenzij de praktische zaken echt niet op te lossen zijn. Dus wat zegt je gevoel als je je bedenkt dat je nooit meer een kind erbij zal krijgen? Of als je je bedenkt dat je straks weer een baby hebt om voor te zorgen?
Hoi belle! vroeger dacht ik dat ik 4 kinderen wilde, Later is dit bijgesteld naar 2 maar liever 3. ik wilde niet te laat moeder worden, niet na mijn 33 zwanger raken. Uiteindelijk bleek bij de tweede zwangerschap in verwachting van een tweeling, dus de keuze is voor mij uiteindelijk gemaakt. Ik ben nog geen 30 en heb nu al 3 kinderen! En helaas, er is wel degelijk verschil tussen 2 of 3. Ik kan het niet aan, het is TE zwaar. Ik heb nu hulp in huis, eerst van familie en nu extern. Maar dat heeft mede te maken met de ziektegeschiedenis van mijn kinderen en mijn eigen gemoedstoestand. Wanneer ze gezond geboren waren dan was het een heel ander verhaal, en het is een een-eiige tweeling en doen bijna alles tegelijk en hebben tegelijk honger, en dat heb je meestal ook niet. Nu kijk ik heel anders naar mensen met 2 kinderen, zij hebben het gewoon goed! Tenzij je inderdaad een heel aantal jaren ertussen laat zitten tussen de 2de en derde, dan is het denk ik best wel goed te doen. Maar wat als het dan een tweeling of drieling blijkt te zijn? dan heb je een andere auto nodig, moet je verhuizen.. Is het dan nog allemaal te doen? Wat als je kindje dan niet gezond is, en je net als mij eindeloos in het ziekenhuis bivakkeerd naast de couveuse van je kindje, je andere kinderen daardoor 15 weken bijna niet ziet omdat je zover van huis bent. je weet nu wat je hebt. Maar andere kant is, stel je bent straks oud en bejaard en overziet je leven en denkt.. had ik maar.... Dus eigenlijk is er niets op te zeggen dan, volg je voel. doe wat goed voelt. Heel veel succes! PS ik ben ontzettend blij met alledrie mijn kinderen en ik had er geen een willen missen! ik wacht op het rustige vaarwater
Ik ben 31 en we hebben 2 kindjes. Een meisje van 3 en een jongen van 1.5 jaar. Ik dacht altijd dat ik er nog een derde bij wilde, maar ik vind het zo druk. Er zit natuurlijk weinig leeftijdverschil tussen, maar als ze ouder zijn benauwd het me om weer helemaal opnieuw te beginnen. Ik vind het ook heerlijk dat ze ook zelfstandig kunnen spelen. De jongste kan nu alleen van de glijbaan in de tuin en dat is ook weer een stukje rust. Ik moet nu dus absoluut niet aan een derde denken, maar je weet nooit hoe het loopt!!!
Het zal voor mij bij 1 kind blijven, mijn vriend heeft al 2 grote dochters (15 en 9). Aan de ene kant vind ik het jammer en aan de andere kant ben ik dankbaar dat ik een dochter heb mogen krijgen en ben ik daar heel gelukkig mee.
Wij willen er heel graag 3 maar dat kan niet in dit huis. Denk dat het wel binnen een jaar verkocht moet worden als we daar aan willen beginnen. Wil geen 4 jaar leeftijdsverschil nl. Anders houden we het ws bij deze 2.
Kijk je dan niet naar ruimte, het financiële plaatje e.d. of kijk je daar toch ook wel naar en hoeveel persoonlijke aandacht je je kinderen kan geven e.d.
Ik zou het liefst 3 of 4 kindjes willen, mijn man wil er 2. We zijn nu net bezig voor een brusje. Misschien dat hij in de toekomst nog bijdraait voor een derde en anders zou ik al heel gelukkig zijn met 2 natuurlijk!
Ik heb altijd gezegd dat ik 5 kinderen wil en zo denk ik er nog steeds over. Mijn vriend wilde nooit kinderen, maar na Milan wilde hij toch nog wel een tweede. Helaas is het voor hem nu echt klaar, al hoop ik stiekem nog steeds dat hij ooit nog van gedachten veranderd.
"Vroeger" zei ik altijd dat ik 4 kinderen wilde. Ik heb 1 zus en dat vond ik saai. Ik kwam altijd graag thuis bij een vriendinnetje die uit een groot gezin komt, dat vond ik veel gezelliger. Nu ik eenmaal moeder ben denk ik hier iets anders over.. Ik heb nu 1 dochter, en over een half jaar komt daar -als alles goed mag blijven gaan- nog een dochtertje bij. En ik heb sterk het gevoel dat we dan echt compleet zijn.
Ik wou er altijd 3, mijn man geen één. Nu hebben we dus een kleine meid. Nu wil ik graag een tweede, mijn man evt. ook wel (het hoeft van hem niet overigens, hij is zo ook blij.) Maar we moeten eerst nog een jaartje of twee wachten in verband met een nieuw huis. Nu zat ik gisteren te denken dat als ik straks nog een meisje krijg, dat ik dan eigenlijk nog wel voor een jongetje wou proberen. Maar goed, straks zit ik met 4 meiden ofzo (ook leuk, maar wel veel.) Nou ja, we moeten maar even zien...
Wij hebben allebei altijd gezegd dat we graag drie kinderen zouden willen krijgen. Nu hebben we er twee gekregen en lijkt het ons praktisch gezien het handigst om het zo te houden.
ik had altijd een idee van twee of drie. na de tweede wat echt een klote zwangerschap was twijfelde ik best wel...maar 2,5 week geleden stond ik ineens met een positieve test in mn handen dus hoefde ik niet meer te twijfelen. hierna houdt het voor mij wel op. maar mn man zou er denk ik nog wel een vierde willen.
Mijn "ideaal" was twee kinderen maarja, je hebt het niet altijd voor het zeggen....ben nu voor de eerste keer zwanger en gezien m'n lichamelijke toestand en leeftijd zal het ook de laatste keer zijn.
ja dat denk ik ook hoor! Het is tenslotte gewoon een kindje wat aandacht nodig heeft.. Maar kwa spullen enz heb je natuurlijk alles al...ja de kleren als het een ander geslacht is die moet je dan nieuw aanschaffen
Wie zegt dat ze daar niet naar kijkt? Het kan toch net zo goed zijn dat daar allemaal al over nagedacht is en hartstikke goed zit. Jammer dat mensen meteen vragen beginnen te stellen over het financiele en ruimte als mensen voor een groot gezin gaan. Ik heb juist bewondering voor die moeders die dat aangaan en aankunnen! Ik wou dat ik meer zelfvertrouwen had, dan was ik ook voor 5 gegaan!
M'n schoonzus heeft drie meiden en die zei gister toevallig dat ze de overgang van 1 naar 2 zwaarder/moeilijker vond dan die van 2 naar 3...