ooh nnika! wat mooi! die bacterie had ik ook tijdens mijn zwangerschap, in belgie bevallen wij zowieso in het ziekenhuis, en ik heb er geen last van gehad, enkel inderdaad een flesje antibiotica vlak voor de bevalling. Ons meisje is kerngezond!
Hallo dames, Wat fijn dat ik eindelijk lotgenoten heb gevonden!!! Wij zitten in precies hetzelfde schuitje, mijn partner heeft ook een translocatie. Het welbekende Robertiaanse defect, chromosoom 13 en 14. Mijn man heeft een hele zielige hoeveelheid zaadcellen (ver beneden de 1 miljoen). Een paar jaar geleden heb ik de anticonceptie aan kant gelaten, na een jaar proberen ben ik nog steeds niet zwanger geworden. Vanwegen een cyste is manlief bij de Uroloog geweest en daar hebben ze de translocatie ondekt. Ik was in shock, mijn man trok zich daar eigenlijk niets van aan en had zoiets van dat er maar een goede zaadcel nodig is voor een bevruchting. De Uroloog zelf was heel erg somber, hij schatte de kans nihil om spontaan zwanger te worden en ICSI is de enigste optie volgens hem. En dan nog zit de kans er dik in dat er dan een zaadcel gepakt wordt met een chromosoomafwijking. Toenertijd hebben we het erbij gelaten, ik was ook niet echt met kinderen bezig. Dan maar een kindvrij leven. Maar prompt werd ik 3 maanden na die afspraak met Uroloog spontaan zwanger! Van een prachtig gezonde zoon. We zijn onzettend gelukkig met deze werfelwind, had me nooit kunnen voorstellen dat het moederschap zo mooi kan zijn. Daarna volgden een paar jaar heftige gezondheidlijke tegenslagen (Aneurysma, kort daarna een immuunziekte). Een roerige tijd heb ik gehad met veel ziekenhuisopnames. Een nu is eindelijk de rust terug gekeerd en gaat het heel goed met mijn gezondheid. Inmiddels ben ik midden 30 geworden en beginnen mijn eierstokken behoorlijke te rammelen. Ik ben na het stoppen van de pil meteen de eerste ronde zwanger geworden. De roze wolk duurde helaas maar 10 weken, bij de eerste echo bleek dat het hartje bij 6 weken gestopt is. Toevallig was een klinische geneticus erbij en die stelde meteen de conclusie dat het zeker met de translocatie te maken heeft... Maar goed, het dillema is dus dat ik eigenlijk zo snel mogelijk zwanger moet worden omdat ik van medicatie afhankelijk ben voor de Immuunziekte. De medicatie mag niet gebruikt worden tijdens de zwangerschap. En een vruchtbaarheidsbehandeling wil mijn partner pertinent niet. Volgens hem moeten we blij zijn met wat we hebben en van de rust genieten die we naar de zware tijd hebben gehad. Sorry voor het lange verhaal, maar het is zo fijn om eindelijk mensen tegen te komen die hetzelfde hebben.
@Nnika: wat fijn dat het goed gaat met jullie meisje, kan me zo goed voorstellen dat je blij bent als ze er eenmaal gezond en wel is!!! Dat hadden wij ook de hele tijd. Eerst zien, dan geloven... Die GBS-bacterie is op zich inderdaad niet zeer ernstig, zolang je tijdens je bevalling voldoende antibiotica krijgt, dan is de kans dat je dochter er iets van oploopt, klein. @Beginneling: goede uitgangsecho gehad? @Nina: welkom! Fijn hè, die herkenbaarheid? Jullie hebben ook al een heleboel te verduren gehad zeg! Maar ook al een gezonde zoon, dus ook jij weet dat het spontaan goed kan gaan. Nu alleen graag nog een keertje, hè! Spannend hoor! Hier: op zoek naar een eisprong...
nina welkom hier! ik vond die herkenning ook zo fijn! heel veel succes met het zwanger worden Kounelli, hopelijk vind je hem snel zeg! werken jullie dan met ovu testjes? welke gebruik jij? ik heb om van Liene zwanger te worden sensitest gebruikt, en ondanks negatieve comentaren is het daarmee hier toch gelukt
@Petra, ik gebruik ook de Sensitesten en ook ik ben de vorige (mislukte) zwangerschap in een keer zwanger mee geworden. Voor mij werken ze ook goed.
Hier heb ik mij ei gevonden, beetje sneller dan verwacht, mijn cyclus wordt steeds normaler... Maar helaas is de donor niet thuis vandaag, dus hebben we een maandje pauze, het is niet anders. Heb nu met hem afgesproken om volgende maand een nieuwe poging te doen en dan raak en 9 mnd blijven zitten, lijkt me een mooie deal, toch? @Petra: ik gebruik altijd de digitale ovutests. Heb in het begin ook een keer de sensitest geprobeerd, maar die deed niets bij mij, terwijl de digitale altijd klopt, dus hou ik die maar, aangezien ik één lucky shot heb elke maand moet dat wel op het goede tijdstip, hè?
@Kounelly, wat lastig zeg! Welke translocatie heb jij? Kun je geen eitjes in laten vriezen en zaadcellen zodat het niet lastig is om een goed moment in te plannen. Lijkt me handig, maar of dat kan weet ik niet.
Hallo allemaal, Het is inderdaad wel prettig om te weten dat je niet de enige bent met een translocatie, al wens ik het niemand toe. Wat een verhaal heb jij ook, Nina! Wat een heftige tijd. Ik heb zelf de translocatie 13/14. En toevallig ook een gezond zoontje. Helaas heb ik ook een kindje moeten verliezen. Kounelli: je schreef ergens over de vraag hoe om te gaan met het opnieuw zwanger worden. Ik ben daar ook wel erg mee bezig. Ik wil graag nog een kindje, maar ik weet echt niet tot hoever ik daarin zal willen gaan. Ik zie zo op tegen een zwangerschap, weer die onzekerheid, weer de tijd die tergend langzaam voorbij kruipt. Ondertussen zijn we het wel weer aan het proberen. Heel dubbel allemaal. En als het dan via een medisch traject moet lijkt me het helemaal zo lang duren allemaal, dat is tot nu bij ons niet aan de orde. Groetjes, Elmootje
@Elmootje, is je zoon ook spontaan opgewekt of door de medische molen? Ik zal een vruchtbaarheidsbehandling zeker onderschatten, maar ik zou er wel zweet en tranen voor over hebben. Het is dat mijn partner absoluut niet aan wil beginnen, geen denken aan. En als ik hem de voordelen opnoem dan heeft hij wel genoeg argumenten paraat om het niet te doen. Maar goed, ik kan hem natuurlijk niet dwingen. Vindt het alleen zo zielig voor mijn (inmiddels 10 jarige) zoon. Je hebt het over een kind dat jij verloren hebt, was het een vroeggeboorte of een miskraam? In jouw ondertekening zie ik namelijk twee sterretjes. Heftig zeg.
@Nina: de zwangerschap van mijn zoon kwam spontaan, ik heb nog geen moeite gehad met zwanger worden gelukkig. Ik heb wel eens een infopakketje over IVF-PGD opgevraagd, toen ik mijn eerste zwangerschap af heb moeten breken omdat ons meisje trisomie 13 had. Uit bloedonderzoek is toen gebleken dat ik drager ben van de translocatie. Van de informatie over de IVF-route werd ik niet erg vrolijk. Ons werd ook verteld aan de telefoon door het ziekenhuis in Utrecht dat de kansen op een gezond kind groter zijn als we het op de natuurlijke manier zouden proberen. Nou ja, dat was in ons geval ook zo. Vraag is alleen of het nog een keer lukt. Ik was hier wel positief over, maar kreeg van de zomer een miskraam. Jammer dat je partner er zo anders instaat dan jij. Zo'n behandeling is voor jou lichamelijk meer belastend dan voor hem zou ik zeggen, maar goed, je kunt hem inderdaad niet dwingen. Qua leeftijd heb je nog wel tijd genoeg, maar wat een lastig dilemma vanwege die Immuunziekte. Hoe lang kun je dan zonder medicijnen?
Elmootje, hier hebben wij dezelfde info gekregen. Wij hadden ook alle info ivm pgd opgevraagd in het UZ Leuven. Uiteindelijk toch niet gestart omdat de slaagkansen zo ontzettend klein waren, en het hele traject woonplaats leuven enkele rit 1,5 uur in beslag neemt. Uiteindelijk is Liene spontaan gekomen, enige minpuntje is dat zij ook de translocatie heeft, maar dat konden ze met pgd ook niet uitsluiten. Nu dus weer zwanger, en nog 5 lange weken eer de punctie kan gebeuren
Elmootje, in wezen heeft mijn man wel gelijk. We zijn met z'n drietjes intens gelukkig en nu de verschikkelijke tijd achter de rug is kunnen we eindelijk genieten. Het gebeurde heeft zo een grote impact op hem gemaakt, dat hij geen ziekenhuis meer in wil. Klinkt misschieen wel raar, maar ik begrijp het wel. Dat de natuurlijke weg het beste is wist ik niet. Bij ICSI-PGD worden toch alleen maar de gezonde eicellen teruggeplaatst? Nou ja, zo veel tijd heb ik niet meer. Met mijn 35 jaren en een moeder die vervroegd in de overgang kwaam tikt de biologische klok razend door. Maar goed, ik blijf hoop houden dat het nog een keer spontaan gebeurd. Ik mis het zorgen voor een kind heel erg en ben gek op kinderen! De immuunziekte is momenteel rustig, maar zodra het weer opvlamt moet ik meteen aan de medicatie zodat er geen onherstelbare schade optreedt. (ik heb Reumatoide artritis). Sorry dat ik hier zoveel klets, vind het zo fijn om met mensen te schrijven die bekend zijn met een translocatie...
@Nina: ik heb translocatie 13/21 (dacht ik... kan ook 20 zijn, vergeet ik steeds). Wij zitten niet in een ziekenhuistraject, proberen zwanger te worden dmv ZI (zelfinseminatie), wat tot nu al meerdere keren gelukt is. @Petra: wat dapper dat je een punctie aandurft! Wij hebben daar uiteindelijk vanaf gezien, omdat ik al zoveel miskramen had gehad. Zorgde er wel voor dat we eigenlijk tot het laatst wel spanning gehad hebben, al hebben we wel uitgebreide hartecho's in het WKZ gehad. En doordat er geen punctie is gedaan weten we dus ook niet of ons zoontje wel of niet de translocatie heeft. Maar ach, daar konden we anders toch niets aan doen en hij is verder helemaal gezond, das toch echt het belangrijkste! @Elmootje: ik kan het soms ineens toch heel lastig vinden dat sommige mensen zo snel een gezond zwangerschap hebben, terwijl het bij mij zo vaak mis loopt, dat je zo'n lange adem moet hebben voordat het wachten beloond wordt... Nu weet in mijn omgeving alleen mijn beste vriendin en haar man dat wij bezig zijn voor een nieuw kindje, dus kan ik er momenteel ook niet met veel mensen over praten. Maar het hele zwanger worden, kans op miskramen is voor mijn familie ook erg belastend, ze maken zich dar zoveel zorgen dat we proberen het voorlopig nog even voor ons te houden... En aan de andere kant kan ik intens genieten van mijn zoon en ben ik dolgelukkig dat hij in ieder er is en weet ik rationeel dat hij ook enig (levend) kind kan blijven. We houden maar hoop... meer kunnen we er niet aan doen...
ja, die punctie, het is enorm zwaar, maar de zorg voor een zwaar gehandicapt kindje zien we echt niet zitten. En we willen zeker onze dochter niet 'verplichten' om later voor haar broer of zus te moeten zorgen. En dat is anders toch het geval, ouders overleven normaal hun kinderen niet. Onze eerste zwangerschap hebben we afgebroken omdat het kindje zo zwaar gehandicapt was, dat het 90% zeker niet levensvatbaar zou zijn. En bij Liene zijn we blij dat we nu weten dat zij de translocatie ook heeft, zo kunnen we haar hier toch op voorbereiden, en hoeft zij niet die verschrikking mee te maken die wij hoorden 3 jaar geleden
nina, bij pgd worden idd alleen gezonde embryootjes terug geplaatst, maar dragerschap kunnen ze niet uitsluiten. En ons werd verteld dat we maar 13% kans hadden op een geslaagde zwangerschap, terwijl we op de natuurlijke weg 25 tot 50 % kans hebben. Een pick up brengt in het beste geval 10 eitjes op, dan nog de eliminatie van de 'slechte', dan nog bevruchten en hopen dat ze goed delen, en dan nog hopen dat, als er nog over blijven, ze innestelen. Dus ja, toen we dat hoorden hebben we er van afgezien. Ik was bij liene dan ook ineens spontaan zwanger, eigenlijk per ongeluk
@Petra: wij hebben inderdaad om de reden van de gezondheid dus wel extra echo's gehad in een vroeg stadium, met de meest geavanceerde apparatuur. Als mijn translocatie ongebalanceerd wordt doorgegeven zal het kindje niet levensvatbaar zijn (dat was ook de reden dat we de zwangerschap van onze dochter hebben afgebroken) en dat zou op de echo's ook te zien zijn, al heb je natuurlijk pas echte zekerheid na een punctie. Tegen de tijd dat mijn zoon een kinderwens krijgt kan hij zijn chromosomen laten bepalen om te zien of hij ook de translocatie heeft of niet. Maar omdat het nu geen meerwaarde heeft bij een gezond kind wordt het nu niet extra bepaald (ik had nog geïnformeerd of ze na de bevalling dit nog wilden bepalen bij hem, maar dat doen ze dus niet). Ach ja, we zouden er nu toch ook niets mee kunnen.
Jeetje wat een berichten zijn er hier al weer geplaatst. Kounelli, ik herken je gevoel wel hoor, aan de ene kant probeer ik zoveel mogelijk vooruit te kijken en te denken aan de kansen die wij (hopelijk) straks krijgen en me daarop te focussen. Aan de andere kant baal ik soms ook wel als een stekker, dat het niet gewoon 'normaal' kan, dat wij eigenlijk toch van ivf/pgd afhankelijk zijn. En dan die blijdschap als je toch weer spontaan zwanger bent, waarna het uiteindelijk toch weer uitloopt in een miskraam... En het meest zure vind ik wel dat mijn zwangerschappen ook steeds langer geduurd hebben, waardoor ik steeds meer hoop kreeg dat het misschien toch wel goed zat. Voor nu probeer ik me er maar zoveel mogelijk bij neer te leggen en het zoveel mogelijk over mee heen te laten komen, dat is het beste denk ik. Ik leef mijn leventje en we zien het wel, het zal ooit wel eens goed komen En dat zal het bij jou vast ook wel! Je hebt al via de weg die je nu bewandeld een gezonde zoon gekregen dus het moet gewoon nog eens kunnen! Ik zal voor je duimen! Petra: Heerlijk he, die vakantieparken? Wij zijn net een weekendje met de schoonfamilie in een Landal Greenparks geweest, echt superleuk! Vind het wel stoer dat je punctie aandurft, en kan me je beweegredenen ook wel goed voorstellen. Nnika: Het zijn voor jou even spannende tijden lees ik. Maar wel mooi te lezen dat verder alles goed gaat, het schiet nu ook al mooi op voor je. Nina: Jammer dat je partner (nog) niet echt open staat voor een vruchtbaarheidsbehandeling. Hoewel ik me ook dat wel kan indenken gezien het feit wat jullie al mee hebben gemaakt. Maar aan de andere kant, heeft zo'n behandeling natuurlijk als het allemaal goed gaat wel een heel mooi resultaat! En dat is ook wat waard. Zal ook voor jou duimen dat het dan op de natuurlijke manier nog een keer mag gebeuren. En hoe is het verder met de rest?
Hallo Nynke, Ik heb begrepen dat jij ook drager bent van een translocatie. Hebben jullie meteen besloten voor IVF/PGD of hebben jullie het een tijdje zelf geprobeerd?
het is druk in het straatje ik wil gewoon effe iedereen succes wensen met zwanger worden , en verloop van goede zwangerschappen, en daar na leuke bevalling en lekker genieten. @Petra, waarom voor VWP gekozen en niet voor vlokkentest? Hier ook VWP gehad, maar zou bij een volgende zwangerschap twijfelen om voor vlokkentest te gaan, is toch 4 weken minder in spanning zitten. Hier is't weer stil gevallen, ventje begint weer enorm te twijfelen om voor een tweede te gaan. pffffffffffffffffffffffff ik word er zo moe van (kabouter plop was net aan het zingen, hihihihi) ik word volgende week 33, en zie er zo tegenop, komt gewoon omdat ik zo graag weer zwanger wil worden.
Nee, wij hebben ook een tijd zelf geprobeerd, en ik ben ook wel een aantal keren zwanger geweest, maar dat is tot nog toe steeds een miskraam geworden, hoogstwaarschijnlijk door de translocatie. Dus nu hebben wij de keuze gemaakt om te starten met ivf/pgd.