Hallo, ik ben er een aantal dagen geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. Dit door een morning after pil heen die 6 uur na "de daad" is ingenomen. Totaal niet op voorbereid dus. Ik begon me moe en flauw te voelen en dacht eerst dat het kwam door een griep, toch heb ik test gedaan met de gedachte: om dat dan maar uit te sluiten. Het was immers onmogelijk in mijn gedachte aangezien we zo snel hadden gehandeld met de morning after pil. Heel even leek het alsof mijn ogen me voor de gek hielden toen er Zwanger stond. Heb voor alle zekerheid 4 testen gedaan, omdat ik er niet aan wou. Uiteindelijk geaccepteerd en heb eigenlijk vrij snel bedacht dat ik het niet kwijt wou. Toen kwam het moeilijkste gedeelte: mijn vriend het nieuws brengen. Hij liet het overkomen alsof zijn hele leven hierdoor kapot zou gaan en bleef roepen ik wil dit niet. Hierdoor ben ik eens gaan informeren bij de huisarts over een eventuele abortus, maar als ik alles hoor en doorlees gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Diep van binnen wil ik dit niet, maar ik zie het bijna als een verplichting om me hier wel in te verdiepen. Mijn vriend weet dat ik het eigenlijk niet weg wil laten halen, maar ik ben bang dat hij er nooit voor de 100% achter zal gaan staan als we de beslissing maken het wel te houden. Heb gezegd dat ik het eventueel alleen zou willen doen en hij er dan niets mee te maken hoeft te hebben, maar dit wil hij ook niet. Dit ziet hij als vluchtgedrag en hij wil mij ook niet kwijt. Mijn vriend en ik zijn inmiddels ruim 3 jaar samen en wonen ook samen. een van de redenen waarom hij het liever niet houdt is omdat hij ons te jong vindt. Hij 24 en ik 21. Enigszins ben ik het hier met hem eens, maar anderzijds is onze situatie stabiel genoeg om het aan te kunnen. Heeft iemand tips o.i.d. om de knoop door te kunnen hakken, of het makkelijker bespreekbaar te maken? Ik laat me liever niet "dwingen" tot een abortus om er vervolgens gigantisch veel spijt van te krijgen.
Ik zou zeggen hou en geniet ervan. Jullie komen er wel. Ik weet zeker dat je er heel veel spijt van zou krijgen van een abortus. Sorry ik vind het moeilijk.... Succes ermee. En als jullie al drie jaar bij elkaar zijn en alles wel goed voor elkaar hebben waarom niet. Ik wens jullie succes,.
lieve schat als je gevoel zegt niet doen!! haal het dan ook niet weg.. hier ook onverwachts zwanger maar ik (24) en mijn vriend (22) zijn er erg blij mee.. hij moest er ook even aan wennen!!! maar nu is hij er enorm blij mee en heeft er veel zin in!! komt uiteindelijk echt wel goed.. p.s. wij wonen zelfs nog thuis dus situatie maakt t nog lastiger maar geen haar op mn hoofd dat ik het weg haal!! liefs pris
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik denk dat je vriend er echt geen spijt van zou krijgen als jullie het houden. Als je zo'n baby'tje in je armen hebt, ga je er vanzelf van houden, denk ik! Misschien moet hij even aan het idee wennen, maar draait hij nog wel bij. Ik zou hem eventjes de tijd geven.
Als ik je zo hoor moet je idd geen abortus doen. Bij twijfel is dat echt een no go! En voor de rest lijkt de situatie mij prima voor een kindje, ik vind het zelf heerlijk om jong moeder te zijn. Natuurlijk is het even schrikken en is het plan in je hoofd opeens helemaal anders, maar geef elkaar even de tijd, praat er over, etc. Misschien een idee om samen een gesprek te vragen bij de VK of huisarts, met jullie verhaal? Zo wordt het voor je vriend ook wat echter en kan hij ook z'n vragen kwijt. Weet je, wat als je nu abortus pleegt en over 3 jaar graag kinderen wilt en dan toch kinderen krijgt? Ik zou dan zelf eeuwig spijt hebben, gewoon om het feit dat mijn andere kinderen nog een grote broer/zus hebben die ik niet heb gewild ofzo. Nee, voor mij persoonlijk zou dat heel naar voelen!
Ik wil je 1 ding vertellen: in mijn naaste familie heeft ook iemand abortus laten plegen onder dwang van haar vriend.Zij wilde het absoluut niet.Ze heeft een paniekaanval gekregen toen ze in de stoel moest gaan liggen.En het heeft haat een heel andere vrouw gemaakt.Ze is er kapot van en kan het niet meer terugdraaien. Doe het niet! Je krijgt er spijt van!
Meis, ik zou het ook echt NIET doen als bij jou alle allarmbellen gaan rinkelen. Je krijgt hier gigantisch veel spijt van! Je vriend weet het nog maar net, het is logisch dat jullie geschrokken zijn en dat hij er nog aan moet wennen. Gun hem die tijd, want die heeft hij blijkbaar nodig. Je zegt zelf dat jullie situatie stabiel is waardoor jullie het kindje alles kunnen bieden wat hij/zij nodig heeft neem ik aan. Ik zeg: go for it! Heel veel succes en sterkte meis!
Als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik heb een klein beetje hetzelfde meegemaakt alleen heb ik geen morning afterpil geslikt en is het bij ons iets anders gegaan. Maar was ook onverwachts en een soort van 'mooi' ongelukje. Zo zie ik het dan weer. Mijn vriend schrok zich ook rot, en hebben er goed over gepraat. Wij zijn pas 7 maanden bij elkaar en hebben wel besloten het te houden. We gaan er voor de volle 100% voor, en heb ook eerst gedacht abortus omdat ik 21 was, (nu inmiddels 22) en mezelf te jong vond. Maar achteraf gezien ben ik blij dat ik nooit verder ben gaan informeren en meteen van dit wondertje ben gaan houden. We hebben alle goede stabiele dingen (relatie zit goed, ook al zijn we zo kort bij elkaar) een huis. We hebben de middelen om het een goede toekomst te bieden. Dan ben je niet te jong vind ik. Je bent iig geen 16 jaar meer. Denk er heel goed overna, en ik weet uit ervaring, je eerste gevoel dat geldt en dat telt. Volg je hart. Ik heb mijn hart ook gevolgd en ik heb er geen moment spijt van gehad, ik geniet onwijs van deze mooie zwangerschap en ik kan niet wachten tot de kleine er is. Succes en sterkte met je keuze. Ik hoop dat je vriend wat bijdraaid en achter je keuze staat.
Één tip: bij twijfel niet doen! Dan ben je zowel je baby als je vriend kwijt, want die kan je daarna nooit meer in de ogen kijken zonder terug te denken aan... Sterkte!
hoi hoi wil je sterkte wensen in je keuze !!!maar haal het aub niet weg als je er niet voor volle 100% achter staat,,een vriendin had dat ook een paar maanden geleden gedaan voor haar vriend, ze was ook per ongeluk zwanger en had al een zoontje van 1 bij die jongen ,dus zij het weg gehaald en die jongen heeft de benen genomen na zoveel jaar en zij blijft achter met veel verdriet (ze zou even ver zijn als ik nu en omdat ze dat niet aan kan heb ik ook geen contact meer met haar !!ze praat niet meer met me en als ze me ziet vermijd ze me!!!) ik weet dat je jezelf te jong vind maar als je eenmaal de kracht hebt lukt het,,,ik was 17 toen ik mijn 1ste zoon kreeg wel bewust hoor dus is toch net anders !20 toen ik de 2 de kreeg !ben inmiddels 10 jaar happy getrouwd en nu inverwachting van ons 3 de zoontje (mijn man zijn idee die wilde na die grote jongens van 10 en 7 nog 1 x een babytje) dus dat is dan ook nog een mogelijkheid als je jong moeder word!!!denk erover na!
gefeliciteerd en succes, 7 jaar geleden heb ik ook voor de keus gestaan of weg halen of houden. de maandag de dag van de afspraak van de abortus heb ik afgebeld ik kon t niet.. heb geen spijt gehad, was wel jong en niet me school afgemaakt, maar we zijn er ook gekomen.... volg je hart en doe geen dingen waar je spijt van krijgt.. succes meid!
Allemaal bedankt voor de lieve berichtjes.. Hebben een hoop moeten praten en af en toe hoor ik nog wel wat negatiefs, maar over het algemeen wordt het steeds positiever. Gelukkig heb ik twee superlieve ouders die mij ook door dik en dun steunen in deze periode! De keuze is gemaakt! Het wordt allemaal nog wennen en kan me er nog geen beeld bij vormen, maar hoe dan ook worden we straks mama en papa!
Van harte gefeliciteerd!! Misschien moet je vriend het nog even laten bezinken, wacht maar als ie de kleine vast heeft dan is ie helemaal verkocht!! Heel veel succes meid en doe geen dingen waar je niet achterstaat en waar je heel veel spijt van krijgt!
lees nou pas je reactie dus mn bericht ff aangepast: gefeliciteerd meid! Wat goed om het meteen te vertellen en super dat je vriend goed reageerd! Tuurlijk komt het goed, denk maar zo dat jong kinderen krijgen ook heel veel voordelen heeft en echt niet alleen maar nadelen. Ik spreek uit ervaring, was 22 toen ik zwanger werd. Geniet ervan met zn 2en!
Ik denk dat je er heel verstandig aan doet om je wel te verdiepen in abortus, zodat je weet waar je ja of nee tegen zegt. En dan is er maar één ding: volg je gevoel. Want rationeel kun je van alles bedenken en willen en beredeneren, uiteindelijk gaat het hierbij toch om wat je hart je ingeeft. Praat erover met je vriend, laat het even rusten, en dan weer praten. Laat hem weten dat je van hem houdt, en met hem verder wilt (ook als je wel voor jullie kind kiest; mannen horen niet graag 'dan doe ik het wel alleen'..., hij wil dat je hem nodig hebt en in je leven wilt). Geef hem niet het gevoel dat je kiest tussen hem en een kind, maar dat je allebei wilt. Evengoed is het fijn dat hij zegt dat hij jou wil. Ik hoop dat jullie hier samen sterker dan ooit uit zullen komen. Mijn vriend was ook niet blij met mijn eerste zwangerschap. En toch is het helemaal goed gekomen. Het kán dus wel, ook met een man die er niet meteen aan toe is. EDIT: ik heb deze post geschreven n.a.v. de eerste post. Inmiddels hebben jullie je keuze gemaakt. Van harte gefeliciteerd! En nogmaals: ook als je vriend er nu nog niet voor 100% achter staat, kan hij een super-papa worden.