Ik hoor vele vaak zeggen, WE ZIJN COMPLEET. Ik vraag me alleen af wat dat gevoel is. Of hoe voelen jullie dat? ik heb 3 prachtige kids en tijdens de zwangerschap van de laatste had ik ook echt het gevoel dat dit de laatste zou zijn, ik zou me laten steriliseren na de geboorte van haar. Mijn verloskundige, huisarts en kraamverzorgster raadde me dit alle 3 af omdat ik nog maar 23 jaar was. Nu ben ik ook wel blij dat ik het niet gedaan heb hoor. Maar ik moest niet meer aan een 4e denken. Na een jaar begon het toch wel weer wat te kriebelen voor een 4e. Ik stopte het idee elke keer maar weer weg, want ik wou er toch maar 3? Toch komt het al 1,5 jaar steeds weer na boven. Ik kan het even weg stoppen maar het komt na een paar weken toch weer terug het gevoel dat ik toch nog een 4e wil. Heel lang wou me man echt niet meer. Dat vond ik vreselijk maar goed je moet er met zijn tweeen achter staan natuurlijk. 2 weken geleden had ik zoiets van ik heb 3 prachtige kinderen gezond en wel, waarom het lot tarten het is goed zo. Maar.....toch zit er nog steeds een stemmetje in me hoofd dat zegt neeeee ik wil nog 1x zwanger zijn, nog 1x genieten van getrappel, nog 1x bevallen (al vind ik dat niet zo leuk haha) nog 1x genieten van een lief klein wondertje in huis dat het gezin compleet maakt? Ik heb het echt het gevoel dat het hier niet bij 3 zal blijven terwijl ik zelf wel elke keer stoer zeg het is goed zo! Financieel zal het nog wel kunnen een kindje erbij, daar ben ik wel achter. Maar ik durf niet meer.......... Bang voor dat het kindje wat ernstigs zal hebben. Kan me gezin dat wel aan? kan ik dat wel aan? Laten weghalen kan ik volgens mij echt niet, ja als ze zeggen dat het geen leven zal hebben oke, maar anders weet ik het niet.....ik kan er ook niet over meepraten maar zo gevoel heb ik.... Bang dat er wat met mij zal gebeuren tijdens zwangerschap of bevalling? moet er niet aan denken dat ik me kinderen en man moet achterlaten omdat ik zo nodig nog een kindje wou? ja ik weet het dat is het ergste scenario wat er kan gebeuren. En gebeurd gelukkig niet veel maar je zal het maar net zijn....... Maar ik ben ook bang dat ik spijt zal krijgen als ik het niet..... mensen zeggen wel, wat je niet hebt kan je niet missen. Nee oke maar als het al zolang duurt de wens...... mensen zeggen ook wel bij twijfel niet doen! Want je twijfeld niks voor niks, maar waarom is die twijfel er dan? kan iemand dat uitleggen. En als je twijfeld om het niet te doen? Dan is er geen andere kant dus moet je het dan wel doen? mensen zeggen wel wij zijn compleet? Maar hoe weet je dat? Hoe voel je dat? Ik vind het moeilijk dus om een keuze te maken al 1,5 jaar en ik weet maar niet hoe ik de keuze definitief kan maken want aan me man heb ik ook niks, want die wil het ene moment wel het andere moment weer niet. Denk dat hij ook wat angstig is.....Dus ik zal de keuze echt gaan moeten maken, maar het lukt me maar niet!! (sorry voor me lange misschien warrige verhaal maar ik moet het gewoon kwijt, want ik word er langzamerhand aardig mesjokke van)
Nou dit had ik geschreven kunnen hebben een jaar geleden. Toen ik zwanger was van Hayden was dit mn laatste zwangerschap. We hebben immers altijd gezegd 2 is genoeg. Toch ging het bij beide kriebelen en de voors en tegens afgewogen en zoals je ziet komt er een 3e spruit aan! FInancieel hebben we het niet breed maar je kunt niet in de toekomst kijken, misschien verbeterd dit wel. Zo niet dan zijn we creatief genoeg om oplossingen te bedenken. Wij beredeneerde zo dat als je het NIET doet, je later spijt krijgt. Je mist namelijk iets, jij hebt het gevoel dat je niet compleet bent. Als je dat gevoel wel had hoefde je ons niet te vragen hoe het voelt Praat er samen veel over. als jullie allebei twijfelen zijn jullie er dus allebei niet overtuigd dat jullie gezin compleet is... succes!
Gaat dit topic niet over hetzelfde? http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/302830-wie-weet-oplossen.html
Ik weet niet hoe ik het voel, het voelt gewoon zo. Ik heb 2 kinderen, een jongen en een meisje. Meer keuzes zijn er niet dus daar hoef ik het niet voor te doen. Ik heb altijd gezegd ik wil er wel 6 maar nee daar ben ik van terug gekomen. Tuurlijk ik vond het heeeeeerlijk om zwanger te zijn, de bevalling mee te maken en vooral ook de kraamperiode! Maar om het daarvoor te doen nee? Het kriebelt heus wel eens hoor bij me als ik daaraan terug denk. Het is echt de mooiste periode uit mijn leven tot nu toe. Maar ik heb het zo al druk genoeg met die twee kids en een baan erbij. Mijn oudste gaat nu naar school en de rust komt eindelijk een beetje terug. Ik heb weer net wat meer tijd voor mezelf en mijn kleine meid kan even wat meer aandacht krijgen. Als ik nu dan weer een baby erbij zou hebben dan heb ik die tijd niet meer denk ik. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat als ik bijvoorbeeld 2 jongens gehad zou hebben dan zou ik me er niet zomaar bij neer hebben kunnen leggen dat ik geen dochter zou hebben. Ik ben een echte meisjes mama en ja mijn man wil echt maar 2 kinderen dus dat zou voor mij wel even lastig geweest zijn denk ik..... Dus ik dank "wie dan ook" dat ik 1 heerlijke jongen heb en 1 heerlijk meisje!
Ik heb dalijk 3 jongens en mijn grote droom was altijd een dochter. Maar dat is voor ons geen reden voor NOG een kindje erbij hoor...
Op zich heb je natuurlijk nog tijd genoeg om een beslissing te maken, je bent nog vrij jong dus het is niet zo dat het over een paar jaar niet meer zou kunnen. Ik denk ook dat het gevoel compleet te zijn een beetje een valkuil is. Sommige mensen zullen vrij goed weten dat het zo goed, maar veel andere mensen weten het niet precies. Of staan in dubio zoals jij. En misschien zul je wel nooit dat gevoel ervaren, vraag is of dat uitmaakt. Jij kunt je hoe dan ook neerleggen bij je beslissing (wat die ook is). Je zou misschien ook eens na kunnen denken over wat het dan is aan een zwangerschap en een kindje wat je zo graag wilt. Is het alleen het gevoel zwanger te zijn en zo'n kindje op te zien groeien of gaat het ook om nog een persoontje met een eigen karakter aan je gezin toe te voegen. Ik bedoel: verlang je meer terug naar wat je al ervaren hebt of gaat het je meer om de toekomst? Om 4 kindjes op te zien groeien, samen dingen te doen etc. Als het je gaat om het terugverlangen en opnieuw ervaren (wat ik me goed kan voorstellen als je een mooie zwangerschap hebt gehad!), dan kan het zomaar zijn dat je dan na een 4e kindje weer datzelfde gevoel zult krijgen. Zijn je angsten dat het kindje mogelijk iets zou hebben ook echt het enige wat je nu tegenhoudt? Als dat zo is, zou je kunnen kijken naar de risico's en wat die inhouden. Het is niet zo dat omdat je nu 3 gezonde kindjes hebt je nu meer kans hebt om een kindje te krijgen waar iets mee is. De kans is net zo groot als bij je vorige kindjes (misschien zou je zelfs kunnen zeggen dat je na 3 gezonde kindjes meer kans hebt op nog een gezond kindje omdat er vrijwel zeker geen genetische problemen zijn bij jou en je man). Nou ja, lang antwoord Hoop dat je er wat aan hebt!
Ons gezin voelt compleet. Hoe dat voelt? Weet ik niet, maar ik zal proberen uit te leggen hoe ik tot de conclusie ben gekomen dat we compleet zijn. Mijn ideaalplaatje is altijd een gezin van 2 kinderen geweest. Eén broertje of zusje waar je samen mee opgroeit, met een niet al te groot leeftijdsverschil. Nou had ik ook een ideaalplaatje dat ik dit voor m'n 30e al bereikt zou hebben, dat is niet gelukt (was 36 toen de eerste geboren werd), maar dat gezin met 2 kinderen is altijd mijn ideaal gebleven. M'n tweede zwangerschap was niet zo'n feestje. Ben 9 maanden lang alleen maar moe geweest. En het eerste jaar met 2 kindjes vond ik ook erg zwaar. Onderbroken nachten, dochter die érg chagrijnig en gefrustreerd was, zoon die meer aandacht wilde dan hij kreeg. Ik ben ongelooflijk blij dat we dit nu gehad hebben. De kinderen spelen steeds leuker met elkaar, zijn wat makkelijker in de omgang en ik ben wat meer mezelf. Nog een baby zou dit evenwicht flink verstoren. Fysiek en praktisch zou ik er geen meer bij willen hebben; het zou me te zwaar zijn. Emotioneel vind ik het ook goed genoeg met 2; ik kan ze nu allebei veel aandacht geven, en ook nog voor mezelf zorgen, en af en toe wat leuks met m'n vriend ondernemen. En m'n geluk is zo groot met die twee peuters in m'n armen (of klimmend op mama-de-apenrots), het is alles wat ik ooit heb kunnen wensen. Heel af en toe voel ik wel een gemis van nooit meer zwanger zijn, nooit meer een positieve test, nooit meer een baby-op-echo, nooit meer getrappel in mijn buik, nooit meer bevallen, nooit meer een klein baby'tje aan mijn borst. Dat zal denk ik nooit compleet voelen, het is namelijk behoorlijk verslavend. Maar er komt nog een heel mensenleven na die tijd, en dat maakt dat ik voor 100% achter onze beslissing blijf staan dat we compleet zijn zo. Het gevoel van compleet zijn, wordt bij mij nog eens bekrachtigd door mijn leeftijd. Ik ben bijna 40, en daarmee komt het einde van mijn vruchtbare leven wel in zicht. Het zou nu vast nog kunnen, maar over een jaar of 5 niet meer, althans de risico's worden mij dan echt te groot. 2 kindjes dicht op elkaar en dan een 3e een aantal jaar later lijkt me qua gezinsopbouw minder leuk. Dan zou ik ook nog een 4e willen (en hoe ga je dat organiseren, met opvang en oppassen?) en voor nog 2 kinderen over een paar jaar heb ik voor mijn gevoel echt de tijd niet meer. Tenslotte vind ik het voor mezelf niet zo goed om nóg meer kinderen op de wereld te zetten. 2 per vrouw, is prima om de soort in stand te houden. Maar dat is een heel persoonlijke afweging, je zult mij niet horen zeggen dat een ander om deze reden geen groot gezin mag hebben.
kwa me leeftijd heb ik zeker nog de tijd ben nu 25 jaar, maar kwa de leeftijden tussen de kinderen heb ik liever niet meer dan 4 jaar. En kwa financieen kan het zeker wel, tuurlijk weten we niet wat de toekomst brengt maar dat weet je helaas nooit. Het gaat me echt om nog een kindje, een persoontje met zijn/haar eigen karakter enz. Niet om nog een zwangerschap enz. Dat zou ook zeker niet eerlijk zijn tegenover het kindje....En je weet ook nooit weten hoe een zwangerschap zal lopen, kan 3 perfecte zwangerschappen hebben gehad maar dat zegt niks over nog een zwangerschap.... Ik ben op dit moment echt alleen bang voor wat als......het kindje word er echt niet meer om maar kan ik het wel aan? kan me gezin het wel aan? En ja ik heb 3 gezonde kinderen dus misschien hoef ik me geen zorgen te maken, maar het kan je altijd overkomen. Dat idee vind ik een beetje eng. Daarin tegen heb ik bij me andere 3 nooit nagedacht over alles (gelukkig anders had ik nu volgens mij nog nooit kinderen gehad) Ik vond het bij de 3e wel even eng, en vroeg mezelf wel eens af waar ik mee bezig was. Tot de eerste echo en ik een echt mensje zag toen was ik echt smoorverliefd! En dat zal nu ook wel weer zo zijn, moet alleen nog durven de stap te nemen of niet? Ik vind het iniedergeval heel moeilijk want me man houdt zich er niet zo mee bezig maar die kan ook geen keuze maken helaas......Hij zei eerst wel stoer dat ie zich zou laten helpen, maar daar is ie ook alweer op terug gekomen.
Prachtig gezegd en heel herkenbaar! Mijn verhaal komt hier ook op neer, met het verschil dat ik een 'eigen' zoontje heb en een stiefzoontje en dat is voor mij compleet genoeg. Ik zie het mezelf niet doen, nog een kleine. Ik ben nu een goede en ontzettend gelukkige moeder maar ik weet van mezelf dat ik geen moeder ben voor een 'groot' gezin. Ik was zo iemand die altijd heeft gezegd; 'ik ben dol op kinderen maar dan niet van mezelf...' Gelukkig is dat veranderd want Dennis is met grote voorsprong het allermooiste wat me ooit is overkomen. Voor mij is compleet zijn dus; het gevoel mezelf niet te verliezen en er volledig voor mijn gezin, m'n vriend, stiefzoontje en bovenal voor Dennis te kunnen zijn zonder dat ik het gevoel heb dat één van die 3 (4 eigenlijk, mezelf meegerekend) eronder zou lijden.
Hoi hoi, Mijn reactie is misschien wat anders dan de andere naar evengoed wilde ik hem ff van me af schrijven. Compleet...tja, das een vraag die ik me ook lang heb gesteld. En WAT IS COMPLEET? Voelt het compleet door een kindje erbij? Heb je het gevoel van compleet als je eindelijk uit een vliegtuig bent gesprongen? Een miljoen hebt gewonnen? Wat is voor mij een compleet gevoel icm gezin? Ik/wij twijfelden over een 2de kindje. Eerste kindje ben ik laat in de zwangerschap verloren, 2de zwangerschap van mijn zoontje was een ramp....Desalniettemin, zou ik 100% achter nog een zwangerschap staan, dan zouden bovenstaande dingen er niet toe doen. Maar toen kwam de gedachte; geld....we kunnen nu leuk rondkomen,maar een 2de kindje zou zeker financiele gevolgen hebben. Niet alleen nu maar zeker ook later. NU kan ik goed bijdragen in bijv. een latere studie, aanschaf van bijv. een fiets, schoenen, kleding etc etc. Zouden we 2 kindjes hebben, zou dat moeilijker worden. Niet onmogelijk, maar zeker moeilijker. Wat gaat onze economie doen? Wat wil je nog voor jezelf ondernemen later? Wil je ergens voor sparen? Wat wil je je kind(eren) aan aandacht kunnen geven? Is het perse leuker/beter als je kind een broertje of zusje heeft? Dit zijn allemaal vragen die bij mij opkwamen toen hier de vraag : "zijn we zo compleet?" ...viel. Wij hebben besloten om niet voor een 2de kindje te gaan gezien er voor ons teveel onzekerheden zijn. We leven zo lekker en we denken dat we ons kindje nu kunnen bieden wat we hem willen kunnen bieden en zelf ook nog aan onze latere en huidige wensen kunnen voldoen. Voor ons is COMPLEET dus niet alleen een gevoel maar een opsomming van practische zaken speelt zeker ook mee. Soms lees ik wel eens reacties van mensen die schrijven : later zien we wel....en dit dan bijv. mbt financien/eigen wensen. Ik heb altijd wat moeite om dit te snappen. Tuurlijk heb je je gevoel dat misschien vol overtuiging zegt JA, maar er tellen zoveel andere zaken mee in het COMPLEET zijn....Tellen deze dan niet voor die mensen?! Voor ons heeft het gevoel en verstand tesamen besloten dat we compleet zijn zoals we nu zijn. Hopelijk geven we dit gevoel door aan ons kindje en zal hij later ook met dit gevoel terugkijken op zijn jeugd. Groetjes Marieke
Toen ik zwanger was van de vierde was ik ook heel erg bang, wat als dit kindje iets mankeert enz enz. Maar waarom zou het iets mankeren? Er zijn al 3 gezonde kinderen, waarom zou dit kindje dan wel iets mankeren? Het is geen loterij of kansberekening. Hoe ouder je wordt, hoe groter de kans wel wordt dat er iets mis kan gaan. Allereerst wilde ik altijd graag 3 kinderen. Mijn ex wilde er maar 2 (inmiddels ook in verwachting van zijn vierde ) Wij gingen uit elkaar, de kids werden ouder en dat was ook wel erg makkelijk. Ze deden dingen zelf, gingen naar school en er was ook weer tijd voor mijzelf. Toen kreeg ik vaak gevoelens van, is het zo niet genoeg? Maar aan de andere kant wilde ik wel graag nog een kindje, mijn man ook. Dus toen kwam nr 3. En dat voelde nog niet compleet. Ook door het grote leeftijdsverschil tussen 1,2 en dan nr 3. We wilden voor nr3 graag een brusje die niet ver in leeftijd verschilde. Ook miste ik het ontzettend om zwanger te zijn, dus dat speelde wel enigzins mee. En na een poosje was dan daar nr 4. En dat voelde compleet! Het voelde goed, hoewel ik het zwanger zijn wel zou gaan missen. Het gezin was zo goed. We hebben de babyspullen verkocht en hoewel dat ook een traantje kostte was het wel goed zo. En toen bleek de natuur anders te hebben besloten. Want nr 5 is bijna klaar ... Het voelt eigenlijk een beetje overcompleet en ook wel een beetje genant, maar das niet eerlijk naar de baby toe. Ik kan ook deze keer niet zeggen dat ik er supergraag naar uitkijk, maar ze is wel superwelkom! (en het er niet naar uitkijken zit hem vooral in de korte nachten en dat weer alles om eten draait...). Er is niemand die je garantie kan geven dat je na de 4e nog steeds met het gevoel zit, maar ik zou zeggen, als je nu het gevoel hebt dat nr 4 erg welkom is dan zou ik ervoor gaan (maar dat ben ik hè).
Ik weet ook niet waarom ik me zo druk maak. Misschien door me man. Die was begonnen met de angst wat als er straks wat mis is met het kindje? ik had daar nooit bij nagedacht maar nadat hij er over begon dus wel.....en nu zit het steeds maar in me hoofd wat als......... Een 4e kindje is zeker welkom bij mij! En ik weet bij me man ook wel, maar die zit echt in een angst fase zijn we het lot niet aan het tarten? Wel zie ik hem altijd met twinkelende ogen na grote gezinnen kijken, en ook als er een kleintje bij ons in huis is en ze met zijn 4en aan het spelen zijn zit ie er zelf als een 5e kleinkind bij haha en geniet ie helemaal! We moeten alleen de stap durven zetten. En ja of het gevoel weg is na de 4e weet ik niet. Maar meer dan 4 zullen er hier echt niet komen. Dat gaat echt niet passen hier in huis en meer dan 4 zal me man ook echt niet willen. Dus dan gaat de knoop er wel echt in bij hem! Maar voor nu durft ie het nog niet omdat hij ook zo twijfeld. Tussen al me kids zit 2 jaar tussen mooie leeftijd vonden wij. Mocht er nu nog eentje bij komen dan zal er bijna 4 of zelfs 4 jaar tussen zitten. Ik vind dat best veel als ik kijk na mezelf en me zusje. Daar zit ook 4 jaar tussen en dat merkte je ook wel toen we klein waren. Aan de andere kant lijkt het me ook wel weer heel leuk. Dan zitten alle 3 kids op de basisschool, ben ik home alone thuis alle tijd om nog 1x te genieten van zo lief klein wondertje...... Succes met je laatste loodjes! hoop dat er weer een mooi gezond kindje uit mag komen! ps heb je ook geen nekplooimeting ofzo gedaan. Misschien dat ik me man overstag over krijg als ik een nekplooimeting laat doen. Niet dat je daar de garantie mee krijgt dat het gezond is maar goed dan zijn toch bepaalde dingen uitgesloten voor hem.....
Je praat nu anders als toen Shania, ik geloof dat het verlangen de overhand krijgt. (En ook hiet begint dat te komen.) ik heb wel zoiets als ik jouw verhaal nu lees: ga er voor. je weet niet hoe het loopt, het kan ook even duren. Maar dit raak jij niet meer kwijt als je t mij vraagt. En dan zo jong nog..
Je hebt helemaal gelijk hoor, het verlangen begint bij mij ook de overhand te krijgen haha. Ik denk ook niet dat ik dit kwijt raak ben al dik 1,5 jaar aan het dubben. Het verlangen is gewoon zo groot! Ik ben ook niet meer aan de pil omdat ik gewoon niet meer over die hormonen rotzooi kan, me man zou zich laten helpen maar kan het niet omdat hij niet definitief durft te zeggen dat ie niet meer wil dan onze 3 kids die we al hebben mogen krijgen. We willen beide wel heel graag nog een 4e durven alleen de stap maar niet te nemen haha.....Denk dat we de natuur maar gewoon zijn gang moeten laten gaan en kijken waar het schip strand.
Ik heb niet alles gelezen, en ik heb ook geen idee hoe je voelt of je compleet bent, maar ik las hier iets over iemand die 1 jongen en 1 meisje had en dús klaar was, maar als ze 2 jongens had ze niet klaar geweest zou zijn? Wat een gewauwel! En wat als je dan 3 jongens krijgt? Nog maar een want je wil zo graag een meid? Sorry dat ik het zeg, maar wat onwijs kansloos! TS ik ben het er overigens niet mee eens in dit geval dat je het bij twijfel NIET moet doen, ik denk dat je het dan nou juist wel moet doen. Van je kindje krijg je geen spijt, van een onvervulde kinderwens misschien wel...