Ik ben 3 maanden geleden gestopt met de pil.. Vanaf het moment dat ik gestopt ben met de pil, ben ik mij gaan verdiepen in onderwerpen m.b.t. zwangerschap. Wow, ik moet zeggen dat ik veel dingen niet wist Er komt nog best wel wat bij kijken om zwanger proberen te raken. Ik ben vanaf mijn 16e aan de pil en had dus een regelmatige cyclus van 28 dagen, maar ik kwam tot de ontdekking dat dit geen echte cyclus was en dat het chemisch gesimuleerd word. Ik heb eigenlijk nooit echt eerder de intentie gehad om me te verdiepen in iets wat ik dacht dat ik al wist. Er ging dus een wereld voor mij open! Maar doordat het net even anders gaat dan ik dacht, wist ik even niet meer hoe en wat. Ik voel me ook een beetje lullig om dit toe te moeten geven Maar ik stuit in dit avontuur om zwanger proberen te raken wel op mijn ADD probleem. Ik weet van mijzelf dat wanneer ik in een situatie kom waar ik niet mee bekend ben, of anders had ingeschat, dat ik in de stress schiet en me hier dan onwijs op ga focussen. Loslaten is erg lastig voor mij als ik me focus en dat is absoluut niet hoe het zou moeten zijn. Alles moet ik uitpluizen om het voor mij zo duidelijk mogelijk te krijgen en op die manier probeer ik te situatie in de hand te houden. Maar helaas, zoveel vrouwen, zoveel verschillende ervaringen , dus natuurlijk geen kant en klare gebruiksaanwijzing.. Het lijkt soms een beetje dwangmatig, maar op dat moment geeft me dat rust ofzo. Achteraf is het alles behalve fijn voor zowel mijzelf en voor mijn man. Ik realiseer me nu heel erg je geen controle kan uitoefenen over het zwanger proberen te raken, maar dit kostte wel moeite! Daarbij komt ook dat geduld hebben erg moeilijk is voor mij. Vele symptomen welke konden duiden op zwangerschap kwamen de eerste maand voorbij Ik heb toen een topic gelezen over ontpillen. Ik kwam tot de conclusie dat de ene vrouw wel moet ontpillen en de andere vrouw niet. Erg verwarrend dat die symptomen zo lijken op een zwangerschap. Ik heb toen veel gepiekerd en vergat me eraan over te geven. Ik slik vanaf mijn 16e de pil en nam aan dat ik na het stoppen ook een cyclus van 28 dagen zou hebben. Dus toen ik er achter kwam dat dit dus heel anders kan zijn als je stopt met de pil wilde ik antwoorden op vragen die niemand kan beantwoorden, zoals: Zijn mijn symptomen ontpillen? Wanneer word ik ongesteld? Of ben ik dan toch misschien zwanger? Maar wanneer zou ik dan overtijd zijn? Dag 28 van mijn cyclus ging voorbij en mijn menstruatie bleef weg. De symptomen waren er nog wel en niet te negeren. Ik heb toen best wel wat zwangerschapstesten gedaan die week, maar allemaal negatief. Aangezien stress er voor kan zorgen dat je menstruatie uitblijft, heb ik veel moeite gedaan om me bij de situatie neer te leggen en braaf mijn menstruatie af te wachten. O, dat is lastig!! Op dag 37 van mijn cyclus werd ik ongesteld. Ik was erg blij dat ik ongesteld was geworden, want ik wist immers waar ik aan toe was! Aangezien ik na de eerste maand een beetje wist wat ik kon verwachten kon ik de maand erna meer over mij heen laten komen. Dit scheelde zoveel gestress en gepieker! Ik dacht niet meer bij elk symptoom dat ik misschien zwanger kon zijn en heb mijn ongesteldheid afgewacht. Om moeder natuur een handje te helpen heb ik besloten om pillen te slikken welke er voor zorgen dat de menstruatiecyclus regelmatig zou worden. Of het helpt of niet, it's worth the shot! 30 dagen later werd ik ongesteld. Ik vond het fijn dat ik ditmaal eerder ongesteld was geworden. Nu zijn we bij ronde 3! Ik zit nu weer op dag 30 van mijn cyclus. Weer heb ik symptomen welke op een zwangerschap kunnen duiden, maar ik heb nu ook het gevoel dat ik elk moment nog ongesteld word. Als ik dit weekend niet ongesteld word, dan ga ik er vanuit dat mijn cyclus nog ontregeld is, want ik moet niet meer zo gefixeerd hopen! Ik zal het in ieder geval proberen Het lijkt me geweldig als ik zwanger kan raken en 3 maanden is natuurlijk helemaal niet lang, daar ben ik me ook van bewust, maar soms vind ik het gewoon heel erg lastig.. Maar daar ben ik vast niet de enige in Zijn er hier nog meer vrouwen met ADD/ADHD, die hier ook mee worstelen of hebben geworsteld? Het is een behoorlijk verhaal geworden, ben er ook al uren mee bezig om het er een 'normaal' verhaal van te maken. Mijn excuus als het warrig overkomt! (weer een stukje ADD )
ik vind je verhaal helemaal niet warrig Juist erg goed verteld.. Maar ik heb geen adhd of add en toch herken ik veel (ben wel een beetje een controlfreak nml) ik denk dat veel vrouwen herkennen wat je beschrijft. Dat komt natuurlijk ook omdat het om een wezenlijke wens gaat. Je wilt graag een kindje en dat is niet zomaar wat. Toch heb ik wel geleerd af te wachten. Wij zijn inmiddels al wat langer bezig en dan komt er op een gegeven moment een punt dat het allemaal wat anders gaat worden. Ik denk trouwens wel dat je voor de zekerheid een test zou kunnen doen na het weekend. Maar voor ontpillen mag je wel tot 6 maanden uittrekken. En soms heb je vet veel geluk en ben je eerder op regel. bovendien heb je tijdens het ontpillen ook gewoon een eisprong.. alleen springt hij dan op verrassing Dus zwanger worden kan dan ook gewoon. Mocht je ongesteld worden zou je kunnen overwegen je temp bij te houden. Dan heb je iets meer inzicht in je cyclus. Ik vind het veel te veel gedoe 's pchtends dus ik doe het niet (bovendien voel ik 9 van de 10 keer mijn eisprong) maar zeker bij het begin kan het je wat helpen bij het leren kennen van je lichaam. (ik zal duimen voor je dat het geen ontpillen is maar hcg!)
Bedankt voor je reactie! Ik ben er ook van overtuigd dat het spannend is voor iedere vrouw, maar mijn zus die al bevallen is van een dochter, doet er zo nuchter over. Ze vertelde dat ze op het gemakje haar ongesteldheid zou afwachten en als deze uit zou blijven had ze een testje gedaan. Nou dat op mijn gemakje, dat lukt me toch niet hoor.. Ik ben nu 3 dagen verder en mijn ongesteldheid heeft zich nog niet gemeld! Dus ben nu vermoedelijk overtijd. Ik bemerk ook wel symptomen. Ik heb vrij veel witte afscheiding (wat ik volgens mij normaal niet heb voor mijn ongesteldheid), mijn tepels zijn groter en zachter dan normaal (ik heb normaal gezien kleine tepels dus dit valt wel op!). Ook heb ik steekjes in mijn lies met daarbij ook een soort kramp in mijn onderbuik. Vandaag voel ik me wat weeïg. Ook word ik 's nachts best veel wakker, maar ik merk weer dat ik er teveel mee bezig ben, want ik droom al 3 nachten over positieve testen.. Ik heb vanochtend een zwangerschapstest, maar deze was negatief. Het is wel zo een goedkope van babyboom. Ik zit te twijfelen of ik naar de kruidvat zal rijden voor de 2 voor 5 euro.. Misschien ben ik wel helemaal niet zwanger en komen mijn regels binnenkort en wie weet ben ik wel zwanger, maar is mijn HCG waarde nog erg laag.. Ik heb genoeg gelezen over vrouwen die pas heel erg laat een positieve test kregen, om het maar makkelijker te maken allemaal haha.. Ik zal over een paar dagen weer testen en hoop snel wat meer duidelijkheid te krijgen!
Duidelijk verhaal juist! En ik denk dat wat je omschrijft los staat van je ADD en dat een heel groot deel van de vrouwen die zwanger willen worden dit herkennen. Ik was/ben er ook heel veel mee bezig, ben dan ook een enorme controlfreak. Maar ik ken zelfs vrouwen die de chaos zelf zijn en obsessief worden als het op zwanger zijn aankomt. Heb een heel onregelmatige cyclus en heb d.m.v. ovulatietesten mijn ei gevonden. Achteraf bleek dat ik m'n ei ook gevoeld had. Ik denk dat het loslaten begint bij accepteren dat je er zo mee bezig bent. Succes!
Hoi, ik las net je verhaal, mijn schoonzusje heeft add en een kleine meid. ze kreeg heel veel prikkels te gelijk en werd daar ook heel nerveus en gestresd van. ze heeft van de dokter medicijnen gekregen zodat ze meer rust in haar hoofd heeft en niet te veel geprikkkeld wordt door alles om haar heen. Ik weet niet of je al medicatie slikt maar zoniet misschien is dat het proberen waard. succes met je nieuwe avontuur dat zwanger worden heet.
Ik ben blij dat meerdere mensen zich herkennen in het controle freak zijn! Het is gewoon inderdaad heel erg spannend! Ik heb ook ovulatietesten gebruikt, maar kreeg alleen maar negatieve testen, dus ben dat dan al gauw beu.. Ze liggen nu ergens in de kast in een hoekje.. Ik slikte concerta en Ritalin, maar aangezien ik nu probeer zwanger te worden, moet ik hiermee stoppen.. Hierbij komen dus ook al mijn problemen weer omhoog en dat maakt het wel lastig. Maar mijn psych heeft me gewaarschuwd voor de risico's als ik toch de medicatie gebruik als ik zwanger ben en dat is me het niet waard. Of slikte je schoonzus andere medicatie? Ik ben inmiddels nog steeds niet ongesteld. Bemerk steeds meer steekjes in mijn liezen en buik.. Werd vanavond ook weer een beetje weeïg en ben erg moe.. Ik vind het zo spannend! Vrijdag ga ik denk ik nog maar een testje doen als ik nog niet ongesteld ben!
Vandaag toch nog maar een testje gedaan. Eerst heb ik zo een goedkope dipstick gebruikt en misschien keek ik er te lang naar, maar ik zou zweren dat ik een klein roze stipje op het stripje zag. Ik heb daarna nog een kruidvat test gedaan (van 7,49), maar hier was dan weer helemaal niks op te zien. Misschien wilde ik het te graag zien.. Ik vermoed dat als ik zwanger zou zijn, dat mijn ovulatie later was deze maand. De eerste maand nadat ik was gestopt met de pil was mijn cyclus 37 dagen en dat is dus dan over 2 dagen.. Ik ga me proberen in te houden en vrijdag of zaterdag weer testen, tenzij ik ongesteld word (wat ik zo niet hoop)
Zenuwslopend dit, ben nog steeds niet ongesteld en de steken in mijn liezen worden erger. Gisteren ook steken onder mijn schaambot gehad. Voel nog geen ongesteldheid aankomen en zit op dag 37.. Maar vandaag weer negatief getest. Voor de grap wel een ovulatietestje erbij gepakt (ik weet dat die niet hoeven uit te wijzen dat je zwanger bent) en ik kreeg een heel vaag streepje. Jammer dat het niet andersom was
Hoi Suuzzepluus.. Ik herken het volledig, ik heb ook ADD namelijk haha! Wij zitten helaas in de MMM (medische malle molen), maar dat heeft natuurlijk niets met mijn ADD te maken. Wat je zegt over dat het juist rust geeft op dat moment om er veel mee bezig te zijn heb ik ook,, sommige zeiden daar je wordt je helemaal gestresst van stop ermee,, ik werd er juist rustiger van! Nu heb ik na een aantal maanden het min of meer opgegeven.. dat is wel een ADD probleempje van mij dat als het te lang duurt ik het opgeef.. dus ben er ook een aantal maanden gewoon niet mee bezig geweest, maar helaas geen zwangerschap! Zelf heb ik ook medicatie geslikt, ritalin en nog een anti depressiva waar ik naam ff van ben vergeten haha! hier ben ik mee gestopt, hier heb ik flink wat last van gehad. Ik kreeg dus afkickverschijnselen, terwijl ik ze nog niet zo lang had geslikt. Erg vervelend allemaal.. maar daar ben ik nu echt al wel een jaar vanaf en het gaat eigenlijk goed. Tijdens vergaderingen van het werk ben ik regelmatig wat info kwijt maar verder gaat het prima! Waar ik juist veel over nadenk is of dat ik het wel voor elkaar krijg om een kindje op te voeden,, ik wil het zo verschrikkelijk graag en gelukkig heb ik een hele lieve vriend die me door en door kent.. maar ik heb af en toe echt even mijn momenten nodig dat ik mij even terug kan trekken, zodat ik even kan ontspannen.. Maar dan denk ik weer, ach tegen die tijd komt dat allemaal wel goed! Mijn beste tip, doe waar jij je goed bij voelt.. helaas is dit iets waar je de controle niet over kan krijgen, maar als jij er veel mee bezig wilt zijn en als dat jou rust geeft, prima toch!? de zaadjes kan echt niet naar buiten zwemmen omdat je er veel mee bezig bent hoor! zolang je er niet gestresst van raakt is het prima!
Ik herken het stuk van opgeven als het niet lukt wel in andere dingen.. Ik word er dan boos van en dan hoeft het wel niet meer.. Meestal draai ik wel weer bij, maar is de druk er dan wel vanaf.. Maar nu is het nog maar de 3e maand dat we zwanger proberen te worden, maar bemerk dat ik wel denk dat het me dan toch niet zal lukken.. Wie weet word het dan alleen maar makkelijker om er niet zo mee bezig te zijn en gaat de tijd sneller ofzo? Ik weet het niet.. Maar ik ben nu ook weer dwangmatig met die testen bezig en ik weet dan al van te voren dat het vast toch wel weer negatief is, maar toch ergens telkens dat sprankje hoop.. Eigenlijk heb ik op zulke momenten juist mijn medicijnen nodig, maar ja stel dat ik wel zwanger ben, dan is het slecht voor het kind.. Maar als ik niet zwanger ben, dan ben ik mezelf voor de gek aan het houden en kan ik net zo goed op die momenten wel voor mijn medicijnen kiezen.. Lastig! Kreeg je van de anti depressiva afkickverschijnselen? Dat is ook wel zwaar dan! Kun je het makkelijk zonder? Op mijn werk merken ze dat ik 'baldadiger' ben (op een grappige manier), ben veel vrolijker en heb echt mijn pauzes nodig op mijn werk tijdens de vergadering.. Ik voel mezelf 9 van de 10 keer echt heel veel fijner zonder medicatie, maar op de momenten dat ik het normaal wel zou kunnen slikken, zit die grote twijfel in mijn hoofd! Ik durf er nog niet echt bij na te denken of het me zal lukken om een kind op te voeden.. Ik heb zelf met kinderen en jongeren in de psychiatrie gewerkt en heb vaak een klik met ze (goh hoe zou dat komen ) Niet dat ik dit met opvoeden kan vergelijken, maar ik denk dat als ik me inderdaad genoeg kan terug trekken en mijn man het over neemt op bepaalde momenten, ik het best wel aan kan.. Maar ik probeer nu eens voor het eerst in mijn leven niet vooruit te denken, maar eerst zwanger zien te worden Ik ben erg blij met je berichtje! Bedankt!! Ik hoop dat je binnenkort zwanger bent