ik las pas dat het in een land (weet even niet meer welke) dat het normaal is om bij elkaar op schoot te gaan zitten. Daar moet ik dan ook niet aan denken haha. Maar ik sta wel op voor andere mensen. Idd soms is het moelijk inschatten, je wil niet iemand beledigen. vaak kan ik zien dat ze echt een plek zoeken om te zitten en dan sta ik voor ze op.
Voor ouderen en mensen met krukken zou ik opstaan. Zwangeren ligt eraan hoe obvious het is dat ze zwanger zijn en of ze heel erg veel moeite hebben met staan want als je zwanger bent ben je niet gehandicapt ! Kinderwagens en buggys en babys in maxicosi's in het ov tja ik weet niet of ik daar mijn plaats voor op zou geven... Daarhebben ze in de bus zo een mooie ruimte voor.. dus dat vind ik kul. Ik denk dat ik een selectief opstaner ben
Daar hebben ze inderdaad een mooie ruimte voor, maar vaak gaan mensen daar zitten (bij onze bussen zitten er op die plekken klapstoelen) of gaan staan.. En gaan ook echt niet weg.. met als gevolg dat ik de bus weer uit kan omdat ik nergens kan staan met mijn kinderwagen.. Maargoed dat gebeurd me gelukkig zelden want ik reis amper met het OV.
Ik ben vroeger echt zo goed als altijd opgestaan bij ouderen, mindervalide en hoogzwangere vrouwen. En ook , als ik dan nog es met openbaar vervoer ga, doe ik dat ook nog regelmatig, maar eigenlijk denkt iedereen aan zichzelf en heeft maar 1 iemand, in de zwangerschap bij mijn dochtertje eens voor mij opgestaan (ja, natuurlijk ben je niet gehandicapt) maar ik heb al heel vroeg ind e zwangerschap dat ik niet meer lang kan staan en waar ik nu ook een hekel eraan heb is dat oudjes echt al EISEN en verwachten en ook nog keihard gaan zeggen: "sta es op" dat je dus opstaat voor hun (ook als je zwanger bent bijvoorbeeld) en daarbij heb ik echt zoiets van...voor zo'n brutaal oudje ga ik echt niet opstaan en kijk ik arro terug en als ik zwanger ben (wat ik nu ook ben, van de 2e) denk ik ook (ja helaas) aan mijzelf. Maar goed, ik zit nu zowieso altijd in 't middenstuk/tussenstuk (van bus en trein) vanwege de kinderwagen
Ik doe het zelf wel maar in Nederland moet je er vooral niet teveel van verwachten. Toen ik de vorige keer hoogzwanger was, stond ik in de spits in een volle trein, maar niemand die het ook maar in zijn hoofd haalde om op te staan. Echt vreselijk. Uiteindelijk stapte er iemand uit en toen dacht een meisje wat tegenover me stond ook nog even mijn plek in te pikken, haha, dat kon ik nog net voorkomen met een dodelijke blik. Echt zo asociaal!! En het kan zo anders, in Turkije bijvoorbeeld staan er meteen minimaal 3 mensen op als ik met mijn dochtertje de bus inkom. Altijd.
Ach ja als zwangere ben je niet gehandicapt, maar ik hoor toch wel van veel vrouwen dat het dan zwaar is om een tijdje te staan (voor mij ook helemaal). Het is toch vriendelijk om dat gewoon aan te bieden? Als ze het niet nodig heeft, zal ze dat wel zeggen.
hier ook een gebruiker van het OV en het is mij ook opgevallen. ik persoonlijk en mijn vriend trouwens ook staan altijd op voor minder valide mensen. maar als wij met de kids op pad gaan en we de enorme duowagen in de metro moeten krijgen is er een enkeling die een stap opzij wilt doen. ik kan me daar zo aan ergeren!! wij stappen meestal niet in drukke metro's in maar alsnog is het teveel gevraagd dat iemand even een stapje opzij doet en als je het zelf vraagt krijg je nog een blik toegeworpen. grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
ik ga eigenlijk nooit met het openbaarvervoer, maar als ik dit wel nog zou doen zou ik zeker op staan voor "zwakkeren of zwangeren"
voor diegene die niet vragen of een ander voor ze wil gaan staan: Je hebt dan toch eigenlijk alleen jezelf maar? Het maakt je (misschien) boos én het levert extra vermoeidheid/pijn op... Ik merkte het vooral toen ik met de kinderwagen met het ov ging. Het ene moment biedt 3 man aan om te helpen en het volgende sta je ongelooflijk voor joker omdat je zo staat te hannessen wat iedereen ziet en helpt er niemand... Ik vond dat ook hartstikke rot. Tot ik een keer erna gewoon iemand aansprak en dan is er(bijna) niemand te beroerd hoor. Integendeel: Bij het uitstappen hielp diezelfde persoon weer, zonder te vragen omdat hij nu wist dat ik hulp nodig had. En ik denk dat het met zitten/staan in het ov net zo gaat.. En kun je niet staan zonder dat mensen zien waarom, geef dan gewoon even kort/simpel aan waarom. Maar oke misschien ben ik daar te gemakkelijk in.. maar ik heb geleerd inmiddels
Ik sta altijd op! Als ik bij de bushalte zie dat er veel mensen instappen oudere of moeders met kinderen sta ik al vantevoren op uitmezelf ik ga het ook niet vragen. Ik zit gewoon niet lekker als ik weet dat er eventueel iemand is die niet zo goed ter been is of niet zo lang kan staan.
Ik reis niet zoveel meer met het ov maar als ik ermee reis dan sta ik op voor zwangeren en mensen die zichtbaar niet goed kunnen staan. Heel oude mensen ook wel, maar ben een paar keer al flink van mn plek gecommandeerd en dat terwijl er wel plekken zijn, maar perse hier meoten zitten... En bijna nooit krijg je een bedankje. Heb ook al gehad dat ik nog niet de kans kreeg mn tas te verzetten en al afgesnauwd werd. Heb toen gezegd dat ze maar ergens anders moest gaan commanderen, en dat ze hier mocht zitten als ze wist wat respect was. Heb mn tas gewoon teruggezet/laten staan. (was onderweg om hem weg te zetten). Er stapte nog een andere mevrouw op, en die heb ik de plek aangeboden. Sorry hoor, mss flink aso maar de 'oudjes' van tegenwoordig vind ik best onbeschoft soms. Netjes vragen, dan geef ik heus mn plek wel op. Over het niet opzij gaan; af en toe is eht zooo druk, dan wil je echt wel opzij gaan maar het kan echt niet altijd. Heb ooit eens met mn tas buiten de bus gereisd
Ik sta altijd op. Zelfs toen ik zelf (hoog)zwanger was. En wat ik toen altijd het ergste vond; tijdens mijn zwangerschap waren het ook alleen maar de oudjes die voor mij opstonden. Dan zei ik dat ze mooi mochten blijven zitten, want had verder geen kwaaltjes en kon dan ook prima even staan. Maar inderdaad, het gebeurt nog maar bar weinig....
Ja natuurlijk sta ik op voor ouderen en zwangeren. Laatst was ik ook woest in de bus. We kwamen bij de open dag van de luchtmacht weg. We moesten met de bus nog naar het treinstation. Die bus zat echt stampvol. Mijn man had gelukkig een plekje voor ons zoontje, maar ik niet. Ik stond met mijn kleine ventje in het gangpad. We gingen echt alle kanten op. Zegt een vrouw moet je zoontje bij mij op schoot, dit wou hij natuurlijk niet. Ventje was 2 jaar en gaat niet bij een vreemde zitten. Op een gegeven moment remt de bus keihard, dus ik vlieg met mijn mannetje een paar meter naar voren toe. Ik zei tegen mijn zoontje: Het is ook wat he lieverd, allemaal grote mensen in de bus en geen 1 persoon die op staat voor jou. Toen kon er wel ineens een vrouw opstaan.
nou ik weet wel dat ik volgende zwangerschap er voor zorg dat ik een auto heb zodat ik dit probleem niet zal hebben
Ik sta niet op met 2 kleine kinderen.. Er zijn zat mensen die wel kunnen opstaan. Als er dan echt niemand opstaat, sta ik uiteraard wel op.
eerder stond ik altijd op. Vindt het niet meer dan normaal. Nu reis ik bijna niet meer met het OV, maar ik zou nu niet meer opstaan, omdat ik zelf ernstige rugklachten heb. Kan het niet meer, maar dat ziet niemand aan me, dus voel ik me best wel eens rot als ik niet opsta voor een ouder iemand..