MCM normaal gezien wel. Maar heb extra op het blaadje gezet ( info van S) geschreven dat hij enorm veel last van het roesje heeft gehad die keer van de gastroscopie en als het weer zo is dat ik liever met hem 1 nachtje blijf. Toen heeft hij de hele avond en nacht gehuild/ geschreeuwd
@ Senseemillia: Ja, dat is een VSD en ASD. Jesse heeft daarbij een misvormde linkerhartklep. Ze hopen dat ze die kunnen maken. Verder nog wat kleine dingetjes mis bij het hart, wat niet iets levensbedreigends is (vooral vernauwde vaten aan de linkerkant). Ze hopen dat dat beter wordt als hij geopereerd wordt. @ Ons wondertje: Sterkte vandaag! @mcm: oe, dat is lastig zeg. Je wilt gewoon dat er iets in gaat, zijn groei is het belangrijkste. Alleen je wilt ook weer niet dat hij straks alleen maar potjes spagetti eet. Mijn dochter was ook helemaal gek van die potjes hoor. Heb daar niet moeilijk over gedaan en het haar gegeven. Naarmate ze ouder werd en ook bewuster aan tafel zat ging ze met de pot mee-eten en dat ging ook prima. Het blijft een kleuter, dus wel altijd discussie over hoeveel hapjes enzo en soms kan ze al lekker demonstratief Bleh! roepen. @ bij ons: Jesse mag vrijdag mee naar huis. Het drinken is dus uiteindelijk niet gedragsmatig. Omdat hij zo snel ademt lukt het hem niet om rustig te ademen tijdens de fles en raakt hij snel uitgeput. Hij valt dus bij sommige flessen moe in slaap en als hij wel erg wakker is, dan gaat hij halverwege protesteren omdat die fles hem zo veel energie kost. We hebben nu een vast behandelteam en we gaan de komende weken kijken hoe het gaat. Het gaat net te goed om nu al over sondevoeding te praten, maar dat is wel de volgende stap. We willen het zelf graag thuis gaan proberen om hem richting de 4 maanden te slepen. We zijn nu met een lepeltje aan het oefenen in de hoop dat hij straks wat kan happen. Happen gaat hem makkelijker af omdat hij dan niet met het zuig-slik-ademen in de knoei komt. Wat een gedoe hè! En ja ook hier dient het volgende probleem zich aan. Hij heeft een afplatting aan 1 kant van zijn hoofd en daardoor staan zijn oren niet meer gelijk. Ze hopen dat het nog bijtrekt, maar meneer is naar een helmpje aan het solliciteren..... Dus wij hadden ook een ja hoor, dat kan er ook nog wel bij!
Ons wondertje: is het goed gegaan vandaag? Kan me voorstellen dat als hij zo van de kaart was van het roesje, je liever een nachtje blijft! Sterkte! Tokkel: och arme, dat is wel zielig, dat het je zoveel energie kost om te eten dat je liever niet eet. Ik ga duimen dat het gaat lukken hem naar de 4 maanden te krijgen, en dat het met een lepeltje snel goed gaat en dat jullie een sonde kunnen voorkomen. En dan ook nog een helmpje...pfff... Hier:bahbah en nog eens bah bij de ka vandaag. Mijn zoontje was nu gelukkig wel aangekomen, maar zijn hoofd is sinds juli helemaal niet meer gegroeid. Dat was niet goed, want zelfs als kindjes niet aankomen, moet de hoofdomtrek wel doorgroeien zei de ka. Omdat ze ook zijn fontanel niet kan vinden, denkt ze nu aan craniosynostosis. Dan zijn de schedelplaten te vroeg helemaal aan elkaar gegroeid, en kan er dus geen groei meer zijn. Dat is op de lange termijn erg problematisch, want dan kunnen zijn hersens niet groeien. We moeten nu meteen morgen een rontgen-foto laten maken van zijn schedel, en krijgen dan meteen de uitslag. Als het niet goed is worden we met spoed doorverwezen naar het Erasmus. Dan is een operatie nodig (waarbij ze de schedelplaten weer losbreken...) Als er uit de foto niks komt worden we ook doorverwezen maar dan met minder spoed, voor een second opinion (omdat de ka al eerder had meegemaakt dat er uit de foto niks kwam, en het toch niet goed zat). En verder gaat ze allerlei bloedwaardes meten om te kijken of er toch niet ergens een stofwisselingsprobleem of allergie zit, en krijgen we nog een doorverwijzing naar het Juliana Kinderziekenhuis om te testen op CF (want dat zou ook nog kunnen zijn waarom dit allemaal zo raar gaat met zijn groei, al leek haar dat onwaarschijnlijk, omdat hij dan eigenlijk gewoon vanaf zijn geboorte al niet had moeten groeien). Morgenochtend dus weer verder... pfff...vindt het allemaal zo naar voor mijn mannetje!
Heh bah meid dat is niet het nieuws wat je wilde horen Ik hoop toch dat het niet zo zal zijn hoor Ik "ken" een meisje van hier waarvan ze dachten dat haar dochtertje dat ook had, maar dus gelukkig niet had. Duim dus ook voor jullie Tokkel een helmpje ook helemaal niet fijn EN je kunt het niet met een zijliggingskussen beetje veranderen? Heeft S ook tot 6 maanden in gelegen. Hier is de ingreep goed gegaan maar hij heeft wel nu telkens pijn bij het plassen als de urine over de wondjes loopt Dan begint hij ocharme natuurlijk ook te huilen, de uroloog zei dat het over 1 week zover over zou zijn. Hopelijk!
@ onswondertje: Ahhhhhhhhh zielig! Zie het helemaal voor me, arm klein mannetje @ mcm: oh wat spannend toch allemaal! Jeetje, dat zijn allemaal dingen die je niet wilt horen. Wat zal je in de zenuwen zitten. Ga heel hard voor je duimen. Jesse lig inderdaad nu op advies van het ziekenhuis in de zijligger en ingebakerd. Doodeng dus! Ze houden het daar in de gaten, dus daarom mag het. Thuis stoppen we daar weer mee. Het is alleen om zijn andere kant te stimuleren en dat lijkt nu te lukken. Hij draait zijn hoofd steeds vaker de andere kant op tijdens het slapen. Het is dus even hopen dat het goed blijft gaan.
Tokkel: fijn dat de zijligging lijkt te helpen met het draaien van Jesse's hoofdje!! Onswondertje: ach gosh, arm mannetje... dat lijkt me niet prettig nee. Hopelijk snel beter! Net terug van het ziekenhuiscircus. De rontgenfoto was goed: het lijkt alsof zijn schedelnaden gewoon nog open zijn. Gelukkig... Dus nu is er iets minder urgentie, al worden we dus nog wel doorgestuurd voor een second opinion. Die afspraak gaat de ka maandag maken. In ieder geval is de kans dat er iets echt grondig mis is nu wel behoorlijk kleiner. Alleen moeten ze nu dus nog wel uitvinden waarom zijn hoofdje dan niet groeit. Verder is er (veel) bloed afgenomen (7 buisjes! en dat voor zo'n klein jochie), voor alle onderzoeken om te kijken of er iets mis is met zijn stofwisseling. En ook het DNA-screening bloed is nu afgenomen, daar krijgen we dan over een week of 6 de uitslagen van. De kinderarts vond het geloof ik eigenlijk een beetje onzin om te doen, maar goed. Ze zei dat het ook nog eens het duurste onderzoek is wat je kunt doen... oeps... Nou ja, ik heb er niet om gevraagd, die genetici vinden het nodig... I was heel dapper onder het alles, en is nu helemaal knock-out van alle gedoe. Arm mannetje. Vandaag verder maar lekker rustig aan doen.
Tokkel ik hoop ook dat jesse mee naar huis mocht! Mcm gelukkig dat het zover goed uitziet met de schedelnaden. Hopelijk is het net als dat forumdinnetje van mij niks
Hoi meiden, hij is thuis hoor! Ligt nu te schateren in de box, dus ben helemaal happy! Spannende tijd nu, hopen dat die het thuis gaat trekken. Gelukkig hebben we nu een plan van aanpak en vaste contactpersonen in het ziekenhuis. Gisteren ook weer hartonderzoek in het VU. Hartslag en ademhaling zijn veel te snel, dus cardioloog kan zich voorstellen dat eten niet het meest prettig is voor Jesse. Nu plasmedicatie gekregen, hij plast zich een slag in de rondte. Alleen zit hij nu 8 keer per dag aan de medicijnen, arm mannetje. Hij ondergaat alles met een grote lach, dus dat geeft papa en mama weer een beetje moed.
Tokkel, wat fijn dat hij naar huis mocht, en zo tevreden was. Lief, schaterlachend in de box! Hoe is het met het drinken gegaan dit weekend? En met het eten van een lepeltje? Ik ga duimen dat hij het tot de 4 maanden redt!!! en dat hij dan gewoon goed vaste voeding gaat eten OnsWondertje: hoe is het bij jullie? Wordt de pijn bij het plassen al minder? Hier: heb het weekend even wat afstand genomen. Was Canadian Thanksgiving (mijn man is Canadees), dus we hebben gezellig gegeten met mijn familie, en pompoentaart gemaakt. Was wel leuk. Morgen belt de ka als het goed is voor de eerste bloeduitslagen, en voor de verwijzing naar het Erasmus/Sophia voor de second opinion voor zijn hoofdje. Merk dat ik het nu toch al weer een beetje spannend vind.
Hoi mcm, heel veel sterkte morgen met de eerste uitslagen, ik ga voor jou duimen. Kan me voorstellen dat je in spanning zit. Hier geen super weekend. Gisteren veel spugen en vandaag slecht eten. We zijn vrijdag met plasmedicatie gestart vanwege zijn hart en ben bang dat hij daar misschien misselijk van is. Kijk het nog even aan en anders maar weer bellen. Verder is het hier go with the flow. Als het niet gaat ligt plan B klaar en dan moeten we dat accepteren. Donderdag wegen bij het CB, ben erg benieuwd wat er dan in een week is gebeurd.
hey meiden, Wat een verhalen allemaal, en helaas kan ik me bij jullie aansluiten.. ivm helpp ben ik met 32 weken zwangerschap bevallen van een gezonde zoon.. Het ging helemaal super met hem en hij deed vanaf het allereerste begin alles op eigen kracht.. Hij heeft 2 dagen op de NICU gelegen en toen mocht hij al over naar de neonatologie in het streekziekenhuis bij ons in de buurt. Hier ging ook alles erg voorspoedig en hij werd "de beste prematuur in jaren" genoemd..Met 35wk en 2 dagen mocht onze kanjer mee naar huis! De eerste 10 dagen ging het erg goed met hem, hij dronk goed en sliep goed.. Dag 11 begon hij iets te hoesten en begon in slaap te vallen onder de fles (bv lukte bijna niet meer, was 7x per dag aan het kolven voor 2 voedingen) en was dan niet meer wakker te krijgen.. De volgende dag vertrouwde ik het niet en ben toen met hem naar de HA geweest, maar zij kon niks horen in de longen dus waarschijnlijk had hij hoog wat slijm zitten maar het was niks ernstigs.. De volgende ochtend ligt hij bij een vriendin van mij op de arm te slapen en zie ik ineens dat hij helemaal grauw is om zijn mond dus heb direct de HA weer gebeld en kon daar direct terecht.. Weer vond ze dat hij niet echt benauwd klonk maar we moesten voor de zekerheid toch naar het ziekenhuis voor nader onderzoek..Na een uur van assistenten en onderzoekjes en overleg hebben ze besloten om hem op te nemen omdat hij inmiddels meer moeite kreeg met ademen.. Ondertussen dat hij op de kinderafdeling aangesloten werd op de monitor en de saturatiemeter kreeg hij een zware ademstilstand.. Binnen een paar seconden stonden er allemaal mensen rond zijn bedje om hem er weer bovenop te helpen.. er is een infuus geprikt en hij kreeg zuurstof via de neusbril.. hij is daarna nog 3 x gestopt met ademen en ze konden hem niet meer in het streekziekenhuis houden, hij moest met spoed worden geintubeerd en overgebracht worden naar het UMCG in groningen. Daar stond ik alleen samen met mijn dochter van 4, mijn inmiddels ex voor zijn werk in zuid duitsland en mijn kleine mannetje moest 170 km verder naar het ziekenhuis.. hij had het rsvirus te pakken en is hier heel erg ziek van geworden. Hij heeft 11 dagen in groningen gelegen waarvan 7 dagen aan de beademing.. hij mocht weer naar het streekziekenhuis en na 3 dagen bleek het toch niet goed te gaan.. hij bleef een erg piepende ademhaling houden en had flinke saturatiedips dus hij moest eigenlijk weer terug naar groningen maar die afdelingen waren vol dus hebben ze hem overgebracht naar het radboud in nijmegen.. in eerste instantie hadden ze hem daar met wat zuurstof aardig stabiel maar na 4 dagen moest hij toch weer geintubeerd worden.. weer 6 dagen aan de beademing gelegen..daarna mocht hij weer terug.. hij heeft toen nog 2 dagen in het streekziekenhuis gelegen en mocht eindelijk weer naar huis.. nou dit was echt niet te doen, hij dronk bijna niet en huilde alleen maar.. na 6 dagen moest hij weer opgenomen worden en hebben ze contact gezocht met het sofia in rotterdam om daar een scopie te laten doen om te kijken waar die stridor (piepende ademhaling) vandaan kwam.. hij is op donderdag overgebracht naar rotterdam en vrijdagochtend zou hij naar de ok gaan voor die scopie.. Toen hij van de ok kwam kregen we te horen dat met het intuberen zijn luchtpijp zwaar beschadigd was en door het littekenweefsel wat daar ontstaan is had hij nog 2 mm ademruimte over! De kno arts heeft direct een trachea canule geplaatst. Hoe gek het ook klinkt, wat was dat een opluchting! Mijn mannetje kreeg weer lucht! hij heeft van 4 maart tot 4 juli in het sofia gelegen.. Heeft in die tijd meerder keren een virus gehad waar hij weer erg ziek van werd,,,Op 24 juni is hij geopereerd, ze hebben een stukje uit zijn rib bij zijn luchtpijp ertussen gezet zodat de ademruimte groter zou worden..De operatie duurde bijna 5 slopende uren, maar is erg goed gegaan en de canule hebben ze tijdens de operatie weer verwijderd. Na 7 dagen ic en 3 dagen hc mochten we hem eindelijk weer mee naar huis nemen!!Hij kreeg nog wel sondevoeding, maar na de scholing en een examen mochten wij de sondevoeding thuis ook geven.. Na ruim 6 maanden kon hij eindelijk in zijn eigen bedje slapen.. Hij is in al die tijd maar 17 dagen thuis geweest.. hij is nog erg vaak verkouden en hoest als een oude vent,maar hij ontwikkeld zich wel goed en is inmiddels ook van de sondevoeding af.. We zijn nu 3 maand thuis en hebben alweer 2 ziekenhuisopnames gehad.. Ben bang dat er ook nog wel meerdere volgen.. Tis een erg lang verhaal geworden, en eigenlijk is het nog niet alles maar als jullie nog wat willen weten dan lees ik het wel
Ah peetjuh wat een verhaal zeg! Wat fijn dat hij lekker thuis is, maar wat hebben jullie een ontzettende lange weg achter de rug! Wat zal het een impact gehad hebben. Ik heb ook een dochter van 4 jaar. Zij was een baby volgens het boekje. We kwamen bijna nooit bij een dokter. En elke keer als Jesse in het ziekenhuis lag voelde ik zo'n ontzettende tweestijd. Je wilt graag bij je kleine baby zijn, maar je andere kindje heeft ook aandacht nodig van mama. Hoe heb jij dat opgelost??? Hier ook waarschijnlijk niet de laatste opname gehad. Sowieso rond 1 jaar een hartoperatie in Leiden. Mijn dochter weet wel dat Jesse ziek is en daarom wat vaker naar de dokter moet. Maar vind het toch wel lastig hoor. Hoe heb jij dat met je dochter aangepakt?
ja vind het heerlijk om weer lekker thuis te zijn en het was idd een erg lange en hectische tijd.. helemaal omdat rotterdam ruim 2 uur rijden is vanaf hier..Mijn dochter was ook een baby volgens het boekje< ze heeft met 9 maanden oorontsteking gehad en daarvoor en daarna nooit ziek geweest..Ik vond het ook lastig om te combineren, maar wij hadden het "geluk" dat mijn ex ontslagen is op het moment dat kyan in nijmegen op de ic lag dus in die tijd erna is hij thuis gebleven.. Wij hebben het opgelost door om en om doordeweeks met haar thuis te zijn, dat betekende wel dat ik de ene week mijn dochter moest missen en alleen in rotterdam zat en de andere week mijn zoontje moest missen terwijl ik thuis was en mijn ex in rotterdam.. Was erg zwaar maar ben wel blij dat we het op deze manier konden oplossen voor de kids..Zo kon zij gewoon lekker naar de peuterspeelzaal en de gym en met haar vriendjes spelen en niet constant in het ziekenhuis opgesloten zitten. Ze kregen op deze manier allebei evenveel aandacht van papa en mama..In het weekend waren we met z'n allen in rotterdam. (van vrijdag tot en met zondag)
Jeetje peetjuh... wat een verhaal!!! Dat is echt wel heeeeeel veel ziekenhuis en dokters zeg... en na dat alles dus nog eens twee ziekenhuisopnames? Allememachies, wordt er stil van... Wat knap, hoe jullie het hebben opgelost, ook met je dochtertje. Hoe gaat het nu? Waren die ziekenhuisopnames ivm hetzelfde of iets heel anders? Tokkel: wat rot dat het geen goed weekend was. Kan dat, dat hij van de plasmedicatie misselijk wordt? Dat kan je er ook nog eens bij hebben zeg...Was het vandaag beter? Spannend, donderdag wegen...wij hebben dat ook heel vaak moeten doen om het in de gaten te houden, en ik vond het iedere keer weer spannend. Nu heb ik een babyweegschaal geleend van een vriendin die er een had, zodat ik niet iedere keer als een gek naar het inloopspreekuur hoef te rennen (dat is namelijk op vrijdag 1 tot 2, en ik werk op vrijdag tot 12.30u). Moet mezelf erg strak houden aan maar een keer per week wegen. Hier waren de bloeduitslagen goed, d.w.z. niks bijzonders gevonden. Geen tekenen van allergie, geen glutenallergie, geen rare andere afwijkingen. Dat is dus goed nieuws (al weten we nu eigenlijk nog niets natuurlijk, dus blijft het raar dat zijn hoofd niet groeit). Ik moet morgen zelf even naar het Sophia bellen voor een afspraak bij het 'hoofden-team', voor die second opinion, omdat de ka ze zelf vandaag niet te pakken had gekregen. Maar de ka zei dat ze nu eigenlijk hoopt dat zijn hoofdje een nieuw evenwicht vindt, en nu gewoon weer door gaat groeien, maar dan op een andere curve. Dat hoop ik heel hard met haar mee.
Ja veel ziekenhuis was het zeker, maar het ergste hebben we als het goed is wel gehad.. De laatste 2 opnames kwamen door een virusinfectie.. Doordat hij zo ziek is geworden van het rsvirus in januari en het hele traject wat daarna volgde, heeft hij absoluut geen weerstand meer.. een simpele verkoudheid daar word hij erg ziek van, hij eet niet meer, huilt alleen behalve als hij bij iemand op schoot zit/hangt, hoge koorts,snelle hartslag (180 en hoger, en bij de laatste opname van 2 weken geleden hoge pieken van boven de 200), snelle ademhaling door de benauwdheid en saturatiedips (tussen 88 en 92) Als hij zo ziek is dan moet hij aan de monitor en saturatiemeter dus vandaar dat hij dan opgenomen moet worden.. Bij de laatste opname werd hij daarnaast nog om de 2 uur verneveld met zuurstof en ventolin..Dit hielp alleen helemaal niet en toen heeft hij weer atrovent gekregen.. Gelukkig zelf ook een sprayapparaat in huis dus hij mocht vrij vlot weer naar huis toen zijn saturaties weer stabiel bleven.. Nu gaat het weer ff goed met hem, hij hoest nog wel wat en is iets verkouden, maar gelukkig niet benauwd..Sinds een week is de sonde eruit en dat gaat eigenlijk ook erg goed, hij drinkt zijn flessen weer goed..laat af en toe nog wat staan maar dat geeft niet want dat compenseer ik met vaste voeding..
@ mcm: Gelukkig goede uitslagen! En wij hebben ook een KA die veel voor ons hoopt. Ik ga ook mee hopen! @ peetjuh: Onvoorstelbaar hè. Wij zijn ook zo'n medisch circus geworden, terwijl ik echt niets met artsen en ziekenhuizen heb. Loop er het liefst met een grote boog omheen. Bedankt voor de tip. Ik vind het af en toe zo zielig voor mijn meisje. Ze had voor de bevalling al onze aandacht en nu in ene draait zo veel om Jesse. Ze is gelukkig hartstikke lief naar hem toe. We leggen ook uit dat Jesse ook verdrietig is omdat hij au heeft. Maar blijft moeilijk hoor. Mijn schoonzus heeft ook een tweede kindje gekregen 4 maanden terug en mijn neefje kan je oppakken, knuffelen, eigenlijk mee doen wat je wilt, hij vindt het allemaal prima. Jesse raakt snel van slag als er te druk met hem gedaan wordt, dus moet telkens tegen haar zeggen pas op, rustig aan, laat hem maar even met rust. @ hier: Nou de ene fles super, de volgende weer weigeren. Haal nu tijdens de voedingsmomenten 100 keer diep adem en zet die fles vooral uit het zicht als hij klaar is. Maatschappelijk werkster van het zh belde gisteren om te vragen hoe het gaat. Zij gaf ook al aan dat die fles het waarschijnlijk niet meer gaat worden. Wel ook weer spugen en waterige ontlasting. Dus hij heeft of iets uit het zh meegenomen, of hij reageert op de plasmedicatie.
Haha ja een medisch circus is precies hoe ik het ook voel.. Voor mijn dochter is het idd ook niet makkelijk.. ik merk dat ze erg is veranderd sinds mijn zoontje geboren is..Ze vraagt meer negatieve aandacht maar aan de andere kant is ze ook heel erg lief als ze merkt dat het me ff te veel word.. en daarbij moet ze er nog erg aan wennen dat haar papa hier niet meer woont.. er is zo ontzettend veel veranderd in een jaar pfff.. Mijn zoontje voelde zich gister alweer niet lekker, at slecht en heeft bijna de hele dag gehuild..had weer een temp van 39.7, maar gelukkig na goed slapen en een zetpil voelt ie zich vandaag weer beter.. hoe is het bij jullie allemaal??
Wij gaan vanmiddag wegen. Weer even spannend! Hier sinds de komst van Jesse ook relatiestress. Manlief en ik verschillen soms erg van mening en met alle zorgen lukt het rustig communiceren niet meer. De sfeer is soms echt even verpest hier in huis en dat merkt mijn meisje ook allemaal. Mijn man is even van de afhaak geweest toen het allemaal slechter met Jesse ging. Hij trok het niet meer, dus ik heb hier weken lang de kar getrokken, terwijl ik ook net bevallen was. Ook hier vraagt ze inderdaad veel meer op de negatieve manier aandacht. Vind ik ook logisch, haar broertje huilt en wordt dan geknuffeld. Die telt natuurlijk 1 en 1 bij elkaar op Heb het hier doorbroken door een beloonmand te maken. Ze kan nu elke dag stickers verdienen en als ze dan 10 stickers heeft dan mag ze iets uit de mand kiezen. Ook knuffel ik haar expres erg op goede momenten en als ze huilt om niets, dan moet ze eerst stoppen voordat ik weer verder met haar praat. Ze blijft er anders echt in hangen. En ik leg het haar ook vaak uit. Ook dat papa en mama soms boos op elkaar zijn, omdat we ons zorgen maken over Jesse, maar dat we elkaar wel nog erg lief vinden. Het is ook wat voor zo'n meisje. Mijn vriendin was hier gisteren en zij en haar broertje schelen ook 4 jaar. Zij vertelde mij dat ze weinig van haar broertje kon herinneren als baby, alleen dat hij zo onwijs veel huilde.......zucht, lekker bemoedigend. Nou meiden, duim voor me dat hij is gegroeid. Eén van de discussiepunten hier is dat mijn man kosten wat het kost wil dat Jesse een bepaalde hoeveelheid drinkt en hij dwingt het tot krijsen aan toe. Ik vind dat dus echt niet kunnen, Jesse moet ook veel meer bij mijn man spugen. Als hij is gegroeid, dan heeft mijn man beloofd er ook rustiger in te staan. Als hij niet groeit dan loopt er hier straks weer een gestresste papa rond en dat kan ik nu gewoon even helemaal niet hebben!
Tokkel: hoe was het met het wegen? Was hij aangekomen? Ik hoop het zo! Wat vervelend dat je nu ook nog met spanningen in je relatie zit. Is zo lastig he, als je allebei een andere aanpak hebt (dat leidt hier ook regelmatig tot discussies) en als de een het slecht trekt en alles op de ander neerkomt. Wel knap zoals je het met je dochtertje aanpakt. Dikke knuff!! Hier: er staat nu voor 4 november een afspraak in het Sophia (had ik dat al gezegd)? Verder moeten we 25 oktober naar de gewone ka. Die afspraak stond al een tijdje, en ik had gehoopt dat we die misschien zouden kunnen afzeggen omdat we toch 4 november naar het Sophia moeten en ik liever even een maandje zonder ziekenhuizen zou doen, maar toen belde het ziekenhuis dat de ka hem toch wil laten staan. Tja... Verder merk ik dat ik toch best wel in spanning zit over alles. Ik maak me toch zorgen over de mogelijkheid van een syndroom, en over de vraag waarom zijn hoofd niet groeit. Als zijn schedelnaden niet dicht zitten, wat is het dan? Moet ik natuurlijk niet doen, want heeft niet zo veel zin, maar ja...