soms wordt ik wel eens gek van: en komt er al een 2 kindje Zucht en dan heb ik t gevoel me te moeten verantwoorden.
Gelukkig vallen de vragen hier nog erg mee.. En vooral de reacties als ik uitleg hoe we erover denken... We hebben expres al vrij hardop onze mening verkondigd terwijl ik nog zwanger was... Mijn ouders en schoonouders vinden het gelukkig helemaal mooi zo ook, dus vanaf die kant iig geen vragen! Vanuit de omgeving valt het me ook reuze mee.. toevallig vroeg iemand afgelopen weekend wanneer er een 2de zou komen... Mijn antwoord: Waarschijnlijk niet... Zijn antwoord: Dat is ook prima toch, genoeg andere kids in de omgeving... Vond dat wel prettig toch om te horen zo.. zeker van iemand met 3 dochters!
Ik denk dat iedereen het voor zichzelf moet weten. Hier is nr 4 onderweg en ook daar zijn genoeg opmerkingen over te plaatsen. Ik heb vriendinnen die echt geen kinderen willen, vriendinnen die écht alleen maar 1 kind willen. Ik kan me erin verplaatsen. Sommige stellen hebben gewoon genoeg aan 1 kindje en zien dat ook helemaal zitten. Andere vriendinnen moeten er niet aan denken en ook dat is prima. En wij, wij kunnen niet anders dan nog een 4e spruit ontvangen. Even zoveel meningen en gevoelens als wel of geen kinderen toch? En juist al die verschillen maken de wereld toch zo mooi?
En daar ben ik nou juist mee gestopt. Ook op de bijdehante opmerkingen als 'Oh, vind je deze niet leuk dan, dat je geen tweede wilt...' zeg ik gewoon ja Mensen die belangrijk voor me zijn weten allang hoe stapelgek ik op mijn zoon ben, dus als iemand die niet belangrijk voor me is dan denkt dat ik mijn kind niet leuk vind, kan ik daar helemaal niet van wakker liggen
Vandaag was er toevallig een item over bij t programma 'Helder' Helder gemist? Kijk hier de laatste uitzending! - TVblik De aflevering die ook over Lyme/Teken gaat.. Geen heel goed item... vooral de bewuste keuze wordt een beetje weggewuift en het gaat er ook vooral over als het niet anders kan zeg maar.. Maar...... er is teminste een keer postieve aandacht over.. Met als uitgangspunt; Het is niet zielig en het is niet slecht voor het kind wat nog wel de vooroordelen zijn...
Na dit topic helemaal doorgelezen te hebben, gevraagd om te heropenen. Leest hier nog iemand? Hoop nieuw leven in te blazen! Hier komt komt ook maar 1 kindje, bewust. Onze redenen zijn dat we het heerlijk hebben met z'n drietjes en domweg de wens voor nog een kind ontbreekt. Daardoor zien we alle voordelen van 1 kind hebben. We hebben rust in huis, ik kan uuuuuuren knuffelen zonder mijn aandacht te hoeven verdelen. Mijn dochter is nu bijvoorbeeld ziek en ik kan gewoon besluiten zolang ik wil met haar op de bank te liggen. Vind ik heerlijk . We hebben een geweldig lief en rustig meisje die veel tijd voor zichzelf nodig heeft. Een 2e zal die rust in huis verstoren. Verder zijn zowel vriend als ik organisatorisch heel slecht. Een 2e kind gaat ons niet lukken zonder stress. En ik wil geen stress moeder worden. Weet zeker dat ik als een kip zonder kop rond zal rennen en nooit meer relax boodschappen zal kunnen doen. Nee, laat mij alle aandacht maar voor mijn dochter bewaren. Ik ben niet gemaakt voor meerdere kinderen Ik krijg trouwens haast geen afkeurende reacties, slechts 1 keer meegemaakt. Sommige zeggen wel dat het nog wel komt en dan zeg ik 'wie weet'. Voel de behoefte niet me te verantwoorden. Wel grappig om te zien dat een aantal overtuigde mensen hier toch niet zo overtuigd bleken en zwanger/bevallen zijn van een 2e
Hypnose, wat jij schrijft herken ik wel! Als alles goed gaat in deze zwangerschap, zal dit waarschijnlijk ook m'n enige zwangerschap zijn. Wij vinden één kindje heel mooi. Ik kan niet in de toekomst kijken hè, maar zo denken we er nu over. Toen ik dat laatste vertelde aan iemand kreeg ik de reactie "wat zielig!". Ik heb 3 vriendinnen die alledrie geen broertjes of zusjes hebben en die zijn niet eenzaam, juist heel sociaal en absoluut niet verwend. Maar die opmerking van "zielig" heeft me wel aan het denken gezet. Zelf heb ik een broer en mijn vriend heeft twee broers en een zus, wij weten dus niet hoe dat is alleen. Er zijn vast meer enigste kinderen op het forum. Hoe hebben jullie dat ervaren, zonder broertje(s) of zusje(s)? Had je het gevoel dat je iets tekort kwam?
Mijn vriend is enig kind en die vond en vindt het heerlijk. Hij zegt niks te missen. Maar sommigen zeggen het wel weer jammer te vinden. Volgens mij hangt het van je kind af. En hoe je ermee omgaat. Wij gaan dus bewust in een kindvriendelijke wijk wonen met veel buurkinderen zodat ze lekker buiten kan spelen. En iedereen is welkom (grappige is dat zij daar vaak geen behoefte aan heeft, net als ik vroeger). En haar toekomstige neefje/nichtje woont heel vlakbij, dat vind ik wel super.
Wij zijn nog steeds niet van plan uit te breiden, hoor Hier dus nog geen wijzigingen in standpunt. @ zieligheidsfactor van enig kinderen: ik heb laatst een onderzoek gelezen dat enig kinderen over het algemeen gelukkiger zijn. Ik geloof dat wel, mits je het als ouders ook goed aanpakt. Je kind dus niet tot in de afgrond verwennen, hem/haar de ruimte geven voor sociale contacten (dus makkelijk zijn met kinderen meenemen uit school ed) en zelf ook proberen zoveel mogelijk gelegenheid te creëren voor vriendjes/vriendinnetjes door bijv. in een goede wijk te gaan wonen of kind naar een KDV/peuterspeelzaal te doen. Maar goed, dat denk ik allemaal zelf. Geen idee of er ook echt waarheid in zit natuurlijk
Hier ook een mama die bewust maar 1 kindje wilt. En helaas krijg ik wel de opmerkingen van: Waar er 1 eet kunnen er 2 eten. En Ahh wat zielig alleen is maar alleen.. En je bent net bevallen dus dat zeg je nu. Ik herken veel in jou Hypnose, ik heb nu alle aandacht voor mijn zoontje en met een 2e kindje word ik zeker weten een stress moeder dat wil ik niet. En ik voel mezelf compleet zoals ons gezinnetje nu is.
Ik zit nog in de twijfelmodus. Met name vanwege mijn eigen gezondheid. Gevoel en verstand kloppen niet helemaal. Ik zou heel graag bewust willen kiezen voor 1 kind. Ik geloof wel dat 1 kind net zo gelukkig (of misschien zelfs gelukkiger) kan zijn. Je weet van te voren toch niet of ze het goed kunnen vinden samen, veel ruzie hebben of dat t niet uit zal maken. Of dat mijn dochter het later zal missen als ze geen brusje heeft of dat ze het juist heerlijk vindt. Maar wat ik vooral moeilijk vind is dat ik het haar dan niet de mogelijkheid biedt om later niet alleen over te blijven en dat ze in haar eentje alles op haar schouders heeft. Voor mezelf voelt het met 2 kinderen ook groter/gezelliger. En dan vooral later, als ze groot zijn. Maar nu, op dit moment, zit ik niet perse te wachten op de zorg voor nog een kind.. Maar dat hangt heel erg samen met mijn gezondheid dus.
Dat onderzoek heb ik ook gelezen. Ik denk ook dat mijn kind zieliger zou zijn als ik wél voor een tweede zou gaan. Gewoon omdat ik het echt niet aan kan. Ik zie het gewoon voor me, hoe labiel ik dan ben haha. Overigens snap ik wél als mensen meerdere kinderen willen hoor. Ik wil het zelf gewoon niet. Edit: Ik vind het niet zwaar om mijn dochter op te voeden. Maar ik zou het wel zwaar vinden er nog 1 bij te krijgen. Mijn aandacht te moeten verdelen. Ik denk dat ik daar voor mezelf een erg realistisch beeld bij heb.
Dat snap ik wel hoor, dat gevoel (van je enig kind die alles alleen op de schouders heeft). Ik moet zeggen dat ik dat ook wel eens heb. Maar mijn gevoel echt voor 1 kind te willen gaan is zo sterk dat het mij niet eens aan het twijfelen brengt. Ik zie het maar zo: als het goed is wordt mijn kind later een zelfstandig persoon met een eigen leven. En hopelijk gelukkig . Het feit dat mijn dochter enig kind is zal denk ik absoluut haar leven niet bepalen. Misschien zal ze het op momenten eens jammer vinden, misschien wel nooit. Maar bepalend voor het geluk in haar leven? Ik mag hopen van niet zeg!