Mijn man en ik zouden graag voor ene 2e kindje willen gaan. Ik heb PCOS en ben bang dat het dus weer moet met hulp van het ZH. Ik zie er best wel weer tegen op om daar steeds naar toe te gaan, en mijn man ziet nu al op tegen de verplichte kluspartijen. Is het anders als je voor een 2e gaat? wij zien onze dochter echt als een kadootje. Is al super dat we haar hebben, een tweede zou een super aanvulling zijn. Echter soms hoor ik ook dat het moeilijker is, je weet immers hoe mooi zo'n kleintje is en dan doet het extra pijn als het niet lukt. Ik heb bij ZH geinformeerd en moet eerst weer doorverwijzing van HA hebben en wordt dan ingepland. Ik zit best nog met veel dingen in mijn hoofd, vinden ze niet dat het te vroeg is bijvoorbeeld? en dan de dingen als red ik het wel met een dreumes en een zwangerschap enz.enz.!
Bij mij zit het iets anders, maar ik begrijp je verhaal.. Ik heb bij Eefje heel veel controles gehad vanwege mijn bloeddruk, de laatste maand zat ik om de twee dagen in het ziekenhuis voor een ctg en bloeddruk meting.. Ik zag zo tegen weer een zwangerschap op, maar op een gegeven moment won het gekriebel.. Eef was toen bijna twee.. Ben nu weer gisteren in het ziekenhuis geweest, blijf het verschrikkelijk vinden al dat gedoe, maar als ik ons beebje dan weer zie weet ik waarom ik het allemaal weer doe.. Geef het tijd, praat erover (eventueel huisarts) thuis en als de tijd rijp is ga er voor!
Mijn situatie is ook anders omdat we voor de eerste niet in de mmm zijn gegaan maar ik begrijp je wel. Bij de eerste raakte ik zwanger na 8 maanden. Op het moment dat we een slechte uitslag van een semenanalyse kregen was ik gelukkig toch spontaan zwanger. Nu zijn we alweer dik een jaar bezig voor een 2e wondertje. Inmiddels liepen we al in het ziekenhuis en ook nu was duidelijk dat het zaad van mn man niet best is. Maar wederom was ik na 11 maanden toch zwanger. Helaas is dit niet goed gegaan. Inmiddels zitten we nu in de 3e ronde na de miskraam. Als we binnen nu en 3 maanden niet zwanger zijn moeten we weer een semenanalyse doen en als die weer zo slecht is (laatste keer 200.000 zaadcellen per/ml) zullen we ws met behandelingen mogen starten. Ik zie er vreselijk tegenop en wil dit liever niet. Juist omdat het al 2x spontaan gelukt is. Maar iedere maand als ik weer ongesteld ben geworden denk ik dit wil ik ook niet meer.
Wij hebben 4,5 jaar over ons zoontje gedaan en uiteindelijk toen we met de behandelingen gestart waren ben ik 2 keer direct zwanger geraakt. De eerste keer zwanger van een 2ling maar mk ( 2 cryo's) en na een mislukte cryo poging van slechtere kwaliteit weer direct zwanger van ons zoontje. Nu zijn we in juli weer gestart voor een brusje maar de 1e 2 pogingen zijn mislukt en word er ook wel onzeker van , maar de wens is zo groot na een pauze gaan we er weer voor!
Toevallig hebben wij het hier van de week ook over gehad. Wij moeten sowieso de MMM weer in voor een 2e. (KID --> IUI-D behandeling) Bij onze eerste was het meteen de 1e IUI-D poging raak. Daardoor was het ook niet heel belastend. Maar ik ben bang dat het bij een 2e niet zo snel gaat en we het dus wel als belastend gaan ervaren. Dat het wel heel prominent aanwezig is en duidelijk is dat het niet vanzelf gaat/we hulp van anderen nodig hebben. Het houdt ons niet tegen om er weer voor te gaan over een tijdje, maar het houdt me wel bezig...
Ons verhaal lijkt wel een beetje op de van Snoopy, na ruim anderhalf jaar, mochten wij een afspraak maken bij de ivf kliniek en twee weken daarna bleek ik spontaan zwanger. Sinds begin 2010 weer bezig voor een brusje, inmiddels hebben we twee ICSI pogingen achter de rug die helaas op niets uitgelopen zijn (geen zwangerschap en geen cryo's) Nu gaan we starten met de derde poging en praten zelfs over een eventuele vierde poging. Terwijl ik dacht, als het na drie pogingen niet gelukt is, pech dan genieten we gewoon nog wat extra van ons mannetje. Maar nu we er eenmaal mee bezig zijn merk ik toch wel dat ik er weer steeds meer ''voor over heb'', die wens is zo sterk. Ook omdat mijn man enig kind is en ik nu zie hoe moeilijk dat soms voor hem is zeker nu zijn moeder ouder wordt en zijn vader overleden is (hij staat immers altijd overal alleen voor) Dit wil ik mijn zoontje graag besparen....en we zouden het zelf ook gewoon zo graag willen... Natuurlijk zie ik verschrikkelijk op tegen die derde poging, zeker omdat de vorige heel zwaar was. Maar de wens is zo sterk...Kortom ik denk dat je zelf goed voelt wanneer je er klaar voor bent!
Kan me voorstellen dat het behoorlijk zwaar is Hier is de wens voor een 2e zo sterk dat ik het ook niet los kan laten en er niet aan moet denken dat het ons nooit meer zal lukken. Ook wil ik het idd net als jij graag voor mn dochtertje (man is ook enigst kind) het lijkt me zo leuk om samen op te groeien met een broer of zus.Als ik nu zie hoe ze met haar poppen omgaat maar ook spontaan andere baby's wil aaien etc dan voel ik echt zo'n steek. Hier is zelfs de wens altijd 3 kinderen geweest maar nu zal ik al heel erg blij zijn als we ooit een 2e kindje mogen krijgen.
Hier hetzelfde, wij hebben na 4,5 jaar oefenen, operaties, mmm, onze eerst ICSI gehad en daar waren we direct zwanger van en is onze prachtige zoon geboren... dus eigenlijk zijn we heel erg verwent en hebben geen mislukte behandeling hoeven mee te maken toen wilden we voor een brusje gaan de hoop die je hebt dat het weer gelijk raak is wordt (naar mijn idee) dubbel zo hard de grond ingestampt als het misgaat. De cryo tp van de eerste ICSI liep op niets uit. De 2e ICSI poging liep op niks uit, de cryo tp daarvan liep op niks uit De 3e ICSI poging liep op niks uit en nu zijn we dus bezig met de cryopoging van deze behandeling Ik moet eerlijk zeggen dat het me super zwaar valt, zeker omdat je weet dat het kan!! We hebben dan ook besloten om het na deze cryo tp te laten voor wat het is en stoppen met behandelen. Ik trek het gewoon niet meer tuulijk is het voor iedereen anders maar kort gezegd: we zijn zo verwend de eerste keer dat de klappen van een mislukte poging steeds harder aan komen Liefs Delia
Dat lijkt me ook heel erg zeg Idd dorodat het de eerste keer in 1x raak is ga je daar toch vanuit misschien. Ik heb dus geen idee hoe zwaar de mmm al kan ik me er natuurlijk wel wat bij voorstellen. Ik vind dit al slopend die onzekerheid,spanning,geluk zien van andere zwangeren etc. Daarom zie ik er dus wel heel erg tegenop als we toch de mmm in zouden gaan...
@Snoopy, wij riepen ook altijd heel hard dat we wel vier kinderen wilden... maar nu zijn we inderdaad wel al mega gelukkig dat we één kindje hebben mogen krijgen! @Delia, o, wat balen dat tot nu toe nog niets echt gelukt is, kan me heel goed voorstellen dat het steeds zwaarder wordt! Vind het ook steeds moeilijker hoor, en de klappen komen inderdaad steeds harder aan, want die wens verdwijnt niet! Nou hier draaien duimen voor je hoor! Heel veel succes!
@Delia: daar zijn wij dus ook heel bang voor. Kan me je gedachtengang en gevoelens goed voorstellen. Ik hoop dat het toch nog mag lukken!
Delia precies aangezien het toen direct raak was heb je idd dat gevoel heh. En ik heb dan ook zoiets wil absoluut niet ondankbaar zijn ofzo. Maar je gevoel zegt gewoon automatisch ah het zal nu ook wel snel lukken * naief natuurlijk* Delia ik hoop iig dat je nog eens zwanger mag raken!
Hoi! Hier zag ik eigenlijk niet op tegen de mmm. De wens is zo enorm groot dat we er echt alles voor over hebben. Maar het is wel een gevecht geworden en dat had ik niet verwacht of gehoopt. Ben bij ons meiske zwanger geworden na 1 ICSI. Ik had niet verwacht meteen weer zwanger te worden maar dat het zo moeilijk zou gaan...maar ik kan en wil nog niet opgeven. Zijn nu al weer bijna 3 jaar bezig voor een tweede kindje. ICSI 1 + cryo tp niet zwanger, 1 cryo ontdooien niet overleefd ICSI 2 zwanger van tweeling maar geeindigd in een MK ICSI 3 zwanger maar vmk met 4+4 Nu bezig met zelfbetaalde 4de poging. Omdat we twee keer even het geluk mochten ervaren kon ik het absoluut nog niet opgeven... En ik weet niet hoe het gaat zijn mocht dit niet lukken. Daar kan en wil ik nog niet aan denken. Heel erg veel succes allemaal.
Hai, Ik ben nu gelukkig zwanger van de 2e maar dit ging ook veel moeilijker dan bij mijn zoontje. Bij mijn zoontje raakte ik zwanger van de 4e IUI, betrekkelijk eenvoudig dus achteraf gezien. Toen hij 9 maanden was zijn we weer de MMM ingegaan voor een brusje en 2 jaar later ben ik zwanger. Omdat ik toen met IUI zwanger ben geraakt dacht ik dat dit nu ook wel weer zou lukken dus hebben we een jaar IUI gedaan voordat we op IVF zijn overgestapt. Voor de eerste IVF is mijn bloed onderzocht en blijk ik een hele lage eicelreserve te hebben (AMH is 0,10) en ben ik slecht te stimuleren. Zo slecht dat er bij 2 IVF pogingen met de hoogste dosis mogelijk in nederland maar 1 follikel wilde groeien. Nederland wilde niet meer met ons verder. Wij zijn toen overgestapt naar Dusseldorf en daar heb ik nog meer hormonen gekregen en had ik 5 eitjes die ook alle 5 bevrucht zijn. 2 verse TP's zijn niet gelukt, 1 cryo heeft het ontdooien niet overleeft en 1 cryo zit nu lekker warm in mijn buik. We hebben we zelf nu dus nog 1 in de vriezer!!!! Van te voren hadden we dit nooit kunnen denken maar we zijn zo gelukkig dat het toch nog op de valreep is gelukt, ook gezien mijn leeftijd, ik wordt 3 maanden na de geboorte van ons 2e wondertje namelijk 40 jaar.
Onswondertje en snoopy thanks. Nataly meis een hele poos geleden zaten we samen in een topic. Gefeliciteerd zeg.!