Ik snap wat je bedoeld. Als buitenstaander is het altijd makkelijker. Ik spreek uit ervaring. Heb 10 jaar een relatie gehad waarvan het laaste jaar echt een hel was. Ook ik was blind in het begin, en begon te huilen als mensen tegen me zeiden dat ik zot was, dat ik bij hem bleef en hem steeds weer nieuwe kansen gaf. Uiteindelijk zijn dat idd allemaal duwtjes in de rug geweest naar het openen van mijn ogen. Hoe meer mensen je er op wijzen dat het fout is, hoe sneller je dat gaat inzien. @ TO, ik denk dat iedereen hier het beste met je voor heeft. Ik snap echt waar met de volle 200% dat het niet makkelijk is om een beslissing te nemen. Maar stel jezelf eens de vraag of je die man echt graag ziet. Of is het meer gewoonte? Het feit dat je hem zal missen (wat logisch is als je al een lange tijd samen bent en kinderen hebt) kan maken dat je denkt dat je zielsveel van hem houdt. Maar als je heel eerlijk bent, hoe kan je nu een partner graag zien die je zo behandeld? Denk aan je toekomst meid, en aan je kindjes. Ik vind het niet logisch dat het tot slaande ruzie komt terwijl je zwanger bent en daarbovenop zal je ander kindje ook wel in de buurt geweest zijn. Das niet gezond. Slaan naar je partner, ook zonder kinderen/zwangerschap kan gewoon niet. Ik weet als geen ander hoe moeilijk het is. (ik had wel geen slaande ruzies) Maar geloof me dat eens je je ogen opendoet er een hele nieuwe wereld voor je zal opengaan. Ik heb het al in een vorige post gezet. Het word alleen maar erger. Hoe meer kansen ik mijn ex gaf, hoe erger hij werd. Uiteindelijk heb IK het laatste woord gehad en nu ben ik meer dan gelukkig met mijn man die alles voor me zou doen en me respecteert zoals het hoort. Hoe gaat het ondertussen met je? Laat wat van je horen als je kan. Liefs xox
Ik pik jouw reactie er uit Doortje, maar ik zou overal wel graag op willen reageren. Intussen zijn we een slechte nacht verder en is er veel gebeurt. Ik ben bewust erg kam gebleven bij alles wat ik heb gezegd en gedaan. Ik wil me niet meer zo ontzettend druk maken. Ik wil een heleboel niet meer en ik merk dat mijn uiterste grens is bereikt. Gister in een poging tot een gesprek legde mijn vriend me de vraag voor; Stel je voor dat jij moest kiezen tussen jullie mam en je zus. Dat vond ik zo'n debiele vergelijking dat ik meteen de telefoon heb gepakt en gezegd; ik ben er klaar mee, ik ga haar nu nogmaals bellen en ik hoop dat ik haar te pakken krijg. Toen heeft hij zijn spullen gepakt en gezegd dat hij zou gaan. Ik zei; voor mijn part, dat is jouw keuze. En ik heb haar gebelt en hij is gegaan.Verbazingwekkend genoeg vond ik het gewoon prima zo. Het was een geweldig goed gesprek met haar. Ze was samen met haar man thuis. Die zat naast haar. Ik heb alles voorgelegd tot de persoonlijke verwensingen tot haar aan toe zelfs. Ze stelde zelfs voor om bij me langs te komen. Ik heb haar ook verteld over dat het wel leek op een tweede liefdesrelatie, maar ook dat hij zowiezo loyaler is naar andere mensen. Hij smst haar meerder keren in de week. Dat doet hij elke week en hij had inderdaad ook mij als jaloers neer gezet ook met als voorbeeld een eerdere vriendin die ik aan de kant had gezet, omdat het niet klikte. Ze zou verliefd op hem zijn en ik jaloers. Het werkelijke verhaal zit toch wel heel anders in elkaar. Het is maar wat je wilt zien. Het was overigens de eerste keer in heel mijn leven dat ik bewust met iemand geen contact meer wilde, maar dat verhaal terzijden. Er zit dus ook geen één kwade bedoeling bij de vriendin, wat ik al had ingeschat en ze zei; ik zie nu een hele andere ..naam.. voor me. En dat klopt ook, hij heeft twee gezichten. Ik denk ook dat hij angstvallig bij haar in de buurt probeert te blijven en dat hij wel te veel voor haar voelt. Nog steeds. Daar kan zij niets aan doen. Ze doet niets om dit in dehand te werken. De afspraak van het eten gaat gewoon door nu. Ik ben benieuwd, want het zal zeker wel ter sprake komen. Hij is woedend en erg in de war, wat ik zoals ik hem ken denk te zien. Hij zegt dat hij er niets van snapt dat de afspraak nu gewoon doorgaat en we elkaar gewoon blijven zien. Hij kwam vanacht om half 2 thuis van zijn broer en heeft alleen maar ruzie lopen zoeken en vanmorgen weer. Hij zei dat toen ik langs hem liep, ik hem bewust negeerden en dat deed ik niet. Wat ik wel heb genegeerd zijn de "aanvallen". Ik ben de hele tijd genijgt om hem te bellen hoeveel ik van hem houd, maar de maat is vol. Ik kan altijd naar hem toe. Hij komt maar 'ns een keer naar mij. Trouwens super bedankt voor jullie reacties, medeleven en zelfs woede en boosheid Het steunt me enorm. Het is gewoon ontzettend moeilijk als je er zelf middenin zit.
Klinkt alsof je een goede stap hebt genomen meis! Hoe het ook zal uit gaan pakken je hebt voor jezelf gekozen, je grens aangegeven, en zoals je zelf al zegt is het nu tijd voor hem om naar jou toe te komen.
Meid wat ben k blij met je laatste stukje!! Je kiest nu echt voor jezelf!! En groot gelijk dat hij nu eens naar jou toe moet komen in plaats van andersom!! Sterkte Meid!
wauw! respect! wat zal dat moeilijk voor je zijn! je gaat er uiteindelijk alleen maar beter uitkomen meid, hoe eerder je van jezelf houdt hoe eerder anderen ook echt van jou kunnen houden, maar eerst jij!!
Veel sterkte meid. Blijf gewoon sterk, het is inderdaad nu up to him... Maar blijf jezelf en je kindje(s) wel op de eerste plaats zetten ok? Liefs xoxox
Goed zo! Je leert mensen hoe ze met je om moeten gaan, met de woorden van dr. phil En ik denk dat hij het nu wel gaat inzien. Niet reageren op zijn aanvallen dan escaleerd het alleen maar. hou voet bij stuk en echt super dat je het hebt uitgesproken met die vriendin. Nu hoef je niet meer onzeker te zijn dat er iets gaat gebeuren.. en hoe sneller je vent dat gaat inzien.. hoe beter. Ik hoop echt dat het goed tussen jullie komt.
Wow zeg! Wat goed dat je hem hebt laten gaan (de deur uit hebt laten lopen en hem niet tegengehouden hebt bedoel ik dan) en wat super gedurfd dat je haar opgebeld hebt en het hele verhaal aan haar voorgelegd hebt! Je mag echt trots op jezelf zijn! Ben wel erg benieuwd hoe die afspraak zal gaan... hoop dat die vriendin dan ook duidelijk zal zijn. Als hij weer iets zegt over negeren of zo, dan zou ik hem rustig uit leggen dat je hem niet negeert, maar zijn gedrag en dat als hij je normaal aanspreekt, je ook gewoon zal reageren. Keuze is aan hem.
Oooh wat fijn om te lezen dat je niet over je heen laat lopen! En goed dat je die vriendin hebt opgebeld. Dat moet enigzins een goed gevoel geven! Dat die vriendin geen rare bijbedoelingen had. Succes met de komende tijd!
wat bij kinderen werkt, werkt bij mannen ook slecht gedrag negeren, goed gedrag belonen hahaha nee geintje. bij volwassenen in het algemeen natuurlijk
Wat goed van je zeg! Echt heel erg sterk van je. Fijn dat die vriendin zo goed naar je heeft geluisterd en jou gevoel heeft bevestigd dat het niet alleen aan haar ligt. Wie weet neemt zij nu bewust ook wel een stapje terug.
nou je hebt de kaarten op tafel gelegd, knap!! hou je sterk!!! als je hem wat wilt sturen, of van je afschrijven kan je dat beter op papier zetten momenteel, dan dat je je laat verleiden hem toch iets te sturen sterkte!!
Ik heb net je hele verhaal zitten lezen, maar ik kan me niet voorstellen dat die vriendin van hem helemaal niks heeft door gehad. En je man is echt respectloos naar je toe hoor! Is ie in de rest van jullie relatie ook zo? Ik hoop dat je de juiste beslissing kunt en zult nemen, en ik wens je heel veel sterkte, wat je ook beslist.
Nou meid, petje af dat je het zo hebt aangepakt. Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat hij nu maar eens naar jou moet komen ipv andersom. Heel veel sterkte ermee.