Ik vind het goed van je dat je besloten hebt om te stoppen. Dat is duidelijk voor jou en dus voor je kindje het beste. Je hebt oprecht geprobeerd Bv te geven en het is niet gelukt. Ook in een korte periode van BV geven kun je spreken van 'niet gelukt'. Ik heb wel BV kunnen geven (9 mnd) en de eerste periode is inderdaad een leerperiode maar ook in die tijd kan het gewoon zo zijn dat het niet gaat en dan is het het beste dat je lekker over gaat op de fles. Je zult zien dat je kindje er veel relaxter van wordt en jij dus ook en dat jullie heerlijk samen kunnen genieten. En intiem zijn kun je inderdaad ook op heel veel andere manieren. Ook heb je, door nu te kiezen voor FV het beste gekozen voor je kindje en daar ben je alleen voor te prijzen! Mijn zus heeft 'maar' 4 weken Bv gegeven en toen gestopt omdat het echt niet ging. Sindsdien heeft zij veel meer van haar kind kunnen genieten. Ook is zij uitstekend gegroeid op de KV en is ze nu een geweldige stoere meid van 2, nooit ziek, geen allergieen, niks! Ga je niet meer schuldig voelen maar ga genieten van je kindje! Het gaat allemaal al snel genoeg dus geniet lekker van jullie intieme momentjes bij het geven van de fles! Dikke knuf
Ik vind je eerste berichtje een beetje dubbel. Enerzijds sta je achter je keuze, anderzijds heb je er verdriet van. Natuurlijk kan dat allebei, maar toch roept het bij mij wat onduidelijkheid op. Staat je keuze voor 100% vast? Probeer dan het verdriet los te laten en geniet op alle mogelijke andere manieren van je baby. Zoek je eigenlijk toch nog naar manieren om het wel te laten lukken? Haal er dan in de eerste plaats deskundige hulp bij (een lactatiekundige, of een vrijwilliger van LLL of die andere club), en deel het aandacht-geven aan je oudste met anderen (papa, oma, tante, speelvriendje+ouders, maakt eigenlijk niet zo veel uit). Ik herken je verhaal in delen. De eerste week voeden ging moeizaam bij mijn oudste, ik heb veel pijn gehad en we moesten het echt leren. Dit is met begeleiding van de kraamverzorgster en van een lactatiekundige (één consult aan huis van 1,5 of 2 uur) gelukt. En met m'n tweede heb ik ervaren dat het moeilijk kan zijn om je weg te vinden in het mama-zijn van twee kindjes, waarvan je er ook nog een aan de borst hebt (of wilt hebben). Ik vraag me overigens af of je je minder 'verscheurd' zult voelen tussen je kinderen als je ze geen BV geeft; het is per definitie anders dan bij je eerste, die je een tijdlang als absolute nummer 1 hebt kunnen benaderen. Die plek moet hij vanaf nu delen en die plek zal je 2e nooit alleen kunnen innemen, en dat gaat vaak gepaard met een schuldgevoel vanwege 'tekortschieten' van mama. Mijn vraag is dus: zoek je alleen bevestiging dat het oké is om te beslissen ermee te stoppen (prima, dat is oké!); of zoek je toch nog naar een manier om het op gang te brengen? Ik denk graag met je mee over dat laatste, maar alleen als je er prijs op stelt.
Na 3 weken bv te hebben gegeven besloot ik ook te stoppen na een borstonsteking. kindje bleef huilen en AFVALLEN !! hierdoor waren we genoodzaakt bij te voeden. Hier nam zij geen genoegen mee en wilde perse aan de borst drinken, waardoor ik zelf om de half uur aanlegde. Nu blijkt dus dat ze toen al niet genoeg binnen kreeg.. ik was fysiek en mentaal helemaal op en begon zelfs een beetje depressief te worden van pijnlijke tepels, vermoeide lichaam en een alsmaar huilende hongerige baby. Nu krijgt ze de fles en heeft zij ook alle tijd om te rusten en te slapen wat ze toen totaal niet deed. succes ermee!