Hi allemaal, Ook wij zijn nu alweer ruim 2 aar bezig voor een wondertje. 3 keer posi getest maar steeds vrij snel fout gegaan. Bij ons weten alleen wat collegas, onze zussen en een goede vriendin hiervan. Aan de ene ant zou ik het wel aan ouders en meerdere mensen willen vertellen om idd de ongemakkelijke vragen over...goh wanneer kunnen we van jullie goed nieuws verwachten, te stoppen. Want pff ze moesten eens weten! Maar aan de andere kant wil ik ze niet ongerust maken en hoop ik dat we ze binnenkort idd goed nieuws te vertellen hebben! Ook hier in de omgeving steeds meer zwangeren. En hoezeer ik het ze ook gun, het is zo moeilijk!
Ik wilde even laten weten dat het ook deze ronde wéér niet gelukt is...:x Maandag dus naar de gyn voor een vervolg afspraak. Ik ben benieuwd wat de volgende stap zal zijn. Bij ons is tot nu toe bij beide niets geconstateerd (testen/echo's en kijkoperatie gehad, daarna moesten we het 2 tot 3 maanden zelf proberen, maar dat zijn 5 maanden geworden, zonder succes) Ik hou jullie op de hoogte!
@ Mieps: Dikke knuffel voor jou meid! Hoop dat je maandag positief nieuws krijgt van de gyn en dat je snel de volgende stap kan doen!
Ik weet hoe het voelt, zit helaas in het zelfde schuitje. wij zijn nu 5 maanden bezig, maar zonder resultaat. Ik weet dat het nog kort is maar toch zit het me dwars. gisteren ongesteld geworden en 's avonds hoor ik dat een collega, die altijd hard schreeuwde dat ze kinderen wilden dat ze in 1 keer zwanger is. en dat komt hard aan, ik ben heel blij voor haar, maar wij willen het ook heel graag en waarom lukt het bij ons dan niet. In ben in juni gestopt met de pil, mijn cyclus was eigenlijk gelijk weer regelmatig, we hebben een paar keer ovulatietesten gedaan en die waren echt knal positief, maar het lukt toch niet en dat is gewoon frustrerend. Het lijkt of iedereen in onze omgeving zwanger is. en tijdens pauzes op je werk hoor je allemaal verhalen over zwanger zijn, bevallen en kinderen.
Nou, daar gaan we weer... omdat alles bij ons goed is, is de kans dat we op de natuurlijke weg zwanger worden 37% (is berekend op een of andere manier) Nu kunnen we wel met IUI beginnen, maar daarmee is de kans 33%, dus schieten we er eigenlijk niets mee op. Daarbij komt dat je IUI 6x mag doen en daarna volgt IVF, maar dat mag pas als je 3 jaar bezig bent... Mijn man en ik hebben dus besloten om rond februari met IUI te beginnen zolang het dan nog niet gelukt is, met daarna aansluitend IVF indien nodig. Voor mijn gevoel zijn we al meer dan 2 jaar aan het proberen zonder succes, dus wil ik dat er iets aan gedaan word. Dat dat niet de oplossing blijkt te zijn is errug frustrerend kan ik je wel zeggen! Ik weet dat ik blij moet zijn dat er niets aan de hand is, maar ik ben gewoon pissed omdat er dus niets aan te doen is. Dus we gaan weer gewoon vrolijk verder en hopen op een klein wonder.
@ Mieps: Dikke knuffel voor jou! Snap dat het een teleurstelling is dat er niet aan de hand blijkt te zijn wat even op gelost kan worden zodat je zwanger kan worden. Hoop dat jullie beslissing om in februari met IUI te starten je onbewust genoeg rust geeft om voor die tijd zelf zwanger te worden! @ mezelf: Vandaag weer het nieuwtje gekregen van vriendin die zwanger zijn van de 1e en van een collega waarschijnlijk ook zwanger is. De collega zit in de medische molen en is al 36, dus voor haar ben ik blij (en hoop zelf over een paar weken ook eindelijk blij te mogen zijn!)
Ik herken het volledig! Inmiddels al een bijna een jaar aan t proberen en nog geen resultaat. In die zelfde tijd zijn er 3 collega's zwanger geworden. Dan doet dat wel pijn als ze het nieuws vol trots vertellen. Maarja, je weet inderdaad niet hoe lang zij er over gedaan hebben, misschien met wel net zoveel moeite... Ik hoop dat ik binnen een half jaar ook een positieve test in handen heb en dat ik dan dus de volgende ben die het blijde nieuws kan vertellen. Veel collega's zijn wel op de hoogte, maar er is er geen één die vraagt hoe het ermee gaat. Dat vind ik erg prettig! Ze begrijpen dus heel goed dat je beter kunt 'afwachten'. Sterkte voor iedereen in ditzelfde schuitje... we kunnen niets doen behalve afwachten/testen en klussen!
Hi Ladies, Wat een hoop herkenbare verhalen en reacties. Wij zijn nu 10 maanden bezig, waarvan de eerste cyclus 112 dagen heeft geduurd. Al met al in 10 maanden tijd nu 5 x 'normaal' ongesteld geworden. Weet dus ook niet meer hoe ik moet tellen: in cyclussen dus 5 rondes of in maanden dus 10 maanden. Een goede collega weet hiervan en toen daar de 2e kwam had mijn collega een dubbel gevoel omdat hij wist dat wij het ook zo graag willen. Dit vond ik ontzettend lief! Rekening houden met mijn gevoelens. Bij beste vriendin was het echter anders, binnen 2 maanden raak en toen ze het vertelde was bijna het eerste wat ze zei: jullie moeten ook!! Ik kon wel schreeuwen! Alsof wij niet willen?!? En ze weet er van. Heb dus maar duidelijk gemaakt dat dat soort opmerkingen niet fijn zijn. Ze houd er nu wel rekening mee. Wat een hoop liefde hebben we allemaal te geven aan die kleintjes. Ze zijn zo welkom! Hoop voor iedereen dat we de kans krijgen om de liefde ook daadwerkelijk te geven.
Ook ik heb ervaring met dipmomentjes..al 26 maanden bezig, heel wat onderzoeken gehad..maar nog steeds niet zwanger, ondertussen zijn het allemaal zwangeren om me heen, niet leuk meer!!!
Zoals al eerder vertelt, wij zijn nog niet zolang bezig. Maar het is nu al niet leuk om telkens te horen te krijgen dat anderen wel zwanger raken en jij niet Afgelopen zaterdag weer te horen gekregen dat iemand zwanger is..
Heej girafje: ja ik herken dit helemaal, k zit precies in hetzelfde schuitje. Mijn man en ik zijn vorig jaar nov. gestart met onze kinderwens en tot op heden geen resultaat... Mijn zus vertelde mij vorige week dat ze zwanger is, in 1 ronde isze zwanger geraakt en in mei verwacht ze haar 2e. Heel leuk voor haar hoor maar ik heb zo ongelooflijk gehuild toen ik de telefoon ophing, k ben er nog kapot van...ik reageer wel leuk en positief natuurlijk maar diep van binnen voel ik me inmens verdrietig. Om de haverklap zijn er mensen in onze omgeving die zwanger zijn...om triest van te worden...sterkte meid!
dat heb ik ook hoor..vind het ook naar om te horen en dan zijn wij idd nog niet lang bezig maar toch...en als je bezig gaat hoop je gwn net zoals iedereen dat je snel zwanger mag zijn...
Herkenbare verhalen hier. Ik was zelf bij mijn dochter in één keer zwanger. Daardoor dacht ik deze keer dat het wer zo snel zou gaan, we hebben dus gewacht tot het goed uit zou komen... Inmiddels zijn we 1,5 jaar en 2 miskramen verder. Ik heb er wel vertrouwen in dat het ons ooit weer gaat lukken en dat we weer zo'n klein mensje in onze armen mogen sluiten. Maar ik wil het nu. We zijn na een jaar doorverwezen naar de gyn. De eerste onderzoeken waren goed en de tweede afspraak heb ik afgezegd omdat ik weer zwanger was. Helaas kreeg ik na 8wkn een miskraam. Zo'n berekening hebben wij ook gekregen, 60% kans op een zwangerschap binnen een jaar. Dat was volgend de gyn een hele goede uitslag, maar zo klinkt het niet in mijn oren. Ik wil 100% kans binnen 3 maanden Wij zijn verder weer weggestuurd bij de gyn (gelukkig), maar krijgen wel nog de uitslag van het chromosomenonderzoek. Spannend wel. In mijn omgeving ook wel wat zwangeren, maar niet heel dichtbij gelukkig. Alleen mijn directe collega is een week verder dan ik geweest zou zijn. Dat doet me elke dag pijn, zo moeilijk om me helemaal voor af te sluiten. Maar ik gun het haar juist ook weer heel erg, dat is het dubbele eraan.
@Max78; sterkte! Wij hebben in januari een vroege miskraam gehad en ook dat doet erg zeer, kan me voorstellen dat het bij jou nog heftiger moet zijn geweest en dan nog 2x ook... 60% klinkt best hoog, maar heb jij enig idee wat de normale percentage is? Het zal geen 100% zijn, maar wat dan wel? Wij hebben dus 37% 'gekregen' maar geen idee of dat hoog of laag is. Het klinkt best goed, maar of dat ook is... geen idee
Gemiddeld genomen is de kans om binnen een jaar zwanger te worden 85%. De kans dat het misgaat ligt rond de 10% als je nog nooit een miskraam hebt gehad. Na een eerste miskraam stijgt die kans naar 16%, na een tweede miskraam naar 25% en na een derde miskraam naar 35%... HIer vandaag opnieuw een collega die zwanger is en dat is rondom deze miskraam/uitgerekende datum de 10e of 11e in onze omgeving Vind het echt heel heftig deze keer, omdat een tweede miskraam er sowieso harder inhakt, en dan ook nog eens zo extreem veel zwangeren in onze directe omgeving, (mijn zusje, 3 collega's en een stuk of 5 bekenden/vrienden uit de kerk (en niet eens zo'n hele grote kerk: 150 leden). En dan daarnaast nog een heel aantal baby's van tussen onze eerste uitgerekende datum en de vorige miskraam Waaronder onze buren, en onze huizen zijn vrij gehorig. Ik vind het dus wel even flink zwaar op zo'n dag als vandaag (een directe collega die dus vertelt zwanger te zijn en dan in een groep van 25 vrouwen en 5 mannnen nog 4 andere zwangere vrouwen die daar rondlopen, waarvan gelukkig nog maar 1 directe collega...), helemaal omdat wij tot iig eind januari sowieso niet zwanger mogen worden Gelukkig wel vrij veel begrip en mensen die er rekening mee houden. Collega nam mij vandaag ook even apart, voordat ze het verder in de groep gooide, en dat was wel fijn. Was ik er ff op voorbereid...
@Rozemarijke Jeetje meid, wat zwaar moet dat zijn. Al die zwangeren om je heen terwijl jij een soort van op pauze staat. Waarom mag je nu even niet zwanger worden, is dat ivm de onderzoeken of met de verdenking van asherman? Mijn gyn en huisarts zeggen allebei dat wij niet echt meer kans hebben op een miskraam de volgende keer, dus zeker geen 25%. Misschien hangt het er ook vanaf wat de oorzaak was? @Mieps Bedankt! De eerste keer was veel minder heftig moet ik zeggen. Ik was heel kort zwanger en de miskraam was snel voorbij. De laatste keer was vreselijk, ik vond het veel zwaarder dan bevallen. Ook emotioneel was ik gesloopt nu. Is die 37% ook de kans binnen een jaar? Bij mijn vent is alles picobello, dus de oorzaak ligt blijkbaar bij mij. Maar ja de eerste keer was ik dus direct zwanger. Die kansberekeningen zeggen ook niet alles lijkt me.
Kansberekeningen zijn niets meer of minder dan kansberekeningen en zeggen dus over je persoonlijke situatie eigenlijk helemaal geen drol, dus ach... Die 25% is dus ook random en geldt voor vrouwen die 2 miskramen achter de rug hebben. Uiteraard is niet voor elke vrouw met 2 miskramen de kans op een nieuwe miskraam 25%, want als er medische oorzaken aan te wijzen zijn, is de kans veel hoger dan 25% en als je in de categorie stomme pech viel, is die kans eigenlijk weer veel lager. Probleem is alleen wel dat er in Nl weinig pro-actief door gyns onderzocht wordt, dat gaat pas een beetje op gang komen na 3 miskramen, (blijkbaar is 2 niet erg genoeg ofzo), en dat je, totdat er onderzoek gedaan is, dus eigenlijk niet weet in welke categorie je valt. In ons geval is de gyn in het spaarne (specialist in asherman) vrijwel zeker dat er verklevingen in mijn baarmoeder zitten en dan heb je dus een sterk verhoogde kans op miskramen in het eerste trimester, (als je dat eerste trimester doorkomt, is de kans dat het alsnog misgaat weer even laag als bij normale zwangerschappen). Dat is op zich overigens niet de reden dat ik niet zwanger mag worden, die verklevingen. Alleen: een hysteroscopie kan niet als je zwanger bent, en is bij prille zwangerschap zelfs ronduit gevaarlijk, omdat een klein vruchtje dan terug de eileiders in gespoeld kan worden, (ze spuiten water in de baarmoeder om die open te zetten, want anders zien ze niks), en dan heb je dus een BBZ te pakken, met alle gevolgen van dien. Dus ja, je krijgt wel het advies mee om voordien niet zwanger te worden. Moet zeggen: ik durf ook even niet hoor, na twee miskramen en allerlei signalen van mijn lijf dat er iets mis is, en dus wat mij betreft zo ongeveer een absolute zekerheid op nog een miskraam, mocht ik toch weer zwanger worden. Dus het is om meerdere redenen ook wel even goed voor mezelf dat we op pauze staan. Alleen leuk is anders, zeker als de halve wereld m je heen dan zwanger wordt en baby's krijgt Niet dat ik het de halve wereld niet gun, (alhoewel ik laatst een rokende hoogzwangere voor de ingang van het ziekenhuis wel bijna aan kon vliegen, daar werd ik echt even zo ongelovelijk woest van!), maar ik gun het onszelf ook zo....
Overigens, nog even zo'n kansberekening: 1-3% van alle vrouwen krijgt dus 2 of meer miskramen, (25% van alle vrouwen krijgt ooit een miskraam). Van die kleine groep vrouwen wordt vervolgens ook nog eens maar bij 15-20% een oorzaak gevonden. Dat zal deels komen doordat er in Nederland niet een heel erg geweldig kennisniveau is onder gyns, ben ik inmiddels wel achter, maar er wordt ook wel gesteld dat het merendeel van de miskramen veroorzaakt wordt door een niet-erfelijke genetische afwijking: een afwijking die dus niet in de spermacel of de eicel zit, oftewel in de genen van de ouders, maar die ontstaat na bevruchting van de eicel, doordat celdeling niet goed verloopt en er in dat proces foutjes sluipen, beschadigingen optreden, enz. Of dat altijd klopt is momenteel eigenlijk niet echt hard te maken, want het overgrote deel van de vruchtjes wordt niet onderzocht, dus dit zijn cijfers uit onderzoeken, die altijd dus bestaan uit een groep die geacht wordt representatief te zijn voor de nederlandse vrouw in het algemeen.
interessant hoor rozemarijke.. maar een mk van 11 weken of meer? of njah ik vind als het hartje al gaat kloppen, al bizar dat het mis kan gaan door een fout, beschadiging of foute celdeling, waarom niet meteen na bevruchting en waarom pas na een aantal weken al het al best wel een baby is.. vind het altijd zo verdrietig..