Hoi maartje, en helaas ook welkom hier. Zo, wat is Tijmen vroeg geboren zeg, daar ben ik altijd even stil van. Mijn dochtertje is met 33+2 geboren, dat is al een heel verschil in nazorg. Is Tijmen heel plotseling gehaald, dat jij echt ineens zonder aankondiging zo ziek werd? Ik merk vaak (en misschien generaliseer ik een beetje) dat HELLP er ook psychisch heel groots inhakt bij vrouwen die er compleet door overvallen werden. Ik wist al vanuit mijn familie dat ik een grote kans had en was dus helemaal voorbereid, en heb eigenlijk alleen een jaar last gehad van de lichamelijke nasleep. Goed van je dat je naar een psych gaat, ik heb net mijn behandeling afgemaakt want ik merkte wel tijdens deze zwangerschap dat ik nog een beetje opruiming in mijn hoofd moest doen, na de vorige bevalling en miskramen.
He Miekje, hoe is het bij jullie thuis? Alles lekker een beetje op regel en gewend? Ik ben vanmorgen weer even bij de gyn geweest. Vorige week was de bd 120/85 en vanmorgen weer. Acceptabel, vinden ze, voor de termijn. Dus gewoon volgende week weer een groeiecho en een afspraak. Ongelooflijk, dan ben ik al bijna 38 weken
Hey Juul Bij mij werd ik eigenlijk in 2 uur tijd heel erg ziek. Verloskundige gebeld die ons naar het ziekenhuis stuurde. daar werd snel duidelijk dat het niet goed was. Na iets meer dan een week werd Tijmen gehaald met een keizersnede. Tijmen had het misschien nog wel wat langer uit kunnen houden in de buik maar met mij ging het helemaal niet goed. Achteraf gezien had ik wel iets door moeten hebben. Ik hield ontzettend veel vocht vast. Ik dacht dat dat gewoon bij een zwangerschap hoorde. Had ook nog nooit gehoord van het HELLP syndroom. Psychisch is het zwaar en dat uit zich ook fysiek. Veel succes met je zwangerschap! Schiet al goed op zie ik!
hoi ik meld me hier ook momenteel net vanaf vrijdag thuis, onze dochter is 2 weken geleden geboren met 26 weken en 3 dagen ze liep al twee weken achter met de groei omdat mijn placenta maar 50% gaf. ik liep al onder controle in het WKZ vanwege mijn ziekte SLE, maar de gyn leek me maar niet serieus te nemen , en ruim 2 weken geleden op vrijdag 7 oktober moest ik voor de 2e suikertest, en had ook een afspraak voor een groei echo en een gesprek met de gyn. ik had al wel enorme rugpijn en pijn bovenin me buik maar dacht het hoort erbij. toen ik vroeg hoe laat ik mocht voor de echo zei de bettreffende verpleegkundige o er is iets misgegaan we doen vandaag alleen de test meer niet. daar ging ik niet mee akkoord en heb voet bij stuk gehouden voor de echo, en gesprek, dat kon toen uiteindelijk. bij de echo ineens zag ik dat de plaatjes lieten zien 24w en 3 dagen dus die echoscopiste vroeg al hoever ben je? ik zei 26 w en 3 dagen dus ze haalde er iemand bij en dweer iemand, voor ik het wist lag ik aan de CTG en vertelde ze dat ik zwangerschapsvergifitging had en werd opgenomen. ik wist niet wat er ineens gebeurde, ik lag ineens boven en mocht niks meer ze zeiden we proberen haar zolang mogelijk te laten zitten liefst nog 2 weken, maar helaas de zondag nacht 9 oktober kreeg ik zoveel ondragelijke pijn dat ze maandag 10 oktober om 15.23 gehaald is, ze woog maar 540 gram en is 29 cm lang. ik zelf was onder narcose, daarna onder zware morfine en mocht haar zien ik weet er werkelijk niet veel mee van ze is zo klein na de 1e ok dus de keizersnede ging het 2 nachten gewoon niet goed koorts veel pijn ik wou en kon niet meer, en ben toch wel wat gewend qua operaties, hebben ze me weer open moeten maken want ik had een oedeem onder mijn keizernsede nu ligt me dappere meisje daar en ik thuis en voel me enorm onbegrepen heb wel een super maatschappelijk werker in utrecht maar ikzelf woon in dronten, kan niks zelf alles doet zeer en ik kan zelden naar onze nienke.. hoop hier steun en begrip en ook vooral kennis op te doen wat houd het allemaal in pre eclamp en help?
Hoi meiden, Joyce en maartje welkom hier! Joyce, ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Hopelijk knap je snel op en kan je vaker naar Nienke toe. Het zullen spannende weken zijn met ups en downs. hopelijk is ze een sterk vechtertje. Juul vroeg me toevallig van de week nog af hoe het met je ging. beeb zit nog op zn plaats dus! En een mooie bloeddruk. Ik hoef deze week een weekje niet naar het zh en volgende week zit ik op 36, krijg dan ook weer een groeiecho. Ik had van te voren echt nooit durven hopen dat ik zover zou komen. Hoop nu zelfs stiekem al een beetje dat ik niet meer al te lang hoef door te lopen...
Dat is inderdaad heftig als het je zo overkomt. Ik was al vanaf het begin van mijn zwangerschap onder controle bij onze high risk poli in het ziekenhuis, en ze hebben me vanaf 27 weken al met bedrust opgenomen omdat mijn bloedwaarden toen iets slechter werden. Daaraan konden ze zien dat ik HELLP begon te krijgen, maar ik begon pas af en aan ziek te worden vanaf 31 weken. Met 33+2 zo ziek geworden dat ze me net genoeg hebben gestabiliseerd om L. te halen. Nog steeds wel heftig, maar dan ben je wel voorbereid. En mijn zus heeft het ook 2x gehad, dus de ziekte zelf, en prematuren met alle toeters en bellen waren dus niet raar voor me, dat scheelt. Ik vond het lichamelijk wel vies tegenvallen hoor, het heeft echt een vol jaar geduurd voordat ik weer op mijn oude niveau terug was. Edit er nog even bij: het valt me op, en meer dames hier, dat bij de reguliere VK's en zo veel vocht vasthouden vaak als 'normaal' wordt gezien bij een zwangerschap. Ik begin nu een beetje vocht vast te houden en mijn gyns slaan helemaal de andere kant door, ik moest vanmorgen direct even voor een extra controle langskomen....wel fijn
Jeetje Joyce, allereerst gefeliciteerd met Nienke maar wat een verhaal zeg! Ze ligt nog in Utrecht begrijp ik? Dat lijkt me wel bedenk ik nu ik dit typ, want de ijsselmeerziekenhuizen zijn hier helemaal niet voor uitgerust. Jij bent natuurlijk nog te ziek om in het ronald mcdonaldhuis te kunnen verblijven? Mijn dochtertje liep ook erg achter in groei (dysmatuur) omdat mijn palcenta het heel slecht deed, dat is ook een kenmerk van PE/HELLP. Slechte doorbloeding en zo. Maar ja, L. is met 33+2 gehaald dus dan heb je het over heel andere gewichten dan Nienke (L. was 1600 gram). Ik herken je stukje over helemaal niets meer herinneren van de geboorte, ik was ook onder volledige narcose en zat later zo diep onder de morfine dat ik me van de eerste dag helemaal niets kan herinneren. Ik heb ook een tijd lang geen echt band met L. gevoeld, omdat ik te ziek was, en helemaal niets mee heb gekregen van de bevalling, en een hele tijd niet voor haar heb kunnen zorgen. Het enige wat ik kan zeggen is: dat trekt bij. Ik hoop dat het goed blijft gaan met Nienke, en dat ze goed groeit en geen complicaties krijgt. En dat jij je binnenkort sterk genoeg voelt om vaker naar haar toe te kunnen. Of dat ze in ieder geval sterk genoeg wordt voor een overplaatsing naar Zwolle of Groningen (ik neem aan dat het MCL geen NICU heeft?) Alle vragen over HELLP en premature kindjes kun je hier gewoon stellen, (helaas) ervaringen genoeg op het forum.
Wie had dat kunnen denken nietwaar? Ik riep altijd dat "die vrouwen die lang zwanger zijn niet moesten zeuren en blij mochten zijn dat ze een volgroeid kindje hadden" maar merk nu ook wel dat ik zo heel stilletjes aan naar het einde begin te verlangen.....Ook een kwestie van een zekere angst dat het tot nu toe goed is gegaan en dat we er nu maar mee op moeten houden, heb jij dat ook? Maar mijn gyns laten me gewoon doorlopen, en terecht. Ik heb nog nergens last van, zomaar een sectio doen is ook voor mij geen optie, en omdat ik met L. een preterme sectio heb gehad (dus nu echt een mega litteken op mijn BM waar veel spanning op staat) mogen ze me ook niet inleiden. Dus ik waggel door
Hey Joyce Wat een verhaal! Hopelijk gaat het goed met Nienke. En met jou natuurlijk ook! Kan je niet in het Ronald Macdonald huis terecht? Dat zou heel fijn voor je zijn denk ik. Kan je vaker bij je meisje langs als je je goed genoeg voelt. Wij hebben een beetje het zelfde meegemaakt. We hebben toen een weblog gemaakt om alle familie en vrienden op de hoogte te houden. Dit was erg prettig omdat je alles dan voor jezelf op papier zet en het een beetje van je af kan schrijven en omdat je niet telkens wordt gebeld. Iedereen leeft heel lief met je mee maar je kan beter je energie is je meisje en in jezelf sstoppen. Hopelijk gaat het met jullie beide goed!
Juul, ik ben ook erg bang hoor, niet zozeer voor de zwangerschapsvergiftiging maar meer dat er iets anders misgaat of mis is. Wil nu gewoon z.s.m. met beeb in maxi naar huis!!! Inleiden mag bij mij vanaf 38 weken mits de baarmoedermond al wat week is, hoop dus dat ze bij de controle van 38 weken met het blije nieuws komen dat ik de volgende ochtend met mn tasje terug mag komen.. Is thuis alles al klaar? Bed omhoog, zeiltje eronder, babykamer? En hoe vind L het allemaal?
Ik heb nooit stilgestaan bij het feit dat ik zo ver zou komen, dus ook nooit zwangerschapsgym of zoiets gedaan, en dus ook nooit nagedacht over de dingen die je hierboven noemt. Gelukkig hielp mijn nichtje me aan dit soort diongen herinneren, dus ik heb nu wel een zeiltje in bed. Nog geen klossen maar de thuiszorg is hier om de hoek, we laten het even afhangen van of ik werkelijk zo snel het zkh uit mag dat ik recht heb op kraamzorg. En de babykamer was al klaar, we hebben L. in een juniorbed geknikkerd en die heeft nu een nieuwe kamer dus helemaal door het dolle heen. Ze vindt het concept 'baby' helemaal gaaf, maar soms twijfel ik of ze beseft dat er straks ook werkelijk eentje hier gaat blijven Wat fijn dat je gewoon ingeleid mag worden. Ik herken die zorgen wel een beetje hoor, dat je al zo ver bent gekomen en dat er dan nu nog wat mis zou gaan...bah.
Juultje en alle andere bedankt dat ik mee mag kletsen hier heb ik geloof ik ook echt nodig momenteel . Ronald mac donald mag ik pas als ik voor mezelf kan zorgen heb hier nu thuiszorg , probeer morgen weer naar nienke te gaan ze is dapper en een strijdertje hoor dus ik hoop zo dat ze zo lekker doorgaat. morgen gesprek met de artsen ben benieuwd. Ze ligt inderdaad in het WKZ op de NICU in utrecht, maar ze zeiden als ze sterk word en geen intensieve zorg meer nodig heeft zoals nu dan mag ze naar harderwijk, maar weet voor nu dat ze daar op de perfecte plek ligt. Ik vind het knap dat hier mensen weer een zwangerschap aandurven. ik zelf ben ziek dus heb er verhoogde kans op martijn en ik hopen en gaan ervan uit dat nienke het red en dan word ik nooit meer zwanger , word ook afgeraden voor mij en ik moet er niet aan denken die pijnen de angsten en het niet meer willen nog een keer mee te moeten maken Hoop dat ik de band indd snel kan krijgen of opbouwen met ons meisje, maar goed alle verzorging word door andere gedaan ik kan via de webcam meekijken maar dat is anders als ik er ben kan ik met mijn hand haar handje vasthouden, maar zodra ik sterker ben en meer kan en mag doen met en bij en voor haar dan ga ik naar het ronald mac donald huis toe, en hoop ik veel in te kunnen halen en leren hoe ik onze dochter moet verzorgen.
Wat lekker! Dat het zo goed gaat. Geniet er nog maar van. Hier gaat het super. We hebben een lief mannetje! Hij doet het super. Mijn verlof zit er officieel na deze week op. Maar heb nog vakantie tot 5 dec. Ik kom hier af en toe weer spieken of je al bevallen bent? Ik voel me super en ga weer beginnen met hockey. Heb er ook weer zin in. Hier gaan we genieten van onze 2 kids. Over 2 jaar kijken we of er toch nog een 3 e komt. Hier staan we nu compleet blanco in. Praktisch is 2 kinderen makkelijker. Maar kan me niet voorstellen dat ik niet nog zo'n hummeltje ga krijgen. Het liefst sla ik zwanger zijn over,want dat is en blijft voor mij en velen van jullie altijd spannend.
super links juultje bedankt! hier is de wond nog ontstoken en zit ik nog aan de oxynorm voor de pijn, pff echt alles zit ook gewoon tegen zo balen, maar met nienke gaat het nu beter van de week even schrikken want we moesten terug naar boven wouden net onderweg naar huis want ik had enorm vee; pijn in mijn rug en wond, maar eenmaal boven stonden er allemaal artsen ect aan haar couvouse ze moesten opereren de ductus moest dicht. uiteraard weer tranen maar alles is goed gegaan. gisternacht hebben ze de beademing al afgebouwd dus met de jonge dame gaat het de goede kant op nu mama nu , baal zo dat alles nog zo een pijn doet heb veel hoofdpijn en zie vlekjes de wond brand en trekt nog en mijn onderrug oef wat een hel o ja en ik heb er ook nog eens aambeien bij gekregen man man . Voor een ieder die er hier nog een tweede of derde bij heeft genomen petje af ik ga niet nog eens door deze hel
Wat schrikken dat Nienke ineens geopereerd moest worden! Wel helemaal super dat ze het zo goed doet dat ze de beademing beginnen af te bouwen, dat is dikke winst. Ik herinner me de eerste periode na de bevalling alleen maar als een waas van pijn, medicijnen, emoties, niet tegen prikkels kunnen (lekker handig op een neo), helemaal niets kunnen en tegelijkertijd zoveel moeten....echt ongelooflijk. Ik moest ook niet denken aan een tweede toen. Dat is voor jou ook nog helemaal niet aan de orde meis, al begrijp ik heel goed dat je het roept! Eerst elke dag stuk voor stuk door zien te komen, de pijn wordt minder, de prikkelgevoeligheid neemt af, Nienke knapt al wat op zoals je zegt. Neem het dag voor dag en stap vor stap, vecht er niet tegen want het heeft geen zin. Neem je rust waar je kunt, neem alle hulp aan die je geboden wordt, en over een half jaar ziet de wereld er al heel anders uit, geloof me. Maar voor nu, terwijl je er midden in zit, heel veel sterkte voor jou, je man en je meisje.
hoi juul ja punt is ik heb zelf SLE een autoimmuunziekte de gehele zwangerschap heb ik nergens last van gehad , geen misselijkheid niet moe niks, daardoor wist ik dat het mis zou gaan op een bepaald punt heb niet kunnen genieten. en dan krijg je ineens alles wat tegen zit ook echt tegen. Nienke werd gehaald met 26 weken 3 dagen liep 2 weken in groei achter dus woog maar 540 gram en was 29 cm weet niet hoe zwaar en lang ze nu is is nog niet van belang. na de keizernseden moest ik 2 dagen later weer de OK in omdat er een oedeem onder de keizersnede zat, dus spoot er bij de 1e snee uit allemaal troep, daarna knapte ik nog slecht op eetlust is er nu ook nog niet echt heel erg wel wat meer hoor maar nog niet optimaal. Heb goede dagen en slechte. Toen begon de wond ook te ontsteken, daar zit ik nu nog mee, plus de aambeien die ik er sinds eergister gratis bijkreeg. en door een te laag HB veel hoofdpijn en zie veel vlekjes, probeer wel op mijn zij te liggen ben de rug lig zo zat. maar hier thuis kan ik ook niks ja naar de wc en weer terug, en af en toe voor een peukie naar de tuin maar meer doe ik ook nog niet, lig op de bank. heb 2x daags thuiszorg voor de wond en ben afhankelijk van mensen. hadden jullie ook geen borstvloei? en van onder ook heel weinig en zitten hier nog meer meiden met een kindje geboren vanaf 26 weken? pff juul denk echt niet dat er hier nog 1 komt hoor, met name door de SLE heb ik meer kans er weer op en ik heb echt op momenten gehad dat het niet meer hoefde allemaal zoveel pijn en ik ben echt wat gewend want heb 2 heupprotheses en een knie prothese door prednison gebruik voor de SLE 2 cva's (herseninfarcten gehad) maar de pijn na de sectio en de 2e ok waren zo ondraagelijk dat ik nooit meer voor een tweede durf. Want alles wat tegen kan zitten zit ook echt tegen. Hoop zo enorm dat ons kleine prinsesje dapper door blijft strijden en we ook echt volgend jaar als gezinnetje samen mogen zijn, pff wat verlang ik daarna pijnvrij en gelukkig..
Hallo iedereen, Ik lees niet vaak meer mee, maar belandde hier omdat mijn dochtertje heerlijk zit te spelen. Joyce, jouw verhaal is zo ongeveer het meest erge wat ik hier heb gelezen. Net als dat van Mees en het overleden kindje van Sanja en mannetje Djaysen overigens. Maar die mama's zijn geloof ik wel veel gezonder dan jij. Ik hoop dat Nienke het goed blijft doen, dat haar ademen goed gaat is heel fijn. Ik ken iemand met SLE die zwanger probeert te worden. Ik denk dat ik jouw ervaring niet moet vertellen. Juul, wat fijn dat het zo goed gaat. Ik kan me ook niet voorstellen hoe het is om zo lang zwanger te zijn, en jij maakt het nu mee na L. Ik hoop dat je een goede bevalling krijgt en een heerlijke baby. Miekje, fijn dat je zo geniet van je 2 kids. Ik doe dat van mijn eigen lieverd. Ik snap dat 2 kinderen praktischer is dan 3, zeker in deze dure tijd. Maar als het blijft kriebelen.... En je kunt het emotioneel en financieel trekken. Het is slim om over 2 jaar blanco te beslissen. Sanja, wat fijn dat het goed gaat. Geldt dit ook voor je dochtertje? Zal wel. Iedereen die ik nu niet antwoord, sorry. HELLP raakt bij mij op de achtergrond, al vlamt het soms op als ik hier weer meelees of - net als pas geleden - een ervaring uit mijn (verre) omgeving hoor. Nog een prettig weekend iedereen, Mamalbf
mamablf ja wij hadden het liever ook anders gezien, met de SLE heb je gewoon veel risico's op een slecht werkende placenta en opvlamming van de ziekte ect. maar dat alles wat mis kan gaan ook echt mis gaat en is gegaan dat is echt dikke vette pech dat heb ik op de afdeling ook zo vaak gehoord, maar hoop dat we snel van ons meisje kunnen genieten natuurlijk genieten we van haar vechtlust nu, maar ik hoop dat ze het gewoon goed blijft doen, en we over een tijdje gewoon een mega feest mogen geven dat ze naar huis mag. hoe bedoel je dat de HELLP ect opvlamt? wat voor klachten krijg je dan?