Hoi mensen ik heb een vraagje. Ik heb met me vriend gepraat dat ik heel erg graag een kindje zou willen van hem en gezegt dat ik voel dat me lichaam er klaar voor is,alleen is het echter een probleem hij wil dit nog niet, wel in de toekomst maar mijn lichaam wilt het nu zo graag. Ik heb sinds een paar weken een heel sterk moeder gevoel ondanks dat ik nog niet zwanger ben of een kindje heb,wel komt me nichtje van 7 maanden soms hier heen zodat ik ken oppassen. Mijn gevoel word alleen maar erger en erger,wat ken ik hier aan doen ?
ik denk weinig tot niks meid. je vriend heeft al aangegeven dat ondanks dat jij het nu wel al ziet zitten hij nu (ngg) geen vader wil worden, en dan houd het in principe voor nu even op. het moet van 2 kanten komen, jullie moeten beide een kind willen, en niet jij alleen. je kan hem er alleen maar naar vragen wat zijn reden is, maar waarschijnlijk vindt hij zichzelf nog te jong om papa te worden, of wil hij liever gewoon even wachten tot jullie weer wat ouder zijn??? je kan niks anders dan afwachten, met hem blijven praten en samen van elkaar genieten zolang. succes meid
Dankje voor het advies. Ik wil niks liever dan een kindje dat door beide ouders gewenst is. Dus ik zal ook wachten tot hij er klaar voor is alleen is het gevoel bij mij zo hevig,dat ik gewoon niet weet wat ik er mee aan moet. Maar er zullen veel gesprekken volgen tussen mij en me vriend. Nogmals bedankt
Hi ik ken het gevoel ik had dat ook op mijn 24ste en mijn vriend was er toen ook nog niet aan toe, tevens woonden we te klein dus al zouden we het willen hadden we de ruimte er niet voor. Ik heb zelf het gevoel 4 jaar " in de koelkast" gezet (ging de eerste periode niet van harte maar daarna ging het wel). Vorig jaar december ben ik 28 geworden. Ik heb met mijn vriend het e.e.a. besproken, het gevoel kwam nog sterker naarboven dan eerst. Ook aangegeven dat het gemiddeld een jaar duurt (uitzonderingen daar gelaten) voor dat ik evt. zwanger zou raken. Tevens hebben we nu een groot huis dus ruimte zat. Daarnaast had ik hem verteld dat wanneer het (om wat voor reden dan ook) niet mag lukken ik dat graag voor mijn 30 ste wil weten voordat je de hele medische molen door moet...dat heeft hem aan het denken gezet. Uiteindelijk is hij ermee akkoord gegaan en 20 december 2005 ben ik gestopt met de pil. Nu zit ik in ronde 4.... Dit is natuurlijk niet de reactie waar je op zit te wachten maar ik zou er nog eens goed over na denken, de voor en tegenpunten, ik vind wel dat je er alletwee achter moet staan. Ik weet niet hoe oud je vriend is maar wij schelen maar 2 maanden en hij zat op zijn 24ste nog echt niet te wachten om pappa te worden. Succes en als je nog vragen hebt....let us know !! 8)
gewoon samen erover blijven praten, op die manier krijg jij inzicht waarom hij niet (nog) niet wil, hij waarom jij wel graag wil, het is voor iederen anders meid. ik had vroeger altijd zoiets van ik zou graag met een jaar of 26-27 moeder willen worden, maar dan nog heb je daar 2 voor nodig.. en vooralsnog leek het dat het er voor mij voorlopig nog niet in zou zitten, tot ik hem ineens tegenkwam en alles in een stroomversnelling eigenlijk ging. hij is 4 jr. ouder dan ik ben. 3 mnd nadat we elkaar hadden ontmoet woonden we samen en 2 maanden later ging de pil de kliko in. maar ja het had net zo goed anders kunnen zijn dat hij er nog niet aan toe zou zijn geweest, hij heeft ook altijd gezegd dat hij maar 2 kinderen wilde. toen ik vorig jaar met hem begon te praten dat het toch eigenlijk wel weer begon te kriebelen, ik had zelf voor die tijd toch ook zoiets van het is goed zo we zijn compleet, had ik ook niet verwacht dat hij er om zou staan te springen maar niets was minder waar gelukkig, en begin van het jaar hebben we de pil de deur weer uit gegooid. dus ja je weet het nooit meid, hij was echt heel standvastig na de 2e van en nu zijn we klaar. succes
Ik ga er zeker met mijn vriend over praten hij gaf zelf ook aan dat hij er heel goed over wou praten. Dank jullie voor jullie verhalen en adviesen
Hi, ik sluit me aan bij het verhaal van Silla. We wisten dat we allebei kinderen wilde, alleen wilde ik ze eerder krijgen dan hem. Hij vond zichzelf te jong en vond het leven dat we leiden te leuk om dat op te geven. Als ik dan begon over ontpillen en dat het idd wel eens een jaar kan duren en dan nog een zwangerschap van 9 maanden rekende ik hem voor dat je zo 2 jaar verder bent. Ik heb hem toen de tijd gegeven om aan het idee te wennen dat ik verder was dan hij en op een gegeven moment ben ik gestopt met de pil. Ik was het zat (elke dag zo'n ding slikken) en kreeg het niet meer door mijn strot. Voor hem heb ik toen een doos condooms gekocht en gezegd 'kijk maar wat je er mee doet'. En die doos is nog steeds dicht . Kortom hij was er toen ook klaar voor. Al met al heeft dit zo'n 1,5 jaar geduurd. Kortom, laat hem rustig aan het idee wennen dat jij verder bent met je kinderwens dan hij en geef jezelf ook de tijd om hieraan te wennen. Praat er over met hem, maar niet te veel. Moet hem natuurlijk niet gaan pushen. Geef hem de tijd.
hihi hier eigenlijk een ander verhaal.. ik wilde heel graag "vroeg" kindjes... Mijn vriend had zoiets van-> eerst genieten van het leven dit heb ik nooit gesnapt en hem dit ook duidelijk gemaakt, gezegd dat je ook mét kids kunt genieten en op vakantie gaan ed............. Nog geen jar later kreeg ie een hele andere mening toen hij een jonge leerde kennen die ook jong pappa werd, hij zag veel positive kanten.... hihi Maar we zijn in december 2005 gaan samen wonen en eerst het huisje oporde maken... we hadden het er vaak even kort over maar het liep eigenlijk altijd met een sisser af... zovan, tja we hebben nog even geen geld. Omdat me vriend niet zo'n prater is moest ik er vaak mee lachen als ie zei dat ik de pil maar weg moest flikkeren... ik dacht dat ie het niet echt helemaal meende... Maar we hebben vorige maand besloten nog 1 strip af te maken en dan even wachten op me natuurlijke mensturatie en er dan voor te gaan! We zijn beide nog jong ik ben zelf 21 en me vriend word in juni 25! {ouwe! hahaha nee hoor geintje!} Ik ben blij dat ik nog maar een paar pilletjes hoef en dan onze droom..... oeps sorry, ik verzink in me verhaal! hihi Tip: probeer je vriend niet te dwingen maar vraag hem gewoon waar ie tegenopziet... misschien denkt ie wel niet meer op stap te kunnen of niet meer op vakantie... mijn ervaring is dat mannen het soms heel "hardnekkig" zien en denken dat ze van hun leven worden beroofd {sorry voor me taal maar ik kan de perfecte woorden niet vinden!} Laat het even rusten en bijkomen van je vraag! Ik ben benieuwddd.... suc6
Niks is mooier dan dat hij over een tijdje tegen je zegt dat hij ook graag een kindje met jou wil. Ik heb zelf ook een tijdje moeten wachten zeg maar, maar nu vinden we het samen geweldig en kunnen we er alle twee helemaal achter staan! Ik raad je aan hoe moeilijk het ook is om te wachten... Het klinkt misschien gek maar je bent nog jong en hebt nog alle tijd! Ik hoop voor je dat hij snel ook een kindje wil... Groetjes
Ik sluit me helemaal aan bij de woorden van Tamar. Niets is mooier als jullie samen een kindje willen. Ik heb voor mij zelf altijd gezegd, dat ik pas aan kinderen wil beginnen als mijn vriend uit zich zelf het initiatief neemt. We hebben altijd veel over kinderen gepraat, en wisten ook al vrij snel dat we kinderen willen. Door erover te praten, weet je van elkaar hoe het voelt! In november kreeg ik op ,mijn verjaardag een paar babysokjes als kadootje met een hele lieve brief. Hij is er ook klaar voor!!! Dus we zijn in december gestopt met de pil. En ik raad je echt aan rustig te wachten. Uiteindelijk zal hij er ook klaar voor zijn.... Liefs Loes
Hoi iedereen bedankt voor jullie reactie's Ik kan jullie mede delen dat ik nog 3 maanden de pil slik en dat we er daarna samen voor gaan We hebben er toch best veel over gepraat en hij ziet nu ook dat het op zijn minst een jaar kan durenen hij heeft ook gezegt dat hij niets liever zou willen dan een kindje met mij. Groetjes
Ik ken dit. Ik had dit bij mijn 2de kindje ook en ik kon er niet over zwijgen tegen mijn vriend. ik heb het hem dikwijls gevraagt maar na twee maanden heeft hij ja gezegt. dit omdat hij er meer mee bezig was door mij omdat ik er veel over praatte. hij dacht er ook meer over na. en twee maanden na dat hij ja zei was ik al zwanger. grtz, rammeke84
Ik herken dit helemaal. Ik heb al heel erg lang een sterk gevoel dat ik een kindje zou willen. Zelfs al lang voor ik een relatie had. Toen ik een relatie kreeg met mijn huidige vriend, hebben we het hier ook wel over gehad. Ik wilde zelf ook nog wachten tot we wat langer bij elkaar waren en er een goede basis zou zijn. Toen we gingen samenwonen werd dat gevoel bij mij steeds sterker. We hadden het hier ook wel samen over, maar mijn vriend wilde nog wachten. Toen hij zei dat ik mijn spiraaltje maar moest laten verwijderen was ik natuurlijk dolblij. Maar ik had ook het gevoel dat ik hem overgehaald had of zo. Dat hij er eigenlijk nog niet geheel achter stond. Het heeft even geduurd voor hij me overtuigd had dat hij het ook heel graag wilde. Mijn advies is om het onderwerp wel te bespreken, maar niet te proberen hem over te halen. Ik vond het gevoel dat hij alleen ja zei om mij een plezier te doen niet echt fijn (al bleek hij het zelf ook echt te willen) Veel succes, en bespreek jou gevoelens omtrent dit onderwerp met hem.