Zeker weten de dreumestijd!!! En ik denk dat het alleen nog maar pittiger gaat worden! De babytijd was heerlijk .. 2 kleine makkelijke babytjes om voor te zorgen!! Maar nu .. pff, vind het behoorlijk pittig!
De combinatie baby en een peuter, mag dat ook? En dan een slechtslapende baby en een lekker dwars peuterpubertje. Nu gaat het een stuk beter, al heb ik zo mijn baaldagen.
Echt zwaar wil ik het zo ie zo geen van twee noemen (tot nu toe) maar de babytijd vond ik denk ik wel zwaarder, vooral omdat ze de eerste 6 maanden 2 keer een kleine week in het ziekenhuis heeft gelegen en je jezelf daarna sneller zorgen maakt. Ze eet en drinkt ook nooit zo heel veel, vanaf het begin af aan en in de babytijd maak je je daar wel meer zorgen om. Nu met de dreumus tijd vind ik het soms ook zwaar, maar ook wel heel erg leuk. Het lopen, rennen, klimmen, brabbelen, praten en je proberen te bespelen waar het kan is vaak heel erg leuk. Het nee zeggen op alles doet ze al wel steeds vaker en de driftbuien zijn soms wel heel erg vervelend. Thuis maakt me het niet zo veel uit, dan laat ik haar haar gang gaan, maar op andere plekken kun je niet zeggen, kom maar weer als je klaar bent om een knuffel te geven. Een voorbeeldje; vandaag moest ze op straat een handje geven, ik had ook nog wat spullen in mijn hand. Mevrouw vond dat het niet nodig was om een hand te geven en toen ik zei dat het toch moest ging ze midden op straat op de grond zitten gillen...
@driftbuien. Mijn zoontje heeft ze een periode echt veel gehad, compleet met hoofdbonken, duurden soms wel een kwartier. Mijn dochter begint nu met de klassieke versie: ze drapeert zich over de vloer en slaat met dr vuistjes op de grond. Ik krijg dan altijd het liedje in mn hoofd van: it's my party and I'll cry if I want to.. Dit doet ze dan bijv. omdat ze niet op de tafel mag klimmen ofzo. Gek he..
Driftbuien: mijn zoon heeft die zelden, maar als hij ze heeft... pfoeh! Rood aangelopen, gillen en krijsen, stampvoeten. Heel gezellig *NOT* Gelukkig gebeurt het zoals gezegd bijna nooit (nu misschien 3 keer meegemaakt), en het komt bij Sil vooral door vermoeidheid, want het gebeurde dan tegen bedtijd met uitkleden. Als hij dan niet wilde uitkleden of tandenpoetsen of luier uit, werd hij boos. Wat ik probeer is om hem in ieder geval niet uit te lachen P) en vooral heel rustig te blijven. Ik leg hem dan steeds opnieuw uit dat hij echt eerst uit moet kleden om te kunnen douchen en vraag hem wat hij dan wel wil. Vaak is dat dan toch douchen, dus komt mijn reactie weer dat dan toch zijn kleren uit moeten. Na een paar keer hetzelfde kringetje, komt het uiteindelijk wel aan en mag ik hem helpen uitkleden Ach ja, hij wil graag weten dat hij ook iets te zeggen heeft: dat mag.
Ik vind deze tijd het zwaarst Kleine wil lopen en doen maar hij is natuurlijk nog te jong daar piept hij heel erg veel op. Bij de meiden was dat ook met 8 maanden maar dan was het omdat ze wouden kruipen.
Elke leeftijd heeft wel zo zijn fases, een kind is nooit makkelijk denk ik . Hier was de 1ste als baby een handenbinder, slechte slaper de nachten etc. Maar nu als dreumes communiceer ik beter met hem, is ie wat zelfstandiger maar heeft wel zijn fases als ik ben 2 en ik zeg nee, opstandig, eigenwijs etc. Hier is de baby erg makkelijk, lacht veel, huilt om zijn voeding en slaapt vanaf 8u tegelijk met zijn broer. Maar die heeft voordurend je aandacht nodig omdat je moet voeden, verschonen, kwijl wegvegen, doorlek verschonen, soms een huiluurtje door krampen etc Dus ja beiden hebben hun voor en nadelen, maar ik geniet van elk moment omdat ze echt zo snel groot worden en voor je t weet mis je de baby/dreumes/peutertijd weer zo eerg! Maar ik vind als ik naar het gehele plaatje kijk van een dagschema toch wel de 2de veel makkelijker dan de 1ste.
Ik vond de babytijd pittig in het begin, had zelf nog wat moeite met het juiste ritme te vinden. Alles beter plannen enzo. Rekening mee houden dat je genoeg voeding meenam voor onderweg etcetc. Na een paar maanden ging dat veel beter. Nu vind ik het weer pittig omdat mijn zoontje tegen de peuterpubertijd aanzit. Hij kan nog niet goed duidelijk maken wat hij wil en durft ook nog niet los te lopen. Dat levert wat frustratie op. Ook wordt hij nu ineens weer eenkennig en jaloers en omdat ik niet weet of het normaal is, maak ik me soms zorgen. Soms verlang ik dan wel weer naar zijn babytijd, waarbij hij rustig bleef liggen na een flesje, maar ik glunder ook van trots als ik zie hoe hij nu zelf zn toetje eet en zich helemaal onder smeert.
lastig om echt een periode zwaarder te noemen dan de ander... Tycho had hier de eerste 6maanden geregeld heel veel huilbuien en hij sliep heel slecht overdag en werd vaak 's nachts om nog steeds onverklaarbare redenen wakker... Nu is hij echt heel ondernemend en sinds hij los loopt is hij helemaal niet meer te stoppen. Ik moet echt elke keer achter hem aan enz enz. Is best pittig, kan af en toe een lekkere driftbui krijgen. Dus aan het einde van de dag ben ik ook wel weer "blij"dat hij lekker op zn bed ligt... Maar hij is over het algemeen echt supermakkelijk met van alles: eten en drinken gaat goed, hij kan ook echt heel lief alleen spelen en zich vermaken enz. Ik vind het vooral heel zwaar als hij weer eens een sprong maakt want dan is alles wat je altijd gedaan hebt ook niet goed en daar raak ik nogal van ondersteboven hihihi xxx
whaha idd! @Driftbuien.....niet echt buienmaar gewoon dagen soms erg lastig...en alles zelf willen doen! Nu is dat super maar niet als je haast hebt.....veel geduld hebben moet je als ze peuter worden...en helaas is dat nu net mijn mindere kant maar ik leer het wel...ik moet wel hahaha
Ik vond de babytijd veel pittiger. Mijn dochter huilde als baby vrij veel, was snel overprikkeld en dat gaf een hoop stress. Ik vind het nu zo heerlijk dat ze al zo zelfstandig is, zich goed zelf kan vermaken, al zo goed kan verwoorden wat ze wil. Heerlijk. Natuurlijk heeft ze soms haar buien, maar eerlijk gezegd ben ik daar nog totaal niet van onder de indruk geweest. Ik hoop dat dit zo blijft!!
Vond de babytijd heel makkelijk, mijn dochtertje huilde nooit, sliep goed door, ik kon haar lekker in de box leggen of even op de bank om wat voor mezelf te doen....een eitje. Nu met 18 maanden vind ik het nog steeds niet zwaar alleen het is wel bewerkelijker want ze loopt, gaat de wereld ontdekken, wil veel meer dan ze kan en krijgt een eigen willetje. Misschien komt de zware periode nog als ze de peuter pubertijd in gaat?
Wauw al gelijk zoveel reacties! Wat leuk Mij lijkt me een peuter lastiger, maar das vooral omdat mijn dochtertje nu heel makkelijk is haha. Dus het kan denk ik niet veel makkelijker als nu Het lijkt mij het lastigst als ze gaat kruipen/lopen en dat je haar constant in de gaten moet houden en achter haar aan moet. Of valt dat (bij jullie) wel mee?
Ja hier viel dat erg mee! Ze zit niet aan heel veel dingen. Tuurlijk wel eens, maar ik leg haar goed uit wat niet en wel mag en tot nog toe luistert ze echt goed. Op een enkel incident na
Peutertijd en dan zeker vanaf 2 tot bijna 3 nu gekukkig weer wat rustiger. Fysiek gezien is de babytijd zwaar maar wordt meer moe van t psychische (de peuterpuberteit) hiet echt begonnen met 2 jaar denk dat het ook per kind verschillend is alle fases hebben hun leuke en mindet leuke kanten! Ik vond de tijd van 3 maanden tot 1,5 jaar t makkelijkst.
Kom je het mij even uitleggen hoe dat werkt, want hier is het zo als de een ergens aanzit en ik corrigeer, dan zit de volgende aan weer iets anders.. echt ongelooflijk.
van 3,5 tot 4 jaar. Mijn oudste vervelend zich stierlijk en gaat van verveling mopperen, grote mond geven, dingen stuk maken en bedenk nog maar een 100 dingen. Ze is echt toe aan school!!
Viel hier reuze mee! Ja, tuurlijk hebben we een poosje heeeeel vaak 'nee' moeten zeggen (cd kast waar hij makkelijk bij kan bijv.), maar dat heeft wel een heel goed resultaat gehad, want nog steeds blijft hij er uit zichzelf nu vanaf. Ik moet zeggen dat die periode me heel erg meeviel: was een stuk sneller voorbij dan verwacht Grote truc: consequent zijn! Dus niet een keertje toelaten omdat je het nee-zeggen zo zat bent, maar als ze ergens niet aan mogen zitten, stug volhouden. En natuurlijk altijd afwegen of je het de strijd waard vindt... Sommige dingen kun je misschien beter even wegzetten tot je kindje wat ouder is en beter begrijpt waarom ze ergens niet aan mag zitten (al moet ik zeggen dat wij dat nooit hebben gedaan)