Hallo, Ik moet effe wat kwijt. In juni is mijn spiraal verwijderd, eindelijk, na maaanden wachten tot mijn vriend er klaar voor was. Ik werd gelijk ongesteld, en inmiddels zitten we in ronde 6. En volgende week kan ik testen. Ben ik zwanger, ben ik hartstikke blij hoor.. Maarrrr ineens twijfel ik zo erg. Of we nog wel voor een 2e verder moeten gaan. Er zijn verschillende dingen waardoor ik sowieso denk, waarom willen wij nog een kindje? We hebben een gezond mooi lief meisje en hebben het goed. Kunnen haar alles geven, alle aandacht. En er zijn toch dingen die wat lastiger worden met een 2e. Zoals oppas, maar ook voor mezelf (ik ben doordeweeks áltijd alleen met haar). En alleen zal ze niet echt zijn, ze heeft een neefje en nichtje die ze erg vaak ziet. Paar keer in de week. Maar aan de andere kant, het is ook wel leuk een broertje of zusje. En dat we dan dubbel zoveel liefde krijgen. Heel stom, het is altijd mijn ideaalbeeld geweest, en daar twijfel ik dus aan. Ook omdat mijn vriend het echt ontzettend moeilijk heeft gehad (is int. vrachtwagenchauffeur), en die heeft het sinds een paar maanden weer naar zijn zin e.d. En ik ben bang dat hij thuis weer zo gaat missen als er een lief kindje bij is. Ook wil ik graag weer gaan sporten, en zo snel als mogelijk weer een paard kopen. Wat met een 2e weer moeilijk wordt. Want die kleine kan ik over 2 jaar makkelijk meenemen naar een paard, ze is er zelf ook helemaal weg van.. Maar een baby niet, maar ook qua financiën. Het word toch ietsje moeilijker om een eigen paard te realiseren. En dat vind ik ook een rot gedachte, want ik heb altijd eigen paarden gehad, en mis het iedere dag.. Mensen, ik wordt gek en schrijf volgens mij heel warrig. Maar ik weet het gewoon even niet. Mijn vriend heb ik niet echt veel aan, want die is nu ook super gelukkig met zijn 2 meiden. En mocht er een kindje bij komen, dan vind hij dat ook leuk! Wie heeft er hier nog meer 1 kindje? En waarom? Liefs
haha, lastig die twijfel ineens. Wel begrijpelijk hoor, het is ook niet niks. Ik ben echt dol op mijn 2 kindjes, voor geen goud wil ik ze kwijt en ga door t vuur voor ze. Maar soms zijn er weleens die gedachtens, waarom wilde ik er zo graag 2 haha. Het is idd iets minder makkelijk als 1. Maar als ik ze dan zoals nu, tegen elkaar op de bank, met duim in de mond tv zie kijken. Dan smelt ik. En w.s slaan ze over een half uur elkaar de koppen weer in
Zooooooooooooo herkenbaar. Ik heb slapeloze nachten ervan gehad. De kriebels waren er enorm maar moest ik ons leven wel zo overhoop halen? Het was toch heerlijk zoals het was. ZOu ik mijn dochter niet tekort doen? Stel je voor dat we een ziek kindjes zouden krijgen. Stel,stel,stel.... En ineens....... voila, zie mijn banner. Uiteindelijk heeft mijn verlangen naar nog een keer het geluk, nog een keer zo'n heerlijke hummel het gewonnen.
zooo herkenbaar haha. die twijfels zijn dr denk ik altijd wel ff. zo vond ik het bij beide keren ineens heel onwerkelijk toen ik toch zwanger was. en bedacht toen ook ineens "ooh jee wil ik dit wel" maar jah je kunt dna niet meer trug. en ik wil hetn u ook niet meer hoor ben gek op me kids. al wil ook ik ze echt wel regelmatig achter het behang plakken hahaha.
Dit is een vraag die echt alleen jij en je man kunnen beantwoorden... Bij de gedachte aan een tweede kind heb ik dezelfde bezwaren als die jij opnoemt (o.a. financiën). Bij mij weegt dat momenteel zwaarder dan eventuele kriebels. Ik heb eigenlijk totaal geen kriebels, dus de keuze is voor mij op dit moment heel makkelijk: geen tweede. Maar als je ze wel hebt.... tsja, ik denk dat ik dan toch mijn gevoel boven mijn verstand zou laten gaan (tenzij ik het financieel echt héél slecht zou hebben) en voor die tweede zou gaan.
heel herkenbaar, maar wij hebben besloten het lekker bij eentje te laten. Mijn zwangerschap en bevalling is niet echt over rozen gegaan, en nu kunnen we die kleine alles geven en straks als hij moet gaan studeren, kunnen we dat ook nog betalen. Verder kunnen we nu gewoon ook nog leuke dingen doen financieel gezien. En daarbij ben ik dit jaar 40 geworden en dan worden de risico's veel groter. En ik zit ook vaak alleen door de week en dan is een toch een stukje makkelijker te behappen. Dus bij ons is de keuze gemaakt het blijft er bij een. Maar ik begrijp jouw twijfels heel goed hoor. Denk er goed overna. Nu wij de beslissing genomen hebben, hebben we ook veel meer rust in het hoofd en voelt het goed.
Ik snap het wel, dat had ik ook!! En soms vind ik het ook heel zwaar om 2 kleine kinderen te hebben en denk ik weleens aan hoe veel meer aandacht ik onze dochter kon geven als ze alleen was gebleven. MAAR 2 kinderen hebben is ook zo leuk. Natuurlijk is het zwaar, maar je krijgt er zoveel voor terug. En ondanks dat ze echt ruzie kunnen maken (nu al) hebben ze ook zoveel aan elkaar. Onze kinderen schelen bijna 2 jaar en dat betekent dat de drukste jaren ook sneller voorbij zijn dan wanneer er meer leeftijdverschil tussen zit. Het wordt steeds makkelijker en het is zo gezellig. Mijn mening is dan ook dat als je een wens hebt voor een tweede dat je er gewoon voor moet gaan. Anders ga je denk ik spijt krijgen. Succes, hopelijk kom je er uit!! En zie het niet te zwaar. Het lijkt altijd moeilijker dan het is.
Als ze ouder worden wordt het makkelijker, dat is een ding wat zeker is! Ik kan natuurlijk niet in jullie portemonnee kijken dus daar kan ik niet over beslissen. Nu is het wel zo dat de wens toch ergens vandaan komt en als je een beetje zo in elkaar zit als ik, zou je er spijt van krijgen als het straks niet meer kan. Ik had hetzelfde toen we voor een derde gingen, man wat was ik in de stress toen ik ook echt zwanger bleek te zijn! Maar na een goede echo en leuke reakties om me heen ging dat over en ondanks dat het ook druk is geniet ik met volle teugen! Onze jongste wordt bijna 3 en merk dat het nu echt al weer hel makkelijk is nu ze zelfstandiger wordt.
Ik vind het helemaal niet raar hoor meis. Het heeft zo'n impact op je leven! Wij hebben nog geen kindje en doen hard ons best er voor en elke maand tussen eisprong en en nod denk ik minimaal 3 keer: Oh god waar zijn we aan begonnen? Kunnen we dit wel? Hebben we alles goed voor elkaar? Blijven we elkaar leuk vinden als we papa en mama zijn? Ik vind dat het je siert dat je er zo bewust mee bezig bent en je dit soort dingen afvraagt. Het komt vast helemaal goed!!
Ik denk dat veel vrouwen wel onzeker zijn over nog een kindje erbij, maar dat het puntje bij paaltje allemaal wel goed komt. Maar ik ken het gevoel niet, dit is maar een gedachte van mij hierover. Wij hebben dus "bewust" maar 1 kind. Mijn man houdt enorm van onze dochter, maar wil absoluut niet een 2e erbij. Helaas, maar heb me daarbij neergelegd. Maar als ik soms bezig ben met onze dochter op leuke, maar ook moeilijke dagen, dan denk ik soms ook weleens, pfffff ben blij dat ik er maar 1 heb hahahaha. Maar het is natuurlijk soms wel het een tegen het ander afwegen, net wat je zegt over de financieën. Maar ik neem aan dat jullie de keuze om nog te beginnen aan een tweede kindje samen goed in overweging hebben genomen, dus daar zal ik aan terug denken als ik jou was. Wat was de doorslag om dus wel aan een tweede te beginnen.
Ik twijfelde ook heel erg.. Heb afgelopen dinsdag een miskraam gehad en oow wat voel ik me schuldig nu alsof het nu mijn fout is door het twijfelen dat het mis is gegaan... Wat heb ik spijt van mijn gedachtes.. Het wondertje was zo welkom..!
Einad, je niet schuldig voelen hoor!! En ik denk dat iedereen wel eens twijfelt hierover. Het is ook niet niks natuurlijk, om nog zo'n klein frummeltje op de wereld te zetten en op te voeden. Maar je moet voor jezelf echt bedenken wat jij (en Fer) belangrijk vinden. Alle voors en tegens op papier zetten, en samen er goed over praten. Wij kunnen geen beslissing voor jullie nemen, maar ik zeg zelf wel altijd: Volg je gevoel!
Het zou door mij geschreven kunnen zijn geweest (op de paarden na dan. Ik heb niets met paarden) Maar wij (lees IK) wilde ineens ook zo graag voor een 2e gaan. Het is meteen gelukt (gooi pil weg, PANG zwanger) Ik (lees wij) waren wel super blij maar toen dacht ik Oh jeej, kan ik het wel, emotioneel, weer de luiers, zindelijkhiedstraining, voedingen, opvoeden, financieel, oppas enz enz enz enz enz Zooooo onzeker en toch ook zo gewenst en blij. Ik denk dat het erbij hoort. Niet voor niets dat we 9 maanden zwanger zijn, kunnen we alvast wennen aan het idee Namate mijn zw vordert zie ik het steeds meer zitten. Komt vast goed met ons allen
Heel begrijpelijk. Maar als je het (nu) echt even niet ziet zitten kan je er natuurlijk ook voor kiezen om nog even te wachten. Je kan ook voor een 2e gaan als je dochtertje een jaar of 5 is. Ze schelen dan wat meer in leeftijd, maar aan de andere kant ze maakt het dan allemaal heel bewust mee. Maar als je er wel voor wil gaan, doen! En die twijfel hoort er denk ik ook wel een beetje bij. Ik heb nu nogg 1 kindje en had dat gevoel ook regelmatig. Nu ben ik dolgelukkig met hem!
Even kort hoor, want ben aan het koken. Maar financieel hebben we het erg goed en zal een 2e makkelijk gaan. Maar zoiets als een paard, wat ik iedere dag mis, dat zal miss niet gaan of ik moet veel gaan werken. Waar de twijfels vandaan komen, ja dat ik me tegenwoordig zo gelukkig voel met de kleine en dat ik het paardrijden mis. En omdat mijn vriend het allebei prima vind, hij is dolgelukkig met ons. En hij zal met allebei gelukkig zijn hoor, maar vind het zo ook best.
En wat ook meeweegt, dat ik echt kan lezen en schrijven met de kleine. We zijn een team samen. Hebben het zo leuk! We hebben alle 3 ons ritme na 2 jaar!! Vriend heeft het moeilijk gehad en ik ook. Heeft paar maanden op kantoor gezeten wat niet goed ging en is weer gaan chauffeuren en heeft het nu helemaal naar zijn zin. Ben bang dat ik me best beperkt ga voelen dan, de hele week alleen met 2 kindjes..
@eerised, meis kan het niet laten om effe op je te reageren want kwam je tegen... wil je even een dikke knuffel geven want snap stiekem je gevoel heel goed. Ik denk zelf heel vaak ohh ik wilde dat ik nu zwanger was en de andere dag dan denk ik laat maar lekker zitten. Vind het nu ook wel prima... Ben soms aan de ene kant nog blij dat k. het tegen houdt en aan de andere kant ben ik er ook weer veel mee bezig. Bij mij speelt wel de leeftijd want ik wil geen oude moeder zijn en je weet hoe oud ik ben hahaha... Maar ik ben zelf altijd alleen geweest en wil dat niet voor ons zoontje, gewoon omdat ik dat zelf nooit leuk heb gevonden. Meis volg je gevoel en als je er nu nog niet klaar voor bent dan wacht je toch gewoon. Betreft leeftijdverschil met je dochter maakt een half jaar ook niet meer uit!!! dikke knuffel voor jou en je lieve meissie...xx rensje
Ik herken het helemaal...het ene moment ben ik er helemaal over uit en ben ik er zeker van dat wij op korte termijn voor een2e gaan maar als kyan dan,zoals nu,een periode heeft van een paar weken dat er werkelijk geen land mee te bezeilen is dan denk ik van nou misschien toch maar niet, en die twijfel vind ik zo frustrerend.