Al die afschuwelijke berichten..... het wordt me nu echt teveel.... Het doet me weer beseffen hoe ZIELSVEEL ik van mijn eigen kindjes houd en dat dit met stip op 1 het allerergste is dat je als moeder mee kan maken....
Hier nog één... ik word echt doodziek van deze berichten, ik wil het niet meer weten allemaal. Ik ben gisteren anderhalf uur eerder naar huis gegaan uit mijn werk, mijn kleine vent opgehaald, en ik heb hem tot aan zijn bedtijd compleet platgeknuffeld, naar hem gekeken, van hem genoten. Da's dan het enige positieve wat ik uit deze berichten haal...dat je nog eens extra beseft hoe erg je je eigen, springlevende, kinderen moet koesteren. Elke dag opnieuw!!
Ik ben er ook echt goed naar van, houdt ook mij al twee dagen bezig, moet er telkens aan denken. Blijf ook denken, waarom is het niet gelukt om de raampjes met iets in te slaan... Las ergens dat het ong. 10 min. Duurde voordat auto echt zonk....pffff en ze hebben een ouder zusje. Het waren echt prachtige jochies zag ik, als je zoekt naar okke, kalle en bente.... Echt vreselijk afschuwelijk,hier kom je toch nooit meer overheen, volgens mij blijven die beelden je achtervolgen...
Alle woorden over hoe verschrikkelijk dit is, zijn nog te positief... Ik vind dit echt zo erg, wat raakt me dit! Ik heb zelf ook twee knullen, en het idee dat in die auto zouden zitten, maakt me helemaal gek. Onwijs veel sterkte aan alle nabestaanden, in het bijzonder de ouders! Ik hoop dat jullie dit ooit een plekje kunnen geven....
Wat zal die moeder veel kracht nodig hebben om dit te kunnen verwerken, ik weet niet wat ik zou doen......... verschrikkelijk..
op mensenlinq kun je een reactie plaatsen, maar het is niet echt een condoleanceregister volgens mij.
sprak gister mijn buuf. Zij is locatiehoofd van een kdv in utrecht en de twee kindjes zaten op haar locatie. Vreselijk!!! Wil er bijna niet aan denken hoe je je als moeder moet voelen.
Wat waren het een prachtige kindjes, ik kan alleen maar huilen. En net als andere meiden hier besef ik des te meer hoe erg ik moet genieten van mijn kids. gecondoleerd voor de familie
Ik ook, van de week echt veel gekroeld met de kids! Hoe vervelend ze soms ook kunnen zijn, dit zijn weer de momenten dat je met neus op de feiten gedrukt wordt, en dat je moet koesteren wat je hebt.
Ik denk er elke dag nog heel veel aan, wat een vreselijk ongeluk en wat een hel voor de moeder (en vader en grote zus), je zal door moeten, zeker omdat je nog een kind hebt, maar hoe? Ik wil de ouders heel veel sterkte wensen. Het oudste jongetje is 4 dagen na Eva geboren... Ik kan er gewoon niet aan denken dat zoiets met Eva en Lisa zou gebeuren, vreselijk, heb zo te doen met die ouders.
Ook ik moet er wel 30x op een dag aan denken en ook telkens weer huilen... Ik heb zelf een zoontje en realiseer me dat een ongelukje in zo'n klein hoekje zit en dit mij ook had kunnen overkomen.. En inderdaad wat een prachtige lieve jongetjes en wat ziet de familie er gelukkig uit, zo'n lieve warme stralende trotse moeder!! Ik was zo blij om te lezen dat ze nog een prachtige dochter hebben om voor te blijven leven.. ook verschrikkelijk voor de opa's en oma's. als het 10 minuten duurde voordat de auto zonk, waarom lukte het dan niet denk ik ook steeds? of zal de auto al wel volgelopen zijn met water? hopelijk waren de lieve jongetjes al bewusteloos geraakt van de eerste klap en hebben ze niet hoeven lijden. Hopelijk was het ook een technische fout en is moeder niet vergeten de handrem erop te zetten. Niet dat haar iets te verwijten valt want dat kan iedereen gebeuren... gewoon verkeerde plek, tijd etc. Verschrikkelijk.
Ik moet er elke dag aan denken, die arme kindjes, en die arme moeder, wat zal er paniek zijn geweest, zo afschuwelijk. Ik woon vlakbij waar het gebeurd is en zag/hoorde die dag opeens de ene na de andere ambulance langrijden, dacht nog bij mezelf, ai, er is ergens een groot ongeluk gebeurd. Toen mijn vriend thuis kwam vertelde hij wat het was. Vanochtend stond het NRC vol met rouwadvertenties voor Okke en Kalle, tranen in mijn ogen weer. Ik wens de ouders echt alle kracht en liefde toe om hier mee om te leren gaan.
wat vreselijk zeg ik ben altijd bang voor zoiets als ik daar auto's zie staan en parkeer nooit bij zoiets, vind dat doodeng, soms moet ik wel eens langs zo'n weg waar geen hek voor sloot sta en dan ben ik blij dat ik 2 brekers in mijn auto heb (kan je gordel mee doorsnijden en raam mee kapot slaan (zelfs onder water) dat geeft in elk geval nog een beetje hoop dat ik zoiets zou kunnen overleven.... want als ik zoiets zou doormaken kan je me net zo goed erbij laten verdrinken want ik zou echt niet meer willen leven dan...
Pfff ik vind het ook nog steeds zo afgrijselijk verschrikkelijk. Ook ik woon in Utrecht en heb die bewuste ochtend de ambulances en brandweer gehoord. Ik blijf eraan denken, krijg het niet uit mijn hoofd. Wat heb ik te doen met die arme moeder, vader en zusje.... Wat een prachtjochies waren het. Bah, krijg weer tranen in mijn ogen. Wilde dat ik iets voor ze kon betekenen. Hoop zo dat ze ergens de kracht vandaan halen om door te kunnen gaan. 'gelukkig' hebben ze nog hun dochter om levenskracht uit te putten. Hoop ook zo dat hun relatie bestand is tegen dit drama......
Ik heb hun fotoblog zitten bekijken. Dat had ik beter niet kunnen doen... Dit onbeschrijfelijke drama heeft nu een gezicht gekregen. Ik kan de gezichtjes van de knappe blonde jongetjes niet uit mijn hoofd krijgen. Vooral 1 van die foto's waar zij zelf op staat en die mannetjes voorleest. De liefde spat er van af. En dan is het zo afgelopen... Zo vreselijk hard........
Mijn overleden vader was bevriend met de opa van de kindjes, echt een leuk gezin. Een verschrikkelijk drama, er zijn geen woorden voor te vinden eigenlijk. Onmenselijk het verdriet wat deze mensen moeten dragen.
Ik had die ook bekeken en telkens als ik eraan denk springen de tranen in mijn ogen. Laatst dacht ik eraan toen ik Eva naar bed bracht, niet voor te stellen dat zij hun bijna 4 jarige (en die van 2) niet meer naar bed kunnen brengen.
Ik denk ook nog meerdere keren per dag aan deze mensen. Het heeft me echt enorm aangegrepen. En waarom? Ik denk doordat zo'n ongeluk je laat zien dat je als moeder nog zo perfect kan zijn, maar dat 1 klein foutje, heel even die controle loslaten, zulke grote gevolgen kan hebben. Dat vind ik een heel eng idee. Dit kan ons allemaal overkomen, terwijl we denken dat we constant alles onder controle hebben. Als je er goed over nadenkt durf je toch gewoon niet meer naar buiten met je kind!? Het (onterechte) schuldgevoel van deze vrouw is waarschijnlijk enorm, om waanzinnig van te worden. Ik vraag me telkens maar af hoe zij nu de dagen doorkomt. Die stilte in huis, die lege bedjes. Je kan niet eens schreeuwen, brullen, rouwen, gek worden, want je hebt nog een kind die je die uitbarstingen wilt besparen. Het is gewoon verschrikkelijk wat deze mensen nu meemaken. Ik wou dat ik iets voor ze kon doen
Ik heb het ook gezien, maar echt ik zat meteen met tranen in mijn ogen Wat ontzettend oneerlijk is dit toch.. Verschrikkelijk, ik kan er echt niet met mijn hoofd bij.. Wat moet dit arme gezin doorstaan nu.