Hallo dames, Dit jaar in juli ben ik erachter gekomen dat ik een eetstoornis heb, Binge Eating Disorder wel te verstaan. Sinds mijn 13e al eetbuiten, maar nooit geweten dat het een naam had. Ik ben inmiddels 24. Mijn dokter heeft mij doorverwezen en ik ben terecht gekomen bij een instantie die mij enorm fijn heeft geholpen. Ik weet nu waarom ik die eetbuien had, wat ik er aan kan doen en nog veel meer. Niet alleen dat traject was een eye opener over mijn eetstoornis, ookheb ik zoveel antwoorden gehad op vragen die al mijn hele leven speelden. Ik ben nu bijna 5 maanden verder en ipv elke dag (meerdere) eetbuien de laatste 2 jaar (jaren er voor was het niet zo vaak en veel op 1 dag) heb ik nu misschien 1 eetbui in de 2 weken. Al mag ik het geen eetbui meer noemen, want ik weet waarom ik het doe, en zodra ik dat opmerk is mijn "trek" al minder en geniet ik veel meer van het beetje chips wat ik neem ipv mij schuldig te voelen. Er is mij in het traject verteld dat je een eetstoornis op verschillende manieren kunt krijgen. We kennen allemaal wel: verdriet weg eten, maar zo is mij ook verteld dat er studies zijn geweest dat je een bepaalde verslavings gen hebt gekregen van je ouders. Ik ben op onderzoek uit gegaan. Bij mijn moeder was niks byzonders te vinden. Bij mijn vader ook niet, tot hij me een paar maanden terug vertelde dat hij verslaafd is geweest aan alcohol. Ik ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die een eetstoornis hebben of hadden. Zelfs vrouwen die nu zwanger zijn en hier over mee kunnen praten. Alle ander onderwerpen waren al gesloten, en omdat dit nu een belangrijk deel van mijn leven is omdat wij ook zwanger proberen te raken lijkt het me fijn om hier over te praten. Ervaring voor, tijdens en na de zwangerschap, gewoon even een kletspraatje en hoe het nu gaat. Ik ben daar erg benieuwd naar. Niet alleen Binge, maar denk ook aan Boulimea en Anorexia.
Ik heb er geen ervaring mee.. Maar wat ik je wel zou aanraden als je begint met zwanger worden om er 100% zeker van te zijn dat je het onder controle hebt. Succes !
Een eetstoornis loert altijd op een hoekje. Of je nu 4 weken of 4 jaar in therapie hebt gezeten. Ik heb geen fijne jeugd gehad, waardoor ik dus de eetbuien kreeg. Heb geleerd daar mee om te gaan, en ze zijn voor 95% verdwenen. Er waren al topics over eetstoornissen en zwanger zijn/worden, maar allemaal gesloten. Ben benieuwd of er "lotgenoten" zijn.
Ik denk dat je nooit 100% van je es afkomt, zelf heb ik Anorexia gehad en ben hiervoor 2x opgenomen geweest, gelukkig heb nu weer helemaal onder controle maar het blijft wel een altijd een deel van mij. Maar succes met zwanger worden!
Ja ik herken dit verhaal. Ik ben er ook voor in therapie geweest. Ik kan tegenwoordig beter met mijn gevoelens om gaan en "eet" ze niet weg. Ik praat beter en groei hierin steeds meer. Inmiddels ben ik 25 en zit in de eerste ronde met proberen zwanger te worden met. Ik ben nooit slank geweest maar door het binge eating ben ik erg aan het schommelen met mijn gewicht. 15 kg eraf en die zitten er zo weer aan. Wat ik geleerd heb is niet radicaal meer te lijnen. Gewoon lekker gezond eten en opletten met snoep/snacks etc. Het is belangrijk om lekker in je vel te zitten en gezond te eten als je zwanger wil worden. Ik maak me wel zorgen over mijn gewicht. Ik heb een behoorlijk overgewicht en dat zal natuurlijk niet minder worden met een zwangerschap.
hai, het klinkt herkenbaar wat je schrijft voor mij. ook ik heb het BED als diagnose gekregen en ben ervoor in therapie geweest. Inmiddels lijkt het allemaal onder controle, maar het blijft op de loer liggen. maar in denkwijze ben ik wel veranderd dus kan ik het makkelijker behappen (niet letterlijk ). mijn nr 1 motivatie is om het goede eetvoorbeeld aan mijn kinderen te kunnen geven, dus dat is de reden dat ik er hard aan ben gaan werken. in april dit jaar ben ik zwanger geweest (helaas ma), en ik kan je vertellen dat deze 6 weken de enige 6 weken sinds mijn volwassen leven waren waarin ik GEEN last had van de eetbuien. Hetgeen waar ik het voor wilde veranderen zat in me! en dat was zo'n krachtig gevoel dat ik er helemaal geen last van had. na de miskraam zakte ik (logischerwijs) weer helemaal in een dal. nouja, zo even mijn ervaringen. ik hoop voor je dat je snel zwanger mag zijn, en goed/knap van je dat je al zover bent! je begrijpt: ik kan (om meerdere redenen) niet wachten om weer zwanger te zijn en dat gevoel weer terug te krijgen!
He Enchanted, Ik heb ook een eetstoornis gehad 'anorexia' en oa ook opname voor gehad. Gelukkig kan ik nu zeggen dat het geen anorexia meer is. Al is het wel wat je al zei altijd een klein stukje van jezelf en kan het zo weer opkomen zetten. Wel was ik heel erg bang dat ik niet zou menstrueren maar gelukkig na stoppen met de pil (eind aug '11) is het toch weer opgang gekomen na 35 dgn. Ik heb nu nog wel een licht ondergewicht wat ik probeer omhoog te krijgen om de kansen te vergroten maar dit lukt niet echt en ben nu 2jaar stabiel. Voorheen heb ik ook nooit teveel gewogen en ben altijd wat fragiel geweest dus denk niet dat ik nu ongezond ben en dit het gewicht is wat bij mij hoort. Ben jij nu ook bezig me zwanger worden of niet?
Wauw. Dit is precies hoe het met mij gaat en hoe ik me voel. Dankjewel voor je reactie! Ik eet mijn gevoelens ook amper nog weg! In het traject heb ik geleerd 6x per dag te eten (dus 3 hoofdmaaltijden en 3 tussendoortjes) maar daar kom ik niet aan. Voor ik het traject begon at ik misschien 2x per dag. En dat wanneer in zin had. Op dit moment eet ik de 3 hoofdmaaltijden. En veel gevarieerder en gezonder. Ontbijt waar ik altijd moeite mee had zit er nu helemaal "ingebakken" en dat probeer ik zoveel mogelijk te variëren. Ik maak me ook wel zorgen over mn gewicht op dit moment. Ik ben veel zwaarder geweest dan nu. Ik heb wel een instelling, dat zolang in niet zwanger ben, ik wel lekker aan mezelf wil werken. En inderdaad, radicaal lijnen helpt niet. Heb ik ook geleerd! Dat was me toch een eyeopener! Het gaat om een gevarieerde gezonde voeding en veel beweging. En dat laatste ben ik steeds vaker aan het doen. Boodschappen met de auto? Ja doei, we kunnen op de fiets op lopen. Ik laat vaker de hondjes uit. Ik doe situps thuis (sinds gisteren, maar toch ) Ik loop wat vaker trappen (we wonen 9 hoog) En daar voel ik me nu al goed bij! Het houd me heerlijk bezig!
Nee ik denk ook dat je er niet helemaal van af komt. Hoeft ook niet, als we het maar zien gebeuren. Van mij zal mijn eetstoornis ook altijd een deel blijven. Alleen al omdat ik zoveel geleerd heb, en dan niet alleen over eten, maar meerdere vragen kon beantwoorden die al zolang speelden. Dankjewel voor je bericht!
"maar in denkwijze ben ik wel veranderd dus kan ik het makkelijker behappen (niet letterlijk )." Ik moest hier stiekem om lachen Woordgrapjes met eten vind ik zelf altijd wel grappig. Maar ik ben ook in mijn denkwijze veranderd en dan gaat er echt een wereld voor je open. Zo stom! En ik dacht wel dat ik het altijd zonder professionele hulp kon. Zonde, want ik heb met die gedachte 3 jaar van mn leven "verspilt" door zo te denken. Aan de andere kant, het had ook langer kunnen duren. Ik kan me heel goed in jouw instelling plaatsen. Ik heb ergens wel hetzelfde. En misschien juist een reden om zo goed door te gaan omdat we nu een grote stap nemen in ons leven! Daar wil je niet "in falen". Heel veel succes met zwanger worden! Wie weet spreken we elkaar nog eens!
Hoi Miekiej88, bedankt voor je reactie! Wat fijn dat je toch weer ongesteld bent geworden, zal vast een enorme opluchting zijn geweest! Twee jaar stabiel, heel erg goed! Ik ben nu ook bezig met zwanger worden. 1e ronde, 1e kindje. Zoals ik hierboven al schreef, zolang ik niet zwanger ben wil ik toch wel wat afvallen, dus ik ben lekker aan het bewegen!
Herkenbaar Al gaat het nu redelijk goed kwa eten Heb een maagband gehad en heb nu een gbp en merk dat me eetbuien over zijn maar dat ik mezelf nu moet dwingen om iets te eten Me dochter heeft er helaas ook onder geleden in de tijd dat ik een maagband had In die tijd spuugde ik alles na het eten uit en zij zag dat en begon dat na te doen Nu met de gbp eet ik te weinig en ook dat doet zij na maar gelukkig ontbijt zij wel en komt zij wel op de 6 keer eten al is het weinig Succes met alles
Ik zelf heb hier geen ervaring mee, maar ik ken iemand die een eetstoornis had en zwanger raakte. Zij had Anorexia. Ze wilde graag een kind, maar was zo bang voor het dikker worden! Ze is direct met instanties gaan praten en die hebben haar er heel goed door heen geholpen! Ook haar man was overal van op de hoogte en stond haar bij. Na de geboorte van hun eerste kind had ze zelfs een stuk minder last van haar eetstoornis. Het was er nog wel, maar de wens naar nog een kindje overwon en zo raakte ze na anderhalf jaar opnieuw zwanger en is nu de trotse moeder van een zoon en dochter!
Oh wat goed, wat een mooi verhaal! Een eetstoornis blijft altijd om een hoekje kijken. Heel fijn dat ze zoveel steun heeft gehad!