Eerst dacht ik dat het een fase was, maar het begint nu echt een gewoonte te worden; al sinds mijn zoontje 6/7 maanden is wordt hij regelmatig 's nachts wakker, soms verschonen we hem alleen en geven we hem wat water en slaapt hij weer verder meteen (verschonen omdat hij vaak snel door luier heen plast als we hem 's nachts water geven). Maar meestal zijn we dan anderhalf tot 2 uur bezig hem weer aan het slapen te krijgen, met als gevolg dat we hem uiteindelijk maar bij ons in bed leggen. Gezellig, en prettig dat hij dan meteen in slaap valt, blijkbaar is het dus toch ook een soort angst om alleen te zijn, maar toch niet verstandig dat hij hieraan went. Soms gaan er een paar dagen voorbij dat hij wel doorslaapt en dus ook de hele nacht in zijn eigen bedje ligt. Is het nou erg slecht dat hij dus soms dagen achter elkaar halverwege de nacht bij ons in bed eindigt? Betekent dit dat hij de komende jaren altijd bij ons in bed zal willen slapen?
Nee hoor. Op zo een vraag zeg ik altijd...Heb jij al geweten dat een zoon of dochter van 16 nog in je bed slaapt? hahahah nee dus. Dit is een fase....verlatingsangst waarschijnlijk. Duurt even maar gaat over. Het is ook niet niks he om zomaar vanuit een buik naar een bedje gaan he. Je kan proberen om hem te laten liggen maar om de 5 min. ernaar toe gaan, niks zeggen maar toedekken over bolletje wrijven. Dan weer weg gaan. Als je hem in bed legt nog even rommelen op de gang zodat hij je kan horen. En als het werkt om hem even in bed te pakken, gewoon doen....ik weet dat vele mama's het daar niet met eens zijn maar mijn dochters hebben dit ook gehad en nu slapen ze alletwee rustig op hun eigen kamertje. Even geduld...komt goed!
nou heeft hij vannacht toevallig weer doorgeslapen, was meteen ongerust toen ik om 7u uit mezelf wakker wrd
Nouuuu...ik herinner me in de pubertijd nog wel dat ik soms bij mijn mams in bed wou kruipen als ik bang was of zo..maar dan sliep ik wel lekker tot 10/11u uit. Ach ja ooit krijgen we onze slaap weer terug toch? En het is t allemaal waard!!