Jeetje smoekie ik had wel verwacht dat je veel reactie zou krijgen jullie zijn er lang genoeg mee bezig geweest! Nou hierbij krijg je ook van mij cyber hugs hihi
Tja, maar dat kan ik natuurlijk wel vinden, Mensi, maar niet zeggen tegen 'klanten' op mijn werk....Dan ga ik mijn boekje te buiten!
Ik vind ook de reacties wat minder. Wij hebben dan ook altijd gezegd er komt geen tweede. Maar goed die komt nu dus wel en nu krijg ik dat steeds te horen. "Jullie wilden toch geen tweede?" Maar je krijgt ook vragen van was het wel gepland? Daar kan ik echt zo boos om worden! Wij hebben een zoon van 5 en half jaar. Toen hij 4 en half was zijn we getrouwd. Mensen denken nu dat hubbie niet de vader is van mijn oudste zoon. Dus de ergste vraag vind ik dan als men vraagt wie vader is van mijn oudste! Vind ik echt heel erg. Bij ons gebeurt alles beetje in andere volgorde eerst kindje, dan trouwen en dan weer een kindje. Kan toch...
Das minder idd! Ik kreeg volop kadotjes toen ik zwanger was van Lieve maar hoe dat met een 2e zal gaan? Geen idee!
Ik ben dus zwanger van een "nieuw gezin". Ik had al twee dochters uit een eerder huwelijk ( bij die tweede ook minder reacties) en nu ben ik dus in verwachting van mijn tweede man (die overgens zelf ook al twee dochters heeft uit een eerder huwelijk maar die neit bij ons wonen...volgen jullie het nog? ) Op mijn werk waren er veel wel enthousiast. Juist van hen kreeg ik kaartjes en van één iemand zelfs een kadootje. Daar zien ze me ook voor het eerst zwanger. Bij de familie ligt het anders. Van mijn schoonouders kreeg ik wel een kaartje en een kadootje maar van mijn moeder eigenlijk geen kaartje. Wel doet ze een bijdrage aan de babykamer maar gaat niet mee om uit te zoeken ofzo. Daar bof ik natuurlijk ook allemaal wel mee...maar toch mis ik voor de rest wel vragen van hun hoe het met me gaat, hoe het bij de verloskundige is geweest enzovoorts. Het lijkt een soort van routine te worden. Ik hoor eigenlijk al weken niets meer en dat vind ik toch een beetje jammer... Een beetje meer emotionele betrokkenheid maakt je toch ook weer een stukje trotser denk ik... gr, Evalyn
ja jammer he allemaal. Snap wel dat het "nieuwe"eraf is , maar toch. Mijn 1-ne kaartje staat nog steeds op de kast, en die laat ik expres heeel lang staan ! 2 vriendinnen moet ik het nog vertellen. Maar om een afspraak te maken is het weer lastig, ze hebben geen tijd. Dan bel ik ze maar op,...het is niet anders. Misschien krijg ik er dan weer 2 kaartjes bij Ik ben dit keer echt superblij, en geniet van elke dag, want ik weer als geen ander dat het zo voorbij kan zijn (geen overlijden hoor, maar te vroeg geboren) . Ik vind het heerlijk om weer zwanger te zijn...en dit keer wil ik het 9 dikke maanden zijn. Mijn tante mailde ik net, die komt straks nog gezellig een bakkie doen, ook leuk. Probeer me er maar niet teveel aan te storen. Maar de opmerking: jullie wilde toch geen 2e (en dan niks meer, geen gefeliciteerd niks)! daar irriteer ik me nu ook wel een beetje aan. Alsof je op je 30 een ongelukje krijgt! jezus. Ik zeg maar gewoon, ik wilde ook geen burgerlijk leven, maar dat heb ik nu toch ook! heerlijk toch.