Hallo iedereen, Ik heb zeg maar een probleem, voor de een groot voor de ander klein, maar ik kan wel wat hulp gebruiken. Het zit zo vrijdag 28 oktober is er iets gebeurt waar ik liever niet over praat, maar om me te helpen zou je t moeten weten, ik ben die avond verkracht. Ik ben lesbisch en was nog maagd dus het kwam extra hard aan. Tot op de dag van vandaag ben ik niet ongesteld geworden de kruidvat testen 2 voor 5 waren positief de clearblue test van afgelopen week zei zwanger 2-3 weken dus nu ben ik dus zwanger en ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb al bijna een jaar een vriendin ik heb het haar nog niet verteld want ik weet niet zo goed hoe zij zou geen kindje willen met mij van een verkrachter maar het kindje kan er niets aan doen dus abortus is voor mij geen optie en adoptie zou ik nu misschien kunnen maar naarmate de zwangerschap vordert niet meer dus ik zou het kindje graag willen houden, iemand een tip hoe ik het haar kan vertellen en wanneer ik erover kan beginnen. Dan nog een probleem ik woon klein er is geen ruimte voor een baby kamer de meubels word puzzelen maar ik vraag me af of een kleine ruimte erg is voor de baby ik woon in een pand van mijn vader, die zegt altijd dat ie geen kind in dat pand wil dus hoe vertel ik het hem? En de laatste ik zit nog op school en zoveel geld hebben we niet bij elkaar dus wat zou de beste oplossing zijn kwa geld voor een oppas? Ik hoop dat jullie me kunnen helpen ik zie vooral op tegen het vertellen aan mijn vriendin Groetjes
Jeetje. Weet je vriendin wel dat je verkracht bent? Misschien moet je haar dat eerst vertellen en dan samen testen. Natuurlijk is het een kindje van je verkrachter, maar net zo goed van jou. Het is heel moeilijk, maar vertel het. Hoe ze ook reageert, je bent het kwijt en zal wellicht iets van verlichten. Als je vriendin van je houdt, vinden jullie samen vast een oplossing. Veel sterkte
Heb je wel aangifte gedaan van de verkrachting? Dat zal ik als eerste doen. Ben ook verkracht en heb tot op de dag van vandaag spijt dat ik geen aangifte heb gedaan. Ook moet je het je vriendin gewoon vertellen. Hier hoef jij je niet voor te schamen! Ik wil je iig veel sterkte wensen. Je heb tijd en mensen nodig om dit een plekje te geven. Bij mij is het bijna 10 jaar geleden en het slijt nu pas een beetje.
@ babke ik weet al dmv een test dat ik zwanger ben het gaat mij om het vertellen ik ben bang om erover te beginnen ik weet geen goed moment en hoe te beginnen. @ selina1984 ik weet niet wie t is ik heb hem niet gezien ik weet niets dus ik kan geen aangifte doen als ik niets weet het was donker en zo goed zie ik niet in het donker en monsters kunnen ze ook niet meer afnemen aangezien het al een aantal weken terug is het is inderdaad erg ik durf savonds niet eens meer de deur uit en overdag ben ik alleen maar om me heen aan het kijken en ook al hoef ik me er niet voor te schamen het gaat vanzelf ik ben gewoon zo bang dat me vriendin me in de steek laat omdat het kindje deels van een verkrachter is
miracle: ik zie dat de vraag al is gesteld : weet je vriendin dat je verkracht bent? zo ja vertel haar dan direct dat je nog niet ongi bent geworden... en ga dan samen een test doen.. dan zie je direct haar reactie en kun je er samen over praten.. over je verkrachting: meid doe aangifte ook al heb je hem niet gezien ! stel je voor dat hij nog iemand verkracht en die ziet hem wel dan kunnen ze ook wat met jou verhaal.... ik was 13 toen ik verkracht werdt door destijds mijn vriendje... en ik heb wel aangifte gedaan... en even een hele dikke knuff voor je want dit is het moeilijkste op seksueel gebied wat een vrouw kan mee maken... maar jij kunt er niks aan doen ! het is niet jou schuld.... !! onthoud dat altijd goed..!! ook als je het kindje houd zou het denk ik niet makkelijk worden want je ziet altijd wel het beeld voor je hoe het kindje is ontstaan... veel liefs en sterkte !
@ f0rever nee mijn vriendin weet het niet daarom is het ook zo moeilijk om te vertellen want je moet dan 2 dingen vertellen dat je bent verkracht en ook nog eens zwanger bent en ik ben zo bang voor haar reactie. Het is inderdaad heftig ik heb er ook nachtmerries over dat het weer gebeurt ik ga ook nooit meer in het donker alleen naar buiten het heb gewoon een grote impact op me en ik ben zo bang want ik heb een nieuw rooster dat ik pas kwart voor 5 klaar ben van school en dan moet ik anderhalf uur reizen in het donker ik ben echt aan het bedenken hoe ik dat kan doen En stel dat we het kindje houden moeten we t ook nog eens aan onze ouders vertellen en dan nog hoe erbij ook dat word het tweede obstakel dan en als ze zich ermee gaan bemoeien ik weet het allemaal niet meer. Elke keer als me vriendin naar dr werk is en ik zit thuis zoals de weekenden enso dan kan ik alleen maar huilen en nadenken al dat nadenken brengt me alleen niet tot een conclusie ik weet niet of ik het kindje zou kunnen houden dat ik ooit moeder zou worden was mijn droom, maar ik ben nog best jong (als ik het hou beval ik op mijn 20ste) veel meisjes hebben die leeftijd dat weet ik, maar met school en alles ik weet het gewoon allemaal niet meer, het kindje kan er niets aan doen toch? Xx
ik zou het haar echt vertellen !! want zo kun je niet rondlopen meid ! en ze zal je echt niks kwalijk nemen want jij kunt er immers niks aan doen... en als je het nniet face to face durft te zeggen over de verkrachting schrijf het dan in een brief met de mededeling dat je over tijd bent en of ze samen met je wil testen... en ik zou ook zeggen ga naar de ha en vraag of ze je wil door verwijzen naar een psych van het ggz.... en ga daar emdr doen.... dat kan je helpen van je angst af te komen liefs
Ik vind het een erg vreemd verhaal. Ik vind het erg als ik ongelijk heb, maar mijn gevoel zegt dat dit verhaal niet klopt.
omg loth !!!!! dit is iets wat mij heel erg kwaad maakt !!!!!! :x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x en even de vraag waarom denk je dit? het is mij zelf ook gebeurt en ik werdt ook niet geloofd.... dus ik hoop dat je je even heel goed kunt voorstellen dat ik hier pisnijdig om wordt
hallo zeg reageer dan gewoon niet! Dat kun je niet maken om dit hier zo neer te zetten. Je moet een ieder in zijn waarde laten! 20miracle: je moet het echt tegen je vriendin vertellen! Hoe moeilijk het ook is, maar als je nog langer wacht wordt het steeds moeilijker. Heel veel sterkte.
Wat vreselijk om te horen wat er is gebeurd!! Ik zou aangifte doen bij de politie en inderdaad ook contact opnemen met de huisarts en ggz. De politie maakt zeker een notitie er van en als het nog een keer gebeurd in de omgeving waar je woont dan zijn hun op de hoogte. Je helpt er andere mensen ook mee. Misschien is er al eerder aangifte gedaan rond dezelfde periode dat het bij jou gebeurd is en heeft dat slachtoffer hem wel gezien en ook aangifte gedaan.En dan heb jij er ook over gesproken met de politie.Dat lucht altijd op. Wat ik persoonlijk zou doen is je vriendin vertellen dat je overtijd bent en samen een test doen. Als je die test gedaan hebt,kun je haar reactie zien. Je kan het maar beter gewoon vertellen,want het is niet te verbergen en anders zou ze misschien ook kunnen denken dat je vreemd bent gegaan met een man.Daarom kun je het beter vertellen.Hoe dan ook het komt toch wel uit. En wat ik ook zou vragen aan je vriendin is als ze dan mee wil gaan naar het bureau.Dan hoef je het niet alleen te doen!! Jij kan er niks aan doen dat dit gebeurd is en je moet nooit denken dat jij ook maar ergens schuldig aan bent. Diegene die dat gedaan heeft is geestenziek en moet gewoon aangepakt worden.Doe dus echt aangifte!!! Heel veel sterkte.
Wat een klote verhaal zeg sorrie dat ik het zo zeg.. Meissie jij kunt dit niet alleen hoor! Vertel het je vriendin, vertel het je ouders er is ets om je voor te schamen! Je hebt hulp nodig dit moet je echt niet alleen verwerken ! Als je iets kwijt il mag je altijd pben!
Heel erg als je niet geloofd word Forever en ik snap dat je daar pissig over kunt worden (zou ik ook worden in jou geval) dikke knuf voor jou maar.... ik snap Loth ook wel hoor Dr zijn hier al zoveel verhalen neergezet met de ergste dingen en was altijd iemand met een splinternieuw profiel dus ja ik begrijp deze reactie wel want denk er zelf ook zo over! En waarom ik dat denk?? Ten eerste het nieuwe profiel en ten tweede vind het een beetje vreemd dat als je verkracht bent dat je helemaal NIEMAND in vertrouwen neemt. Snap dat je ook schaamtegevoel kan krijgen maar hebben zelf deze situatie ook meegemaakt (ik niet zelf maar een klasgenootje/vriendin van mij dochter is ondertussen 12 jaar) Sorry voor me wantrouwen Anyway als het echt waar is dan snap ik niet waarom je bang bent voor de reactie van je vriendin als zij van je houdt zal zij niet boos worden maar eerder verdrietig omdat je haar niet in vertrouwen durft te nemen Succes met vertellen
Sorry, maar ook ik dacht er hetzelfde over als gooische mamma. Verschrikkelijk als dit wel echt waar is, maar doen dan aangifte, en vertel het je vriendin.. Nog even en ze zou er zelf achter komen en wat ga je dan zeggen?
@ f0rever ik denk dat ik de brief doe en dan geef, maar wat is beter het geven en erbij blijven? Of het geven als ik naar school moet en zij thuis is en na school erover praten? En ja misschien laat ik me wel doorverwijzen naar een instantie om erover te praten dank je @ loth sorry maar was je erbij? Heb je de pijn gevoeld die ik voelde, voel je nu de angst die ik voel en de smerigheid die ik voel? Dacht het niet de pijn die ik er tijdens voelde is niet te beschrijven het was niet alleen de verkrachting zelf maar vanbinnen brak ik ook helemaal, voel je de tranen over je wangen rollen als je alleen bent, denk het niet dus jammer dat je er zo over denkt, maar verspreid je mening dan maar ergens anders ik kan dit er niet bij hebben. @ henrykim1980 je heb gelijk hoe langer ik wacht hoe moeilijker het word en aangezien ik volgens de CB test vorige week al 3 weken ongeveer zwanger was kan ik niet zo lang meer wachten als we opties en oplossingen moeten bekijken. Misschien dat ik er deze week de moed bij elkaar kan rapen om het te zeggen, ook al denk ik dat het mijn schuld is, ik had niet savonds op straat moeten zijn
@ iedereen ik schaam me inderdaad daarom durf ik het niemand te vertellen maar ik snap ook dat het moet ik wil het deze week nog vertellen het moet gewoon ook ben ik van plan deze week nog aangifte te doen zoals iemand al zei misschien is er nog wel iemand in mijn wijk die hetzelfde meegemaakt heb en hem wel heb gezien. Ook heb ik volgende week een afspraak bij de ha voor de zwangerschap hoever ik ben etc. Dan ga ik waarschijnlijk ook een verwijzing vragen voor een instantie. En het is een nieuw profiel omdat ik misschien nog geen kinderen heb en niet op een zwangerschapssite zomaar zit, en ik gewoon ergens mijn verhaal kwijt wilde zonder veroordeeld te worden door bekende, gewoon wat advies nodig had. Jammer dat sommige mensen hier me niet geloven.
@miracle Is niet zozeer dat je niet geloofd word maar is het wantrouwen wat je hier opbouwt omdat er stumperts op internet zitten die hier een fake profiel aanmaken en de ergste dingen er op zetten waardoor er heel heftig op word gereageerd door de mensen die hier serieus meepraten en degene met het fakeprofiel lacht zichzelf krom Dus ligt niet zozeer aan jou maar aan de stumperts die dit soort actie's leuk vinden waardoor de meeste wat wantrouwiger zijn En voor de rest tja tuurlijk komt dr ook schaamtegevoel bij kijken maar het is je vriendin je partner iemand die je met alles zou kunnen vertrouwen en waar je steun van krijgt dus snap niet helemaal waarom je bang bent voor haar reactie???? Denk niet dat een normaal persoon (man/vrouw) boos word omdat je verkracht bent en zwanger bent van de verkrachter zelf. Zou eerder verdrietig zijn omdat je het niet durft te delen met je partner. Ga gewoon met dr op de bank zitten tv uit en vertel tegen dr dat je iets moet vertellen wat voor jou heel pijnlijk is en voor haar ook pijnlijk kan zijn Enne als dit verhaal serieus waar is Geef jezelf NOOIT maar dan ook NOOIT de schuld Die persoon had met ze tengels van je af moeten blijven ookal liep je dr bij als een ho*r met een ultrakort rokje aan zonder ondergoed Dat geeft diegene het recht niet om je te "pakken" En ga zeker nog aangifte doen
Hey meis, Wat vreselijk zeg En dan durf je ook nog eens met niemand erover te praten, wat moet je je soms alleen voelen zeg.. Ik zou het ook aan je vriendin vertellen middels een brief en dan erbij blijven.. Ze wordt vast niet boos, ze gaat waarschijnlijk heel erg verdrietig zijn dat dit jou heeft moeten overkomen.. En praat jezelf nou geen schuldgevoel aan, je hebt op geen enkele manier hierom gevraagd! En over het houden van het kindje.. Jeetje tis een moeilijke beslissing waar je zelf niet alleen uit kunt komen denk ik.. Ga hulp zoeken bij instanties en zie dat je niet alleen staat.. Veel sterkte!
ik snap iedereen zijn reactie van : ik geloof het niet... maar ik zal ook even wat over mezelf vertellen : bij mij heeft het drie maand geduurt dat ik het uberhaupt iemand heb vertelt... zelfs mijn ouders niet ook puur uit angst en schaamte... en ik werdt 3 mnd niet ongi en had geen geld om te testen... gelukkig was ik niet zwanger... maar ga is in haar schoenen staan... je bent net een tijd terug verkracht komt er achter dat je zwanger bent... en je bent lesbisch... dan kan ik er heel goed in komen dat de angst nog groter is om te vertellen... schaamte om je daar alleen nog maar over stil te houden.... en je voelt je zo smerig.... alsof je dagen lang in een modder bad hebt gezeten wat je er niet vanaf krijgt... zo goor... en probeer dan maar is normaal door te leven... en probeer dan ook maar is om over je schamte heen te komen en je angst... zouden jullie het kunnen??? of moet je het daarvoor hebben meegemaakt om te weten hoe iemand zich voelt??? nou ik weet het en meid... vertel het het is moeilijk maar vertel het wel.... succes liefs