Het klinkt inderdaad niet goed als ik het stukje van Maartje lees. En volgens mij ging je vandaag ook nog alleen naar Gent toe. Een hele dikke knuffel en het is allemaal zo vreselijk oneerlijk allemaal.
Udeet, ik denk ik delen, omdat ik weer ellenlang van me af heb geschreven. En maartje, thnxxx, jij = lief! Wat lief dat iedereen zo meelevend is En wat wilde ik graag, wat had ik gehoopt dat ik hier geweldig nieuws kon vertellen over follikels die prachtig groeien in grote getale en een punctiedatum die al snel zou zijn Maar niets is minder waar. Hoe vaak kun je teleurgesteld worden? Te vaak. Keer op keer. We hadden al een valse start vandaag. Moest er om 11u30 zijn en mocht om 12u15 naar binnen. Mijn vader was met me meegereden en hij zat ondertussen in het oh zo gezellige restaurant van het UZ Gent te wachten met zijn krantje en puzzels (de schat). Vriendlief kon niet mee, omdat zijn leidinggevende er niet is en hij moest hem vervangen. En daarbij, het was maar een FM, waarbij we eigenlijk als worst-case-scenario hadden bedacht dat er 6 follikels waren doorgegroeid. Al hoopte we stiekem op meer Het was een onwijze herrie op de afdeling Reproductieve Geneeskunde. Er wordt namelijk gewerkt aan een nieuwe locatie voor deze afdeling, die er strak en modern uit komt te zien. Geboor en gehamer, echt een lawaai van jewelste. De arts die de FM zou doen, die hem de vorige keer ook had gedaan, dr P, was er niet. Deel 2 van de valse start. Dr Glenn een assistent van Prof de S deed de FM. Baarmoederslijm was al mooi dik: 8cm. De FM. Eerst links. Ik zag direct al dat de paar follikels die er waren te klein waren. Er zaten er 4 van 9 mm. Lees: van vrijdag tot vandaag= 5 dagen spuiten, zijn de follikels daar slechts één enkele mm gegroeid! Waren ze vrijdag dus 8mm, vandaag 9mm. Dus dat was al niets Rechts dan maar. Eén van 10,2, één van 11,5 en één van 13,5mm. Thats it. En als je bedenkt dat ze pas officieel in de running zijn vanaf 12mm, wil dat zeggen dat er nu dus 1 kanshebber is. Een brok in mijn keel. Tranen zinloos wegslikken, want ze welden al op in mijn ogen. Shit, wat een teleurstelling. Dit hadden we niet opgenomen in ons worst-case-scenario Blijk naïever dan ik dacht. Domme muts, hoe kon ik ook denke dat positief denken ook maar enige invloed zou hebben?! Dokter Glenn weet niet zo goed wat-ie ermee aan moet en wat mis ik een specialist op dat moment! En nu?, leg ik bij hem neer. Hij vindt het moeilijk. Lijkt me niet dat de poging door kan gaan, vervolg ik nog net niet snikkend. Ondertussen wordt er op de achtergrond doorgeboord en we verstaan elkaar amper. Ik geef aan dat ik het eigenlijk niet heel vreemd vindt. En leg hem mijn eerder deceptie met Decapeptyl uit. Dat ik nu weer bevestigd krijg dat Decapeptyl bij mij gewoon niet werkt! Mijn eerste IVF had ik met deca slechts 5 follikels en de keer daarna slechts 3, waavan 1 dominante en dat werd escape-IUI. U bent dus bekend met het begrip escape-IUI?, vraagt hij voorzichtig. Ik lach en verberg mijn cynisme. Jazeker, die heb ik dus al eens eerder gehad. Alleen, zal dat nu dan kunnen? Immers, die ene follikel zit rechts en ik mis mijn eileider rechts ivm een buitenbaarmoederlijke zwangerschap Oh ja, dit had hij kennelijk even over het oog gezien. Hij maakt een notitie in mijn dossier. Dus dat wordt afbreken concludeer ik mijmerend, vragend hardop. Wat zijn dan de vervolg mogelijkheden? En kan ik dan een volgende poging een schema krijgen met cetrotide? Of geven jullie mij nu ook? Dokter Glenn die durft hier allemaal geen uitspraken over te doen. Kunt u dan met Dr de S overleggen?, vraag ik dan maar ten einde raad. Ik hoef hier toch niet zelf mijn antwoorden te geven? Ben zo ontzettend teleurgesteld. Mijn negatieve gevoel over de werking van de deca wordt echt alleen maar bevestigd. Dokter Glenn zegt dat hij gaat proberen om de professor (telefonisch) te spreken en hij verlaat de kamer. Daar zit ik dan. Alleen met op de achtergrond nog altijd gehamer en geboor en verbouwherrie. Hoofdpijn doemt langzaam op. Als ik in tranen vriendlief aan het sms-en ben, belt hij. En? Hoe was het?, hoor ik zijn vrolijke lieve stem. Benieuwd of er al een punctiedatum is. De tranen breken door. Niet goed. Het groeit niet goed. De poging wordt afgebroken, snik ik. Hé? Hoe kan dat nou? Ooh, wat wilde ik nu graag bij je zijn. Ik hoor aan zijn stem dat hij boos is op zichzelf dat hij er niet is. Maar dit kon hij ook niet weten. Dit hadden we niet bedacht Ik zeg dat ik het niet weet en dat dokter Glenn de FM deed en nu met de prof zou overleggen. Ik bel later als ik meer weet . Ondertussen sms ik het slechte nieuws aan wat familie en vriendinnetjes. Pas om 12u40 komt Dokter Glenn terug. Hij wil toch voorstellen dat ik tot zondag doorspuit. Om te zien wat er gebeurt. Misschien groeien die 3 door, misschien doet links nog mee. Ze willen het nog niet defintief afschrijven en de keuze voor wel of geen punctie naar zondag uitschuiven. Om te zien wat er gebeurt. Omdat er misschien nog wel wat gáát gebeuren Zondag zal dokter Glenn dan weer de FM doen en vervolgens telefonisch met Prof de S overleggen. Hij excuseert zich diverse malen voor de herrie en leeft oprecht mee met het belabberde resultaat. Hij vraagt of ik nog genoeg Menopur heb. Ik zeg van niet Dus ik spuit maar weer dapper door. Afbreken kan altijd nog Verdrietig en met betraande ogen verlaat ik de kamer en loop naar het restaurant, waar mijn vader wacht.
Onderweg bel ik vriendlief en doe hem de update. Dus er is nog een sprankje hoop? reageert mjn lief optimistisch als hij is. En ik, realistisch als ik ben, wijs hem op de kleine kans. Op het weinige aantal follikels en de kleine kans op een goed embryo. Gezien de vorige keren, immers van de 12 eicellen de vorige keer waren toen maar 2 matige emmys ontstaan. En nu, hebben we maar 3 eicellen en gezien de statistiek is er dan straks maar een eeeeh, halve emmy (bij wijze van spreken dan). We kunnen niets anders dan afwachten . Mijn lieve paps ziet al gelijk dat ik slecht nieuws heb. Het is druk in het restaurant en we wandelen gelijk naar de auto. Ondertussen vertel ik hem hoe en wat. Hij weet niet zo goed wat hij moet zeggen en hij kijkt dan zo zielig en machteloos. Ik begrijp dat dit voor een ouder ook enorm frustrerend moet zijn, je kind zoveel verdriet te zien hebben. Hij klopt me vaderlijk op mijn schouder en ik voel dat hij mijn verdriet voelt. Terug in de auto naar NL: file, file, file en file. Zelfs in de Liefkenshoektunnel rijdt het langzaam. Talloze vrachtwagens. In de auto belt Maartje en ze is een lief luisterend oor en leeft mee (dank nog hiervoor!). En dit terwijl ik alleen maar teleurgesteld en verdrietig ben Daarna mijn mams nog aan de telefoon, die op afstand ook al zo lief optimistisch is. Maar als de professor zegt dat er zondag een kans is, dan gaan we er toch voor. Iedere kans is er een hoor. Ik glimlach door mijn tranen heen en zeg hoe lief ik haar medeleven vindt. Later in de middag vertelt mijn mams dat ze zo hoopt dat ze op een dag met mij ook babyspulletjes mag gaan shoppen , iets wat ze met mijn schoonzussen of broers nooit heeft gedaan. Via de apotheek rijden we terug naar huis. Mijn vader blijft niet lang meer en na een stevige knuffel en een tranend bedankwoord van mij, hoe lief en bijzonder ik het vind dat hij met mee naar Gent wilde rijden (dat doet een vader toch voor zijn dochter), rijdt hij terug naar huis. Nadat ik een paracetamolletje heb genomen (na een flinke huilbui toen ik alleen was) en een grote kop thee heb gezet, lekker zit kleren aan en eindelijk even op de bank zit (het is inmiddels 17u00 geweest!), bel ik met Marjah. Nog zon lief luisterend oor. Het is fijn en veelbetekend om te delen met meiden die je situatie herkennen, die in hetzelfde schuitje hebben gezeten Als vriendlief thuiskomt, knuffelen we stevig. En weer, weer zijn daar die tranen. Mijn traanbuizen lijken wel een lekkende waterleiding , want de tranen blijven komen. We houden elkaar stevig vast. En dan maakt hij de spuit weer klaar en ik zet hem. Met een dubbel gevoel, dat wel. Met een gevoel van weinig vertrouwen, vol onzekerheid. Daarna de dag van me aftikken op de bank. Als ik een heel eind ben, gaat de bel. Onverwacht staat er een lief vriendinnetje die ik te lang niet heb gezien, maar wel op de hoogte heb gehouden,voor deur. Ik wil me niet opdringen hoor en weet dat je in holletje zit maar En dan ook in haar ogen tranen. Ik vind het zo erg voor jullie. De lieve schat. Nou, ik wil niet huilen, ik wil er voor je zijn . Uit een onverwachte hoek, dit vind ik ook weer zo bijzonder. En daar probeer ik allemaal kracht uit te putten. Die lieve dingen. Waaronder ook die lieve dingen hier, het medeleven van lotgenootjes die allemaal ook al hun eigen dingen en zorgen hebben. Dank daarvoor, nogmaals! En nu? Ik zie deze poging eerlijk gezegd niet meer lukken. De kans dat er nog meer doorgroeit, I doubt it Wil Prof de S nog wel mailen, want wil hoe dan ook graag een afspraak vóór mijn volgende menstruatie over een vervolgtraject en hoe we dat met medicatie gaan doen. Wil gewoon terug naar cetrotide, want die deca, dat vertrouw ik niet meer. Als iemand hier nog tips heeft, graag!!! Dikke knuf, kom zondag in elk geval updaten! xxx
Oh Meissie toch. Weet het ook eigenlijk niet. Maar vind het zo ontzettend sneu voor je. Je hebt er niks aan, maar toch een dikke knuffel.
Een hele dikke lieve knuffel voor je juulzon. Wat een teleurstelling weer. Wel fijn dat je vriend zich schuldig voelde dat hij niet mee was, gezien de discussie van vorige keer. Het is allemaal zo oneerlijk en ik blijf voor je duimen. Heb met tranen in mijn ogen je stuk gelezen. Ik voel de onmacht en het verdriet die achter de woorden zit.
Lieve Juul met dikke tranen lees ik je verhaal, maar mijn tranen kunnen niet op tegen het verdriet wat jullie moeten doorstaan. Bah waarom zijn dingen zo oneerlijk, ik wou dat ik iets voor je kon doen... Maar ook wij staan met zijn allen machteloos... Lieverd een hele dikke knuffel en echt ik voel je pijn... Ondanks ons kereltje blijft de pijn die ook wij hebben moeten voelen aan ons lijf knagen en het is zo herkenbaar..
Lieve Juulzon, Wat verschrikkelijk voor jullie!! Waarom kan het niet eens voorspoedig verlopen?? Met tranen in mijn ogen heb ik je verslag zitten lezen. En wat jammer dat je gelijk hebt gekregen w.b.t de decapeptyl. Ik zou er ook zeker op staan bij een nieuw behandelplan weer cetrotide te gaan gebruiken (heb hier zelf ook goede ervaringen mee). Voor nu een hele dikke knuffel voor jullie en jank het er allemaal maar lekker uit!! Xx Guppie
Lieve Juulzon, Ook ik lees met dikke tranen jouw verhaal maar om heel eerlijk te zijn, zijn het enorme ego-tranen omdat ik gisteren precies eenzelfde dag had als jij Zo herkenbaar, en wij mogen nu vrijdag terugkomen in de hoop dat er iets doorgroeit. Ik snap het echt niet, waarom nu ineens zo'n vermindering van follikels? Oh, en herken het optimisme van vriendlief zo enorm! Mijn vriend staat er zo machteloos bij, probeert mij maar aan het praten te krijgen maar heel eerlijk gezegd ben ik een beetje lamgeslagen. Een nachtje slapen zorgt er wel voor dat ik het iets meer in perspectief zie maar het eerste wat mijn collega's zeiden was 'of ik slecht nieuws had gehad want ik zag er slecht uit...' Vriendlief is statistisch alle kansen aan het berekenen vanuit de vorige pogingen; '10 bevruchtingen, 7 goeie eicellen waarvan 3 bevruchtingen' hoe groot is dan de kans dat we daadwerkelijk een bevruchting kunnen hebben? Al is het er maar eentje, dan zou ik al doorgaan. En ondertussen zit ik stoïcijns op de bank, zorgt vriendlief voor mij, ga ik gelaten naar het werk en wacht angstig de volgende dag af... Lieve Juulzon, even een ego verhaal maar ik hoop dat je de gedeelde smart als een kleeeeeein beetje halve smart ziet Dikke knuffel!
Lieve Juulzon..Tranen in mijn ogen bij het lezen van deze enorme teleurstelling. Het leven is zo oneerlijk!! Het enige wat me rest, is je een dikke knuffel te geven!!Heel veel sterkte samen!!
Lieve Juulzon, Ik was benieuwd hoe het met je ging. Had gehoopt op wat beter nieuws. Ik.gun het jullie zo! Ik duim en ik hoop op een overweldigend positief resultaat zondag! Denk aan je! Liefs, Kweenie
Wat had het ik anders voor je gehoopt! En dan ook nog eens het frustrerende dat er geen duidelijke antwoorden op je vragen gegeven wordt... Dikke knuffel meis, ik blijf duimen voor jullie dat er zondag toch beter nieuws is. En anders de volgende keer echt je eigen gevoel volgen en niet meer aan de deca!
Lieve Juulzon, geen woorden voor deze teleurstelling. Ik huil met je mee en bied digitaal mijn schouder aan om op uit te huilen. Dikke dikke knuffel!
Pff dat je zo'n gevoel kan krijgen bij iemand die je eigenlijk niet kent.. Heb met tranen je verhaal gelezen en vooral bij het stukje over je 'verre' vriendin.. Wat fijn dat iedereen zo met hè meeleeft! Ik zal kei hard voor je duimen dat je zondag toch nog goed nieuws krijgt! Xx
We rijden nu bij Dordrecht, weer terug in NL... De poging wordt afgebroken. Is afgebroken. Vanavond de Pregnyl zetten en dan de zinloze eisprong voor de grote follikel rechts, die 20,5 mm is. Verder was er één van 17mm en een verwaarloosbare van 14 mm. DIe links hebben nog een tevergeefse poging gedaan mee te groeien, maar hebben met een grootte van 12,5 - 13,5 en 12 mm geen kans... Dus, zo sprak dokter Glenn, IUI heeft gezien mijn eierstokloze rechterkant )oké, dat zei hij niet letterlijk) geen zin. Wel adviseerde hij ons 'de kans te benutten' , want ge weet niet of de natuur nog een wonder in petto heeft (of de linkereileider het rechter ei op zal vangen, schijnt wel eens te gebeuren, maar dokter Glenn is nog niet bekend met het fenomeen dat ik de negatieve uitzondering van de statistiek ben bij wie dat soort dingen dus NIET gebeuren!). Hij was overigens echt heel vriendelijk en begripvol. Ik heb aangegeven wat onze wens is. Zsm verder en dan met cetrotide. En voor mijn menstruatie (dus binnen 2 weken) een afspraak met de prof. Hij knikte en vond het volgens mij logisch klinken. Hij zal het overleggen. Wordt strx teruggebeld. Wordt vervolg........... We worden straks teruggebeld.
Dikke knuffel voor jou juulzon. Balen dat de poging is afgebroken. Het zit je niet mee zeg. Geef ook dit nieuws een plekje. Het is allemaal zo oneerlijk
Juulzon, normaal ben ik een meelezer maar wilde je nu toch even een dikke knuffel komen geven. Wat onzettend jammer, verdrietig, klote en oneerlijk dat deze poging is afgebroken. *zucht* Knuffel meis....
Waarom moet dit alles jullie overkomen? *Huiltje* Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, alleen maar een hele dikke knuffel, en weet dat ik er voor je ben....