Hier in eerste instantie, anders aanbieden, vervolgens negeren en uiteindelijk wat anders. Maar daar dan vooral niet teveel aandacht op vestigen. Met iets anders bedoel ik dan, brood, fruit, of e.d. zonder eten naar bed vind ik absoluut niet nodig. En daarbij eten móet niet als iets vervelends gezien worden, maakt de strijd enkel groter. Er komt een dag dat ze weer normaal gaan eten,... Weet ik uit eigen ervaring. Bij de een sneller dan de ander,...
Je vroeg waarom geen brood als het warme eten (bijv pasta) niet wordt gegeten en daarop geef ik mijn antwoord. Mijn kinderen lusten prima pasta. En dan nog .. brood is helemaal niet zo gezond. En genoeg is genoeg. Warm eten hoort er hier gewoon bij en heb je daar geen zin in dan niet... ze kunnen prima zonder warm eten. Het is de projectie van de ouders (vooral de moeders) dat er eten in moet en dat het zielig is om zonder eten naar bed te gaan. Bijna alle kinderen gaan gewoon eten wanneer ze trek krijgen..
Dan eet hij niet. Ja zijn yoghurt, die hij standaard krijgt en daarna naar bed. Morgenvroeg is hij dan de eerste, en krijgt hij gewoon 2 sneetjes bruin brood. Gebeurt hier gelukkig amper.
Hier ook regelmatig een slechte eter, ik ga me er niet druk meer om maken, is al 9 maanden zo dat hij vaak geen avondeten wilt. Hij vindt pompoen en tomaat wel lekker, dus dat eet hij wel zo nu en dan maar een echte maaltijd al lang niet meer. Ik wil hem niet dwingen tot eten want dat werkt mi averechts, zelf ben ik ook geen grote eter en wil ook niet gedwongen worden.. Hij groeit gewoon door en is lekker actief, ontwikkelt zich goed en lijkt tevreden dus dan ben ik dat ook
Jill is ook geen goeie warme maaltijd eetster. begon vanaf 2 jaar ongeveer. toen lieten we het maar zo. dan maar niet eten. wel een toetje. maar nu gaat ze er echt een spelletje van maken en zijn we veel consequenter erin. ze is gek op vlees. dus eerst een paar hapjes groente/aard. en dan een stukje vlees. of bijvoorbeeld afspreken dat ze nog 5 hapjes moet eten en dan klaar is. ja en anders, de gang op. heel ongezellig! maar het werkt wel hier.... ze eet nu steeds beter en weet precies waar ze aan toe is. 'mama nog zoveel hapjes?' zegt ze dan en eet het zo op! ben nooit zo van het straffen om eten maar het werkt hier dus echt. maar gezien de leeftijd van jouw zoontje weet ik niet of ik het zo zou aanpakken. toen Jill nog zo jong was liet ik het maar zo en gaf haar wel gewoon een toetje. en oja, wat ook lijkt te helpen: helpen met koken (boontje geven met een onscherp mesje en laat maar kliederen ermee..) offuh zelf het eten uitkiezen in de winkel (mooie combi's!!) en zelf op laten scheppen.
Hier even kort onderhandelen of er nog 3 hapjes inkunnen. (Is dan toch weer meegenomen.) Daarna zeker geen strijd. Bord wegschuiven en ze moet aan tafel wachten tot wij klaar zijn met eten. Ze krijgt wel een toetje, maar ik denk dan wel goed na wat ik haar geef als ze slecht heeft gegeten. Geen Danoontje, maar bijvoorbeeld wel een mandarijn. Ze noemt alles na de warme maaltijd een toetje, dus zolang ze daar intrapt....
Hier is het juist andersom. 's Avonds gaat prima maar brood eten is echt een ding. Daar kan ze uren over doen, of alleen het beleg op eten, of gewoon helemaal niet eten. En op de creche eet ze zo 3 boterhammen.... En toch trappen wij erin. Ipv dat we haar lekker laten... Maar nee hoor, toch haar blijven stimuleren, aan tafel laten zitten, brood in een zakje mee laten nemen als we ergens heen gaan. Gek dat kinderen gewoon dwars moeten doen he? En dat je daar als ouders nog in mee gaat ook! Je wilt gewoon toch dat je kind eet! Maar goed, we gaan weer een nieuwe strategie proberen. Hier is je boterham, lekker eten. En als het na 15-20 min niet op is gooi ik het weg. Dan die dag maar geen koekje of snoepje (niet dat dat haar boeit ). Wel is ze dol op wortel/komkommer. Dat krijgt ze dan aan het einde van de dag wel. Conclusie: het kind eet gezonder dan haar ouders
Ik maak er wel een strijd van, anders eet ze helemaal niks! Ik liet het eerder wel toe, maar ze at steeds minder. Nu, na ongeveer een jaar gezeur rond etenstijd gaat het langzaam ietsje beter en eet ze steeds meer zonder te zeuren. Het enige wat ze echt niet lekker vind is spinazie en dat hoeft ze dan ook niet te eten, maar andere dingen lust ze best. En als er toevallig aardappelen, bloemkool en stukje vlees op tafel staat en zij heeft daar geen zin, dan ga ik echt geen boterham voor haar klaar maken. Ze moet gewoon eten wat de pot schaft.
Hier maak ik totaal geen strijd met eten.. Nu is dat ook praktisch nooit nodig, want hij is dol op eten, vooral zijn avondeten.. Als hij na 3 happen zijn bordje wegzet vraag ik of er echt niet een plekje over is in zijn buikje.. 'nee' Oke, dan niet.. Ik laat het wezen en eet gewoon door, hij moet wel blijven zitten tot wij klaar zijn.. We eten eerst aardappelen en groente, daarna snij ik zijn vlees.. Dat krijgt hij wel gewoon, ook al eet hij verder niks.. Toetje krijgt hij ook gewoon, is een onderdeel van het avondeten dus word niet gebruikt als straf.. Enige keer dat hij iets anders mag eten is als hij ziekjes is.. Wel honger, maar nog geen zin in avondeten zeg maar.. Verder bied ik hem niks anders aan.. Als hij honger heeft dan eet hij wel.. En anders maar niet, hij slaapt er niet beter of slechter van.
Dan eet ze gewoon niet.... Onze ervaring is als we iets anders aanbieden dat ze dat wel prettig vinden. Kortom, ik jammer, ik eet niet en ik krijg toch iets anders... Nu krijgt ze gewoon niets meer! En geloof me, dat doet ze 1x en daarna nooit meer Nu eet ze normaal en alles
We hebben wel fases gehad en daarbij eten we gewoon gezellig, ik ga ook niet zeuren dat ie moet eten of iets, hij krijgt een bordje heeft ie het niet op als we klaar zijn dan haal ik hem gewoon weg maar geen toetje, toetje is voor grote kindjes die hun bordje leeg eten (en nee ik schep geen berg op, ik schep zoveel op dat je eigenlijk altijd bij moet scheppen, bv 1 aardappel en 1 schep groentes en een stukje vlees, dat is makkelijk haalbaar) ja is wel eens voorgekomen dat ie dus zonder eten naar bed is gegaan, in de ochtend heeft ie dan reuze honger en hij heeft geleerd om toch maar wat te eten als het savonds op tafel word gezet. Ik maak GEEN andere dingen, ik onderhandel niet, je eet of je eet niet, je eigen keuze en eigen consequentie, maak er ook geen drama van. En eigenlijk hier niet echt problemen mee gehad, als we iets nieuws eten, moet ie altijd wel proberen als ie het echt niet lekker vind houd het op, dan morgen weer beter, maar als ie van iets nieuws probeert krijgt ie bv wel een toetje, want ik vind het belangrijk dat je je niet als een boer gedraagt (wat ie niet kent vreet ie niet ) dus stimuleer wel om nieuwe dingen te proeven / proberen. Onze dochter heeft nu een beetje last van slecht eten maar ik keej in haar mond gisteravond en haar achterste kiezen komen door en heb dezelfde fase gezien bij mijn zoon en dan hebben ze gewoon niet altijd zin om te kauwen. Ze eten zoiezo altijd goed brood (alleen de korstjes zijn dus nu even probleem bij mn dochter maar goed als iets pijn doet houd het op natuurlijk) met vleeswaren, kaas e.d. en max 1 keer per dag zoet erop, ze krijgen genoeg zuivelproducten binnen dat een toetje niet perse nodig is qua voedingsstoffen dus ik ben eigenlijk wel tevreden met ze en het blijft leuk aan tafel!
Hier ook een fase waarin onze alleseter opeens van bijna elke maaltijd een lang verhaal maakt. Gaat langzaam of laat uit haar mond lopen, wil het niet eten, etc. Het is verleidelijk om daar een strijd van te maken. Maar wij hebben al snel besloten dat dat werkelijk nul zin heeft. We maken geen ander eten voor haar, ze eet gewoon wat de pot schaft. Eet ze het niet op, dan krijgt ze gewoon yoghurt toe als altijd. Soms geven we iets meer yoghurt (dit eigenlijk alleen als ze de rest van die dag ook weinig dronk of als ze duidelijk aangeeft nog trek te hebben). Ik vind belonen met stickers of iets eigenlijk een manier van omkopen. Met eten vind ik dat niet zo zinvol (ben sowieso niet zo van het belonen, ook niet van het straffen, wat niet betekent dat dingen geen consequentie hebben trouwens). Als ze haar avondeten niet eet, is er een kans dat ze honger heeft. Dat is dan de consequentie. Maar ik ga niet voor straf geen toetje (= gewone yoghurt met evt wat fruit) geven, dat is een deel van de maaltijd en geen beloning voor het leegeten van je bord. Hier zitten we trouwens ook midden in de kiezenoorlog.
Als hij niet wil eten dan niet,geen drama ervan maken Geen koekje of snoepje meer,ze krijgen vanzelf honger En hij eet dan weer binnen 3 dagen
ja hier ook geen snoep of chipjes in periodes dat er slecht word gegeten. Ik ken mensen die een papfles ofzo erna gaan geven als ze niet goed hebben gegeten , ja dan zou ik ook niet eten, papfles is toch veel lekkerder?
gewoon niet laten eten, niet pushen of klagen. wil je niet eten? dan niet. wel gewoon yoghurt geven maar dan geen chocolade toetje ofzo. en later niet nog ander eten omdat die honger heeft. je kunt het bord eventueel bewaren en later nog een keer aanbieden als die zegt trek te hebben. hier werkt het, na maanden amper avond eten eet hij nu weer met grote happen.
Onze jongste eet nooit s avonds. Hij weigerd aardappels en groenten te eten. Maakt echt niet uit wat ik op tafel zet maar hij doet het gewoon niet. Laatste tijd eet ie wel wat vlees. Ga helemaal niets forseren, dan alleen maar yoghurt. Pizza, patat en pannekoeken gaan er wel in.... Na half 4 krijgt ie niets meer. Maar dat deerd hem echt niet hoor. Hopelijk komt er een dag....... Heb me hier verschrikkelijk druk om gemaakt maar dat werkt alleen maar averecht. Je kunt ze toch niet dwingen om te eten...
hier een die nog nooit fatsoenlijk gegeten heeft. ik maak er geen drama van als hij niet eet dan krijgt hij gewoon zijn toetje sinds een paar weken eet hij fatsoenlijk brood dus dat scheeld ook
Wat ik doe als mijn peuter niet wil eten? Niets. Dan eet ze niet. Overdag eet ze gewoon goed, de grootste problemen hebben we 's avonds. De ene keer eet ze een aardappel, de andere keer een stronkje bloemkool. En dan weer alleen vlees. Ze groeit goed, ontwikkeld zich keurig volgens het boekje, is normaal gezond (op de beroemde verkoudheden na) en dus maak ik me geen zorgen. Als ze over de hele dag niet zo goed gegeten en gedronken heeft, dan krijgt ze een knijpfruitje. Maar verder kook ik, eten wat we eten en doe ik geen aparte dingen. Ik dreig ook niet met "geen toetje". Ik wil van het eten geen probleem maken. Ik heb ook niet elke dag evenveel trek.
Wij bieden NIETS anders aan, en hij krijgt gewoon zijn toetje. Wij bewaren zijn eten, en eigenlijk altijd als hij niet gegeten heeft ( gebeurd 1x per maand) dan wilt hij niet slapen en ligt dan om 21.00 nog te huilen omdat hij wilt eten. Dan doen we het even oppiepen in de magnetron, en zit hij savonds om 21.00 zijn avond maaltijd nog te eten. En als hij er savonds niet omvraagd dan zal hij wel geen honger hebben, maar hij krijgt absoluut niets anders.
Wij eten gewoon zoals altijd, alles wordt aangeboden, alles komt langs. Ze mag het zelf proberen of ik voer het haar, vind ik allemaal geen probleem. Maar pushen of ompraten doe ik niet. Ze krijgt niets in plaats van, geen andere gekke dingen. Zeker geen boterham of pap. Wat we wel altijd doen is nog een beker warme melk voor het slapen gaan. Genoeg volwassenen die dit ook doen en het helpt haar om dan in slaap te vallen. Toen ze 's nachts steeds honger kreeg (peuter die om 3 uur 's nachts huilt om een boterham... *zucht* *brokinjekeel*) hebben we ook een beker melk aangeboden, maar niets meer. Het is 's nachts geen etenstijd. Dat hebben we ook steeds uitgelegd en uiteindelijk eet ze nu beter dan ooit eigenlijk. De laatste maanden gaat het prima. Wat ik hier heel duidelijk merk is dat de regelmaat haar heel erg helpt. Allemaal aan tafel, geen gasten (uit eten is ook eigenlijk standaard niks eten, zelfs niet bij opa's en oma's), gewoon eten wat we vaker eten. Bij bijzonderheden is ze te druk met andere dingen en heeft ze geen zin meer. Het heerlijke kerstdiner van mijn schoonouders gisteren heeft ze dan ook niet eens aangeraakt (oja, ze heeft de soep geproeft, met een likje, verder niets). Zelfs het ijs wil ze dan niet, terwijl ze dat normaal wel lust. Proeven met een likje werkt hier trouwens goed, alsof ze dan de controle er over heeft dat ze niet meteen een hele hap in haar mond heeft. De strijd hoef je niet aan te gaan. Het is hun mond en als ze het niet eten vinden ze wel een manier (mond dicht houden, uitspugen, overgeven als het moet). Bij ons heb ik altijd geprobeerd om het eten leuk te houden en ze vindt het nog steeds niet erg om aan tafel te zitten, ondanks dat ze eigenlijk best wel lang (vanaf haar eerste verjaardag tot een paar weken geleden) heel weinig heeft gegeten. Ze leren vanzelf weer dat ze zelf controle hebben en dat eten leuk en lekker kan zijn!