Mijn lieve kleine meisje heeft veel last van darmkrampen. Op de arm met mijn pink in haar mond is ze rustig op af en toe het gekronkel van een kramp na. Maar doordat ze tegen me aanligt is ze snel getroost. Ik wil haar niet te lang laten huilen maar vandaag heb ik het even helemaal gehad. Steeds als ik haar voorzichtig in bedje leg gelijk weer wakker. Ik kan nog niet eens even naar de w.c. of mijn thee opdrinken. Heb haar net in bedje gelegd en is al 10 minuten aan het krijsen. Maar ik moest even een time-out hebben. Zijn er meer moeders die het ook zwaar hebben de eerste tijd?
De eerste maanden is vaak heel intensief.misschien helpt een draagdoek? Heb je je handen toch nog een beetje vrij en is je kindje lekker bij je. Vaak vinden ze het heerlijk in een doek en worden de krampjes ook minder. Wat een heel fijn middeltje is, is sab simplex
Er zijn zeker moeders die het de eerste tijd ook zwaar hebben. Ik heb nadat we 2 weken in het ziekenhuis lagen, 8 weken lang met onze dochter rondgelopen. Ze wilde niet in bedje, etc. Had ook veel last van krampjes. We zijn hiervoor toen infacol gaan gebruiken en dat werkte hier super goed. Krampjes waren echt meteen over! Echter wilde ze toen nog niet in haar eigen bedje slapen overdag. Heb daarom een draagdoek aangeschaft en dat was echt een uitkomst. Ze was ze rustig en sliep ze goed en ondertussen had ik m'n handen vrij. Wat bij ons na die 8 weken geholpen heeft is inbakeren. Hierdoor kreeg ze meer rust, sliep ze veel beter en kwamen ook wijzelf als ouders een beetje aan rust toe. In het begin is het allemaal gewoon kei intensief! Ik had daar vooraf een hele andere voorstelling van. Het hielp bij mij heel erg toen ik alleen al hoorde dat dat normaal was. Succes!
Heb je al infacol tegen de krampjes geprobeerd? Werkte hier super, binnen 24 uur merkte ik verschil. Het is wel prijzig 8 euro voor een flesje maar ik vond het meer dan waard dan de kleine met pijn te zien.
jup...meis hoort erbij oms oudste dochtertje was ook erg onrustig kon geoon niks in huis doen e.d...ook af en toe gewoon ff in de draagzak zodat ik een beetje huishoudelijk werk doen en veel gewandeld! maar t wordt echt beter hoor hier werkte infacol ook erg goed!sterkte!
Dan ga ik infacol eens proberen. Sab simplex heb ik in Duitsland gekocht voor onze vorige zoon, maar deed vrijwel niets helaas.... Evenals de osteopaat, bakeren, venkel thee Gewoon de tijd uitzitten was toen het enige.
Ik hoop dat infacol een beetje verlichting wil geven bij je dochtertje. Hier merkte we al snel verandering na het gebruik er van, kregen een ander kind hihi
Ik vind het ook heel zwaar. Gisteren heeft ze de hele dag bijna gehuild en van ellende (en om vooral om mezelf te ontzien) ben ik toen naar buiten gegaan met haar in de bugaboo. Dat was het enige moment van de dag dat ze even heeft liggen slapen. Ik kijk ook elke dag uit naar het moment dat mijn man thuis komt. HIj neemt haar dan van me over en dan kan ik in alle rust koken. Ik schaam me voor de gevoelens die ik dan heb voor mijn dochter.. die zijn niet zo positief nl. Een moeder hoort toch alles leuk te vinden van haar kind... nou nu even niet...
Wat mij heel goed hielp was een draagdoek. In het begin droeg ik Mart soms de hele dag. Als ik dan ging wandelen viel hij in slaap bij me en dan kom ik ff rustig zitten, tv kijken of wat voor mezelf doen. Tot een kilo of 9 kan je je kindje in een rekbare draagdoek dragen, die staan echt goedkoop op marktplaats. Als je je kindje draagt, doe het dan rechtop, niet liggend want dan liggen ze met de kin op de borst en dat is gevaarlijk.
Hier ook nie in bed willen liggen en maar huilen Brigitte ik had die gevoelens ook hoor (had echt iets ik sta je af ter adoptie) Blijkbaar moet je mij niet ofzo, ik ben een slechte mama en dat soort dingen Hier is sinds 3 dagen redelijk rustig Ik doe mijn kleine Inbakeren (eerst hydrofiel, nu puckababy) Gelukkig hoor ik nu ook wat voor huiltje hij heeft Meneertje heeft een inslaap huiltje (effe huilen en dan slaapt hij) Maar ik zat er behoorlijk dokt heen De eerste 20 dagen mijn bed nie gezien, maar ineens van de 1 op andere dag was over ik doe nu ook voeden luier verschone knuffel en in bedje leggen vaste routine....
Hier sluit ik me 200% bij aan! Als ik toen geweten had dat het dood normaal was, ik haar niet verwende door haar hele dagen enkel op me te laten slapen en dat mijn dochter niet de enige was met dit probleem dan was het al veel minder intensief geweest! Nu zou ik zeggen, aan toe geven en er voor haar zijn, het gaat vanzelf weer over. Een draagdoek kan je wat mobieler maken (wij deden samen de was ophangen/vouwen/strijken, vaatwasser in en uitladen, stofzuigen . Ze sliep als een osje zodra ze in de drager zat, ideaal! Ook het inbakeren (na de 6 weken) gaf hier heel veel rust om haar te laten wennen aan het slapen in haar eigen bedje. Met een paar dagen sliep ze ook overdag heerlijk in haar wieg.
Dat lijkt me heel rot als je dat soort gedachten hebt. Maar het zegt wel hoe zwaar je het ermee hebt. Probeer om jezelf wat ruimte te geven soms wat hulptroepen in te schakelen (familie, vrienden, etc.) die het zo nu en dan even een dag(deel) van je overnemen zodat je zelf wat aan rust toe komt. Want dat heeft elke mama af en toe nodig!
Ja soms denk ik ook wel eens ik neem ontslag!!!!! gelukkig is dat maar even. Begrijp ik goed dat het je tweede is? Hier ook, eerste was een makkie! Dus daar had ik me op ingesteld. Maar helaas heeeeel veel darmkrampen, hele dag op de arm, veel huilen, niet in bed slapen..... herkenbaar dus. Wat bleek..... hij heeft reflux. Ontdekt door een tweede osteopaat. Nu met alle hulpmiddelen, bedje omhoog, rechtop na het drinken enz enz gaat het een stuk beter. En o ja, ik was door dat dragen en huilen zelf ook helemaal van slag. En de regelmaat was ver te zoeken. Het hielp hier al om goed de regelmaat erin te houden. Sterkte
Ik heb het niet als heel intensief ervaren, darmkrampjes vielen hier ook wel mee. Maar met een week of 6 werd het wel wat simpeler, beter te voorspellen en geen krampjes meer, waardoor ik makkelijker even weg kon. Voor mij de eerste trouwens. Zomerjurk dank voor de waarschuwing, het kan inderdaad zomaar anders bij de tweede...
Haha herkenbaar..... Bij de eerste was alles nieuw, maar vergelijken bij de 2e ook een makkie!! Hij huilde bijna 20 uur op een dag.... En met een baby rondsjouwen en een peuter aandacht geven is gewoon echt niet te doen.... Radeloos was ik de eerste weken. Dankzij 1 bezoekje aan een osteopaat was het huilen geljk over (hij had gewoon pijn). Ik heb een paar keer gedacht ik vind jou helemaal niet leuk en ik voel me daar nu nog steeds schuldig over
hoi met mijn 1e dochter ( ja was de eerste dus weet je niet veel) maar toen heb ik ook dagen en nachten met haar gelopen door die klote krampjes ook ik gebruikte cinababy druppels maar werkte geen moer hopenloos gewoon ook deed ze hazenslaapjes nu met onze 2e dochtertje nu 3 maanden oud heb ik gelijk vanaf de geboorte infatol gebruikt nog steeds gebruik ik dat het is een WERELD SPUL ik geniet vol op van haar geen enkel krampjes heeft ze gehad het is wel elke week 8 euro maar het is het echt WAARD!!! ze doet wel erg windjes laten maar krampen heeft ze nu echt ng niet gehad en ik blijf er voorlopig mee door gaan tot ze verse fruit en groente mag proeven
Hier ook een mama die de baby de 1e 6 weken continu op de arm heeft gehad. Na 6 weken was ik op het consultatiebureau met haar en toen begon ze ook te huilen alsof ze vermoord werd. De arts daar zei toen: dit moet stoppen. Vanaf nu ga je haar 10 minuten laten huilen en daarna 10 minuten troosten (zonder op te pakken). Dit 3 keer herhalen, en mocht het dan nog niet lukken, dan mocht ik haar oppakken. Na een week had ik een engeltje! En mijn leven terug!! Maar ik heb me dus wel een week opgesloten met haar. Geen bezoek gehad. Bijna niet naar buiten geweest. En als iemand anders op haar paste, dan moest die precies hetzelfde doen.
Ik weet het even niet meer, huilen laten of niet, heb al gebakerd, met de snug and tug, die had ik nog, maar hielp niks. Heb net zelf eens flink uitgehuild, bah wat een rot begin zo. Geukkig is mijn vriend een week vrij en dan is ze straks al een maand. Zit de dagen echt af te tellen tot ze wat groter wordt en de krampjes weggaan.
Geen tips voor je helaas. (inbakeren was hier de toverformule, dat en comfortvoeding) Maar wel even een hart onder de riem! Uithuilen is hartstikke goed, even al die opgekropte spanning eruit. En jezelf blijven voorhouden dat het echt echt echt minder gaat worden.
Hier ook infacol, puckababy en draagdoek. En die gevoelens herken ik helemaal hoor! Ik voelde me zó somber en had het me zó anders voorgesteld! Uiteindelijk de verloskundige gebeld en daarna de huisarts om aan de bel te trekken en gelukkig had ik een aantal vriendinnen waar ik m'n ei bij kwijt kond dmv nachtelijke smsjes als ons zoontje ons weer lekker wakker hield 's nachts... Maar het is allemaal goedgekomen Waarschijnlijk reageerde ik ook heeel erg op de enorme hormoonschommeling. Maar af en toe zelf ff lekker huilen is wel fijn hoor! Hier ging soms iemand anders even een lange wandeling met de kinderwagen maken, zodat ik echt lekker lang kon douchen of een slaapje kon doen (oma's of vriendinnen) en onder de douche dan even je tranen de vrije loop laten is heeeeeerlijk!