Ik heb al jaren een fobie voor overgeven. Of het nu iemand is in mijn buurt of ik zelf. Ik krijg altijd een paniekaanval en het ergste ik dat ik echt bang ben voor besmetting. Laat nu net vandaag,na een hele leuke fijne dag met het gezin opeens mijn oudste dochtertje of te geven tijdens het omkleden voor het slapen gaan. Mijn man deed haar omkleden e.d. en ik was bezig met de jongste naar bed brengen. Ik hoorde het tot in het diepste detail en ik wist gewoon dat dit ging gebeuren. Zag het aan haar gezichtje,ze was stilletjes,wou niks lekkers alleen een beetje drinken en ze had buikpijn. Tja,als ze zo doet weet ik al hoe laat het is en dan voel ik me zo een slechte mama. Vooral op het moment dat het gebeurd. Ik wil gewoon er zijn voor mn meisje en haar troosten en steunen als het gebeurd of net gebeurd is. En mijn moedergevoel zegt ook dat ik het moet doen en wil doen maar die vervloekte angst houdt het tegen... Net of ik op slot schiet met mijn hele lijf en ik niks meer kan. Gelukkig heeft ze tot nu toe 1x overgegeven en hoop voor mijn meisje dat wat er dwars zat eruit is nu. Zijn er meer mama's die dit herkennen en hoe gaat jullie hier mee om? Misschien kunnen we tips aan elkaar geven of steun als het nodig is.
Zal ik op deze reageren? Ik zie dat je twee topics hebt. Ja hoor heel herkenbaar. Ik ben er ook heel angstig voor. Ik heb dan ook als kind zijnde voor het laatst overgegeven. Ik weet niet goed waar mijn fobie vandaan komt. Ik vind het eng, vies, naar etc.... Ik kan al heel paniekerig raken als ik misselijk ben. Nu heb ik mazzel dat ik qua misselijkheid een goede zwangerschap heb gehad. Slechts 1 dagje een beetje misselijk geweest, niet overgegeven. Daarnaast kan ik er ook absoluut niet tegen als anderen het doen. Van het geluid alleen al word ik erg naar. Om dan nog helemaal niet te beginnen over het kotsen zien.... Vind dat afschuwelijk, en de geur ook. Gisteren liepen we door de stad en toen lag er kots ergens. Ik word daar dan helemaal naar van en wil daar vooral niet te lang naar kijken. Als mijn man alleen al zegt dat hij misselijk is, dan ga ik op zolder liggen. Ik wil er niets van meekrijgen. En als hij inderdaad staat te kotsen in de badkamer in de wc, dan stop ik mijn vinger in mijn oren en zing ik: "Tralalalalala" zodat ik niks hoef mee te krijgen. Het word nog een probleem als we een kindje hebben om voor te zorgen. Nu kan ik wel tegen een babytje die spuugt, maar als het vast voedsel word met stukjes erin en zo, dan verafschuw ik het. Ik weet nog niet hoe ik het ga doen.
ja herkenbaar, vooral ook de besmettingsangst. het kindje van mijn gastouder heeft buikgriep en die was dus thuis van school, mijn dochter was met hem aan het spelen toen ik haar kwam ophalen, ik heb dus nu steeds de angst dat mijn dochter het ook krijgt en ik dus ook. ik heb echt 10 keer liever elke andere griep dan buikgriep! vooral omdat je dan zo gevloerd bent, niet voor je gezin kunt zorgen en je je daarna nog een week slapjes voelt.
Moet je even kijken bij "Je zal het maar hebben" van BNN. Daar is ook een aflevering over een meisje met een braakfobie. Misschien herkenbaar?
Die heb ik toen ook gezien, maar ik weet nog dat ik me totaal niet herkende in dat meisje. Zei had volgens mij vooral de angst dat ze zelf zou overgeven. Maar ik heb het ook voornamelijk bij anderen.
Yep hier nog iemand...en weet je? Ook hier zijn ze geveld door de buikgriep. De oudste begon donderdagnacht na het kerstdiner met overgeven, bed dr onder en nog een paar keer in de emmer. Manlief rende vanmiddag opeens de lidl uit toen we bij de kassa stonden en griste nog net een tas mee en riep : "betaal je die zo even" Vervolgens zit hij de hele avond al meer op de wc dan in de kamer en hangt als een spook op de bank. Tot overmaat van ramp begint de jongste tegen een uur of 22.00 te krijsen en zag ik van alles voorbij vliegen op de camera babyfoon. Ik snel naar boven en ja hoor ze lag dr midden in. Slaapzak, bed en zijzelf alles dr onder:x Heb mn dochter afgeveegd met een stuk laken en heb dr meegenomen naar beneden. Mn man naar boven gestuurd voor het vieze bed en toen spuugde mn dochter de hele bank incl mij dr onder. Gatver de gatver werd er misselijk van. Mn grootste angst is dat ik het ook krijg, ik vind dat zo vreslijk want ik kan niet overgeven. Ben net een koe die moet bevallen Op dit moment ligt de jongste naast me in bed te slapen, manlief beneden op de bank...en ik? Ik zit op mn laptop te surfen want durf niet te slapen met de kleine meid naast me in bed Zal morgenvroeg de stand van zaken een bekijken en als ze hier nog ziek zijn dan gaat het eten voor de kerst in de vriezer. Tis niet anders, we verschuiven het dan wel een paar dagen. Beterschap voor de zieken en duimen draaien voor de fobietjes
Herkenbaar.. Zodra ik hoor dat iemand de buikgriep heeft of misselijk is ben ik weg. Ik kan ook echt niet tegen het geluid van iemand die braakt. Als ik dan de pech heb dat ik zelf moet overgeven dan krijg ik van tevoren enorme hartkloppingen en paniek. Laatste keer was vorig jaar..toen was het chinese eten blijkbaar niet helemaal goed. Tot nu heb ik het ook niet meer durven eten. Gelukkig heeft mijn zoontje pas één keer overgegeven en dat was is omdat hij niet tegen vis kan. Ik kon me daar gelukkig wel heel goed overheen zetten om het schoon te maken..maar echt alleen bij hem. Als iemand anders braakt ben ik echt weg. heeft trouwens een naam..emetofobie
ooooh heel herkenbaar,alles wat er geschreven wordt,maar ook hier zijn we vanaf gisteren alledrie gevloerd door heftige buikgriep, maar begint bij jullie ook de spanning al wanneer je hoort dat het heerst! en wat doen jullie dan allemaal om het niet te krijgen? liefs.
Ik heb emetofobie gehad, ben er redelijk over heen. Vind het alleen nog smerig, stinken en naar klinken. Als ik iemand zou zien overgeven zou ik ook even weglopen, ik vind het geluid zo naar! Mijn zoon heeft begin dit jaar buikgriep gehad, ik vond het alleen maar zo zielig voor hem hij had die avond puree op dat scheelde nog. Als hij een keer niet wilt eten of stilletjes in een hoekje zit krijg ik ook al gelijk rinkelende bellen. O ja eind oktober was hij ook nog ziek en moest hij alleen 's avonds overgeven, als hij in ons bed lag maar dat was voornamelijk 'gal' en ook toen vond ik het alleen maar sneu voor hem. Gelukkig ben ik zelf niet zo'n kotser, hoewel veel misselijk tijdens zwangerschappen gaat het goed zolang ik medicijnen neem en rustig doe met eten. Beterschap voor allen!
Ik ben ook schoonmaakster in een verzorgingstehuis en mijn angst is ook dat er een keer ergens kots ligt, wat dan mijn taak is om op te ruimen. De smerigste poep daar heb ik geen moeite mee, maar kots vind ik echt verschrikkelijk.
Ik heb het ook, vreselijk vind ik het. Ik heb het voornamelijk bij anderen maar zelf vind ik het ook geen pretje. Gelukkig hoef ik het bijna nooit, ik doe altijd echt mijn best om het binnen te houden en dat lukt meestal wel. Maar bij anderen brrrr het geluid en de lucht ieuw ieuw ieuw,