Nou, onze geboorte/overlijdenskaartjes zijn gemaakt en besteld. Ze worden de 27ste verzonden, want nu werkt er natuurlijk niemand. Onderstaand gedichtje hebben we op het kaartje gezet: Eindelijk zwanger, superblij Net aan het genieten, ineens alles voorbij Heel erg welkom en lang op gewacht Dat 't zo zou lopen had niemand verwacht 2 prachtige kindjes, Silvester zo blij Een broertje en zusje die kwamen erbij Tristan en Kyra, veel te vroeg en geen kans Geven als sterretjes aan de wereld nu glans Op de andere kant hebben we een hele mooie (bewerkte) foto van de handjes van Tristan en Kyra gezet met daaroverheen hun namen, geboortetijd en geboortegewicht. Ik ben erg blij met het resultaat. -x-
MissQ,ik krijg kippenvel van het gedichtje..Echt prachtig...heel mooi. Ik hoop dat de kaartjes zo worden zoals je in gedachte had. Knuf voor jou in deze moeilijke tijd,waarin iedereen maar vrolijk en blij doet.. Sterkte..
Nieuwe meiden, welkom! Missq mooi gedichtje! Sterkte deze dagen Hier vanaaf weer buik foto maken.. Erg gespannend vandaag ivm mk vorig jaar.. Vandaag precies n jaar geleden, geloof dak de kleine vandaag wel weer heb gevoeld.. Hij is wel rustiger dus meteen weer wat stress.. Pff kleine maak j maar ff flink druk schat!
MissQ, dikke knuffel van hier... Heb diep respect voor hoe je met je verlies omgaat en dit deelt met ons... Fijn dat je ons hierbij betrekt... Nogmaals, heel veel sterkte!!!!
Missq, ik heb veel terug gelezen, maar kom er niet helemaal uit wat je precies hebt opgelopen. Maar ik begrijp dat het voor jou zelf ook niet geheel ongevaarlijk is? Hoe is het met jouw eigen gezondheid?
@missQ super mooi gedichtje!!! nogmaals veel sterkte met jullie verlies @priscilla hoe is het nu met je??? beetje kunnen genieten van kerst???
Het is eigenlijk ook nog steeds niet helemaal bekend hoe of wat. Ik ben de 12de opgenomen vanwege bloedverlies. Ze wilde me toen een nachtje ter observatie houden, alleen toen ging ik heel sterk achteruit qua gezondheid. Ik heb bloedvergiftiging gehad en er zit/zat een bacterie in mijn lichaam die behoort tot de gist/schimmel familie. Het enige wat zeker is, is dat het niet de "gewone" candida schimmel is geweest die dit heeft veroorzaakt. Ik heb een aantal keer artsen van de IC aan mijn bed gehad, gelukkig in het ziekenhuis nooit het besef gehad dat ik zo enorm slecht lag. Maar die artsen komen natuurlijk niet zomaar aan je bed. Mijn ouders en man hebben we erg in onzekerheid en angst geleefd die dagen. Het enige waar ik aan kon denken was die twee frummeltjes in mijn buik. En gelukkig ook maar, anders had ik er nog meer zorgen bij gehad. Mijn nieren en lever gingen heel hard achteruit. Lag aan een infuus met o.a. 3 liter zoutoplossing, antibiotica, kalium en nog wat meer waarvan ik de namen niet meer weet. Had zuurstof te kort en een blaas katheter waar ze ieder uur de hoeveelheid urine in af konden lezen (dit vanwege de slechte waardes van mijn nieren en lever). Ik heb koortsstuipen gehad, maar ervaarde dit alleen als dat ik het het ene moment heel koud had, dat ik met een paar dekens, dikke sokken aan en een extra kruik in bed nog niet warm kreeg en lag te rillen als een rietje en lag te klappertanden en een half uur later had ik het bloedheet, zo erg dat ik mijn shirt doordrenkt was van het zweet en mijn lakens echt verschoond moesten worden omdat die ook gigantisch nat waren. Ik heb een bloeddruk van 90/50 gehad met een hartslag van 136 en een temp van 39,1. Tuurlijk voelde ik me niet optimaal, maar erg ziek, nee hoor. Later vertelde de artsen dat ik op dat moment in een shock was en me daarom afsloot van het feit dat ik zo ziek was. Na de bevalling knapte ik langzaam aan op. Ik mocht 2 dagen later naar huis toe met zware antibiotica en medicijnen tegen de gist/schimmel bacterie. Een van de bijwerkingen van die laatste is dat ik op dit moment erg slecht zicht heb, ik zie alles heel wat tinten donkerder en mijn ogen voelen raar aan. Had daarover met een gyn gebeld en die had dat weer overlegd met de micro-bioloog. Als ik deze kuur niet af kon maken (nu nog een paar dagen) dan zouden ze me weer op moeten nemen in het ziekenhuis om uit te gaan dokteren wat dan het beste medicijn is om die gist/schimmel bacterie te bestrijden. Uiteraard hoeft dat niet!! Ik doe het wel met wat minder zicht. Vorige week dinsdag op eigen verzoek nogmaals bloed laten prikken en mijn waardes zijn gelukkig een heel stuk verbeterd. De infectiewaarde die bij een gezond iemand maximaal 6 mag zijn, was bij mij in het ziekenhuis 127 en afgelopen dinsdag 15. Aanstaande donderdag hebben we onze eerste controleafspraak staan bij de gyn na het ontslag in het ziekenhuis. Voorafgaand mag ik ook weer bloed laten prikken en ik hoop dat mijn waardes dan weer "normaal" zijn. Sorrie dat het zo'n lang verhaal is geworden, hoop dat ik het een beetje goed heb kunnen uitleggen. En als er dingen zijn die je wilt vragen, gewoon doen hoor. Voor mij is het ook een stukje verwerking om het allemaal zo te "vertellen".. Dikke knuff.
Jeetje meid, wat een heftig verhaal. Klinkt alsof je zelf nog nauwelijks beseft wat je doorgemaakt hebt (en de artsen blijkbaar ook niet). Inderdaad misschien wel beter dat je niet besefte hoe slecht je zelf lag, anders had je inderdaad waarschijnlijk nog meer stress gehad. Zoals ik het lees, heb je dus ook geen enkel idee hoe je de infectie opgelopen hebt. Ik hoop dat je waardes aankomende bloedafname weer 'normaal' zijn. Maar neem maar goed de tijd om dit mentaal en fysiek te verwerken als ik je een tip mag geven. Nogmaals heel veel sterkte gewenst en een hele dikke digitale knuffel!!
Het klopt dat ik inderdaad niet weet hoe ik het heb opgelopen. Het is voor de artsen ook nog steeds een raadsel. Het kan zijn dat het een sluimerende bacterie is geweest door het spiraaltje wat ik 5 jaar geleden heb gehad, het kan zijn dat het mee is gekomen tijdens de punctie die ik gehad heb tijdens de IVF behandeling, het kan van alles zijn. Wat ook kan is dat ik na deze zware medicijnen wel weer spontaan zwanger zou kunnen worden. Alles is gissen op dit moment. Aan de ene kant hoop je dat er duidelijkheid komt, aan de andere kant hebben ze me al verteld dat het goed kan zijn dat we nooit weten hoe ik eraan gekomen ben. Een normale reactie is dat je na zoiets vreselijks "iets" of "iemand" de schuld wil geven, en wat ben ik kwaad geweest, alleen weet ik niet waarop, het is en blijft heel frustrerend. In eerste instantie zei ik tegen manlief dat ik nooit meer zwanger wil worden, doe alle spullen maar weg. Gelukkig is hij heel nuchter en heeft hij me hiervanaf geholpen. Blijft dat het erg eng is om er straks weer mee bezig te zijn.
MissQ jeetje wat een verhaal zeg! Heel veel sterkte ik hoop dat jullie dit verlies een plekje kunnen geven...
MissQ, heftig hoor... Ik kan me voorstellen dat het eng is om misschien over n tijdje weer zwanger te zijn. Het was deze eerste zwangerschap al niet eenvoudig gegaan. Veel sterkte.