Vreselijk om het zo te moeten noemen maar ik kan er even geen andere benaming aangeven aangezien ik nog niet weet of ik wel degelijk zwanger ben/word/ga zijn. Toch wil ik even mijn verhaal kwijt en ben ik benieuwd naar de mening,vragen etc. van anderen. Laat ik beginnen met het feit dat wij, mijn vriend en ik een ongelukje met het condoom hebben gehad tijdens de kerstdagen. Het toeval bestaat dat ik dit in December 2006 exact hetzelfde had en zwanger ben geraakt (wat ik niet wist). In December nog met oud en nieuw 5 jaar geleden is de relatie met mijn toemalige vriend stuk gelopen. Het zat al niet lekker meer. Ik was een week lang goed pissig en uit kwaadheid heb ik zomaar met iemand afgesproken via internet waarmee ik goed kon kletsen onder het mom van 'Waarom hij wel verder met zijn leven en ik niet' Uit die internet date ontstond dus boven mijn eigen verwachting een relatie het voelde alsof ik 'de ware' ontmoet had totdat ik 3 maanden later zwanger bleek.. Die jongen had het er moeilijk mee dat hij zoiezo de vader niet was en wij nog zo jong waren dus hij gaf me de keuze om het weg te laten halen of onze relatie was over. Ik ben altijd tegen abortus geweest maar desondanks was de keuze moeilijk omdat mijn hart gewoon bij hem lag. Na het zien van mijn kindje op de echo bestond er niks anders meer op de wereld en was mijn keuze zo gemaakt. Met pijn in mn hart heb ik dit verteld aan mijn vriend hij bleef bij zijn standpunt. We hebben tot die dag dat we uit elkaar gingen wel altijd contact gehouden. In de 4 jaar die voorbij gingen heb ik wel geprobeerd een leuke jongen te vinden maar alles bleef bij 1 of 2 dates ik kreeg dat gevoel niet meer terug wat ik bij die jongen had dus het had voor mij geen zin om dan verder te gaan. Ik heb dit nooit laten merken naar die jongen toe want we spraken regelmatig via sms,msn, telefoon etc. Ik had me neergelegen bij het feit dat hij niets meer wilde en ik begreep de reden waarom. Totdat ik afgelopen September 2011 onbewust een doorstuurmail naar hem had gestuurd ik doe dat eigelijk nooit maar deze ging over geluk, vriendschap en het waarderen van personen in je leven en ik heb die doorgestuurd naar de mensen om wie ik geef in mijn msn lijst. Toen de volgende dag zag ik bij hem in zijn msn naam mijn naam staan en het bericht dat ik me moest melden wanneer ik het las hahaha. Dus ik reageerde daarop en bleek dat ik hem met die email zo aan het nadenken had gezet dat hij me graag wilde zien. Mijn hart maakte op dat een sprongetje zo hoog dat hij bijna mn keel uitvloog maar durfde verder nog niets te hopen. We spraken af en hij is heel het weekend gebleven veel gepraat en uiteindelijk bleek hij nog steeds precies hetzelfde te voelen voor mij als ik voor hem. Sindsdien is hij niet meer weg te slaan hier en zijn we alweer 3 maanden samen (ik heb iets met 3 maanden) Hij kan heel goed overweg met mijn zoontje en over het algemeen met kinderen hij is er gek op, weet nog beter als mij hoe hij met sommige dingen om moet gaan dus daar ben ik zo blij mee, ook mijn zoontje is helemaal blij met hem en vind in hem een goed voorbeeld en vader figuur. Het is inprinciepe voor mij een perfect plaatje! Maar toen gebeurde er met kerst een paar dagen geleden iets wat me enorm onzeker heeft gemaakt. Een ongelukje met het condoom..WEER en WEER in December alleen dan 5 jaar later... We hebben het er al eerder over gehad en grapjes over gemaakt zou leuk zijn een broertje of zusje voor mijn kind of ons kind want zo ziet hij het (ik moet er nog steeds aan wennen na 4 jaar alleen te hebben gezorgd) maar elke keer komen we weer samen op het punt dat we beter even kunnen wachten. Hij komt in Januari bij ons wonen nadat zijn ouders terug zijn uit Marokko en dat is al een grote stap opzich. Maar nu bestaat er dus een grote kans dat ik zwanger ben. Het ongelukje is namelijk gebeurd uiteraard in mijn vruchtbare periode de meeste zullen denken waar maak je je druk om hoe groot is de kans dat je in 1x zwanger word?? Heel groot voor mijn gevoel! Het is namelijk zo dat ik 2 keer in 1x zwanger ben geweest. De eerste keer gaat over mijn zoontje, de 2e keer wil ik het liever niet over hebben dat is weer een beroerd verhaal opzich. Maar ook dat was in 1x gebeurd. Daarbij komt nog dat ik mij precies zo voel als bij de 2e 'zwangerschap' in het begin nog voor dat ik uberhaupt kon testen wist ik dat ik zwanger was. Ik weet dat veel denken dat kan niet maar als je je eigen lichaam kent, nooit vreemde klachten heb dan weet je het dondersgoed. Wat bij mij nu vooral weer speelt is die verschrikkelijke rugpijn waar ik nooit last van heb en het zeurderige gevoel in de schaamstreek het opgeblazen gevoel, het krijgen van pukkels. Kan dat nog voor de innesteling? Ja hoe hard iemand ook roept van niet, het blijft een hormonaal proces wat je doet veranderen bij de 1 is dit misschien wat minder dan bij de ander maar ik ken mijn lichaam. Mijn vriend is zich best rot geschrokken toen het allemaal gebeurde, op dat moment heb ik hem gerust gesteld dat het allemaal niet zo'n vaart zou lopen omdat je maar een bepaald aantal dagen in de maand vruchtbaar ben...maar toen wist ik niet dat ik gewoon midden in mijn vruchtbare periode zat Volgende dag hebben we er zelfs nog grapjes over gemaakt over 9 maanden blablabla.. Tot ik dus mn cyclus checkte toen hij weg was schrok me een ongeluk! Gister hebben we het er nog over gehad via berichtjes heb hem voorzichtig uitgelegd dat er wel een kans bestaat dat het zo is maar dat kwam niet helemaal over zoals ik wilde hij snapte me naar mijn gevoel niet echt..uiteindelijk komt het er op neer dat ik hem morgen (vrijdag) de menstruatiecyclus van een vrouw kan gaan uitleggen Het geen waar ik het bangst voor ben is dat ik straks voor dezelfde keuze kom te staan als 5 jaar geleden. Ik wil hem deze keer echt niet kwijt ik hou zielsveel van hem, ik ontneem mijn kind een super vader figuur maar ik heb ook mijn princiepes wat betreft abortus. Ja ik maak me zorgen voordat er ook maar iets werkelijk duidelijk is maar nogmaals ik ken mijn lichaam. En wellicht maak ik me zorgen om niks en laat hij me die keuze niet maken mocht het zo zijn.. Maar ik zit gewoon op dit moment met die angst..ga het er zoiezo morgen nog over hebben met hem, persoonlijk is toch makkelijker dan via sms e.d. Wat wel grappig was was vanochtend op mn werk ik moest inloggen op het systeem en typ als wachtwoord 'babyboy' gewoon zo maar uit het niets :S En nog geen 5 minuten later komen mijn moeder (ik werk in hetzelfde bedrijf als mn moeder) en collega aanlopen 'kijk eens een zwangerschapstest kun je gelijk even gaan testen!!' Was als grapje en was heel geen zwangerschapstest het leek er alleen op (iets om bacterien te meten ofzo) maar toch ik kleurde rood tot aan mn tenen geloof ik ze weten nergens wat vanaf.. Dus ja ben benieuwd wat jullie hier van vinden!
En wat is dan je vraag????? Heb het nog n keer gelezen maar kan er niet echt een vraagstelling van maken wat nou de precieze vraag is Zou je dat miss willen verduidelijken???
Ik heb niet zo zeer een vraag wilde eigenlijk meer mijn verhaal kwijt, als er meiden zich bereid voelen hier zich een mening over te vormen, advies te geven of zich enigzins te herkennen hoor ik het graag. Als ik dit in een verkeerd onderwerp heb gezet mijn excuus daarvoor
Het is afwachten en over een ruime week testen denk ik als je niet het rode feest hebt gekregen. Tot die tijd is het gokken... en daarna kan je keuzes maken, want dan weet je waar je aan toe bent. Als jullie beide een kindje erbij willen, wat ik wel een beetje lees, ach ja, anytime as good as another zou ik zeggen. Dit soort dingen laat zich toch niet lekker plannen. En je hebt dan nog een paar maanden om aan het idee te wennen natuurlijk
Poe, wat een lang verhaal, Maar heb het gered tot het eind Als ik het goed begrijp wilde je vriend 5 jaar geleden niet met je verder omdat het kindje niet van hem was. Mocht je nu wel weer zwanger zijn, zou het kindje nu toch wel van hem zijn? Dan hoef je toch niet zo bang te zijn dat hij nu weer weg gaat toch? Ik vind dat mannen zich vaak lekker makkelijk vanaf komen..... bevalt het niet dan gaan ze pleite. Nou, op zo'n moment zou ik dan zeggen: Hadoe.... Zo'n vent zou je dan toch niet willen? Als ik jou was zou ik altijd voor mijn (ongeboren) kindje kiezen. Maar dat ben ik, jij moet doen wat je hart je in geeft.
Poeh..sja.. wat nou als je bv zwanger zou zijn en hij weer dit kindje niet wil?? En wilde jij het zelf wel? Je had ook nog kunnen kiezen voor de morning after pil natuurlijk, maar aangezien daar de keuze niet voor is gevallen.. ..kan je er rekening mee houden dat je straks weer alleen zwanger bent.. Maar heb je seks gehad in de vruchtbare periode?
Het enige wat je nu nog kunt is afwachten of dat je ongesteld wordt of in verwachting bent. Je zegt zelf dat jullie wel een kindje zouden willen, maar nu nog even niet. Het is jullie beider keuze geweest om geen actie te ondernemen na het scheuren van het condoom. Je had de morning-afterpil kunnen halen, maar dat heb je niet gedaan. Als blijkt dat je in verwachting bent. Zou ik het laf vinden van je vriend als hij je om deze reden verlaat, maar ik vind ook dat je alleen maar voor hem je principes tov een abortus niet aan de kant moet zetten. Als hij je zo makkelijk voor de keuze zou stellen, zit zijn liefde blijkbaar niet erg diep, lijkt mij.
Dank voor je uitleg nu snap ik hem Zou me niet zo veel zorgen maken en eerst een positieve test afwachten meis Hij voelt hetzelfde voor jou als jij voor hem hij doet het goed met je kindje en mocht je wel zwanger zijn dan zou het vast goed komen maar das mijn gevoel
je hebt nu dan wel 2 kinderen? die jongen waar je het over had waar je zo gek op was, was dan toch de vader van het 2e kind? waar je nu dan ws weer zwanger van kan zijn? Of heb je toen abortus laten plegen? dat stuk begrijp ik even niet, het is ook een heel verhaal ik denk dat je gewoon moet afwachten...
hier is het ook niet gepland.. ook 3 maanden samen toen ik zwanger bleek en mn vriend riep toen ik twijfelde dat hij liever nog een jaartje zou wachten en toen ik positieve test in handen had issie helemaal omgeslagen en nu al de leukste papa die ik voor ons kindje kan wensen.. dus niet te druk maken, veel over praten laat hem aan het idee wennen en gewoon een vroege test doen?? wanneer kun je testen??
Als je echt niet zwanger had willen worden had je de dag erna natuurlijk altijd een morning after pil kunnen gaan halen. Maar misschien sta je er helemaal niet zo negatief in? Ik kan me wel voorstellen dat het erg spannend is, en je weet natuurlijk niets zeker voordat je een positieve test hebt gedaan. Ik heb even gemist hoe je vriend op de mogelijkheid van een zwangerschap reageerde. Ik hoop dat als je zwanger bent jullie er allebei toch erg blij mee zijn, ondanks dat het niet gepland was.
Ik vind het wel een beetje een warrig en heftig verhaal. Ik lees ook vooral onstabiliteit en allerlei ongelukjes en foutjes e.d... Maar ja als het zo is, dan is het zo..! Ik denk dat als je vriend je werkelijk wéér voor zo'n keuze gaat stellen, mocht je werkelijk zwanger zijn, dat hij geen goede vader kán zijn voor jouw kinderen. Een goede vader is er gewoon en neemt zijn verantwoordelijkheden. Net als een moeder: een kind hoort bovenaan te staan en niet een vriend (als je de keuze moet maken). Maar of je nou in je vruchtbare periode zit of niet, dan hoef je echt niet zwanger om te zijn. Ik kan me voorstellen dat je daar sterk over denkt na je vorige ervaringen, maar misschien moet je even wachten tot je kunt testen. En als het negatief is: misschien kun je eens over iets anders dan alleen een condoom nadenken? Succes!
niet op voorhand druk maken eerst kijken of je echt zwanger bent je gevoel laat je soms ook in de steek hoor.
Een ongelukje ? als je sex hebt ook met condoom dan weet je dat er de kans bestaat dat je zwanger kan raken...... vind dus het woordje een ongelukje niet hellemaal gepast...!
Nou, dat ben ik niet met je eens, ze hebben toch een ongelukje gehad met het condoom, hoe moet je dat anders noemen. Het is niet zo dat ze een mogelijk kindje een ongelukje noemt.
Onzin... condooms zijn over het algemeen heel veilig. Misschien als je rare fratsen uithaalt, dan zijn ze niet veilig. Of van die funcondooms... maar in de regel moet je heel hard je best doen om onveilig te vrijen met een condoom.
Ik snap dat condooms veiligg zijn maar niet 100% ik ben van mening als je sex heb je ook weet wat de consecanties kan zijn.....