Wat meestal goed werkt is het gesprek 'bij jezelf houden', dus niet gaan beschuldigen wat ze allemaal niet goed doet: dan schieten veel mensen in de verdediging en dan loopt het gesprek gauw onprettig. Benoem vooral je eigen emoties en hoe jij graag wil dat het gaat en waarom. Je kunt haar rechtstreeks vragen of zij dit begrijpt en hierin mee wil gaan. Dan komt er een echt gesprek op gang en kun je het (hopelijk) hebben over waarom ze dit niet zou willen. Probeer je vast voor te bereiden op een aantal opmerkingen van je moeder, zoals 'dat hadden we vroeger ook niet'. Dat is immers geen reden om nu jouw wensen te negeren. Misschien voelt ze het wel als kritiek dat jij het anders wil doen dan zij vroeger met jou heeft gedaan. Dit is nog steeds geen reden om jouw wensen te negeren, maar het verklaart misschien haar gedrag. Heel veel succes!
Helemaal mee eens. Ik heb het ook wel eens dat ik denk dat er iets gebeurt zoals het bij ons niet zou gebeuren. In het begin maakte ik me daar zo druk om. Tot dat mijn oma vertelde dat ze met ons ook heel anders omging dan met mijn moeder toen ze klein was. Oma's verwennen idd nou eenmaal. Nu kan ik het beter loslaten. Ik heb soms echt nog wel eens de neiging om wat te zeggen. Maar dan gaat het dus om langer tv kijken, of nog een extra koekje of limonade bij het eten ipv melk of thee. Dan zeg ik tegen mezelf...hetisoma hetisoma hetisoma...haha! Bepaal goed je grens. En bedenk ook goed wat echt kwaad kan en wat niet. Relativeer het en denk niet alleen dat het niet goed is omdat jij het anders wil, maar ga echt na of dat het echt schadelijk zou zijn.
daar zit absoluut iets in en een beetje verwennen kan ook geen kwaad, wel leuk juist maar een baby van 6 maanden , 8 maanden potjes geven keur ik gewoonweg niet goed er staat niet voor niks een leeftijd op zo een potje lijkt mij... en zoiezo wil ik als moeder dingen als eerste doen, en besluiten nemen en de eventuele risico's daarvan zolang het verwennen mijn kind goed zou doen zeg ik ja maar ze is elke zaterdag een zombie....dus het doet haar geen goed ik ga vrijdag mijn schouders eronder zetten en het haar zeggen, hoe moeilijk ik het ook vind.......
Over potjes kan ik niet zoveel zeggen..die heb ik nooit gegeven. Finn had een heel dieet door zijn koemelkallergie. Maar ik snap absoluut wat je bedoelt! Geef die twee dingen dan aan. Vertel dat ze heel de zaterdag van slag is, overdrijf desnoods een beetje! Haha! En van dat eten, tja...jij wil het niet, het kan slecht zijn voor haar. Dus moet ze het gewoon niet doen! Heel veel succes meid!
Het enige verschil tussen 6 en 8mnd potjes is de grofheid. Die 8mnd potjes zijn niet zo glad gepureerd, dat kan echt geen kwaad. Voor de rest snap ik jou helemaal, gewoon duidelijk bespreken!
ja en mijn dochter houdt dus niet van stukjes want daar koert ze nog van.....dat is ze nog helemaal niet gewend maar straks gaat ze wel dingen proberen die niet goed zijn omdat het in oma's tijd wel kon nee als ik mijn moeder de vrije hand geef heb ik straks niks meer nieuws voor mijzelf en bepaal ik op de oppasdag helemaal niks meer
Lastig hoor! Ik heb je topic gelezen en snap je heel erg goed. Mijn moeder was ook zo, niet mbt tot mijn kids(daar luisterde ze heel goed naar mij) maar wel in het met kritiek omgaan(en wel meer dingen, maar dat word dan een hele lap offtopic, s niet nodig). Echt veel periodes geen contact gehad, in de laatste periode hadden we net 3 weken geen contact en is ze overleden. Verschrikkelijk. Dus ik snap heel erg goed dat jij ook niet wil dat het contact weg is. Maar aan de andere kant, op een bepaald moment moet je echt voor jezelf en je gezin kiezen(dit heb ik ook gedaan, als ik alles opnieuw had moeten doen had ik het precies zo gedaan..) en je niet laten leiden door angst voor ruzie. Want het is jouw dochtertje, wie (als ik het goed begrijp) niet de makkelijkste is. Dan heb je net een ritme, loopt alles lekker, en gooit zij het door de war. Ik snap als geen ander (ook ik heb geen makkelijk jongste kindje) dat het echt niet fijn is als dit gebeurt. Dus ik denk dat je heel goed vanuit jezelf(ik vind dit niet prettig want mijn meisje is de hele dag van de leg, ik vind het vervelend want ik weet wat goed voor haar is en ik wil graag dat alles zo gaat. Want het is mijn kindje en ik ken haar het beste)kan uitleggen wat je dwars zit en wat er echt anders moet, dan val je haar ook niet aan. En als zij dan boos wordt dan heb jij echt alles gedaan om dat te voorkomen en is het niet anders. Misschien heb je er wat aan! Heel veel succes morgen! Liefs, kwabbernoot
Babybergen, grappig ik vind dat je heel lief en zacht overkomt...naar je meoder...ik daarintegen zou er ruzie van maken, als zij dara beledigd over zou gaan doen..ik ben heel dudielijk naar mn moeder toe over hoe IK het wil.. zij belt me dan ook altijd op of vraagt altidj wat of wannee rhij iets mag... Toevallig gister haar nog aangesproken over het feit, dat zij zo panisch reageert als mn zoontje valt.. ik wild at bijv niet hebben, je kan zelf inschatten en horen hoe hij huilt of het ehct hard is of niet, tis ene knul en vallen doet ie vaker...op zn minst reageer je rustig en vraag je wat er aan de hand is...ipv hysterisch gillen en er naartoe rennen, direct oppakken enz... hoe ik dit aan haar zeg, is eigenlijk een btj geirriteerd, ik heb het namelijk al eeerder genoemd...nougoed...tja zo ben ik...en ik wil dat zij daar op let...dan is ze een btj gepikeerd...nougoed...we praten erover en klaar...en dan uiteidnelijk zegt ze...ja ik snap het wel..tis voor mij moeilijk als oma...en dan begrijp ik haar ook weer en vraag er rustig er in het vervolg op te lettenm...nou klaar! ik maak me ehct niet druk om ruzie...dat komt wel weer goed...ik bedoe..halloo ik ben de moeder en ik bepaal hoe het gaat allemaal...( dat weet zij ook)
ik denk altijd maar zo: wat de reden ook is dat ouders iets wel of niet willen (in jouw voorbeeld de 8 maandenpotjes) het is hun goed recht, want het is hun kindje. Opa en oma hebben zich daar naar te voegen.
dat is een hele fijne gedachte als je dat in je achterhoofd als feit kan houden dat is met mijn moeder wel anders........... ik zal nooit vergeten een kerst.....1e kerstdag plaatste ik een misplaatste opmerking tegen mijn moeder (let wel ik was 17 en een "lastige puber" want nu achteraf niet eens lastig maar een zeer hoge vorm van adhd blijkt te zijn) ik heb hier dezelfde dag en 2e kerstdag mijn excuus voor aangeboden ze heeft mij tot aan oud en nieuw genegeerd , ik was lucht voor haar ondanks dat ik daar in huis woonde, met de jaarwisseling zelf wou ze niet proosten met mij en tot 03.00 heb ik haar huilend gesmeekt om mij te vergeven........pas 3 dagen daarna kreeg ik eindelijk weer wat woorden uit haar en werd het langzaamaan het oude weer dus de mate waarin zij kan reageren dat maakt mij nogal lichtelijk nerveus voor morgen maar goed het gaat om mijn dochter en daar heb ik moord en brand voor over dus ik ga het alsnog wagen hoor * en voor diegene die de ernst willen weten van de opmerking: mijn moeder was behoorlijk ziek en ik was gewoon teleurgesteld omdat ik thuis moest blijven met kerst terwijl we naar een feest zouden gaan, niet eerlijk van mij natuurlijk,maar wel een wat overdreven "straf" *
En als je het nu eens in een brief vertelt, zodat je niet direct de eerste felle reactie krijgt maar dat ze het kan laten bezinken? Maar kies hierin voor jezelf en je dochter hoor meid,dan is je moeder maar beledigd (en dat bedoel ik niet heel makkelijk gezegd), je dochter is het belangrijkst.
Lastig hoor, ik duim voor je dat je moeder het goed oppikt. En wat ik ook nog even kwijt moet is dat ik je een supermama vind! Je gaat het toch aankaarten, vóór je meisje, ondanks dat het super moeilijk voor je is. Knap hoor, zijn veel mensen die dat niet aandurven! *zoekt een smiley die een bloemetje en een knuffel geeft!*
Succes zometeen! en tja, dat verhaal met oud & nieuw, als je niks tegen je moeder kan zeggen en het altijd moet gaan zoals zij dat wil, is dat dan nog wel een gelijkwaardige relatie waar je mee door wilt gaan?
er is idd niet een gelijkwaardige relatie, nooit geweest ook maar ze is alles wat ik nog heb.....mijn zus en vader zijn al overleden, de familie hebben we geen contact meer mee, of zijn overleden dus ja ik ga er wel mee door, hoe moeilijk telkens ook...... ik heb tenslotte ook maar 1 moeder en ze is niet in en in slecht ,misschien komt dat nu zo over ze heeft ook echt goede kanten, als ik bij wijze van in de financiele shit zou zitten dan zou ze mij altijd opvangen alleen kwa communicatie botsen wij al jaren
Nou pak van m'n hart het is goed gegaan Ik had haar al later gebracht, het ochtend slaapje wat ze hoort te krijgen heb ik thuis gedaan en dus pas tegen middaguur m'n dochtertje gebracht Toen heb ik voorzichtig wat gezegd over nieuwe dingen uit proberen Mijn man was mee als achterban Ze reageerde rustig zei ok, zag wel aan haar gezicht dat ze gepikeerd was of teleurgesteld en ging gelijk in de kast graaien aangezien ze alweer nieuwe dingen had gekocht Maar het waren dingen die ze gelukkig wel mocht hebben Heb duidelijk gemaakt dat het niet ten strengste verboden is maar dat ik wil dat ze mij belt om te overleggen Het werd geslikt..... Uiteraard hing ze vandaag al aan de lijn maar liever 10 telefoontjes dan dat vind ik prettig zodat ik weet hoe of wat Ook heeft ze haar nu goed laten slapen in de middag en zag ik vanavond al een heel ander kind (meer kleur ipv wit weggetrokken) Dus echt een pak van m'n hart dat het zo rustig verlopen is Dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht
Fijn hoor dat het gesprek zo goed verlopen is. Misschien kan je als het goed blijft gaan haar een keer bedanken door iets leuks te halen voor haar? Als blijk van waardering?
Ik weet niet wat er ondertussen allemaal in geschreven, maar ik zou dit zeker niet pikken!! Gewoon heel duidelijk zijn: je gaat veel te ver, ik wil dat het zo en zo gaat en dat je absoluut géén nieuwe dingen uit jezelf uitprobeert. Als je dit niet doet, dan kan het oppassen niet meer door gaan. Misschien helpt het om een schriftje te gebruiken en daarin het dagritme, nieuwtjes en weetjes te schrijven? Of anders: andere opvang....!
Ja, vind dat ook wel een leuk idee en ik zou haar ook laten weten wat je gelijk hebt gemerkt aan je kindje. Dat het goed gaat enzo en dat je het fijn vind dat ze je belt... na een paar keer oppassen een soort terugkoppeling dan weet zij ook waar ze het voor doet. Ik bedoel wat voor goede effect het heeft op je kindje, jullie als ouders. Dit is ook wel goed voor je moeder en dochter band. Communicatie is zoooooo belangrijk.