Voor mij schept 'u' een bepaalde afstand. Ik wil mijn jongens dus echt niet aanleren om het tegen ouders/grootouders e.d. te zeggen. Dat zijn toch de personen die je het naast staan, waarom dan die kunstmatige afstand scheppen? Zelf zouden de grootouders het trouwens ook niet willen. Maar goed, meningen verschillen duidelijk . Ze zullen het later wel leren om tegen ouderen en vreemden te zeggen. Gewoon spelenderwijs, net als bij bedanken. Dan slijt het er vanzelf in.
Hier hetzelfde, onze dochter is ook bijna 3. Wij willen ook dat ze tegen opa en oma 'u' zegt, omdat wij dit ook zeggen tegen onze schoonouders (onze eigen ouders spreken we met jij aan). Ik verbeter ons meisje af en toe maar niet altijd, dat is nog wat veel gevraagd, het komt straks vanzelf wel.
Door het goeie voorbeeld te geven. Hier hebben de grootouders aangegeven liever getutoyeerd te worden, nou prima als zij dat willen. Mijn oma spreek ik daarintegen wel met 'u' aan en dat leer ik mijn kindjes dus ook (spelenderwijs) net zoals voor ouderen en onbekenden. Ik deeel de mening niet dat er afstand gecreëerd wordt met niet tutoyeren. Ik heb mijn oma's altijd met u aangesproken en was en ben dol op hen en van enige vorm van formele afstand was en is nooit sprake geweest. Wel vind ik het een form van uitgesproken respect...
Het is misschien ook maar net wat je gewend bent. Dat ik mijn grootouders nooit met 'u' heb aangesproken, betekent zeker niet dat ik geen respect voor ze had. Dat was gewoon duidelijk en hoefde niet extra te worden benadrukt door het gebruik van een formele aanspreekvorm. Mijn oma zei zelf ook altijd: "Natuurlijk spreek je me aan met 'je', ik ben de dominee niet..."
Hmm wij zijn er niet echt mee bezig met het U zeggen. Naar mijn mening gaat dat automatisch. Maar als een kind geen U zegt, betekend het niet dat hij automatisch gaat je/jij -en. Hier is het vaak ' mag ik van oma wat speelgoed' of 'Wat zegt opa'.
Wij zijn begonnen met dank U wel...dat zegt hij nu. Verder zegt hij U tegen vreemden..nadat we hem een paar x daarop gewezen hebben.
Mja wij gaan altijd uit van het principe dat je respect niet zomaar krijgt maar verdient (of niet). Ds je krijgt niet automatisch respect omdat het toevalli gelukt is om oud te worden of omdat je de pabo met goed gevolg hebt afgerond. Daarentegen verwacht ik wel dat mijn dochter tot op zekere hoogte zich als een welopgevoed en beleefd meisje zal gedragen. Dus geef ik braaf het goede voorbeeld em. Zeg ik beleefd "u" tegen vreemden en vooral ouderen. Je krijgt niet automatisch respect als ik "u" zeg.. Maar het behoort redelijk tot de algemene normen en waarden om bepaalde mensen zo aan te spreken. Zeker ouderen vinden dat belangrijk. Niet omdat ze perse respect willen maar omdat het bij de opvoeding hoort. Maarja het blijft een gevoelskwestie natuurlijk. Onze kleuterjuf zou ik bijv nooit met "u" aanspreken. Ik weet ook zeker dat ze daar net op zit te wachten. Dus ik weet niet precies meer wie het zei.. Maar als deze mening bekrompen is.. Dan ben je dat in ieder geval niet in je eentje Overigens let ik er niet heel streng op.. Denk dat een goed voorbeeld effectiever is dan streng toespreken op deze leeftijd.
Ik probeer ook het goede voorbeeld te geven. Opa/oma zijn hier gewoon je/jij, of opa Evert, oma Joyce, etc. Ik vind opa/oma/papa/mama al een titel op zich, daar hoeft geen 'u' aan vast te hangen. Overigens mogen ze ons en opa/oma niet alleen met de voornaam aanspreken. Vreemden en ouderen zijn ook in principe 'u', tenzij ze zelf aangeven dat dit niet hoeft. Maar goed... soms vind ik het zelf ook nog lastig te bepalen wanneer u/jij nou gepast is, haha
Bij ons in de familie is het allemaal je en jij wat de klok slaat. Zelfs worden af en toe de voornamen gebruikt bij de opa's en oma's. (anders luisteren ze niet, hahaha). Maar dit terzijde. Ik ben het mijn oudste spelenderwijs een beetje aan het leren, als we bijvoorbeeld winkeltje of doktertje spelen. Dan spreek ik haar bewust aan met 'u'. Heb haar wel uitgelegd dat je bij vreemde of oudere mensen 'u' gebruikt ipv 'je'. Ik was er nog niet zo mee bezig totdat het volgende gebeurde: Mijn dochter is heel groot/lang waardoor ze wel 5 lijkt ipv 3! Afgelopen zomer vroeg ze aan een oudere mevrouw : 'waarom zit jij in een rolstoel?' De begeleider van die mevrouw werd een beetje boos op mijn dochter en zei dat ze 'u' moest zeggen. En dat het anders niet netjes is! Ik heb mijn dochter uiteraard wel verdedigd en die begeleider duidelijke gemaakt dat ze nog maar 3 is en dat ze dit nog niet goed kan weten. Ik zit er verder niet mee, maar daardoor ben ik er toch over na gaan denken. Dus spelenderwijs probeer ik het haar te leren.