Straffen / time-out?

Vooral heel consequent zijn. En rustig blijven. Op een duidelijke toon zeggen dat het niet mag, bijvoorbeeld 2 keer. Als hij het dan nog een keer doet, aangeven welke straf hij krijgt als hij toch nog een keer doet. Doet hij het dan nog eens, de straf ook echt uitvoeren. Dat is het allerbelangrijkste. Maar ook gewoon rustig maar daadkrachtig zijn en praten. Welke straf, dat moet je even aftasten. Iets waar je hem ook echt mee straft. Bijvoorbeeld die dag geen snoepje, of inderdaad geen tv. Ik heb zelf ervaren dat ik in het begin alleen maar aan het straffen was maar dat het wel zijn vruchten heeft afgeworpen. Nu (net 4 jaar) is een bepaalde blik al voldoende om hem met iets te laten stoppen.

 

Twintig alternatieven voor straffen door Aletha Solter, Ph.D.

Of doe het zonder te straffen Bevalt hier ook prima. Even boos worden gebeurt wel, maar straffen nooit.
En ik heb jaren in de kinderopvang gewerkt en daar ook nooit een kind 'gestrafd'.. En het werd toch echt geen ongeregeld zooitje hoor

bol.com | Het ongedwongen kind, A. Solter | Nederlandse boeken
Dit is één van de boeken van Solter. Daar komt dit ook in terug.

Een andere aanrader is Gordon, die is ook vooral van het praten met kinderen en op een gelijkwaardig niveau een kind behandelen.. en dus niet straffen...

Maar goed, het zou een optie kunnen zijn

 

Hier moet ze in een hoek in de keuken zitten, het is een open keuken, nadat we 1 (soms 2) keer hebben uitgelegd wat ze niet mag en waarom niet. We laten haar niet zo lang zitten (een minutje ongeveer) en komen haar dan halen, geven een knuffel en zeggen nog een keer waarom ze er moest zitten. Dan gaan we samen verder spelen.

 

Hier worden ze bijna nooit gestraft. Het werkt heel goed om alles uit te leggen en erover te praten. Heel soms stijgt het de pannen uit en dan gaan ze even afkoelen.

Alleen als ze elkaar bewust slaan (na 2-3x uitleggen) gaan ze op de gang staan, voor een minuutje. Dat is 1 ding dat hier echt niet getolereerd wordt, en daarvoor hanteer ik echt een andere aanpak.

 

hier moet ze op de trap zitten in de gang, en ze heeft er een bloedhekel aan als ze straf krijgt ,dus het komt niet heel vaak voor.
maar als ze er zit laat ik dr 5 minuten zitten of ze moet zo huilen dan zeg ik na die 5 minuten als je klaar bent met huilen mag je terug komen.

nou hoorde ik gister dat ze op school een nadenk stoel hebben waar ze dus ook al is op heeft gezeten, vertelde ze gister opeens

 

hier 2x waarschuwen en 3de keer gaat hij op De Stoel. Straf stoeltje dus. zodra je hem neer zet erop moet je duidelijk en rustig uitleggen waarom hij daar moet zitten. 1minuut per levensjaar is meer dan genoeg. na die minuten ga ja voor hem zitten en leg je nog een keer duidelijk uit waarom hij daar zat en vraag je om een knuffel/kus/sorry werkt hier als een tierelier. hoef vaak alleen nog maar te zeggen: luisteren of op de stoel? en dan is het opeens een engeltje Mijn zoontje praat nog niet echt super, kan dus nog geen sorry zeggen maar een dikke knuffel met een kus is alles weer goed. straks als hij goed praat moet ie van mij wel sorry gaan zeggen. en natuurlijk wil ik mn knuffel ook!

 

Interessant:

8. DOE KLEINE TOEGEVINGEN.Bijvoorbeeld: "Je mag van mij voor één keer het tandenpoetsen overslaan, omdat je zo moe bent."
Kan me wel vinden in de zaken die daar staan (veel doen we al zo), maar als het om de gezondheid van mijn kind gaat, is onze wil wet. maar goed, wellicht gewoon een slecht voorbeeld bij het doen van toegevingen


***

Straffen in de zin van 'geen snoep' of 'geen tv' ben ik geen voorstander van. Vaak is het voor een kind van die leeftijd helemaal niet duidelijk wat het verband is tussen het gedrag wat hij of zij vertoont en de straf die hij/zij daarvoor krijgt. Bijvoorbeeld: 'Als je nu je broertje weer slaat dan mag je geen tv kijken'. Vervelend gedrag richting broertje heeft niets te maken met televisie kijken (tenzij je freefighting voor m op zet wellicht ).

Wij doen nauwelijks aan straffen, wel aan belonen. Bij fysiek 'geweld' richting elkaar krijgen zowel M als T straf: heel even naar de gang en dan terugkomen en sorry zeggen. Wij doen niet aan een tijdsduur, als ze klaar zijn om sorry te zeggen dan mogen ze terugkomen. We leggen ook altijd uit waarom:

Bij M (4): 'Je mag je broertje geen pijn doen. Jij vindt het ook niet leuk als T of een vriendje jou slaat toch? [nee]. Nou, dan moet jij toch ook niet slaan, zeg maar sorry tegen je broer'. Meestal geeft ze er nog een dikke kus en knuffel bij ook

Bij T (bijna 2): 'T, je mag niet slaan, slaan doet pijn. Geef M maar een kusje' ... tegenwoordig zegt hij ook sorry .

M vindt de gang vervelend, T vindt de gang erg interessant. Vaak loopt ie er blij naar toe, zegt: 'T huilen', wacht even (lijkt bijna af te tellen) en gaat dan nephuilen, zegt: 'T deur open doen', doet de deur open en komt weer binnen. M staat eigenlijk nauwelijk meer op de gang, ook omdat we nu dmv communiceren al heel veel kunnen uitleggen. Als ze echt heel erg dwars is dan geef ik haar de keuze: 'Je mag nu kiezen tussen mij helpen met de troep opruimen of even naar de gang gaan en daarna de troep opruimen'. Eigenlijk geen keuze natuurlijk, maar voor haar voelt dat wel zo . T geef ik ook een keuze en die begrijpt het meestal heel goed, maar vindt het gewoon heel erg leuk om even naar de gang te gaan. De dondersteen!

 

Wij zijn ook geen voorstander van straffen maar heel af en toe gebeurd het wel. Even op de trap afkoelen.
Wat wel belangrijk is 'bij jonge kinderen is dat de straf direct toe te passen is. Geen tv kijken of geen snoepjes hebben geen effect (behalve een gefrustreerde peuter, hij heeft na 5 minuten geen idee meer waarom hij geen tv mag kijken. Is ie al lang vergeten!

 

Ik waarschuw 2x. Doet ze het dan nog een keer dan moet ze op de mat voor de deur.
Soms moet dat een paar keer per ochtend. Soms een hele dag maar 1x of helemaal niet.

Bij slaan/krabben/bijten of spugen gaat ze gelijk op de mat.

Ze is 2 dus moet 2 min. zitten. Daarna leg ik nog een keer uit waarom ze moest zitten. Dan moet ze sorry zeggen (gebaren) en kusje en een knuffel geven.

Meestal is het een kwestie van niet luisteren of doen wat ik zeg waarom ze op de mat moet zitten.

Ik merk wel dat haar afleiden of door de vraag anders te stellen ik haar vaak wel beter bereik dan alleen te zeggen 'niet doen'. Ik draai het dan liever om en bied iets aan wat ze wel mag doen.

 

Ja dit vind ik ook een slechte, tandenpoetsen gebeurt hier ook gewoon, maar dat is hier nooit een probleem. Zou hij er wel een probleem van maken zou ik wel kunnen zeggen "weet je wat, ik heb een goed idee, (die zin doet trouwens wonderen, want al zeg ik bijna iets hetzelfde opeens klinkt het voor hem superinteressant) je mag het vanavond voor 1 keer heeeelemaal zelf doen" (normaal poets ik en daarna hij zelf).

Vandaag zat ik niet lekker in mn vel en mopperde ik wel wat meer dan normaal.. Maar hij liet het niet zomaar gebeuren "Nou mama, niet zo ongeduldig hoor, dat vind ik niet gezellig."

Ok je krijgt er misschien wel een beetje bijdehante kinderen van

 

Hier wordt eigenlijk nauwelijks 'gestraft'... gedrag wordt onderbroken door even op de billen te moeten gaan zitten. De trap wordt gebruikt om als het kind ongewenst gedrag vertoond even rust te creëren. Ik word dan niet boos maar vind dat dat gedrag maar even ergens anders gedaan moet worden. Soms als nadenkplek (maar dat is natuurlijk pas wat later). Ik dreig nooit met 'als dit.. dan dat' maar ik geef wel de consequenties aan van gedrag. Treuzel je enorm dan hebben we geen tijd om in bad te gaan maar wordt het douchen. Treuzel je enorm met je eten dan is het op een gegeven moment weg etc. Maar niet.. als je dit niet eet, dan krijg je geen toetje ofzo.

Sommige dingen moeten hier gewoon wel altijd en één daarvan is tandenpoetsen. Er zijn dingen die ik niet goed vind maar wel een keertje kan negeren en daar kies ik ook wel eens voor.
Ik word eigenlijk alleen echt boos wanneer er echt niet geluisterd wordt of wanneer er heel agressief of heel brutaal gedaan wordt. Gelukkig is dat niet vaak.