@locusta, Advies geven voor mijn problemen is iets anders dan zeggen dat jullie niet weg zouden gaan, dat is een mening! En als je mijn 2de stukje leest zie je dat ik toch een relatie therapeut heb geraadpleegd! Want ik denk dat jullie daar wel gelijk in hebben, als je het niet probeert kan je ook niet zeggen of je hetwel of niet wilt. Dus daarvoor bedankt.
Heb je diep van binnen misschien niet ergens al besloten dat je weg wil? En hoopte je hier bevestiging te vinden om echt die knoop door te kunnen hakken? Hoe dan ook sterkte in deze situatie.
Mee eens! Samenblijven op basis van en schuldgevoel dat je is aangepraat is zeker geen goede basis om gelukkig te zijn. Integendeel! Mijn psy zou mij nooit op die manier een schuldgevoel aanpraten. Je kan therapie echter wel proberen. Baadt het niet dan... Er zijn volgens mij maar weinig therapeuten die je een schuldgevoel zouden aanpraten hoor. De meesten geven je vooral inzicht en kracht om een beslissing te maken. Sterkte met alles!
Ik hoor juist vaak om me heen dat relatie therapie niet geholpen heeft. Maar goed je kan het proberen, nooit geschoten is altijd mis. Dat gedoe over sex herken ik wel dat is hier ook een groot probleem. Ik denk dat je je in de steek gelaten voelt omdat je zoveel alleen moet doen. Ik denk dat een scheiding niet altijd zo vreselijk hoeft te zijn, als jij daar gelukkiger van wordt zul je ook een leukere moeder zijn, en je man misschien ook een leukere vader. Kinderen zijn heel flexibel, zolang ouders normaal tegen elkaar blijven doen en er het beste van proberen te maken is het soms de beste keuze die je gemaakt kan hebben. Verder wens ik je veel succes met je keuze en ik zeg altijd maar; men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest.
Overigens zou ik het niet waarderen als vriendlief/man een probleem zou maken van het feit dat ik geen zin heb in seks. Je kunt niet altijd zin hebben en ik verwacht dat mijn vent daar mee om kan gaan. Andersom gebeurt het ook wel eens dat ik zin heb en vriendlief niet. Ook ik heb dat dan maar te accepteren
@gerbera, Ik heb nog niets besloten. Maar ik denk dat ik opzoek ben naar antwoorden. Ik had gehoopt dat er iemand in een soortgelijke situatie zou zitten en misschien dat we samen konden kijken wat we nog kounnen veranderen en aanpakken. Het blijft moeilijk en pijnlijk. Ook ben ik bang dat als we hier alles opgeven en toch naar europa verhuizen het alsnog mis gaat. En dan laat ik hem achter met helemaal niets. Hier heeft hij een goede baan en toekomst. Moet ik hem dat laten opgeven voor mijn heimwee? ik weet het niet. Ik hoop dat de relatie therapie wat meer inzicht kan geven.
Inderdaad, als je met zoveel vragen en gedachten zit kan therapie soms verrassend verhelderend werken. Met z'n twee maar ook voor jou alleen. Ik heb toen ik een stuk jonger was bij een psych gelopen omdat ik depressief was. Zij zei dan soms zulke simpele dingen, maakte tekeningetjes op een flap over en gebruikte anekdotes om dingen te vergelijken. Heel simpel, maar zo enorm "aha-momenten" gehad. Ik heb daar praktische tips gekregen die ik nu nog gebruik om met bepaalde situaties om te gaan.
Ik ben hier gewoon wie ik ben met mijn mening. Geen hulpverlener. Alhoewel ik ten allen tijde vind dat je een besluit om te scheiden niet kunt nemen zonder eerst alles geprobeerd te hebben en naar de gevolgen voor je kids te kijken. Daarmee praat ik je geen schuldgevoel aan, daarmee hoop ik dat je dat doet. Ik ken namelijk uit eigen omgeving zat mensen die daar geen seconde bij stil hebben gestaan en die konden dus achteraf puin ruimen....
als jou gevoel weg is lieve meid helpt niet eens een relatietherapie en wat ik ook altijd zo'n onzin vind dat ze zeggen dat je beter na moet denken omdat je kindjes hebt weet je lieve meid je kindje is veel ongelukkiger met een moeder die der niet prettig voelt en niet meer van iemand houdt dat je er dan bij blijft een kindje voelt dat echt wel wat ik jou mee wil geven is volg je hart en niks anders luister naar jou gevoel en niet van een ander.. ik wens je heel veel succes en echt onwijs veel sterkte...
@ rozemarijke Goed, dat kan ik begrijpen. Ik zit nu al 3 jaar met relatie problemen en nog steeds ben ik ervoor aan het vechten. Door jullie berichtjes ben ik er wel achter dat het idd niet meer door ons 2en op te lossen is en dat we hulp nodig hebben. Ik hoop alleen dat mijn man daar ook voor open staat. En het laatste wat ik wil is mijn kinderen pijn doen. En natuurlijk mag je je mening hebben, maar ik denk dat je persoonlijk moet oppassen met het schuldgevoel aanpraten. Daar bereik je vaak niet mee met wat je wilt bereiken.
Is het misschien ook de heimwee die het allemaal erger maakt? Is Bonaire zijn thuisland? Je schrijft dat als je dichter bij je eigen familie zal wonen, dat je bang bent dat het alsnog mis gaat. Misschien heel simpel zijn plus punten op een rijtje zetten en zijn minpunten. Mijn ouders zijn gescheiden en ik zeg altijd: Beter gelukkig uit elkaar dan ongelukkig bij elkaar.... Opgroeien met ouders die niet meer van elkaar houden doet meer pijn, dan een scheiding. Maar dat is mijn mening en ervaring. Sterkte.
Dat is niet altijd zo. Mijn ouders zijn gescheiden maar moet eerlijk zeggen de tijd dat ze bij elkaar waren, ookal hadden ze ruzie, is nog niks vergeleken bij de tijd waar we doorheen moesten toen ze gescheiden waren. Zeker als dat in geval van ts betekend datvje kindje opgroeit met vader heel ver weg. Maargoed.....als het niet meer werkt, dan werkt het niet. Of de problemen door jalousie, heimwee of wat dan ook komen.
@aleida Nee, bonaire is ook niet zijn thuisland! Maar hij voelt het nu wel zo. Ik ga nu kijken wat de therapeut zegt en aanraad. Dus dat horen jullie volgende week.
Ik heb wel soorrt gelijke situatie meegemaakt. In de zin van dat ik getwijfeld heb of we het samen wel zouden redden. De tijd dat het niet goed ging was korter en de redenen waarom het niet goed ging ook niet identiek. Maar ik weet wel hoe het voelt om zo verscheurd te worden door verschillende mogelijkheden, gevoelens en gedachten. Ondanks dat een aantal mensen mij heel sterk aanraadde om te stoppen met de relatie hebben we dat niet gedaan. Ondanks alles hield ik nog steeds onwijs veel van hem en hij van mij. En met die basis konden we verder en zijn we er op eigen houtje uit gekomen. Nu zijn we weer hartstikke gelukkig met elkaar en ben ik zó blij dat we er voor gevochten hebben. Maar ik geloof dat dit alleen mogelijk was omdat de basis de liefde voor elkaar er nog steeds was.
Heb je al eens tegenje man gezegd dat je er zo over denkt? En dan niet verkapt in allerlei in allerlei mooie woorden, maar gewoon hard en waar het op staat. Dus dit en dit ios er aan de hand, als we er niet wat aan doen gaat het niet meer en ga ik weg. Tegen mannen moet je, net als tegen kinderen , duidelijk en concreet zijn! Wie weet heeft je man het helemaal niet zo erg door dat dit allemaal speelt. Hij zal idd wel weten dat er iets is, maar helemaal kraakhelder...
@sarah, ja, ben al 3 keer heel erg duidelijk geweest. Hij belooft elke keer verandering, maar daar komt weinig van. Hij denkt dat als ik het verteld heb, dat het daarna gewoon weg gaat. Hij komt over 1 week weer thuis van werkbezoek, en dan zullen we serieus moeten praten
Dat moet je dan zeker! En dan ook gewoon echt die knoop doorhakken en doorzetten. Als jij echt niet gelukkig bent zo, en hij er zich niets van aantrekt moet ie het maar voelen. Als jij het al meerdere malen hebt gezegd en er niets mee hebt gedaan denkt hij natuurlijk ook dat hij zomaar zijn gang kan gaan. Als je een keer echt weg gaat, wie weet draait hij dan wel om als een blad!
Hoi, Goed, ik heb een gesprek gehad met de relaties therapeut. Hij vindt dat ik duidelijker moet zijn met wat ik wil. Dus ik heb er goed over nagedacht, en ik ga hem vertellen dat ik tijdelijk terug ga naar nederland om te kijken of ik daar echt weer wil wonen en werken. Ik ga dus een huis, baan, school etc. daar zoeken en daar minimaal een periode van 4 maanden verblijven. Ook dan kan ik zien of ik hem echt ga missen en of ik op bonaire of in europa verder wil. Voor mij is dit op dit moment de beste oplossing. Ik denk niet dat ik gelijk mijn huwelijk wil verbreken. En hij kan dan als ik 2 maanden in nederland zit langskomen en bij zijn dochter zijn.