ik ben 21 wordt bijna 22, wat de rest denkt daar maak ik me niet druk om.. als het echt jou droom is moet je er lekker voor gaan!
Lekker doen waar jij je goed bij voelt... Ik ben 24 en sommige vinden mij zelfs te jong. Ben 7 jaar samen met mijn man, ben dus getrouwd, alles loopt. Why not... Plus meestal zijn de mensen die zeggen dat je te jong bent of bang dat je niet meer mee gaat zuipen of zelf op de zelfde leeftijd zwanger geweest Jou leven jou keuze (en die van je mannetje)... Ga er voor kan lang zat duren...
Hier 21 en mij vriend 25, We willen heel graag een kleintje maar vanwege onze financieele situatie op dit moment hebben we besloten om te wachten. Iig tot ik weer een baan heb, ben namelijk pas ontslagen. Helaas daarom onze droom even uitstellen... Ga nu voor maar 3 maanden de ww in, dus we vinden het niet verstandig om nu te stoppen met de pil. Maar in me hart ben ik al moeder!! Succes en als het kan ervoor gaan!!!!
Hoi Hoi, Ik ben zelf net 21 geworden en mijn vriend is 28, we zijn nu bijna 5 jaar samen en zijn ook bezig voor een kleine. Wat de omgeving er van vind maakt mij niks uit, ik leef al 4 jaar in strijd met mijn moeder omdat ze mijn vriend niks vind en na dit alles zijn wij nog steeds bij elkaar. Voor mijn moeder zal het dan ook dalijk een klap zijn als ik vertel dat ik zwanger ben maar ik hoop met heel mijn hart dat ze bijdraait en het wil accepteren.. We zijn nu in ronde 4.. ben benieuwd!! Liefs Mariahh
Ik ben 19 mijn vriend 23 We hebben een dochter van 15 maanden. En ik ben 22 weken zwanger van de 2e =)
20 vind ik nog wel meevallen eerlijk gezegd. ik word jong moeder sterker nog een tienermoeder. ik ben 17 jaar en me vriend 20. maar eigenlijk is 20 ook wel jong maar als je het kan verzorgen waarom niet!
Ik ben zelf 23 en ben even zwanger geweest. Helaas een bbz gehad. Maar wij willen er zeker weer voor gaan. Ja 23 is jong maar wij hebben beide een vaste baan en afgelopen jaar een huis gekocht. En wij kunnen heel veel liefde geven dat is het allerbelangrijkste! En als de basis maar goed is. Mijn vriend is trouwens wel wat ouder hij is 35. Maar dat geeft ons totaal geen problemen. Ik wacht nu op mijn nod weer heel erg spannend hoor
He Meid, Ik ben 21 en mijn vriend is 20 en wij willen ook graag een kindje.. Onze omgeving vind het ook niet verstandig, maar wij zijn er zo aan toe! Dusja waarom niet...
Ik ben ook 21! en sinds september 2011 gestopt met de pil! Vind het leuk om te lezen dat ik zeker niet de enige ben. Zijn jullie cyclussen een beetje regelmatig?
voor de een ben je te jong voor de ander te oud, het is jullie leven... ik was op mijn 20ste bevallen vd eerste.
pff niks van aantrekken meid, ik snap dat je er mee zit maar dat kun je echt beter van je afzetten. het is jullie leventje en als jullie er klaar voor zijn, waarom niet? ik ben met mijn 21e zwanger geraakt en als het goed is ga ik op mijn 22e bevallen. mijn vriend is 46 de reacties van mensen om me heen vallen heel erg mee hoor. een zwangerschap is zo iets moois, dat mensen je leeftijd soort van lijken te vergeten. als jullie onder de leefomstandigheden leven waarin een kindje past, wordt daar echt niet meer naar gekeken! don't worry! lekker zwanger worden zou ik zeggen!
Al vanaf dat ik klein ben speelde ik met poppen. Ik heb altijd geroepen dat ik mama wilde worden. Heb mijn opleiding gedaan het het idee waarom? Mijn doel in het leven is mama zijn, zo diep zat het bij mij. Allereerst wil ik zeggen dat ik super blij en met mijn kindjes. Ze zijn super lief, gezellig echt een aanvulling op ons leven! Maar wij waren jong, net 21 en 24 jaar. Een kind krijg je voor 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Toen vond ik dat prima, het was immers mijn wens. Nu ben ik ouder, zijn we 9 jaar verder. 9 leuke maar ook drukke jaren en ze worden alleen maar drukker! Vrienden van ons vliegen de wereld rond of hebben dat gedaan en beginnen nu aan kids. Wij hebben er voor gekozen dat niet te doen maar achteraf mis ik de tijd met mijn man alleen soms wel. Ff bijketsen zit er niet in na het werk, dat moet wachten tot ze slapen. Samen op vakantie zonder kids, echt niet dat ik ze achter laat! 's avonds ben ik soms echt moe, ik werk zelf ook nog en het huishouden moet gedaan. Hou ouder ze worden, hoe meer dingen er bij komen. Sporten, kinderfeestjes enz. Overdag staat compleet in het teken van de kids. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet er super van en vind het geweldig de kids om je heen. Maar kinderen brengen ook zorgen met zich mee of ze nu klein of groot zijn. Nu kijk ik soms wel eens met "heimwee" terug naar de "zorgeloze" jaren.
Mijn vriend en ik zijn beiden 20 jaar en gaan nu beginnen aan de eerste ronde. Super spannend allemaal alleen de omgeving wil er niets van weten ze keuren het alleen maar af de hele tijd. Maar ik ga ervoor!!
Hoi allemaal, allereerst wil ik even zeggen dat ik me volledig kan vinden in je verhaal. Ikzelf ben 21 en ben nog aan de studie. Ik heb al bijna vijf jaar een relatie met m'n vriend en gaan dit jaar samenwonen. Sinds een jaar o.i.d. zijn mijn moedergevoelens echt ongekend geworden. Denk dat dat iets te maken heeft met m'n schoonzusje die een kindje heeft gekregen. We wachten alleen echt tot ik mijn studie afgerond heb en we allebei een vaste baan hebben. We hebben besloten er over twee jaar voor te gaan (mits we dat financieel aankunnen, want dat is het allerbelangrijkste). Weet je, ik denk dat het ook aan je karakter ligt. Ikzelf ben nooit een stapper geweest. Als zestienjarige niet, maar nu nog steeds niet. Had wel altijd vriendinnetjes, maar als ik dan eens (1x in het half jaar) in een café te vinden ben, verlang ik eigenlijk altijd weer naar huis. Ik hou erg van zorgen, heb ik altijd al gedaan. Lekker koken, lekker moederen, ik kan daar enorm van genieten. Toen ik het kindje van m'n schoonzus in m'n armen hield voor 't eerst (hij woog toen 3.2kg) moest ik bijna huilen. Ik weet dat 't bizar klinkt, maar het voelde zó heftig. Ik wilde het kindje bijna niet meer teruggeven. Toen hij op een zondagmiddag op mijn buik in slaap viel op de schommelstoel was het compleet. Het is goed dat we twee jaar wachten, zo hebben we de tijd om heel goed na te denken en spaarcentjes op te bouwen. Maar nee, ik zal mijn 'jeugd' niet snel missen, omdat ik er niet enorm aan gehecht ben. Wat Twinkle Star zegt kan ik me dan wel weer voorstellen. Als je aan moeder worden denkt, denk je in eerste instantie aan een baby'tje, maar 't worden snel genoeg kinderen natuurlijk. Maar ik heb 't er voor over. Ik kan niet wachten tot die twee jaar voorbij zijn eigenlijk. Jullie heel veel sterkte en veel succes met zwanger worden! (en sorry voor 't eindeloze verhaal)
Ik ben nu 24 was 23 toen ons 3e was geboren.. een een 4e..zou ik dolgraag willen je moet doen waar jeje zelf goed bij voel
1. Je hebt niemands toestemming nodig om een gezin te beginnen - nou ja, je vriend moet het er natuurlijk wel mee eens zijn 2. Het is niet interessant wat andere mensen vinden van jouw levenskeuzes, zolang jij achter je eigen keuzes staat en ervan overtuigd bent dat je er goed aan doet 3. Leeftijd doet er niet toe. Of je er aan toe bent, ligt aan heel andere dingen. Kun je de verantwoordelijkheid aan, ben je emotioneel en financieel sterk genoeg, is jullie relatie sterk genoeg, willen jullie (ongeveer) hetzelfde, hebben jullie een kind voldoende te bieden? 4. Er bestaan geen zekerheden. Je zult je nooit kunnen voorstellen wat het ouderschap is voordat je het hebt ervaren. Het gaat er dus om of je voldoende vertrouwen in jezelf en in je vriend hebt om de sprong te wagen. ps: ik werd pas moeder op m'n 36e, dus hier geen herkenning in de zin van: ik wilde op m'n 20e moeder worden (had er niet aan moeten denken, het paste echt niet in mijn leven). Mijn enige woord van waarschuwing (ik kan het niet laten, ouwe taart die ik ben) is dit: verkijk je niet op het schattige van andermans baby of peuter. Het grootbrengen van je eigen kind is heel iets anders. Ik ben ook nakomer, op m'n 20e was ik al een keer of 12 tante. De ene baby was nog schattiger dan de andere, en als vrouw zijn wij erop geëvolueerd dat we die baby's niet kunnen weerstaan. Maar of je er zélf een wilt, en of dat nu een goed idee is, kun je alleen zelf beslissen.
Ik ben bijna 20, heb al een dochter van bijna 2 en zijn bezig voor een 2e kindje . Vriend is 25, bijna 26. Dus hier ook een jonge moeder én ik ben er trots op ! Dochter was ook totaal geplant, voor zover je een zwangerschap kan plannen uiteraard..