Morgen moet ik naar het ziekenhuis nadat afgelopen donderdag bleek dat er geen hartje klopte. Nu zou ik dinsdag weer gaan werken.De kerstvakantie zit erop. Ik geef les aan examenklassen en over twee weken zijn er examens. Ook ligt er nog veel nakijkwerk. In aug. ben ik hier begonnen en de school is erg fijn om te werken. Maar ik zie mezelf nu niet voor een klas met 26 pubers les staan geven. Zou niet weten hoe? Hoe deden jullie dit in deze "wacht weken"? morgen na het ziekenhuis zou ik met school contact opnemen.
Ik zou mezelf ziek melden. Bij mij is het een spontane miskraam geweest, maar ik was emotioneel niet in staat om te werken. Sterkte!
ik ben gaan werken, ervoor en erna (de 'echte' mk kwam zat/zon op gang). dat was vooral omdat ik het emotioneel niet trok om thuis te zitten en werken me afleiding bezorgde. maar het is fysiek wel zwaar. als je er nu al tegenop ziet, zou ik me ziekmelden. en wil je nog heel veel sterkte wensen!
ik trok het niet om ver van huis te zijn, was continu bang dat het opeens los zou komen... bij mijn eerste mk kwam het vrij snel na de slechte echo in het weekend op gang en toen liep ik echt leeg, daarom mijn angst nu om of op het werk te zijn of ergens anders. ik ben dus niet gaan werken (ben zelfstandige en hoefde me dus alleen schuldig te voelen t.o.v. klanten maar niet t.o.v een baas, scheelt mssn) na anderhalve week vond ik zelfs dat te zwaar en heb ik een curettage ondergaan... toen nog twee weken thuis geweest en daarna weer rustig aan begonnen. sterkte met dit verlies!
Ik werk zelf ook met eindexamenklassen en zou het loodzwaar vinden. Welk schoolexamen hebben jullie over twee weken staan? Is het echt leerwerk (hfst) of iets waar ze eventueel ook zelf voor kunnen werken (lezen), misschien kan een collega het overnemen?
dank jullie wel voor jullie reakties. Wat erg toch dat het geluk zo wreed ten einde komt. Heb al steun van een lieve oudere collega die aangaf mijn tijd te nemen om te rouwen. En mijn bazin belde s' avonds meteen terug nadat ik haar voice mail had ingesproken en was erg begaan. Ik ga de tijd nemen hoe moeilijk dat ook is met werken in examenklassen maar zo voor de klas staan is ook geen succes. De tijd zal het leren.
moontje het is beide geef namelijk economie en wiskunde. En als enige economie op deze locatie. Wiskunde was al afgerond en economie heb ik alvast doorgegeven. Welke vakken geef jij?
ik kon t niet aan om te werken, en ben wel 3 wkn thuis gebleven. dat was ook geen pretje maar ik werk in een winkel en kon t niet aan om daar met een glimlach te staan werken. sterkte!
Ik heb 28 dec te horen gekregen dat het hartje niet meer klopte dmv een inwendige echo. Meteen dezelfde dag heb ik me ziekgemeld, ik was emotioneel echt niet in staat om te werken. Nu ben ik nog steeds ziek thuis. Ik werk in een supermarkt, en zie het al helemaal gebeuren dat vaste klanten gaan vragen hoe het gaat, en ik in tranen uitbarst.. Nee, laat mij nog maar even lekker thuis. Ik heb afgelopen zaterdag wel met mijn bazin besproken dat ik a.s. dinsdag even op de koffie kom, zodat ik daar vast doorheen ben en mijn collega's al gezien heb. Ik zie vooral op tegen de vraag hoe het gaat namelijk. Ik ga dat echt niet trekken zonder huilbuien.
Ik werk in de hulpverlening en dat is emotioneel zwaar werk. Ik heb me beide keren ziekgemeld omdat ik mezelf niet al afwachtende gesprekken zag hebben met m'n clienten. Na de eerste miskraam zou ik eerst wel aan het werk gaan, heb ik een vergaderdag meegedraaid en de dag erop begon ik licht te vloeien en heb ik me ziek gemeld. Dat viel toen na de kerstvakantie, die ik vrij was geweest.
ik ben ook thuis gebeleven 23 dec kregen wij te horen dat er geen hartje klopte en heb me gelijk ziek gemeld moest die middag eigenlijk nog werken ben 3n jan gecuretteerd en tussentijd ook thuis gebleven en ga nu vanmiddag weer werken vind het nog wel eng maar ben er ook wel weer aan toe het normaale leven ik zou als ik jou was nu lekker thuis blijven en doen waar jij je nu goed bij voelt het is niet niets sterkte in iedergeval
dank jullie wel voor jullie reakties. Ben net terug uit het ziekenhuis en heb besloten om toch maar voor curratage te gaan. In eerste instantie niet maar nu we het gesprek hebben doorgenomen lijkt me dit toch prettiger als wachten op. Sterkte vandaag met werken en allemaal sterkte met jullie verlies.
Ik werk ook in het onderwijs (MBO) en herken je dilemma. Alle werk komt op je collega's neer, alles loopt in de soep. Na één ziektedag ben ik altijd drie dagen bezig om alles weer op de rit te krijgen. Maar ook ik heb me er maar aan over gegeven. De woensdag voor de kerstvakantie kwamen wij er dus achter dat het niet goed zat. Ik ben die week ook niet meer naar school geweest. Daar had ik niet zo'n schuldgevoel over, want er waren met name dingen als kerstgala, kerstlunch, jaarafsluiting en goede-doelen-acties. Daarbij kon ik wel gemist worden. Maar nu, bijna 3 weken later... het knaagt flink. Vandaag had ik de afspraak met het zkh om te kijken of de Cytotec z'n werk had gedaan. Ik was toch al niet van plan om naar het nieuwjaarsontbijt te gaan, maar nu ik weet dat ik woensdag gecuretteerd moet worden, weet ik zeker dat ik tenminste deze week nog thuisblijf. Gelukkig zijn veel collega's op de hoogte van ons mmm-traject, en wist iedereen al dat ik zwanger was. Het was echt even heerlijk om te mogen ervaren hoe blij iedereen was toen het gelukt was! Harverwarmend. Net zoals de steunbetuigingen die ik nu krijg. (Tuurlijk zullen er wel collega's zijn die minder begrip hebben, maar zolang die hun mond maar wijselijk houden...) Ik heb vandaag een update-mailtje naar mijn team en andere collega's gestuurd waar ik wat meer mee omga. Ik hoop dat zij het nieuws een beetje verspreiden, zodat ik straks niet keer-op-keer het hele verhaal hoef te doen. Vrijdag is er een afscheidsfeestje van een collega, daar ga ik proberen wel heen te gaan. Dan zie ik mijn teamgenoten even buiten school om. Mocht ik een huilbui krijgen, dan liever daar en dat ik me dan even kan afzonderen. Beter dan dat dat nét gebeurt voordat ik de klas in moet. Het blijft lastig, in het onderwijs kun je nou eenmaal niet op halve kracht werken... Of even 'achter gaan zitten' als het even niet gaat. Of even extra pauze nemen of lang op het toilet gaan zitten als je krampen of vloeiingen krijgt...
Katje idd. heel herkenbaar. De arts zei iedereen kan gemist worden het is nu tijd voor jezelf. Fijn dat je zoveel steun ervaart en goed dat je vrijdag gaat. Heb me net ziek gemeld voor tenminste twee weken en daarna kijk ik weer verder. Eerst wij dan de rest.