Helaas... Ik werd na een half uur al gebeld dat hij helemaal onder de tumoren zit. De arts zei dat hij dit niet verwachtte omdat hij 17 dagen geleden nog geweest was en toen gezond was. Maar het schijnt een enorm snelgroeiende variant te zijn. De dokter zag dit ongeveer 2 keer per jaar. Allemaal tranen hier en zijn broertje, uit hetzelfde nest, zal ook wel even van slag zijn.
Nee, inderdaad geen lijdensweg. De dierenarts zei dat, als we niet gekomen waren gisteravond, het in het weekend wel een lijdensweg Zou zijn geworden. Gelukkig hebben we vanmorgen mooie foto's gemaakt en we zoeken een mooie uit voor in de kamer. Het is een dier, maar wel 1 waar ik me behoorlijk aan hechtte. Zijn broertje zoekt nu naar hem. Iemand tips hoe dit aan te pakken, of lost dit zichzelf op?
Dat lost zich vanzelf op. Wij hebben 2 jaar geleden onze kater in moeten laten slapen, en zijn zus is ook wel even van slag geweest. We hebben haar de eerste tijd ook flink verwend. Maar na een tijdje zagen we dat ze d'r broer niet meer zocht. Veel sterkte meis, weet hoe het voelt. En ook al is het "maar" een dier, je houdt er toch van!
Wat verdrietig dat het zo moet eindigen, sterkte. Bij de ene poes lost zich dat vanzelf op en stopt het zoekgedrag uiteindelijk en een ander kan maar niet wennen alleen. Geef je poes de tijd en kijk of hij eraan kan wennen. Bij onze poes heeft het 2 maanden geduurd voordat hij het zoeken en roepen opgaf en rustiger werd.
ik heb geen idee wij hebben altijd maar 1 kat tegelijk. als een huisdier doodgaat heb je daar net zo goed verdriet van. ik hecht me enorm aan mijn kat en moet er nog niet aan denken om hem te missen.
Komt je kat nog naar huis of heb je hem daar gelaten, anders had hij er aan kunnen ruiken? Dieren gaan ook door een soort van 'rouwproces' maar je weet van te voren nooit op welke manier je huisdier het verwerkt. Misschien wordt ie erg aanhankelijk of zondert hij zich juist meer af. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je hem de tijd geeft en hem niets gaat opdringen.
ach jeetje meid wat verdrietig. Gelukkig maar dat je hem in ieder geval een lijdensweg hebt kunnen besparen. Sterkte!
Heb je je kat bij de dierenarts gelaten?? we hebben hier 2x een hond in laten slapen maar altijd de andere erbij gelaten om te snuffelen. zodat ze "weten" dat hij er niet meer is. het was toen ook meteen goed.
Nee, we hebben hem bij de dierenarts gelaten. Hij is nog geopereerd en alle vacht aan de onderkant was er af en open gehaald. Ik zal zijn broertje in de gaten houden en goed vertroetelen. Dank dames voor de troost.
Ah wat verdrietig Wij hebben een paar maanden terug onze eerste kat moeten laten inslapen. Die had kanker in de neusholte, wat inoperabel was en ze leed er erg onder op het laatst. De DA is langsgekomen en heeft haar eerst in slaap gebracht. De andere kat heeft toegekeken, en was daarna wel een beetje de kluts kwijt. Ze waren geen beste maatjes, het heeft helaas nooit geklikt tussen die twee. Maar hij was wel duidelijk van streek, want de poes die we lieten inslapen was dominant. We hebben niet lang gewacht om een nieuw maatje voor hem te halen - dit keer een kitten van 5 maanden, en die zijn dol op elkaar. Voor mijn dochter lijkt het 'erger', ook al begrijpt ze nog niks van de dood. Ze heeft het dagelijks over Anna. We hebben haar maar verteld dat Anna slaapt in de tuin... Heelveel sterkte met het verlies! Ik ben er zelf ook erg verdrietig van geweest