@pampillo, ja leip he... ik zat zo diep in mijn ingetogen nou nou poeh poeh modus dat ik gewoon echt geen zin had om te gaan persen. gelukkig is het allemaal nog goedgekomen
hihi, bij de eerste wilde ik ook niet persen, dacht dat ik uit elkaar zou knappen daarzo..., bij de tweede deed het persen helemaal geen zeer meer??naja minder dan.....dus toen wilde ik wel, en ik kon toen beter vestand op nul zetten en gaan!
Wat een fantastische verhalen weer (Juud, op je zij bevallen... hihi). Ik lees maar weer mee. Ben nog niet helemaal doordrongen van het feit dat ik over een maand of 5 ook weer aan de bak mag
Ik ben op m'n zij bevallen hoor, dus dat kan heel goed Maar dan moet je idd wel een been omhoog doen, hahaha!
Wel hier ook wat anekdotes.: ik ben ingeleid met 38 weken dus we kwamen daar om 7:00 in het ziekenhuis. en wat had mijn vriend mee. Een koelbox, gevuld met alles en nog wat, voor hem want zoals hij mooi zei'' ja kan toch nog wel ff duren '' Toen ze de ruggeprik wilde geven stond de anesthesist achter mij, ik door mijn zenuwen... '' heb liever 10 zotten voor mij als een achter mij''( dat was nog voor hij begon) ik zag hoe mijn vriend een hand voor zijn gezicht deed en dacht o mijn god, daar gaan wij......
ik heb een pethadine prik gekregen om de nacht door te komen, omdat ik al een hele dag weeen had die niets opleverden. om 23.15 mijn prik gehad en meteen helemaal van het padje, wat een sterk spul is dat zeg. gek genoeg werd de pijn niet minder, maar dus wel ff knock out geweest. om 1.15 werd ik wakker in het vruchtwater, en bleek al 5 cm ontsluiting te hebben. om 2.30 had ik 7 cm ontsluiting en een flinke weeenstorm.ik raakte helemaal in paniek, maar dat kwam vooral doordat mijn hersenen een spelletje met me speelden. zo eng was dat. ik was aan het praten over de trein halen en over de dierentuin en weet ik het allemaal. en dan ineens had ik weer een helder moment en moest ik tussen de weeen door aan mijn man uitleggen, waarom ik zulke rare dingen zei. en toen de kleine geboren was om 3.12 bewoog hij niet en ademde hij niet en hij werd blauw. toen vroeg ik aan de vk: doet ie het wel??? net of het een apparaat was dat stuk was. voor mij bij een hopelijk volgende bevalling dus geen pethadine prik meer
Toen de verloskundige en student verloskundige kwamen wilden ze meteen voelen/kijken hoever ik al was.. Terwijl ze dat deden schreeuwde ik naar ze: Als dit die klote oefenweeen zijn wordt ik helemaal gek!! Waarop de student zei nou je hebt al ruim 9cm ontsluiting.. Bleek ik dus al zover te zijn.. Hoe naief kun je zijn.. Ze hebben het er daarna nog een paar keer over gehad Oh enne voor de rest heb ik me heel netjes gedragen
Toen mn meisje op mn borst lag, riep de vk mijn man bij haar om demonstratief tussen mn benen te kijken. "Kijk eens Rene, je ziet er bijna niks meer van?!" Okay en bedankt, geloofde er ook geen ruk van na een dochter van 4680gram en trossen aan aambeien van het persen,...
De anestesist vroeg na het zetten van de ruggenprik hoeveel ik in het dagelijks leven woog (voor het bepalen van de hoeveelheid medicatie) waarop ik, midden in een wee, heel droog zei: Veel te veel.... Verder heb ik de vk gevraagd er een mooi borduurwerkje van te maken en gezegd dat als ik naar de OK moest (ik verloor heel veel bloed door wat uiteindelijk bleek een vaginawand ruptuur) wee 1 voordeel hadden, want de ruggenprik die zat er al in. Heb ook wel 50 keer sorry gezegd tijdens de bevalling. Waarom echt geen idee, maar de vk vond het op een gegeven moment zwaar irritant volgens mij.
Oke heb ook best onzin gezegd Heb een pompje gekregen en me schoonma had pijn dus zeg zo wil je ook wat En door de pompje heb ik dus me moeder onder gekotst 2x. En met de geboorte IK KAN NIET MEER!. Maar moesten door hihi.
tijdens de bevalling vd oudste zei de vroedvrouw de baby komt en het is een zwartje waardoor mijn man lijkbleek werd, hij dacht van huidskleur en zij bedoelde dus de haren. bij de 2e waren ze beetje in paniek tijdens persen want de vroedvrouw zei het is een stuitligging, maar mijn dochter had weinig tot geen haar op haar hoofd waardoor ze dacht dat het kontje kwam ahahha zien wat er bij de 3e gebeurd.
Ik legde dit uit aan mn man en die zei meteen dat ie t hele ziekenhuis had verrot gescholden en boos was weggelopen bij die zin!! Die had ook meteen de schrik van zn leven gehad hoor.. Dus heb m gewaarschuwd dat ie bij zon opmerking eerst ff moet spieken omdat ik niet ben vreemd gegaan en hij er gewoon bij moet blijven dan!! hahahaha
Het duurt even maar dan heb je ook alles gelezen. Ik zit steeds lachend achter de computer. En mn man maar vragen. Waar lach je om. Ik vond mijn bevalling wel bijzonder, maar dat was ook omdat het de eerste keer was. Ik had ook zo'n leuke pethidine prik. En ik vroeg steeds aan die zuster: waarom werkt ie nou niet. Het haalde de scherpe randjes niet van de pijn af (had weeenopwekkers) maar ik viel tussen de weeen door in slaap. En dat had ik zelf niet door. En ik dacht nog: dit ga ik echt niet voor de lol nog een keer doen. Maar... na al die verhalen krijg ik er toch weer zin in.
Hierbij mijn bijdrage: Bij mijn zoontje heb ik niet zo'n geweldige bevalling gehad, veel paniek e.d. dus geen leuke anekdotes. Maar de bevalling van mijn dochtertje ging volgens het boekje en ik heb daar toch wel het e.e.a. gezegd... - Ik ben in 15 minuten van 4 naar 10 cm ontsluiting gegaan wat gepaard ging met een soort van weeenstorm. Op zich wel te doen maar ja, pijn deed het natuurlijk wel Op gegeven moment begon ik bij een wee steeds dingen te zeggen als "jezus dat doet pijn" en "g. verdo....". Ineens realiseerde ik me wat ik zei waarna ik eerst aan de verloskundige heb gevraagd of zij gelovig is omdat ik dan mijn excuses aan wilde bieden... - Het voortraject (tot de 4 cm) duurde wat langer. Mijn man zat er natuurlijk maar een beetje bij, moest bij de rugweeen hard in mijn rug duwen en meer kon hij eigenlijk niet doen. Hij had nogal wat koffie op en op gegeven moment ging hij meepuffen... Toen heb ik hem toch vriendelijk doch dringend verzocht om dat met die koffiewalm adem maar niet meer te doen en de andere kant op te zuchten - Omdat de laatste cm zo ontzettend snel gingen wist ik niet wat er gebeurde toen ik persdrang kreeg. Mijn man had de verloskundige geroepen en aangegeven dat ik persdrang had. Eerst geloofde ze het niet zo totdat ze 1 blik op mijn buik wierp en zag hoe die golfde tijdens een wee, toen werd met spoed alles klaargezet voor de bevalling. Ik mocht toen nog niet meepersen maar ja, probeer persweeen maar eens tegen te houden... Dus ik perstte toch iedere keer mee (ik dacht dat ik dat stiekem deed maar ik maakte er nogal veel geluid bij... zo stiekem was het dus niet ). En iedere keer als ik aan het meepersen was zei ik maar "sorry sorry sorry ik kan echt niet stoppen ooooh sorry hoor!" - Als laatste (voor wat me nu nog even te binnen schiet): tijdens het persen kwam er dus iets extra's mee, ze zeiden altijd dat je dat niet zo in de gaten had maar ik dus wel... Dus op het moment supreme zei ik tegen mijn man dat hij NU echt niet mocht kijken en zijn neus dicht moest houden... Leuk he, bevallen?!?!