Wie wil hier zn mening/ kijk op geven?? Wij waren van plan om a.s. vrijdag mn schoonouders te vertellen dat ze weer opa en oma worden, iets wat ze geweldig vinden. Maar de oma van mijn man is ziek (moeder van schoonmoeder) en vandaag gehoord dat ze misschien het einde van de week niet haalt Wat doen we hier nu mee in alle scenario's?? Dus wat als ze woensdag/donderdag overlijdt of wat als ze er nog steeds is, maar mn schoonouders met dr hoofd daar zitten???
Wat een vervelend bericht! Veel sterkte deze periode! Ik zou zelf de week afwachten. Als ze nou echt eerder overlijdt zou ik wachten tot alles achter de rug is!
Ik zou ook even afwachten... ook omdat jezelf natuurlijk niks liever wil dan leuke, blije reacties en die zouden in dit geval misschien wat kunnen 'tegenvallen' (gewoon door al het verdriet rondom de zieke). Als ze het echt niet red zou ik het pas na de zware dagen vertellen, dan heeft je schoonmoeder ook weer wat leuks om naar uit te kijken! Sterkte!
Ik zou het overgrootoma wel vertellen voor ze sterft als ze nog aanspreekbaar is....de rest kan nog prima even wachten.
Moeilijk tulip.. vreugde en verdriet liggen zo dicht bijelkaar. Ik vind sowieso dat jullie moet doen waar jullie je goed bij voelen. Wij hebben in de loop der jaren veel familie begraven en ellendige dingen meegemaakt, maar als ik in jouw schoenen zou staan zou ik het wel gewoon vertellen, tenzij ze vrijdag een begrafenis te regelen hebben, dan zou ik even uitstellen tot na de begrafenis. Ik denk overigens niet dat ze minder blij zullen reageren, nogmaals vreugde en verdriet liggen zo dicht bijelkaar. Vaak gaat dat op een over andere manier toch "goed" samen. Ik hoop dat je hier wat mee kan. Sterkte! Liefs, Huismus
Heel lastig om te zeggen wat je het beste kan doen. Tijdens mijn 1e zwangerschap was mn schoonzus ernstig ziek. Ze wist als 1e dat we zwanger waren, toen had ik net 1 dag daarvoor getest. Bij onze 12 weken echo lag ze echter al thuis op sterven. We vonden 't verschrikkelijk moeilijk om de echo te laten zien, maar ze wou hem graag zien dus hebben we 't toch gedaan. Toen ik 16 weken zwanger was, hebben we afscheid van haar moeten nemen en ik stond dus zwanger aan 't graf van mn schoonzus. Tussendoor hebben we dus wel de hele familie verteld dat we zwanger waren, ookal was er het alomheersende verdriet rondom schoonzus die zo kort en zo heftig ziek geweest is ( 6 weken vanaf dat bleek dat de chemo's niet aansloegen tot ze overleed!! ) was de familie ook blij dat wij een kleine kregen.
Ik zou het wel delen, in ieder geval aan de oma die overgrootoma gaat worden! Dat maakt ze dan toch nog een soort van mee. Hoe moeilijk de momenten in het leven ook zijn het komt met leven en dood. Maar krijg geen spijt als je dingen neit gedeeld hebt als ze er straks niet meer zijn. En wat betreft de familie? Tja ik denk dat ze ondanks de situatie net zo blij voor je kunnen zijn. Toen wij de vorige keer(die week later misliep) vertelde dat we zwanger waren, had mijn schoonzuster net geprobeerd zelfmoord te plegen(week daarvoor ofzo) Nam niet weg dat ze super blij waren!! Ouders hebben echt van die aan/ uit schakelaars wat dat betreft
Wij hadden hetzelfde. Oma van mijn man op sterven en net de 12 weken echo gehad. Wij hebben besloten het niet te vertellen. Ook niet aan oma. Want hoe moeilijk is dat dan voor haar om te moeten sterven terwijl ze weet dat ze de kleine nooit gaat zien. Een paar dagen later verteld en iedereen stond achter onze keuze.
Bedankt meiden, aan overgrootoma zelf vertellen we niks. Daar heeft ze niks aan. Ik dacht zelf ook aan wachten om het aan mn schoonouders te vertellen, maar mijn man denkt dat het nieuws ze opvrolijkt. Ik weet het nog niet. Lastig hoor. Mocht ze voor vrijdag overlijden zie ik het echt niet zitten die 2 of 3 dagen erna staan helemaal in het teken van regelen, dan kan ik toch niet met dit aankomen....lastig!
Als ze vrijdag nog niet overleden is zou ik het wel aan je schoonouders vertellen...als ik naar die van mij kijk, die zouden willen dat ik het met ze deel, en inderdaad is het ook een lichtpuntje... Mocht ze voor die tijd overlijden dan zou ik idd even wachten, want dan staan die dagen in het teken van oma..
Wij zaten onverwachts in eenzelfde situatie, wij hebben gewacht tot twee dagen na de begrafenis. Wat een tranen van geluk, ze zaten nog vol met emoties, maar konden dit positieve nieuws heel goed gebruiken. Achteraf ben ik blij dat we het zo gedaan hebben.
Goed om te horen. Ik zou mij daar ook het prettigst bij voelen, maar ja zijn man zn ouders natuurlijk
Wat een vervelende situatie voor je zeg! Ik zou het denk ik nu vertellen, dus niet wachten. Dan ligt de vreugde en verdriet iets meer uit elkaar en kunnen ze beide dingen meer aandacht geven.
wat een vervelende situatie! als jouw man het graag wil vertellen en denkt dat ze het goed opnemen dan zou ik dat gewoon doen denk ik.
Helaas staat leven en dood heel dicht bij elkaar, dat blijkt maar weer. Ik denk dat je het vertellen alleen uit zou moeten stellen als het om n plotseling ziekbed gaat of een jong persoon. Dit is de natuurlijke levensloop.. dus t is misschien zelfs mooi om dit nieuws nog te kunnen delen met oma en de familie
ja, het staat idd dicht bij elkaar. 3 jaar geleden toen mijn mans andere oma overleed zat ik daar met een babytje van 2 weken oud. Ik wilde haar eerst niet meenemen, maar mijn schoonouders wilden dat zelf graag. Daarom denkt mijn man ook dat ze het nu wel leuk vinden als ze het vrijdag horen. Het leven gaat verder ook gewoon door.
Als je het overgrootoma niet gaat vertellen, dan denk ik dat ik zou wachten met je schoonouders vertellen. Of ze moeten het juist erg fijn vinden dit te horen in deze periode. Maar dat kunnen alleen jullie bepalen. Sterkte!!