Hallo iedereen, wij zijn nu 20w zwanger en we hebben vrijdag de echo gehad, nu dachten wij heel naief natuurlijk dat wij alleen maar meisjes konden maken, ook onze omgeving zei jullie krijgen alleen maar meisden. nu hebben wij de 20 weken echo gehad en blijkt het een jongetje te zijn we moeten er allebei erg aan wennen, ik zag het al voor me ons meisje, en we hadden ook meer meisjes namen een stuk of 6 en voor een jongetje maar 1 naam, wie herkent dit? en als je eenmaal bevallen bent ben je dan zo gewent aan je mannetje? ik zie het al wel voor me een kleinvoetballertje die je stoer kan aankleden.
Ik zelf dacht zwanger te zijn van een jongen heel de omgeving riep dat ook toen ik te horen kreeg dat het een meisje was moesten wij ook even omschakelen. Maar 10 min daarna was ik al aan het idee gewend en ging ik lekker roze shoppen. Dat gevoel komt vanzelf denk ik een jongen is hartstikke leuk en tegenwoordig zulke leuke (stoere) kleding. Geniet ervan meis het komt allemaal goed
Ik had dat ook ! Dus ik herken het als geen ander. Mijn oudste is een meisje, mijn 2de een jochie. En ben nu zwanger van de 3de. Uiteraard mag je dan geen voorkeur meer hebben, maar heel diep stiekum in mijn hart had ik gehoopt op een meisje. Toen het een jongetje bleek te zijn was ik toch een klein beetje teleurgesteld. Ben nu bijna 30 weken zwanger van deze kleine uk en ik ben er nu helemaal aan gewend. Heb het kamertje klaar, de kleertjes die ik gekocht heb zijn harstikke leuk en stoer. In het begin vond ik het moeilijk om de meisjeskleren voorbij te lopen. Ik moest gewoon even kijken. Nu focus ik me helemaal op dit kleine mensje en ben er harstikke blij mee. Vooral nadat ik laatst een bloeding heb gehad. Dan realiseer je je pas echt hoeveel geluk je hebt met een mooi gezond kindje in je buik. Ik denk dat ik dat wel een beetje aan me voorbij heb laten gaan en teveel bezig was met meisje meisje meisje. Daar heb ik me best schuldig over gevoeld. Omdat ik al een dochter en zoon heb, kan ik je vertellen dat het houden van niks uitmaakt. Ik hou net zoveel van mijn zoon als van mijn dochter. En voetballertje... pin je er niet teveel op vast, want mijn zoon is nu 8 en wil niks met voetbal of andere jongens-dingen te maken hebben. Hij is heel zacht van karakter, en hoeft niet zo nodig stoer te zijn. Misschien dat het nog komt, maar tot nu toe absoluut niet. Hij zit op ponyrijles en is gek met dieren. Ben benieuwd wat voor jochie ik er straks bij krijg. Misschien wel een wereld van verschil in vergelijking met mijn andere zoon. Ik kan je een raad meegeven... gun jezelf de tijd om eraan te wennen dat het een jongetje is. Het is heel normaal als jij iets anders voor ogen had en dat je nu een beetje teleurgesteld bent. Je zult zien dat je eraan gaat wennen en het zelfs leuk gaat vinden. Want wat is er nu niet leuk aan een jongetje? Als je die kleine straks in je handen hebt kun je je niet meer voorstellen dat je ooit hebt gedacht dat je een meisje wou. Want dit kindje... had je never nooit niet willen missen. Hoop dat je je weg kunt vinden en kunt genieten van de rest van je zwangerschap.
Hihi mij maakt het echt niets uit..ben heel benieuwd naar het geslacht, dat weer wel..Mijn man daarentegen zou heel graag een zusje voor ons zoontje willen...Geen idee of hij teleurgesteld zou zijn als er een broertje komt hoor...dat dnek ik niet..maar goed ik kan me wel voorstellen dat het even omschakelen is..
je kunt het ok anders bekijken..jullie hebben DE naam al voor jullie jochie die naam moest het gewoon zijn...
Ik moest bij Thijmen ook verschillende keren omschakelen. Ik had de eerste maanden heel sterk het gevoel dat het een jongetje zou worden (weet ook niet waarom), maar met de 20 weken echo kreeg ik te horen dat het toch echt 100% zeker een meisje was.... Ik heb wel echt een weekje moeten omschakelen toen. Daarna was ik er wel aan gewend en ging ik gewoon voor een meisje. Met de bevalling vroeg ik heel naief "en is het een meisje" meer voor de grap eigenlijk. Toen zeiden ze "nou, nee, het is een jongen"... Was erg weird Toen was ik eigenlijk wel snel gewend, had echt zo iets van zie je wel... ik had lekker toch gelijk!
Oh kan me dat wel voorstellen. Mijn eerste instinct zei een meisje. Meteen vanaf het moment dat de test positief was. Bijna iedereen die ik het vraag, geeft als antwoord een meisje. Een enkeling zegt jongen. Zelf wil ik me niet vastzetten aan het idee dat het een meisje is, maar ergens denk je dat wel steeds onbewust. 6 februari heb ik geslachtsbepaling echo gepland. En ik denk dat ik echt moet omschakelen en wennen als ik te horen krijg dat het een jongen is. En het is zoooo gek, want eigenlijk maakt het me niet uit. Jongen of meisje, ik ben met beide ontzettend blij.
Ik had voor de 20 weken echo niet echt een gevoel. Riep wel altijd dat ik een jongen erg leuk zou vinden, omdat ik uit een meiden gezin kom. Maar toen het duidelijk werd dat het een jongetje zou worden, moest ik wel eerst even wennen. Pff wat wist ik nu van jongens! Maar het went alweer zo snel en nu vind ik het geweldig! Het is echt mijn stoere vent. Met mijn huidige zwangerschap heb ik ook geen idee en ik denk dat het hoe dan ook wennen is als je het weet. Het wordt dan concreter en komt een stukje dichterbij. alleen daar al aan moet je wennen.
Wij hebben juist meer namen voor een jongen dan voor een meisje.. Alleen heb ik toch het gevoel dat het een meisje is.. A.s. maandag weten we het als hij/zij meewerkt
Ik had het zelfde als veel meiden/vrouwen hier! Mijn gevoel zij heel sterk dat ik een jongen zou krijgen... meer omdat ik zelf denk ik altijd een jongens/meisje ben geweest. Ik heb ook van kleins af aan gevoetbald enz.... Ook wel met poppen enz.... Ik zag alleeeeeen maar de leuke jongens kleertjes en dingetjes en keek nooit naar de meisjes dingen vóór de 20 wkn echo... Mijn vriend had het gevoel dat we een meisje zouden krijgen.. (en meer mensen in onze omgeving) Toen kwam de 20 wkn echo: de gynecoloog zei: Daar zie je het geslacht! Ik dacht nog steeds echt dat het een jongen was, maar nee... hij zei, jullie krijgen een meisje!! 100% zeker... Dus ik moest ook echt ff omschakelen!! Ik was natuurlijk super blij om dat gezonde meisje te zien op de echo, maar moest diep van binnen toch ff omschakelen!!! Dat heeft wel ruim een week geduurt.... en na die week zit ik ook echt letterlijk op die rose wolk!! Morgen de 3D echo dus dan krijgen we hopelijk nóg een keer de bevestiging dat het echt een meisje is... Het moet ook wel want hebben al genoeg rose meisjes meisjes dingen in de kast hangen! hihihihi....
Ja ik moest er ook enorm aan wennen. Wij wisten bij 16 weken dat we een zoontje zouden krijgen, oudste is een meisje. Ik wist echt totaal niet wat ik 'ermee moest'. Zag mezelf als een meisjes mamma. Heb tijdens de zwangerschap ook nauwelijks wat gekocht aan kleertjes etc. Dat is compleet veranderd toen hij er eenmaal was. Ik voelde zo'n sterke band met hem!! Op een heel andere manier dan met mijn dochter. Hij is echt mijn zoontje en hij is geweldig. Vind het nu ook zo leuk om en een meisje, en een jongentje te hebben!
bij eerste wist gewoon het is een zoon was ook bijde tweede ja dit is een dochter was ook en nu had ik echt het gevoel het is een ..... en bleek andere geslacht te zijn, ik moest niet omschakelen of wennen eraan.
Hier ook. Man was overtuigd van een jongen en ik van een meisje. Wij kregen savonds de echo en het bleek een jongen. Man dolgelukig en hoe ondankbaar het ook klinkt was ik op dat moment een beetje overdonderd. Er was namelijk ,hoe stom ook, niet echt bij me opgekomen dat het een jongen kon zijn aangezien ik er zo heilig van overtuigd was dat het een meid zou zijn. Die avond dan ook even een traantje gelaten en de volgende dag met een taartje gevierd dat het een jongen is. De omschakkeling was voor mij dan ook het moeilijkst. 17 weken heb ik gedacht een meid en nu was het dan toch een jongen. Ik moet zeggen dat ik er dan ook wel heel snel aan gewend was. Maar als ik soms in de winkel loop en zie een lief schattig roze jurkje hangen denk ik soms toch dat had ook wel heel leuk geweest.
Ja, als je je zo gericht hebt op een meisje, dan zal het zeker even wennen zijn. Maar het is natuurlijk altijd 50/50..! Je went er vast snel aan hoor. Ook wel voordat de baby er is. Probeer het beeld van een meisje los te laten en lekker los te gaan op jongensdingen!
heeeeeeeeeel herkenbaar,,, !!! na onze dochter, dachten wij ook dit keer wordt het ook een meisje... had me er eigenlijk onbewust er al op in gesteld.... zal wel altijd een meisjes-moeder blijven ! maar bij de 20-weken echo, kregen we toch te horen dat het deze keer een jongetje zal worden.... super blij !!! als je maar een winkel in stap(te) eerste liep in al automatisch naar de meisjes kleren maar ben nu pas, na 3 week gewend dat ik het geluk mag hebben dat ik van beide kanten moeder mag zijn !!!!!
Kan me dat ergens wel voorstellen ja. Ik dacht bij m'n vorige zwangerschaps steeds dat het een meisje zou worden. Droomde ook steeds over meisjes. In eerste instantie ging m'n voorkeur wel uit naar een jongen, maar omdat ik steeds over meisjes droomde had ik me daar op ingesteld. Wij wisten ook de hele zwangerschap niet wat het geslacht was, en toen het geboren was en het bleek een jongen te zijn was ik zooo verbaasd. Maar ook zo blij!! Een jongen is ook echt leuk. Lekker mamma's jochie is het, en die stoere blousjes, tuinbroekjes, spencertjes, och kan er geen genoeg van krijgen . Heerlijk van genieten dus!!
hadden jullie veel meisjes spullen? Lijkt me wel schikken als je bent ingesteld dat je meisje krijgt en het blijkt bij de bevalling een jongen te zijn
Joh je bent echt voor je bevalling wel gewend hoor! Waarschijnlijk volgende week wel! Als je mij een half jaar geleden had gevraagd om te kiezen wat me het leukst zou lijken (en nee, het maakt uiteindelijk geen bal uit), had ik gezegd "maak er dan maar gewoon 3 meiden van!". Alleen de hele zwangerschap was ik echt heilig overtuigd van een jongen, en toen het met 17 weken toch een meisje bleek te zijn, moest ik echt heel erg wennen en omschakelen, zo stom! Ik vond het toch even erg jammer dat dat jochie dat ik in mijn hoofd had gekregen er nooit zal komen. Het geeft niks als je even moet wennen! Het geeft pas als je er echt van gaat balen en het je zwangerschap, maar vooral daarna gaat beinvloeden. Succes en geniet ervan!
Grappig om te lezen dat veel van jullie al een bepaald ''voorgevoel'' hadden betreffende het geslacht van jullie kindje(s). Vooral als het dan juist blijkt te zijn moet dat heel leuk zijn, maar het blijft beide leuk. Ik ben nu bijna negen weken zwanger en het is mijn eerste zwangerschap, dus ik heb werkelijk nog geen enkel idee wat het eigenlijk gaat worden. Geen voorkeur, maar wel onwijs nieuwsgierig!
Toen ons tweede kindje bij de geboorte een meisje bleek te zijn, had ik echt een paar dagen de tijd nodig om eraan te wennen. Op de een of andere manier had ik me helemaal ingesteld op een jongen. Ik heb me altijd al als jongensmama voorgesteld. Al die frutsels, rokjes, maillotjes, haardingen en maandverband, verschrikkelijk! En er zou hoe dan ook absoluut geen roze in huis komen. Haha, inmiddels hebben we drie dochters en roze, tja... daar ontkom je toch echt niet aan. Nu ben ik ruim 11 weken zwanger van ons vierde kindje en als dit een jongetje blijkt te zijn, zal ik toch flink om moeten schakelen. 'k Ben nu al die meidendingen gewend. Haha, dan heeft die arme gup meteen vier moeders! Nee, doe dan maar weer gewoon een meisje. Papa verhuist dan maar lekker naar de garage, haha... Maar zonder gekheid, 't maakt me nu echt helemaal niks uit. Maar we willen het geslacht wel graag weten, omdat mijn gevoel me toen zo ontzettend voor de gek heeft gehouden. Dat teleurgestelde gevoel na de geboorte van onze tweede wil ik echt never-nooit-niet meer meemaken. Ik vond dat zo erg!