het zou je ook kunnen helpen door te beseffen dat het misschien wel heel anders is dan hoe je het nu beleefd.
Ik heb altijd alleen maar gedacht, als het maar gezond is. Nu heb ik hier een heerlijk kereltje liggen van bijna 11 weken en heb nooit gedacht, had toch liever een meisje. Je krijgt een Zoon!! Een kind krijgen is al een wonder.. Het had ook zo kunnen zijn dat je geen kinderen kon krijgen.. Realiseer gewoon dat dit echt een wondertje is wat in de opgroeit, met jullie vlees en bloed! iets mooiers bestaat niet.. Straks als je weer een kleine krijgt, heb je een grote kan op weer een jongetje.. Ik zou alles positief bekijken, meen ik! Straks krijg je spijt ons hij der uit is en denk je misschien wel; hoe heb ik het ook kunnen denken, niet blij te zijn met het geslacht! & wat moet jullie kleine wel niet als hij ooit te horen krijgt, dat je niet blij was met het geslacht.. Je moet blij zijn! Bij ons was het ook een ongeluk, maar ik heb nooit gedacht van; ojee een jongen?? Wat als het de volgende keer weer een jongen word.. krijg je weer geen meisje, zo blijf je bezig!
Mijn dochtertje wil geen strikjes/knipjes in, jurkjes vind ze vreselijk, en haar laarsjes trekt ze steeds uit.. Poppen speelt ze ook niet mee, ze houdt meer van ruig stoeien, of speelgoed waarmee ze kan slaan (trommel, hamertjes). De hele dag door staat ze bij het raam om haar papa te roepen (aan het werk). En ik? Ik vind het allemaal prima, lekker stoere meid nu kan het natuurlijk nog komen, dat meisjes gedoe, maar dit is ook leuk. Zo kun je het dus ook treffen! Focus je op de leuke dingen die bij een jongetje horen, en wees blij dat ie gezond is! Mijn neefje overigens houdt van nagellak, make-up, poppen, potten en pannen, en achter de kinderwagen lopen
Dit is niet alleen voor jou maar voor iedereen: ik ben niet NIET blij met mijn kind!!! Ik had erg graag een meisje gewild, dat is alles, en baalde dat ik mij daar zo naar over voelde, deze jongeman is MEER dan gewenst!!
Wat ik echt triest vind is dat we nu in zo'n verwende maatschappij leven dat idd deze topics als paddestoelen uit de grond schieten. Als ik zulke gevoelens van teleurstelling zou hebben dan zou ik het me nog niet eens in mn hoofd halen om daar een topic over te openen. Ik zou me doodschuldig voelen tegenover mn kleine man. Ook ik ben (veels te) gemakkelijk zwanger geraakt en heb bij alle 4 nooit een voorkeur gehad. En als ik me erop zou betrappen dat ik die wel zou hebben,zou ik die heel snel relativeren omdat ik gewoon zo niet wil zijn. Wat erg voor je:eerst een 'ongelukje' en dan blijkt het ook nog een jongen te zijn.Zielig hoor.
En voor alle mama's die mij wel begrijpen of mij willen laten inzien dat een jongen ook wel degelijk heeeel erg leuk kan zijn: THANKS!! Naast het feit dat ik nogmaals toch wel zielsveel van hem zal houden en nu al doe, zie ik nu ook zeker leuke dingen!! Voel me al gelukkiger!!
Dit heeft niks met verwend te maken allereerst en ten 2e heb ik dit juist geplaats om zsm van dit nare gevoel af te komen!
Ik begrijp beide kanten in dit verhaal wat toch een discussie lijkt te zijn geworden. Als tiener dacht ik altijd dat ik een meisje zou krijgen, mocht ik ooit een kindje krijgen, ik had zelfs een voorkeur toen. (Ben 35 nu.) Toen ik zwanger werd, een verrassing dat een jaar eerder gebeurde dan we in gedachten hadden, hield ik met alles rekening. Ik had geen uitgesproken voorkeur, maar omdat het idee van een meisje zo van vroeger uit in mijn hoofd zat, ging ik juist veel bij jongenskleding kijken en denken aan al die lieve neefjes die ik inmiddels heb, stoere mannetjes die superlief zijn voor hun mama. Iedereen die we tegenkwamen zei dat we een meisje kregen ("jullie zijn meisjes-ouders!" die opmerkingen), we wisten het zelf nog niet. Toen was ik nog meer overtuigd van een jongetje. Na de 20 weken echo (de arts zei meisje), was ik nog niet overtuigd. De echoscopiste van de 3D echo een paar weken later vertelde ons dat we een meisje kregen. Ik moet er maar vanuitgaan dat ze het allebei goed hebben, toch houd ik nog met alles rekening. Ik krijg nu juist te horen, nu we weten van een meisje, dat meisjes het leukst zijn voor de papa... en jongetjes het leukst voor de mama. Nou, leuk voor mij. Ik snap het idee erachter, maar ik geloof dat jongetjes net zo leuk zijn voor papa's en meisjes voor mama's. Ach... zoals veel al schreven, meisjes kunnen op voetbal en jongens op ballet. Ik ken meisjes die niets liever doen dan met auto's spelen en in bomen klimmen en ik ken ook jongetjes die niet uit de poppenhoek te slaan zijn en het liefst meespringen en zingen met K3. Schattig toch! Een aantal meiden waarmee ik ben opgegroeid zaten op voetbal en korfbal... dusseh... stinksokken in alle gevallen genoeg! Over elastiekjes gesproken, mijn broertje liep als peuter altijd rond met een klein staartje midden op z'n hoofd hihi. Grappig als je ziet hoe zo'n grote kerel dat is geworden, ex-marinier. De felle reacties zijn te verwachten, snap het wel als je nooit een voorkeur hebt gehad. Maar TS zit met een gevoel waar ze niet goed raad mee weet en ze geeft ook aan te balen van dit gevoel. TS, ik weet zeker dat als jij je kleine jongetje bij je hebt na de bevalling, dat je op slag verliefd bent op je kleine man.
Het is goed dat je van dat gevoel af wil.. hartstikke goed zelfs! Maar een kind is een wonder opzich, wat voor geslacht het ook heeft! Een jongen of een meisje, je behandeld ze met evenveel respect.. en allebei is het van jullie eigen vlees en bloed. Het is jullie kind! Moet je zien hoeveel jongetjes er rond lopen op aard, als zo'n kleine ziet, dan smelt je toch helemaal weg!! Denk gewoon aan de leuke dingen, want hier ga je gegarandeerd spijt van krijgen.. nu nog niet, dan komt het later wel! Wat je gaat echt beseffen hoe heerlijk het is om je zoontje in de buik te hebben.. en wat voor wonder het eigenlijk is! Dat het zomaar kan! Zet alle leuke dingen op een rij; - Wat je gaat doen, - De namen, - Kleertjes. - Hoe hij voetbal met zn vader ( en misschien wel moeder ) later, Het is toch geweldig.. En als die geboren is, maar 5/6 weken komt er een lach ( geen trekje ) op het gezicht.. Dat is het mooiste wat er is! Geloof me meid..
Ik kan nu zeggen het is super om een zoon te hebben, maar ja het is en blijft op dit moment jouw eigen gevoel... Over de speelgoedstofzuiger...mijn zoon is er gek op om op de echte mee te rijden tijdens het stofzuigen. Met andere huishoudelijke klusjes hobbelt en keuvelt hij ook lekker mee. Ik heb geen vergelijking met een meisje, maar dit is echt geweldig! Ik hoop dat je ana het idee kan wennen. PS kleertjes is helemaal geen probleem; kijk eens op kleertjes.com en bij HM hebben ze ook echt leuke dingen. Wat dacht je van echte Timberland schoenen als hij lekker kan lopen. Of zo'n stoer zwemshort als je op het strand bent met een bijpassende pet!
Je zegt dat je nu al van je kindje houdt en dat geloof ik graag, want wat kan zo'n onschuldig kindje eraan doen dat het een jongentje is. Maar je titel is erg pijnlijk!!!
Als je een verhaal plaatst met zo'n titel dan vraag je er toch om? Ze is NIET BLIJ nou dan kun je wat tegenstand verwachten hoor...
Precies. Ik snap best dat je dit soort topics niet snapt als je zelf moeilijk kinderen kan krijgen. Maar je weet niet hoe je zelf zou zijn als je wel makkelijk kinderen had kunnen krijgen. Als je er zelf vanuit gaat dat je moeilijk kinderen krijgt en het gaat wel heel makkelijk dan schrik je ook als je snel zwanger raakt. Niet dat zo'n kindje dan niet gewenst is maar het gaat te snel voor je gevoel. Als je tot de 20 weken echo denkt dat je een meisje krijgt en het wordt een jongen dan kan het zijn dat je daar aan moet wennen. Dit geldt niet voor iedereen maar gelukkig is niemand hetzelfde.
en als je kindje je ribben kneust met zn getrap wil je er nog wel eens uitfloepen dat het vervelend is ook zal zit het nog in je buik. Niet iedereen is hetzelfde, niet idereen maakt hetzelfde mee en niet eidereen gaat op dezelfde manier met dingen om. Kunnen zeggen wat je denkt, JA dat moet kunnen maar daar hoort niet meteen een oordeel over de persoon waarover je iets denkt aan vast te zitten.
Waarom vraagt ze er dan om? Omdat jullie dat vinden? Ok misschien is de titel niet handig gekozen maar dan hoef je mensen nog niet te veroordelen. Je kunt het er niet mee eens zijn en dat mag natuurlijk. Maar waarom kan dat niet op een normale manier gezegd worden? Hier wordt iemand dan direct afgekraakt en dat is jammer. Ik denk dat als je met goede argumenten komt iemand meer openstaat voor andermans mening dan als je begint met je moet je doodschamen.
Negatieve reacties vraagt ze denk ik sowieso niet om... Dat wil niemand, denk ik. En dat ze niet blij is, dat KAN toch? Ts zit daarmee, vraagt om hulp. Als ik zulke gedachtes had, zou ik ook geholpen willen worden..
Ik weet niet goed wat voor hulp ik haar kan geven. Ik kan vertellen hoe geweldig het is om een zoon te hebben. Van je zoon krijg je liefdesbrieven en hij verwacht dat je later ook met hem gaat trouwen. Maar ik vraag me af of haar gevoel hierdoor verandert.