Ik zit even ergens mee.. Op het moment nog geen 39 weken zwanger en in principe gewoon de laatste loodjes dus.. Maar helaas geeft mn lichaam al een tijdje aan er klaar mee te zijn.. Begon met voorweeen al vanaf de kerst, naja.. hoort erbij hoe heftig ze soms ook zijn.. Toen werd mn BI erger en moest ik stoppen met de fysio (die wilt niet voorbij de 37 weken nog behandelen) en kan nu al een week gewoon niet lopen, ik schuifel en dan nog knakt bij elke beweging t bot over elkaar.. (en na bevalling van vorige uiteindelijk 9 maanden bezig geweest met herstellen van BI die plotseling na de bevalling kwam, toen in mn zwangerchap geen last gehad, toen 3 maanden in verstelbaar bed in de woonkamer gelegen met heel erg veel pijn) Probeer nu dus echt zo min mogelijk te doen in de angst weer compleet plat te moeten met veel pijn. Op zich allemaal erg zwaar, zeker omdat ik al een zoontje heb.. maar voor mij geen reden om inleiden te vragen ofzo.. Vorige keer zeer heftige bevalling gehad door opwekkers infuus (lang gebroken vliezen) en wil die t liefst vermijden als t even kan! Maar nu heb ik sinds eergister ineens de gehele dag een flinke pijn in mn rug erbij gekregen, ik dacht het te herkennen als nierpijn (gehad in vorige zwangerschap door blaasontsteking) maar in t ziekenhuis dubbel en dwars gecheckt en ze kunnen niet vinden waar t vandaan komt! Nu t advies 3 keer daags 2 paracetemol te slikken en warmte erop te doen ofzo, maar dat deed ik natuurlijk uit mezelf al en dat helpt helaas niet.. Gister dus toch maar eens gevraagd of inleiden op een gegeven moment niet een optie is? niet zozeer dat ik t persee wil, maar ze gaven alleen aan dat ze liever niet zouden strippen dus ik vroeg gewoon naar de opties.. Ben immers helemaal gesloopt als ik alleen een uurtje of wat op de bank heb gezeten en doe al helemaal niks meer nu.. Als mn man moet werken komen mn ouders voor mn kindje zorgen en dat vind ik echt HEEEEEl erg! dat ik dat zelf niet kan! Nu doet mijn VK dat allebei dus liever niet, ik moet nog een weekje zo door en dan kijken ze wel.. Ik weet wel dat ik al 2cm ontsluiting heb maar mn bmm nog niet verweekt is.. misschien dat ze me volgende week dinsdag dan wel gaan strippen.. Ze willen liever niet strippen omdat nu de kans groot is dat t alleen voor last zorgt en niet voor een bevalling en inleiden willen ze niet in de angst voor een kunstverlossing? waar de kans groter op zou zijn als ze dat nu doen.. Ok, kan ik helemaal inkomen hoe zwaar t ook is nu.. maar nu vroeg ik me wel echt even af, waar ligt de grens? waar is t risico van inleiden niet meer groter dan t risico van uitgeput zijn? Want t lijkt me ook dat dan de kans op een kunstverlossing groter wordt! Ik vind het HEEL moeilijk.. nee.. ONMOGELIJK om voor mezelf te kiezen als er dan ook maar een miniscule risico bijkomt voor mn kindje.. sowieso aangeven dat ik niet meer kan vind ik verschrikkelijk.. maar wanneer moet je eigenlijk wel? Iemand misschien een soortgelijke ervaring? of gevraagd of aangedrongen op het begin van een bevalling een handje helpen? of iemand die niet is ingeleid en daardoor idd lichamelijk te op was om t allemaal natuurlijk te doen?
Ja waar ligt de grens .. Ik was zelf ook helemaal op vanaf week 33 met voorween gelopen BI rugklachten en Hyperemesis. Hier wouden ze ook niet inleiden voor de 40 weken. Met 39 weken hebben ze wel even gevoeld en dat was net het zetje die het nodig had diezelfde dag ben ik bevallen. Stippen kan geen kwaad lijkt me dat is meer iets van baad het niet schaad het niet. Sterkte meid!
Ik weet niet of er een grens is. Bij mij hebben ze me ingeleidt met 38+3 vanwege BI en ik kon nog wel iets schuifelen en even alleen zijn met mijn zoontje. Ondanks het inleiden zijn bijna al mijn klachten nu bijna weg. Wel ben ik alleen maar ingeleidt met gel en het breken van de vliezen, geen infuus omdat de bevalling sterk op gang kwam na het breken van de vliezen. De gel was alleen voor het rijpen van de bmm. Ik had ook al 2 cm ontsluiting voor de gel. Gewoon nog eens vragen en anders laten doorsturen naar de gyn. Veel succes met de laatste loodjes, Krissa
ik heb ook heel erge last van BI en ik wilde wel heel graag ingeleid worden maar dat doet ons ziekenhuis pas bij 41 weken... Ik kan nog wel een beetje lopen en dat is volgens de artsen voldoende!! Dat ik al weken niet meer voor mijn kleine meisje van 2 kan zorgen, al weken niet meer slaap van de pijn 's nachts en overdag ook maar van stoel naar stoel hobbel maakt voor de artsen niet uit.... Het ligt er heel erg aan welke gyn je hebt en hoe zij denken over inleiden. Ze hebben mij ook de risico's uitgelegd en ik snap ze aan de ene kant wel maar waar ligt de grens ja! Ik ben morgen 40 weken en ik hoop dat ik morgen gestript kan worden (heeft voor de 40 weken sowieso geen zin). Ik wens je heel veel sterkte, ik weet hoe je je voelt! Ik hoop voor je dat de baby spontaan bedenkt om eruit te komen! Ik duim in ieder geval voor je!
Tegen het eind van mijn zwangerschap was ik er ook helemaal klaar mee! Niet alleen lichamelijk, maar ik werd ook steeds angstiger dat er nog iets mis zou gaan voor de bevalling. Het voelde gewoon niet meer goed. Tegen alle verwachtingen in werd dit serieus genomen en ik ben bij 40+3 ingeleid. Ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb! Toen m'n zoon geboren was hingen de vellen erbij, hij zag eruit alsof hij weken overtijd was. Waarschijnlijk was ik iets langer zwanger dan gedacht, ondanks de termijnecho. Ik had het mezelf nooit vergeven als er in die laatste week nog iets mis was gegaan. En wat die kunstverlossingen en dergelijke betreft: die kans is inderdaad iets groter, maar niet gigantisch volgens mij. Zeker niet nu het niet je eerste kindje is! De weg is al gebaand. Luister gewoon naar je gevoel, en kijk of de gyn daar in mee wil gaan. Succes!
Hieris de grens juist heel laag.. Met 39+4 stelde de vk voor om me in te laten leiden omdat ik al weken regelmatige voorweeen had. Nu wilde ik niet ingeleid worden en beviel ik even later ook spontaan, maar daar stond ik wel van te kijken, dat dat kon! Maar van mij hoefde het niet, al vond ik de laatste dagen loodzwaar! Het was 29 graden, ik zat in een rolstoel door bi en kon nauwelijks nog voor Ties zorgen. Maar spontaan bevallen is beter he, daar doe je niets aan Sterkte meid!
Thanks dames! wij hopen ook dat ze gewoon binnen een paar dagen t zelf zat is daarbinnen en eruit wilt! T is nu voor mij gewoon de angst dat ik niet weet wanneer ze uit zichzelf komt en ik dus misschien met nog 2 weken op mn tandvlees lopen ik helemaaaaaal geen boe meer zeggen kan en we dan misschien alsnog moeten gaan inleiden.. Als ik nou wist dat ik nog maar een week hoefde door te bijten was het misschien beter te doen, omdat ik nu toch in mn hoofd heb dat er een "risico" is dat ze niet snel uit zichzelf komt en ik heel bang ben lichamelijk dan niet meer te kunnen.. Moet er misschien wel bijzeggen dat ik ook ME heb en vooral mn spieren erg slecht zijn.. kan bijv. niet staand douchen en mn haar fohnen kan ik alleen mn pony doen even snel want de fohn vasthouden op hoofdhoogte is voor mn armen te zwaar.. Vind het gewoon moeilijk omdat ik weet dat als ik t niet aangeef dat er wat moet gebeuren zij t ook niet zullen doen voor die 42 weken. Maar wanneer is genoeg, genoeg? Stond er maar een tellertje op mn buik en wist ik wanneer ze kwam.. zou een hoop schelen nu met voors en tegens afwegen
Een miepert ben je niet hoor! Jammer genoeg kan ik je ook geen datum aangeven, wanneer het écht genoeg is geweest. Ik kan me je gevoel wel voorstellen, want joh een dagje langer kan het altijd nog wel, dus waarom zou je het nú laten inleiden... maar dan loop je inderdaad ineens nog 2 weken door. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte toewensen, en vooral de moed om óók aan jezelf te denken. Bespreek het met je man, met je ouders of iemand anders die jou kent en om je geeft. En misschien kun je dan een afspraak met jezelf maken, over wat voor jou de grens zou moeten zijn. Misschien helpt het je om te weten dat je in steeds meer ziekenhuizen mag vragen om een inleiding bij 41 weken, ook al is daar geen enkele reden voor? Blijkbaar zien ze daar geen extra risico in...
Bij mijn eerste ben ik met 38w3d ingeleid. Was toen echt helemaal op dankzij BI, niet meer kunnen slapen en me beroerd voelen door een hoge (en stuiterende) bloeddruk. Liep toen al een aantal weken het ziekenhuis in en uit (elke keer weer opname vanwege mijn bloeddruk) en heb op een gegeven moment zelf om een inleiding gevraagd. In principe was de afspraak dat ze me met 39w zouden gaan inleiden, maar door iets verhoogd eiwit in de urine hebben ze besloten het eerder te doen. De reden waarom mijn gyn in eerste instantie akkoord ging met inleiding met 39w was dat hij ook zag dat ik het niet meer trok en hij de kans op een kunstverlossing groter achtte wanneer ze me langer lieten lopen dan wanneer ze me zouden inleiden omdat ik met de dag minder energie had.
@Ster: Fijn dat jouw gyn toen zelf ook zag dat t risico ook groter werd doordat jij zon pijn had en zo op was! Hopelijk gaat mijn vk dat ook inzien.. Gelukkig de komende dagen weer veel hulp van mn ouders en dus vrijwel geen zorg voor de kleine man op mn schouders (errug moeilijk maar kan even niet anders nu) Nu wel weer heftigere voorweeen dus ik hoop dat t of snel doorzet, of dat t allemaal wat minder wordt qua pijn tot die echte bevalling begint! En dan duimen dat als t allemaal niet doorzet voor dinsdag de VK me wilt strippen zoals "belooft" en dat het dan net dat laatste zetje is...
ik had ongeveer dezelfde klachten ( 9 maanden lang non stop overgeven waardoor ik ook maar zo'n 4 uur per nacht sliep, zware BI en rugklachten ) heb de laatste weken meer dood dan levend in bed gelegen en mij wilde ze NIET inleiden en lieten me gewoon doorlopen tot 41.1 baby maakt het nog prima was het argument en tja, klachten horen er nou eenmaal bij zeiden ze :x
Goh meiden...als ik dit allemaal lees mag ik toch van geluk spreken dat mn zwangerschap niet zo zwaar was. Ik ben nu 39 weken en ben het ook wel zat, maar als ik dit lees is het niets vergeleken met jullie. Ik wil jullie en vooral pampapilio heel veel sterkte wensen! Hopen dat je gauw je kindje veilig in je armen mag sluiten. Ik kijk nu heel anders tegen die laatste loodjes aan...