Dag lieve dames, Er is ooit een soortgelijk topic voorbijgekomen over de leuke en minder leuke reacties vanuit de omgeving op de zwangerschap en daar was vraag nummer 1, "is het wel gepland?" goed vertegenwoordigd. Ik wil deze vraag een apart topic geven omdat ik hem, naast enorm onbeleefd, ook heel raar vind naarmate ik er langer over nadenk. Er wordt verwacht dat je kinderen "plant". Natuurlijk begrijp ik dat het financieel moet kunnen en dat je misschien wacht tot het qua baan en alles allemaal wat rustiger is, en ook je relatie moet er klaar voor zijn, maar blijkbaar is er een pad ergens uitgestippeld en men verwacht dat je dat volgt. Wijk je er vanaf in hun ogen, krijg je de vraag die zo'n dooddoener is geworden. Mijn zwangerschap was een verrassing, maar wel meteen een heel welkome en we hebben geen moment getwijfeld. We hebben nog geen koophuis, ik heb ook nog geen baan kunnen vinden en qua andere materiele zaken is er ook een hoop "onafgewerkt", maar toch is er geen moment twijfel geweest over de komst van het kindje. Toch heb ik de vraag bijna altijd gekregen nadat ik mensen vertelden over de zwangerschap. Vooral van kennissen en mensen die ik minder zie, goede vrienden hebben er uberhaupt nooit naar gevraagd. Ze begrijpen misschien wel dat je niet alles hoeft uit te stippelen om zo'n grote stap te kunnen of willen nemen. Bij de zoveelste vraag heb ik gewoon heel droog met "nee" geantwoord en vervolgens een stilte laten vallen. Die persoon wist ook niet meer goed hoe ze moest reageren, en hopelijk wist ze zelf wel dat het een ongepaste en ook niet-relevante vraag is. Het zou bij mij nooit opkomen zo'n vraag te stellen aan iemand die zegt dat ze zwanger is. Of ze moet er zelf over beginnen, over twijfels bijvoorbeeld. Herkenbaar? Of hebben jullie wel alles "goed gepland"?
Gepland?? ja 2 jaar geleden maar dit is(door medische omstandigheden) niet gelukt. Zoals je al aangaf kan je kinderen niet plannen. Het is een rare vraag maar ik heb ook meegemaakt dat er meiden waren die uit zichzelf zeiden dat het nog niet gepland was maar wel zeer welkom. Ik denk dat het ook heel erg met jouw persoonlijke situatie te maken heeft hoe je met dit soort opmerkingen omgaat. Wat ik een hele pijnlijke in "onze fase" vond, was: "Ben je nog niet zwanger???". Sommige mensen hebben de behoefte om dingen te zeggen zonder erbij na te denken wat die specifieke woorden voor die andere betekenen.
Ja, hier nu bij de tweede zwangerschap ook die vraag regelmatig gekregen. Vanwege het kleine leeftijdverschil en de zware eerste zwangerschap denk ik. Ik zeg dan meestal maar, wel gepland, nog niet verwacht en heel erg welkom. We zijn bewust gestopt met de anticonceptie, maar hadden niet verwacht dat het meteen die eerste keer raak zou zijn (is ook echt een klein wonder).
Hier hebben we wel degelijk gepland. Wij hebben altijd geroepen dat we geen kinderen wilde. Een paar jaar geleden is dat bij mij veranderd, en november 2010 was mijn vriend ook om. Allebei een vaste baan met goed salaris, koophuis, goede relatie etc. Ik ben echt meteen met ovulatietesten begonnen en in de 2e ronde was het meteen raak. Alleen toen een vmk gehad. 2 weken later weer eisprong en meteen weer raak. En toen ging het gelukkig wel goed. Ik heb vaak de vraag "is het wel gepland" gekregen. En ik vond het in ons geval niet raar dat ze dat vroegen. Iedereen was in de veronderstelling dat wij geen kinderen wilde. Vandaar. Mijn anwoord was altijd "geplander als dit kan bijna niet!" En eerlijk gezegd kon het me helemaal niets schelen wat mensen vroegen. Wij hadden het geluk om snel zwanger te raken en dat was het enige dat voor ons telde.
Mja op me werk doen sommige dom. Dak te jong ben enz ( ben 23) kreeg dag na de mk zelfs te horen, miss maar beter zo, je kan beter nog ff wachten. Stomme mensen
wij hebben die vraag bij de 1e ook vaak gehad. Ik was toen 23, misschien daarom?? Was toen al wel 7 jaar met mn vriend (nu man) waarvan we al 4 jaar samenwoonden. Ik vond het wel een opmerkelijke vraag, maar ik antwoorde steeds: nee, het was 14 maanden geleden al gepland en dan kreeg je van die rare blikken. Pech, hebben dan moeten ze zoiets maar niet vragen. Nu hebben we het nog niet wereldkundig gemaakt, maar verwacht de vraag nu niet eigenlijk, onze dochter is al 3 en mensen wisten dat wij er nu bewust wat langer tussen zouden laten.
Ik vind het geen rare vraag. Ik ben ongepland zwanger, en iedereen die mij een beetje kent weet dat als ik er bewust voor zou gaan dit te vroeg zou zijn voor mij. Maarja die mensen hoeven die vraag al niet eens te stellen. Want die weten helemaal van de situatie af. Ik kreeg van iemand anders de vraag, hoe snel was je zwanger? Uhh..ja heel snel Dan leg ik toch wel even uit dat het niet zo bewust gepland was
Vind het ook een brutale vraag. Hier vroegen ze het ook, ik was 22 bij de eerste. Of het nou gepland was of niet, wat boeit het?
ik vind trouwens, buiten of het voor iemand logisch is of niet dat ze het vragen, vind ik het enorm aso om zoiets te vragen.
Vind ik ook. Alsof de vrager daar een boodschap aan heeft. Als de zwangere vind dat ze dat wil aangeven om zich zo te "verantwoorden naar die andere toe" (zo zie ik het) is dat aan haar. maar vragen.............. nee!!
hoewel de vraag bij mij soms ook irritatie oproept, is het maar net hoe je interpreteert dat mensen het bedoelen. ik denk dat sommige mensen met deze 'algemeen bekende vraag' vaak willen weten of je er al mee bezig was of niet, of dat het een verrassing was. alleen is er een handigere manier om daar achter te komen... maar goed, kan me wel voorstellen dat je dat wil weten om een beetje te plaatsen hoe het voor diegene is (geweest)!
Hier ook. Bij mij op het werk vroegen ze echt allemaaaaal of het gepland was. Zo rare vraag. Ik zeg dan gewoon. Nou ja we willen heel graag kinderen. We hadden het niet echt gepland op korte termijn. (Eerste ronde was het raak) We dachten eerder over een jaartje ofzo. We hadden zelf ook niet gedacht dat het zo snel raak zou zijn, dus het was wel een verrassing voor ons. En verder zeg ik ook dat ik me laat verrassen door het leven en dat ik nooit iets plan. Behalve mijn bruiloft heb ik gepland hihi. En vaak is het zo dat als je iets plant je dan soms ook teleurgesteld kan worden. En daar zijn ze het dan helemaal mee eens. Want ik heb genoeg collega's die het dan op een zogenaamd perfect moment in hun leven plannen en dat het dan jaren niet lukt. Nou doe mij maar dan zo een verrassing.
Ik ben soms ook wel eens verbaasd als ik van iemand hoor dat ze zwanger is, maar ik vind het niet gepast om te vragen of het gepland is, komt ook niet in me op. Ik zeg dan meestal: oh wat gaaf, had ik echt niet verwacht! Komt toch heel anders over en zo uit je toch je verbazing
Ik ben enorm allergisch voor het woord plannen in combinatie met kinderen! Gewenst, dat vind ik een logischere taal! Bij onze dochter kreeg ik van een toenmalige vriendin te horen "Was het geplanned of niet helemaal de bedoeling?" Was daar enorm boos om! Mn moeder vroeg toen alleen maar "Maar je had toch een spiraal?" Ja maar die heb ik pas laten verwijderen, de baby is heel gewenst! Dit keer heeft 1 buurvrouw - lief en enthousiast - gezegd "Oooooh je bent weer zwanger, gefeliciteerd! WAT SNEL!" Haha terwijl ons een klein leeftijdsverschil heel leuk lijkt. Geplanned, nee, gewenst, ja. Verwacht? Ook!
Inderdaad....gewenst!! Mijn buurvrouw vroeg bij de derde ook of het wel gepland was Ik heb toen als antwoord gegeven; gepland of niet gepland, dit kindje is welkom en gewenst!! En dat is het belangrijkste!!
Hier ook, ben redelijk jong, 23, en bij mij werd ook door iedereen gevraagd of het gepland was. Behalve door onze families. Ik zei op een gegeven moment gewoon: nee, besteld. Was er klaar mee
Ons meisje was gewenst, maar niet gepland. Had juist te horen gekregen van de gyn dat het waarschijnlijk nooit zou gaan lukken. Toen was het ook "was dit gepland?" Nu wensen we een tweede en horen we van diverse kanten: "zou je dat nog wel doen??" of "ben je niet te oud"en "wees tevreden met wat je hebt" (wat we ook zijn, hoor!) . We zijn nl 40 en 43 jaar.
Toen ik zwanger was van mijn tweede kreeg ik steeds de reactie van "ja het zal zwaar worden hoor, een tweede er bij" en al goed dat je je mama hebt. Ja precies of ik kijk niet om naar mijn zoontje. Ik sta alle dagen op voor hem, hij krijgt alle dagen vers brood, gaat alle dagen in bad en heeft altijd propere kleertjes aan. In het begin van de dag is het hier altijd gepoetst en dan hebben we heel de dag om samen te spelen. Hij krijgt alle dagen verse patatjes (als hij in heel zijn leven al 5x een voeding uit een potje kreeg is het veel) ook kreeg hij altijd verse fruitpap. Ja mijn mama helpt mij wel, ze komt alle dagen wel langs of ik spring eens bij haar binnen tijdens mijn dagelijkse wandeling. En nu een tweede, ze hebben allemaal 2 kids, precies of ik ga dat dan niet afkunnen komaan zeg. En nu Ruben geboren is krijg ik steeds als reactie; oh weer een manneke, had je niet liever een meisje, of nu nog een meisje he. Precies of je moet van beide geslachten een kindje hebben. Ik ben heel tevreden met mijn 2 jongens (had hier eigenlijk stiekum op gehoopt zelfs). Maar mensen kunnen precies toch niet zonder commentaar he. Het zal altijd wel iets zijn zeker.