Ik vind het wel best zo.. ben niet echt een babymoeder 2 jaar tussen nr 1 en 2 was zo gepland, deze zwangerschap was een verrassing. Denk wel dat er een heavy tijd aankomt.
Tussen nummer 1 en 2 zit krap 20 maanden. Als alles goed blijft gaan zit er tussen 2 en 3 straks 14,5 mnd. Lijkt me heerlijk. Het loopt hier (meestal) allemaal gesmeerd en daar waar ik heel veel hoor over hoe druk het wel niet is met 2 jonge kinderen, kan ik mij daar niet in vinden. Ik vind het helemaal niet druk. Wil ik niet zeggen dat het met een derde erbij niet druk zal worden, maar ik ben vreselijk van een dagritme volgen en daar doen mijn kinderen het onwijs goed op. Plus dat ik zelf nogal makkelijk ben uitgevallen denk ik. De kinderen slapen goed, alleen bij ziekte eigenlijk nachtelijk avonturen. Wat bij mij (ons) de drijfveer was om niet te lang te wachten was leeftijd in combinatie met PCOS. Dat het in onze wens voor een derde zo snel raak zou zijn, hadden wij absoluut niet verwacht.
Mijn ideaalplaatje is 4 kinderen. Met de volgende leeftijd 0+2 jaar 6+8 jaar Dus 2 jaar tussen de oudste, dan 4 jaar ertussen.. En dan weer 2 achter elkaar met 2 jaar verschil.. Mijn idee hier achter is dat de oudste 2 dan naar de basisschool gaan en ik optimaal heb kunnen genieten van ze. En omdat ik dan niet 1 nakomertje wil.. dan wil ik daar ook nog 1tje achteraan. Tot nu toe loopt het aardig volgens planning, de eerste 2 schelen op 3 weken na 2 jaar Maar goed, als ik nu zwanger zou zijn of juist pas over 8 jaar is het ook prima. Ik geniet ontzettend van mijn 2 mannetjes en zij hebben heel veel aan elkaar. Ze kunnen nog minder goed zonder elkaar dan zonder papa of mama Ik heb het niet als zwaar ervaren, maar ik moet ook zeggen dat ze allebei supermakkelijk zijn..
Ik ben net zwanger en als alles goed mag blijven gaan zit er straks zo'n 20 maanden tussen de kinderen. Het is praktisch gezien misschien een beetje kort (daar moet ik nog achter komen), maar het lijkt me ook echt heerlijk met twee van die kleintjes. Ik denk dat overal wel voor en nadelen aanzetten en het is maar net wat voor iemand zwaarder weegt.
Hier zit er door omstandigheden echt 8 jaar tussen! De oudste heeft Asperger, ben blij dat we zo veel energie in zijn ontwikkeling hebben kunnen steken, we plukken er nu al de vruchten van. Hij riep al jaren dat hij echt een broertje wilde, en die kreeg hij. Hij is echt tot op de dag van vandaag dolgelukkig met zijn broertje en speelt heel lief met hem! Taak van opvoeder heeft hij niet, zal hij ook zeker niet op zich nemen. Maargoed, ieder kind is anders en hij is natuurlijk ook anders door zijn autisme. Maargoed, die 8 jaar is hier dus echt geweldig! Vooral omdat onze oudste echt 8 jaar nodig heeft gehad om een beetje goed te gaan functioneren(nouja, nu nog heel veel sturing nodig maar daar ging het niet over!). Dus met "normale" kinderen weet ik het niet. Maar voor ons is dit geweldig, ik zou het niet anders willen of hebben gedaan als het over mocht.
ik heb het persoonlijk wel zo ervaren, niet toen ik 6 of 7 was hoor. Maar toen ik 12-13 was en mijn zusje 6 begon het oppassen. Daarnaast was ik op de basisschool toch op haar aan het letten (dit hoefde zeker niet van mijn ouders, maar dat verantwoordelijkheidsgevoel had ik toen wel) Toen ik net uit de pubertijd was kwam zij erin, en wende zich met alle 'problemen' tot mij. Nu nog, ik ben 30 en mijn zusje 24 en ik zal altijd een soort moederlijk gevoel voor haar hebben. We hebben nooit met elkaar gespeeld oid natuurlijk, ik was meer haar aan het vermaken of dingen aan het leren.
mijn visie is anders dan de gemiddelde hier denk ik, gezien de hoeveelheid mensen die voor de eerste verjaardag al weer denken aan een tweede kind of zelfs al zwanger zijn. ik zou er zeker 5/6/7 jaar tussen laten met alles wat ik nu weet en gezien heb inmiddels. maar goed bij ons komen er geen meer bij vanwege mijn leeftijd. mensen vinden het ideaalbeeld van dan hebben ze zoveel aan elkaar ook altijd zo leuk klinken. in de praktijk hoeft dat dus helemaal niet zo te zijn.dat heeft niks met leeftijd maar alles met karakter te maken.kinderen met een groter leeftijdverschil kunnen soms meer aan elkaar hebben dan kinderen die maar anderhalf jaar schelen. je ziet heel vaak als mensen kinderen kort op elkaar nemen dat ze nog niet goed beseffen wat de peuterpuberteit bijv, in real inhoudt. en dan valt ze dat vaak toch tegen, zeker in combienatie met een baby, waardoor ze behoorlijk afgedraaid en/of depressief kunnen raken.men komt gewoonweg niet meer aan de eigen "ik" toe. dan is het kindje dus pas 2 , als het kindje ruim 3 is en dus ik de "dat wil ik nie" fase komt, heb je inmiddels ook een dreumis die zo langzamerhand in de "ik ben 2 en ik zeg nee" fase komt. en dan wordt het flink aanpoten. als je wat langer wacht is 1 van de kinderen al veel zelfstandiger en uit die lastige fase, wat een boel energie en een hoop frustraties scheelt. je hoeft enkel het peuter en kleutertopic te openen om voorbeelden te lezen van de dingen die ik bedoel. als je er weinig tijd tussen laat zitten kom je later voor hoge studiekosten te staan, die dubbelop gaan. en tegelijkertijd gaan ze ook uit de zorgverzekering van de ouders en moeten een eigen polis hebben. dan betaal je dus ineens 4 keer premie, 2 keer vervoerskosten als ze nog geen 18 zijn,2 keer rijlessen en noem het allemaal maar op. zo zijn er nog een aantal redenen waarom ik persoonlijk zou wachten, maar dan wordt deze post zo lang.
hier wilden we er eigenlijk 2 jaar en 3 maanden tussen dit werd 2,5 jaar en twee weken het zwanger worden duurde nu wat langer. eind dit jaar gaan we voor een derde in de hoop dat we snel zwanger te zijn en weer een 2 jaar en 3 maanden tot 2,5 jaar er tussen te hebben dan gaat de oudste naar de basisschool en de jongste is al een heel stuk zelfstandiger
Tja, het is ook hoe je er als ouder tegenaan kijkt. Ik heb momenteel 3 peuters in een heftige peuterpubertijd. Maar als ik kijk hoe dol mijn kinderen met elkaar zijn en hoeveel ze aan elkaar hebben, zou ik dat voor geen goud anders willen alleen omdat het voor mij nu wat 'lastiger' is. Sommige mensen met 1 kind in een lastige fase kunnen meer klagen dan mensen die er twee of meer hebben, dat ligt ook aan het persoon zelf.
Dat laatste is zoooo waar. Ik ken iemand waar ik inmiddels wel een boek over vol kan schrijven met klaagzangen over haar beide kinderen (met 16mnd verschil). Echt een ergernis af en toe. Is net of die nooit iets leuks meemaakt of niet kan genieten van haar kinderen/leven. Ik heb zelf een heftige peuterpuber in huis. Hij is daar al op tijd mee begonnen. Maar zijn broertje is hem alles en andersom ook. Ze 'kennen' elkaar gewoon. Maar dat twee kinderen snel achter elkaar veel aan elkaar kunnen hebben is niet altijd waar. Mijn zus en ik schelen 18 mnd en komen van verschillende planeten. Ik heb nooit met haar gespeeld. Mijn jongste broertje is ruim acht jaar jonger en hoewel het ook bij ons gebruikelijk was dat wij oppasten heb ik dat zelf nooit als negatief ervaren en voor mijn gevoel heb ik nooit een moederrol op mij genomen. Ik kon en kan nog steeds onwijs goed met mijn jongste broertje. We bezoeken samen concerten, kijken films echt supergezellig. Het ligt ook aan hoe je zelf bent en in wat voor rol je ouders je hebben geduwt denk ik. Ik pastte eerder op in een gezin met vier kinderen waarbij de ouders van de oudste duidelijk de meeste verwachtingen hadden. Die andere drie mochten echt kind zijn en de oudste (die slechts 2 jaar ouder was dan haar zusje onder haar) werd echt tien jaar ouder behandeld. Soms wel heel sneu om te zien.
Dat klopt hoor. Het laatste hebben mijn ouders ook een beetje gedaan, ik ben al heel snel als volwassen beschouwd, en daarnaast was voelde ik me ook vrij vroeg verantwoordelijk voor van alles. Dat kinderen 'gewoon' weinig aan elkaar kunnen hebben kan inderdaad ook. Ik heb wat dat betreft een vertekend beeld omdat wij een meerling hebben, die hebben een hele andere band met elkaar.
ik heb 2 kindjes en die verschillen precies 1,5 jaar van elkaar, ik vind het heerlijk, ze hebben zo veel aan elkaar, het zijn vanaf het begin af aan al 2 handen op 1 buik, nu begint dochter een beetje in een "afpak" fase te komen dus ze hebben nu wat meer "ruzie" maar nog steeds zie je dat ze het leuk vinden met elkaar en ook echt spelen met elkaar, ik ben het wel met adi eens, mijn ouders hebben niet veel verschil zitten tussen de kinderen, tussen ze heeft 3 kinderen binnen 3 jaar, daarna kom ik bijna 4 jaar later, en dan mijn zusje 2,5 jaar later, maar tussen mij en mijn oudste broer zit dus wel 7,5 jaar. en dat is niet altijd even leuk geweest, heb met hem nooit het broer/zus gevoel gehad.
Het ligt er maar net aan hoe je er zelf mee om gaat inderdaad. Voor mij is het geen optie om 2 kinderen in de luiers en peuterpuberteit te hebben en voor mij gaat het ook niet om het meer aan elkaar hebben als ze allebei jonger zijn. Ons leek 3 jaar een fijn leeftijdsverschil maar je hebt het niet altijd voor het zeggen. Het is 3 jaar en 8 maanden geworden en ik vind het prima. De oudste zit om de hoek op school, de jongste kan ik alle aandacht geven en tot nu toe gaat het samen spelen goed. De oudste kan hier en daar een beetje helpen wat wel fijn is. Met een tweede zit je er ook rustiger in en weet je alles wel, je bent makkelijker dus ook meer genieten van de hele baby tijd...de oudste kan zich al aankleden en zelf even vermaken, drinken pakken, eten etc etc. Ideaal dus.. Los daarvan ken ik ook mensen inderdaad die 3 kinderen kort op elkaar en een hond hebben en dan altijd klagen over drukte en dan ook nog eens zeggen: ik vind mijn kinderen wel leuk hoor maar ik zou niet thuis met ze kunnen zijn......waarom begin je er dan aan denk ik dan....dat je het fijn vind om erbij te werken (of dat het moet) prima, maar dat je dan zo'n houding aanneemt tegenover je kinderen....zo erg. Charlie
Bij ons zit er 15 maanden tussenin ik vind het ideaal. Tuurlijk heb ik het af en toe echt zwaar gehad en nu ze wat ouder zijn en soms niet samen willen spelen dan denk ik Pfff wat is het een overgang van 1 naar 2 kids maar ik geniet we zo van. We willen graag een 3de en daar wachten we bewust nog even mee. Dus tja het ideale verschil? Voor mij is dat een heel klein leeftijdsverschil.
oh dan moet ik natuurlijk ook nog even zeggen wat voor ons de redenen waren om zo kort op elkaar kindjes te krijgen. wij wouden er graag max 2 jaar verschil tussen, het liefst 1,5 jaar ( gelukt ) * beide nog in de luiers, * beetje zelfde fase als ze wat ouder zijn want nu zitten ze natuurlijk beide in een compleet andere fase * in het zwembad kunnen we met zijn 4-en blijven ik zie veel moeders hier in het zwembad met baby en dan zit papa met het oudere kindje in het diepe, ik persoonlijk vind het erg ongezellig, net zo als een eventueel pretpark, de oudste mag in dan in zoveel meer, en er moet er altijd 1 bij de kleine blijven, * het ligt natuurlijk aan het kind zelf of ze samen spelen of niet, of ze een "klik" hebben of niet, maar wij hebben het idee dat als ze jonger zijn ze meer aan elkaar hebben op jonge en latere leeftijd, zoals ik al zei heb ik 3 broers, 1 is 7,5 jaar ouder, 1 is 6, jaar ouder en 1 is 4 jaar ouder ik heb met alle 3 niet zo heel veel, met mijn zusje daar in tegen die 2,5 jaar jonger is als ik doe ik weer heel veel,
Hier zeg je idd ook wat. Ik vond het al vreselijk toen wij in Plopsaland waren en je daar een grens hebt bij 85cm. Hier waren er twee net over die grens, en eentje niet. En die mocht er dus ook niet in. En toen moesten we splitsen, 1 ouder in de attractie, de ander met een kind ergens anders. Ik vond het maar niks. (uiteindelijk hebben we toen die attracties helemaal niet gedaan, en de keer erop toen ze alle drie erin konden wel)
Er zit straks waarschijnlijk iets minder dan 28 mnd tussen onze zoons. Wij vonden 2,5 - 3 jaar verschil ideaal, maar ik werd tot onze verrassing meteen zwanger en we hadden gedacht dat het wel een paar maanden zou duren. Maar we vinden 28 mnd ook heerlijk natuurlijk! We vinden dit leeftijdsverschil fijn vanwege: - snel uit de babytijd (want ik ben niet zo van babytjes) - over een jaar of 3 weer wat meer mogelijkheden qua werk etc. en na een jaar of 4 zitten ze allebei op school. Dus niet eentje op de opvang en eentje op school, qua werktijden enzo is dat gewoon handiger - hopelijk hebben ze veel aan elkaar Maar dat laatste is altijd maar afwachten, tussen mij en mn broer zit 3 jaar en we hebben geen hechte band. Tussen mn man en mn zwager zit ruim 5 jaar en die zijn 2 handen op 1 buik en elkaars beste vrienden.
Kijk als je makkelijke kinderen hebt is kort op elkaar voor jezelf niet echt een.probleem Tuurlijk wek pittig maar niet dodelijk vermoeiend, tussen mijn 1e en 2e zit 2.5 jaar ideaal maar mijn mening want de oudste is heel zelfstandig, en de 3e wad een makkelijke baby dus dachten we tussen 2 en 3 minder leeftijd te doen, wat voor mij heel zwaar is want de 2e is extreem druk en nr 3 heeft reflux en huild ontzettend veel er zit 1 jaar en 9 maand tussen en ik vind het best pittig dus ik had achteraf voor mezelf gezien meer er tussen moeten laten. Of ze meer asn elkaar hebben kort op elkaar denk ik niet, er zijn.onderzoeken die beweren dat het voor het kind beter is als er bijna 3 jaar tussen zot zodat ouders meer tijd voor bijde hebben. Maar goed et zijn ook monden die dit tegen spreken, ik denk dat het voor iedereen anders is. Tussen mij en mijn broer zit 3 jaar en we hebben super samen gespeeld en hebben nu nog een hele sterke mams met elkaar! En mijn man en zijn broer schelen 1.5 jaar en speelde nooi leuk samen altijd ruzie dus ik denk dat het afhangt van.jezelf en het karakter van je kinderen!
Het liefst had ik nu alweer zwanger geweest van de tweede, wij wilden er graag 2 kort op elkaar. Zelf scheel ik weinig met mn broertje en dat vond ik hartstikke leuk! Nu is het zo dat Rilana na haar geboorte op de neo heeft gelegen en veel last heeft van reflux. Nu moeten we er niet aan denken om nu alweer een kleintje te krijgen en lijkt het ons 'ideaal' als er nog 1 komt als zij 3 jaar is.
Wij hebben er straks 2 jaar en 2 maanden tussen. Mijn vriend en zijn broer schelen 2 jaar en 7 maanden en ik met mijn zus 4 jaar en 2 maanden... En op mijn werk heeft iemand een zoon van 9 en een dochter van 14 maanden.... Tja wat beter is of wat niet... dat ligt er maar net aan wat je zelf leuk vindt en natuurlijk wanneer je zwanger wordt. Het een heeft zn voordelen en het ander ook... xxx