Mijn dochter krijgt morgen buisjes in haar oren en haar neusamandelen gaan eruit. Nu vroeg ik mijn eigen af hoe kindjes van 1 jaar op de narcose reageren. Nu zal dat natuurlijk bij iedere kindje wel verschillen. Maar ik heb kindjes gezien die echt helemaal over hun toeren uit de narcose komen en dat vind ik sneu maar die waren wel een ruim 2 en 3 jaar. Voor diegene waarvan haar dreumes al onder narcose is geweest hoe hebben jullie dit ervaren ?
Mijn dochtertje is volgende week aan de beurt, dus ik lees mee. Zij is nu 15 maanden. Zie jij er ook zo tegen op?
hier buisjes gekregen met een maand of 15. Hij had weinig last van de narcose, beetje tegenstribbelen bij wakker worden (lag zo lief te slapen....). Maar zodra hij uit een ander bedje het Bumba muziekje hoorde was hij scherp en alert. Rest van de dag niets meer aangemerkt.
Mijn ventje is afgelopen woensdag geopereerd en heeft geen kik gegeven. Zijn papa is meegeweest de ok op en zelfs met het infuus plaatsen reageerde hij niet. Bij het ontwaken was hij ook heel rustig en was hij druk met lachen naar iedereen. Als ze rustig onder narcose gaan komen ze er vaak ook weer rustig uit. Het is vooral belangrijk dat je zelf rustig blijft (vandaar dat ik maar niet mee ben gegaan de ok op) en dat hij dezelfde persoon ziet bij het inslapen en het ontwaken. Heel veel sterkte!
Mijn dochter is met 15 maanden geholpen met buisjes. Ze ging huilend de narcose in en kwam er ook zo uit. Geluukig was ik er toen alweer. Ik mocht lekker op schoot nemen, totdat ze goed wakker was en weer naar boven mocht. Daar heeft ze nog even gehuild, maar toen ze weer bij haar positieve was, was ze ook gelijk weer helemaal vrolijk en liep ze al weer heen en weer. We moesten er om 07.15 zijn en waren om 11.00 weer thuis. Ik zag er vreselijk tegen op... pfff wel even een paar traantjes gelaten. Maar achteraf viel het reuze mee. En nu de buisjes erin zitten is het dikke pret, ze is geen een keer meer ziek geweest!! Joehoe..
Bij ons dezelfde ervaring als de meiden hierboven. Onze dochter was net 1 jaar toen ze buisjes kreeg. Ik zag ook vreselijk tegen de narcose op. Ze had haar lieverlingsknuffel vast toen ze de narcose kreeg (kapje) en was super rustig en zo werd ze ook weer wakker met mij erbij. Ze wilde niet wakker worden en deed lekker de duim in de mond en dacht lekker verder te tukken hahhhha Het is me alles meegevallen dus en inderdaad zelf rustig blijven en je kind van te voren goed uitleggen wat er gaat gebeuren! Dat helpt bij onze dochter altijd heel goed dat ze weet wat er komen gaat. Ik heb het ook uitgelegd als de oortjesdokter die haar oortjes beter ging maken. Weet even niet meer of de amandelen bij jou kindje er uit worden gehaald? Daar heb ik verschillende reacties bij andere kindjes gezien. IS natuurlijk ook wel wat pijnlijker, maar sommige waren heel rustig hoor. Mijn dochter is nu een heel ander kind in positieve zin en niet meer ziek geweest! Wat een verademing! Het kan er dus alleen maar beter op worden! Succes met je kleine!
Bedankt voor jullie reactie en ben blij met al die positieve reacties. @ megan82 Ja haar neusamandelen gaan er ook uit
Mijn zoontje was 20 maanden toen hij buisjes kreeg en zn neusamandelen eruit gingen. Hij ging overstuur de narcose in en kwam er overstuur uit. Ik vond het verschrikkelijk, want de andere kindjes zaten heel rustig bij hun pappa en mamma, maar ik kreeg Sven maar niet getroost. Op een gegeven moment kregen de kindjes een Danoontje en toen ging het beter. Sven heeft nog zo'n twee weken slechter geslapen 's nachts. Overstuur wakker worden ed. Overigens, neusamandelen is niet zo pijnlijk. De keelamandelen wel.
twee weken geleden zijn de neusamandel van mijn dochter verwijderd, ze was toen 15 maanden. ze ging behoorlijk overstuur de narcose in, en kwam er helaas ook zo uit, ze hadden mij te laat gehaald, dus dat vond ik wel balen. toen ze het kapje kreeg begon ze te huilen, daarna te krijsen schoppen en slaan, echt heel naar om te zien. uit ervaring weet ik nu wel dat elk kindje anders kan reageren, want van mijn vriendin had nergens last van. succes met je kleintje, sterkte! komt vast allemaal goed.
Mijn dochtertje (toen 16 maanden) had een euro ingeslikt en die moest operatief verwijderd worden. Ik mocht mee de OK in en heb haar vast mogen houden tot ze sliep. Heb haar zachtjes verteld dat ze heel fijn gaat dromen en dat ze dan Dora ziet en ook Boots etc etc. (Kan in jouw geval ook je huisdier, opa, Bumba, kabouter Plop of zo zijn) Ze ging heel rustig slapen en werd ook rustig wakker. Op de OK zeiden ze dat ik dat heel goed had gedaan, omdat je na een narcose wakker wordt in de staat waarin in in slaap ging. Succes ermee.
Bij mijn zoontje is met 18 maanden neusamandel verwijderd. Hij ging wel wat paniekerig onder de narcose (vind het trouwens niet zo gek als er ineens zo'n kap op je gezicht geduwd wordt) en werd wel erg boos wakker. Maar na een kwartiertje was het weer alsof er niets is gebeurd. Al met al valt het allemaal erg mee. Succes!
Mijn zoontje is met 3 en 9 maand geopereerd aan een lip- en zachte gehemelte sluiting en met 3 jaar zijn de neusamandelen verwijderd. Narcose vond hij nooit een probleem, thuis hadden we al met een kapje geoefend (die van de verstuiver van de ventolin), dus dat kende hij. Papa is mee geweest met onder narcose brengen en ze hebben in alle rust rond gekeken en verteld wat er ging gebeuren (ook bij een uk van 3 maanden). Alleen het wakker worden was minder, hij moest spugen van het bloed dat achter in zijn keel was gelopen, flink over de zeik. Toch was ie op schoot best vlot weer rustig (ook van de morfine ) Bij amandelen knippen weinig problemen, alleen toen wilde hij na de ingreep geen ijsje of koud drinken. Uiteindelijk gezegd dat ie toch iets moest drinken want anders moest ie blijven; beker zo leeg dus. Vond wel nadeel dat ze meerdere kinderen tegelijkertijd in een grote kamer hadden voor buisjes en amandelen kinppen, gaat er een door het lint dan steekt dat de hele bubs aan.
Ons zoontje is 2 weken terug geopereerd ivm hypospadie. Mijn man is meegeweest naar het onder narcose brengen (ik ben zwanger dus ik mocht niet mee). Hij heeft daar eerst nog wat gespeeld en was dus vrij ontspannen, en toen moest hij bij mijn man op schoot zitten en kreeg hij van achteren een kapje voor. Natuurlijk stribbelde hij wat tegen, maar opzich viel hij redelijk rustig in slaap. Op de uitslaapkamer was ik erbij. Vond het wel erg sneu om hem helemaal slap te zien liggen. Toen hij eenmaal een beetje wakker werd mocht ik hem meteen bij me nemen en tegen me aanhouden. Hij was wel een beetje huilerig en overstuur, en vooral nog steeds wat slaperig. 's Middags viel hij ook steeds wat in slaap, dan was hij weer wakker. Beetje huilen, wat drinken, boekje lezen, en weer slapen. Ik vond het voornamelijk zelf heel zielig voor hem dan dat hij er zelf last van had.
Het in slaap brengen was hier best sneu ze raakte totaal in paniek en voor mijn gevoel duurde het heel lang voor ze sliep. Toen ik haar mocht halen zat ze rechtop en huilde heel erg en alles zat onder het bloed. Eenmaal op de afdeling dronk ze gelijk heel haar flesje water leeg en was ze al rustig. Heel af en toe huilde ze even maar dat was meer vanwege het infuusje wat in haar hand zat dat vond ze maar een raar iets. Ze is om kwart voor 9 geholpen en om half 11 waren we al weer thuis en thuis heel even geslapen maar wel heel onrustig ( steeds slaan met haar armen )en nu is ze lekker aan het spelen.
Ach gossie, sneu is dat he, hoe ze terug komen. Mijn zoon is met 1 jaar geholpen, met flink protest onder narcose en erg overstuur eruit. Wees voorbereid op nog wat onrustige nachten (hier 2 weken), vanwege de dromen. Hier nog steeds oorontstekingen, maar de troep kan er in ieder geval uit. Sterkte
Dat onrustig slapen heb ik vanmiddag inderdaad al gemerkt. Ze gaat heel lief slapen maar in haar slaapt slaat ze heel erg met haar armen en word dan in paniek weer wakker.