Nelly, ik denk dat je er heel goed aan hebt gedaan om open en eerlijk te zijn tegen je kinderen. Die voelen sowieso aan als er iets is en nu snappen ze het. Vooral samen met je kindjes verdrietig zijn (uiteraard gecontroleerd ) ... zijn er geen boekjes over dit onderwerp? M zou dat heel fijn vinden ... En misschien een mooie tekening of ander kunstwerk laten maken door A en E ... Knuf!
och meid, ik vind het zo erg voor je. Ik wens jullie dan ook heel veel sterkte toe ik de komende periode! Ik hoop dat jullie op een manier afscheid kunnen nemen die voor jullie goed voelt. En idd is het niet verkeerd om je andere kinderen hierbij te betrekken. Meid, heel veel succes en sterkte en kracht toegewenst!
Wij hebben dit afgelopen Sept. soortgelijks meegemaakt......ook kids die al op de hoogte waren, en helaas weer teleurgesteld werden. Maar ook heel eerlijk en open in geweest. met 14 wk. ben ik gecurreteerd, vond ik 100% meevallen. ( Kindje was toen al zo'n 1.5 week overleden in mijn buik ). Sex voor de Curretage mag je gewoon hebben hoor..........daarna 2 weken niet meer geloof ik ? Ik denk ook niet dat je het vruchtje mee krijgt ? Maar weet ik ook niet zeker. Als het spontaan begint, mag je tuurlijk pijnstilling gebruiken. Zou dan even je VK. of Gyn. bellen........... Heel veel sterkte gewenst !! Het besef dat je al 3 gezonde kindjes hebt.......troost wel he ?
Wat een naar nieuws, heel erg veel sterkte. Helaas ongeveer hetzelfde meegemaakt. Met 8 weken een super echo, dus met 12 weken weer heen en toen bleek hartje met 9 weken en 2 dagen te zijn gestopt, dus bijna 3 weken erna kwamen we erachter, na het weekeinde direct gecurreteerd, was wel 1.5 liter bloed verloren omdat vruchtje al even was overleden en daardoor erg vast zat. Dus nachtje ter observatie. Ik had ook een voorgevoel dat het niet goed zat en had er ook over gedroomd dat als we de echo hadden ons kleintje niet groot genoeg was voor 12 weken en dat was ook.zo. voordat de gyn wat zei, zei ik het al.
Dankje voor jullie reacties! Heel fijn om die te lezen. Ik heb inmiddels de folders gelezen, tranen met tuiten gehuild. Ik zie zo ontzettend tegen de curretage op, dat hele gedoe er omheen, verschrikkelijk! Ik vind het zo genant om daar buiten westen met mijn benen uit elkaar te liggen voor een heel team van specialisten. Ik voel me ook zo bezwaard dat er zoveel mensen voor nodig zijn om mijn "productiefoutje" te herstellen. Ik hoop echt dat de miskraam spontaan op gang komt... Ik zat gewoon te janken bij het invullen van het formulier van de anestesist. Staat er ook nog eens een vraag bij "Zou u zwanger kunnen zijn?"... Vandaag heb ik bij de Xenos een ovaal doosje gehaald. Het voelt een beetje dubbel, want het is nog helemaal niet zover. En ik weet helemaal niet hoe het gaat lopen, of het kindje uberhaupt wel begraven kan worden na een evt. currettage. @Salapio: in eerste instantie vond ik het idee om de kids wat voor ons ukje te laten maken maar akelig, maar toch is het supermooi! Als we het kindje inderdaad kunnen begraven, wil ik de meiden met van die ponsdingen kleine vlindertjes op het doosje laten plakken. Hopelijk dan toch ook een beetje afsluiting voor hun. Ik weet alleen nog niet wat de kids kunnen knutselen als er na de evt. currettage niets te begraven valt... @Mamma 2 Boys: "fijn" om over je ervaring te lezen... Het voelt bij mij niet echt als "troost" dat ik al drie gezonde meiden heb, maar het zet je wel even met beide benen op de grond. Ik kan ook ineens intens genieten van de kleine dingetjes van de meiden. Ik denk dat ik het veel moeilijker zou hebben als het om een eerste zwangerschap zou gaan. @butterfly1984: raar he, dat je als vrouw toch onbewust voelt dat er iets niet goed is... Weet je trouwens of dat vaker voorkomt dat het vruchtje vast gaat zitten als het overleden is? Dit brengt me een beetje aan het twijfelen over het afwachten...
Lieve lieve Nelly, Wat onwijs moeilijk. Knap dat e het zo mooi en puur kan verwoorden. Het gevoel komt helemaal bij mij aan waardoor ik met tranen in mijn ogen zit te lezen... Fijn dat e man zich kan en durft te uiten en door middel van e buik te knuffelen afscheid wil nemen van het kindje. Voor e meiden zal het lastig zin, maar gewoon een simpele uitleg geven en er verder niet al te beladen over praten lijkt mij voor hun het makkelijkst. Dat er verdriet bij komt kijken mogen ze heust wel zien en daardoor zullen ze het misschien ook beter kunnen plaatsen. Sterkte en veel liefs voor jullie allemaal!
Dankje olga! 'k Kreeg net een telefoontje van 't ziekenhuis. Morgenochtend de afspraak bij de anesthesist. 'k Had ook gevraagd of ze wist wanneer de ingreep plaats zou vinden. Ze zou nog proberen om me eind deze week in te plannen, dat zou dan waarschijnlijk vrijdag worden! Mijn wereld stond stil en mijn maag draaide zich om, dat wil ik dus echt niet!!! Ik had er echt op gerekend dat ik pas volgende week ingepland zou worden. Ik heb meteen gezegd dat ik liever volgende week ingepland wilde worden op woensdag of donderdag, want maandag is (schoon)oma jarig, dinsdag is valentijn en vrijdag is de dag dat mijn man mij zes jaar geleden ten huwelijk heeft gevraagd. Maar dat ging waarschijnlijk niet lukken. Ik zal morgen dat gesprek bij de anesthesist afwachten en dan ga ik de gyn wel weer bellen. Dit ga ik echt niet trekken hoor!!! En heel praktisch gezien, ik heb vrijdag ook geen oppas voor de meiden. En ik vind het ook doodeng om daarna het weekend in te gaan. Stel dat er iets niet goed gaat, waar kan ik dan terecht? 't Huilen staat me nader dan het lachen... Stomme hormonen.
Nelly had het augustusmama topic niet doorgelezen en lees hier dat het fout is gegaan. Wat erg meis!! Ik wil je jou even heel veel sterkte wensen dikke knuffel
Ach jeetje lieve Nelly, lees nu je berichtje hier. Wat vreselijk verdrietig... Heel veel sterkte kanjer! Kusknuffelkusknuffelkroell..
Tenx Esmeralda1984 & Essebes... Vanochtend ben ik bij de anesthesist geweest. Eerst wegen en meten bij de doktersassistente, daarna naar de verpleegkundige voor uitleg over de gang van zaken. Daar zag ik dus de datum... A.s. vrijdag is de ingreep ingepland. Daarna is alles in een waas aan me voorbij gegaan. Ik begon ook spontaan te huilen bij de verpleegkundige. 't Is gewoon definitief nu. Daarna moest ik nog even terug naar de wachtruimte voor de anesthesist me kwam halen. Met moeite heb ik mijn tranen zitten verbijten. De anesthesist was gelukkig vol van begrip en legde de procedure uit. Eigenlijk geen keus, gewoon onder narcose. Ik vond het best. Ik ben blij dat ik een instructiefoldertje meegekregen heb, want ik heb echt niks onthouden. Volgens mij is er ook niet veel anders verteld, dan wat in de eerdere foldertjes stond. Donderdag moet ik bellen voor het tijdstip. Het zal wel 's ochtends worden, want 's middags werken de gynaecologen niet, had ik begrepen van de anesthesist. Na het ziekenhuisbezoek ben ik nog even het centrum in gegaan. Broodje gezond gehaald bij Bakker Bart voor de lunch thuis en bij Intratuin een mooie vlindersteker gekocht en een mooie platte hartvormige steen. Ik wil eigenlijk ook een klein stoffen minibabypopje hebben, maar dat kon ik nergens vinden. Toen ik thuis was, heb ik in tranen mijn man gebeld en hij is direct naar huis gekomen en hebben we samen tijdens de lunch zitten snotteren. Ik heb ook nog mijn moeder gebeld en die lieverd zegt haar langbesproken dagje uit op, zodat ze vrijdag op de meiden kan passen. 's Middags zijn mijn man en ik op bed gaan liggen, we waren zo ontzettend moe. Maar ik kon echt niet slapen, terwijl ik doodop was. Voor ik naar bed ging had ik ook ineens wat bruine afscheiding op mijn inlegkruisje en met afvegen een dun bruin sliertje en een rood stipje. Verder nergens last van. 't Zal wel de reactie van mijn lichaam zijn op het hele gedoe...
@Nellie: meid, heb tranen in mijn ogen. Had je ook in het augustus topic sterkte gewent, maar wil ook hier nog even reageren. Vind Hey heel jammer dat je ons daar hebt moeten verlaten. Ook hier helaas ervaring, 3x. PB mag ook altijd. Het zou natuurlijk nog spontaan op gang kunnen komen hè? Zeker nu het voor je gevoel definitief is, soms is dat een soort seintje voor je lichaam lijkt het wel. Bij mij was de laatste x het vruchtje al bijna 3 weken dood en vrij snel na de bevestigende echo kwam het op gang. Hebben ze niet de mogelijkheid van opwekken met je besproken? Ik heb pillen gekregen die je moest inbrengen, wat het een handje zou kunnen helpen. Geen garantie, maar toch iets natuurlijker. Ik hoefde alleen te bellen als ik teveel pijn had of teveel bloed verloor; anders gewoon wachten tot het over was en dan later een echo om te kijken of alles weg was. Uiteraard mag je pijnstilling gebruiken, als ze maar niet bloedverdunnend werken. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik hier echt geen kindje kon ontdekken in wat er uit kwam. Nu was ie ook wel jonger dan bij jou (8.5 weken), maar kennelijk was het al erg verschrompeld. Meid, heel heel veel sterkte met het verwerken hiervan. Er zijn geen woorden voor...
Lieve Nelly, Ik wist het al, maar toch even het topic bijgehouden, Zit weer met tranen je reacties te lezen. Ik kan me zo inleven in hoe je je nu voelt. (eigenlijk ook weer niet) Je zal er wel ontzettend tegen op zien... En dan vrijdag al. Het is zo voor bij lieverd, dan ben je van die rotafspraak af. Ik zal aan je denken!
@Laurie: tenx! @Marik: tenx, erg lief dat je zo meeleeft. Maar geniet aub van je zwangerschap! 't Is voor mij de vierde, niet dat dat het verlies minder erg maakt, maar ik weet hoe het is om gewoon zwanger te zijn en te genieten. @Gwn: ik heb nog de stille hoop dat de miskraam spontaan op gang komt, maar ik ga er niet van uit. Opwekken heeft de gyn niet over gesproken, maar dat wil ik denk ik ook niet. 'k Ben sowieso niet zo van de medicijnen. Hij begon eigenlijk direct dat hij adviseerde om niet te lang door te lopen en vast een currettage in te laten plannen. Ik hoop wel als mijn lichaam deze dagen de klus klaart, dat het kindje een beetje herkenbaar is. Je berichtje geeft me ook weer waterige oogjes. Tenx lieverd! 't Is nu precies twee weken geleden dat het hartje is gestopt... *zucht*
@Nelly: ik kan me voorstellen dat je geen medicijnen wil, maar et is iig een stuk minder ingrijpend en belastend dan een curettage. Bovendien, áls die pillen helpen (meeste gevallen wel dacht ik, 80% meen ik mij te herinneren) moet het binnen 48 uur op gang komen, dus ook geen kwestie van lang doorlopen. Maar ieder zijn keus uiteraard, als je maar weet wat er mogelijk is in deze rottijd. En je curettage staat nu toh al gepland: heel, heel veel sterkte daarmee. En neem de tijd het allemaal te verwerken.
Lieve Nelly, krijg ook tranen in m'n ogen bij je berichtjes. Wat verdrietig! Mooi dat je een vlindersteker hebt gehaald. Dikke knuffel!!!
Dankje, MilkHd Misschien was gisteren wel de laatste dag dat ik zwanger was... Ik stond daarstraks rond 10.45u op, wilde boodschappen gaan doen, en verloor bloed. 't Liep tot in mijn (goeie) laarzen. Geen krampen of niks, alleen een flinke stroom bloed. Sorry voor de details... Direct manlief opgebeld, dus die was zo thuis. Onder de douche de boel afgespoeld en de gyn gebeld. Ff afwachten. De assistente heeft sowieso een spoedecho ingepland voor morgenochtend om 08.30u en mocht het niet doorzetten of blijft er nog wat achter, gaat de currettage morgen gewoon door. 't Is een hele rare gewaarwording, maar ik vind het erg fijn dat mijn lichaam het nu eerst zelf gaat proberen. Ik vind het ook niet meer erg als ik toch nog (na)gecurretteerd moet worden. 'k Heb net ook nog even de afdeling Opname gebeld voor de tijd waarop ik me morgen moet melden voor de currettage. Is ook om half negen. Even uitgelegd en ze lossen het op. 'k Ga in ieder geval eerst naar de gyn voor de echo. Alleen dat moet nu wel nuchter. En voor nu is het dus afwachten... Ik heb nog steeds geen krampen ofzo, wel een wat zeurderig gevoel. Maar ik ben ontzettend moe, dus zometeen ga ik even wat proberen te slapen. Manlief gaat zo boodschappen doen, dat was me vanochtend niet gelukt. Vanmiddag haalt hij de kinderen op van school en KDV en brengt ze naar mijn moeder, daar kunnen ze blijven logeren. Pff... 't Wordt een heel dagboek zo...