geen problemen mee maar als ik heeel eerlijk moet zijn zou ik het minder erg vinden als ze komen met ik ben lesbisch dan homo... ik heb helemaal niks tegen homo's maar dat overdreven vrouwelijk nee dat vind ik echt niks, dus als er dan zo'n "vrouwtje" binnen zou komen zou ik zeker moeten slikken. maar verder maakt het me niet uit, zou er net zoveel van houden...
Hier ook geen problemen mee. Als onze zoon ons later verteld dat hij homoseksueel is en dat hij een vriend heeft, so be it! Kan dan alleen maar blij voor hem zijn. Wij zeggen het nu ook al tegen Aiden: als je later een vriendinnetje of vriendje hebt... Maakt ons helemaal niks uit. Het enige jammere is dat, mocht Aiden ons enige kind blijven en hij is homo, de kans om oma en opa te worden, natuurlijk wel nihil is. Alhoewel je daar ook nooit zekerheid in hebt als je kinderen wel hetero zijn.
ik weet niet of ik er moeite mee zou hebben. Ik denk dat het heel erg aan hun levensstijl ligt. Ik ken homo's die gewoon heel "gezellig" huisje-boompje-beestje hebben en ik ken ook homo's die iedere week een ander in bed hebben liggen.. ik zou met die laatste meer moeite hebben als het mijn kind is. Maar ook als hij/zij zo'n levensstijl heeft en hij/zij is hetero dan heb ik daar moeite mee...
idd dat vind ik nou ook. als hij homo zal zijn en gewoon een leuke vriend heeft en een respectvolle relatie leuk! als hij gelukkig is ben ik t ook! maar ook als hij hetero of bi-sexueel is dan wil ik ook niet dat hij met weet ik veel wie allemaal t bed deelt. een neef van hem doet dat dus en zn moeder is er trots op. nou ik vind dat walgelijk! liever homo en een leuke relatie dan hetero en elke keer een ander.
Wat ik wel moeilijk vind is dat het hier in Frankrijk nog zoveel minder geaccepteerd is als in Nederland. Maar goed daar zullen we dan onze weg ook wel in vinden.
Prima, als hij/zij maar gelukkig is. Anderzijds denk ik dat ik toch even moet slikken, want het is niet wat ik van tevoren zou bedenken voor m'n kind. Ergens verwacht ik 'gewoon hetero' en angst voor vooroordelen van anderen.. maar ja.. als het zo zou zijn.. daar leven we dan mee, heel simpel
Ik vind je mening ook interessant. Waarom mag het eigenlijk niet over geloof gaan? Als je geloof belangrijk voor je is en je van uit je geloof leeft en daar ook je overtuiging ligt, is het nogal moeilijk om ergens wat van te zeggen en te beargumenteren, als je daar niet over mag praten
Ik ga er van uit dat je op een karakter valt en niet persé op een geslacht, dus kan je net zo makkelijk op een man vallen als op een vrouw. Ik zal dit ook tegen mijn dochters zeggen zodat ze zich niet raar hoeven voelen (wat sowieso wel gebeurt als je merkt dat je "anders" bent...).
als me kind maar gelukkig is! En ja, als dat dan met een man is, dan is het zo, daar kun je weinig tegen doen.
Omdat er dan net zoals gister in het andere topic een discussie komt die niet leuk is. Maar dames chapeu! deze is nog open!
Ik hoop eigenlijk dat ik mijn kinderen kan meegeven dat ze hier dat niet eens hoeven te zeggen of aan te kondigen, maar gewoon zeggen: 'Mam morgen komt mijn vriend/vriendin mee-eten'
Precies dat! Ik hoef helemaal geen uitleg over homo of hetero zijn. Ik hoop dat hij op een dag verliefd wordt op een fijn mens en of dat mens nu man of vrouw is doet er niet toe. Zo ben ik opgevoed en toevallig zijn we (mijn zusjes en ik) hetero, maar als we homoseksueel geweest zouden zijn, had ik dat niet aan hoeven kondigen of uit de kast hoeven komen. Simpelweg: mijn lief komt morgen mee eten lijkt mij ook genoeg
Dat hoop ik nou ook!! Ik vind het ook eigenlijk niet nodig om er voor uit te komen dat je biseksueel/homo/lesbisch bent, want, zoals sommigen ook al zeiden; als je hetero bent ga je er toch ook niet voor zitten om te vertellen dat je hetero bent!? Maar ik hoop wel, dat als m'n dochter het toch liever eerst wil vertellen, ze zich wel vertrouwd/veilig genoeg voelt bij mij om het me te vertellen. En van dat toekomstbeeld, dat heb ik dus ook totaal niet! Ik leef van dag tot dag, ik geniet elke dag van m'n dochter, en ben echt niet bezig met dingen als:"als ze zo en zo oud is, komt ze waarschijnlijk met haar 1e vriendje thuis, en dan en dan gaat ze trouwen, krijgt ze kinderen, etc." Tuurlijk denk ik er wel eens over na in de zin van 'hoe zou het over 10 jaar zijn, wat zou ze dan doen, hoe zou ze er dan uit zien!?' Maar ik heb geen 'vast/standaard' toekomst beeld voor haar...ik zie wel hoe alles loopt Ik vind het eerlijk gezegd ook 'vreemd' dat mensen die echt tegen homoseksuele mensen zijn *wanneer het dus niks met het geloof te maken heeft!!!* überhaupt aan kinderen beginnen... ik bedoel; we leven nu in 2012 en iedereen weet zo langzamerhand toch wel dat mensen homo/lesbisch/biseksueel zijn en dat het geen ziekte is!? En dingen als 'dan word ik (misschien) geen opa/oma' vind ik eerlijk gezegd ook nogal bekrompen. Zo'n beetje alles is tegenwoordig mogelijk m.b.t. het krijgen van kinderen, en ik neem aan dat mensen geen kinderen nemen zodat ze later opa/oma kunnen worden!? Dat zou ik nogal vreemd vinden namelijk.... Ik wil verder niemand beledigen of voor het hoofd stoten, daarom heb ik de woorden 'vind' dik gedrukt, om aan te geven dat het mijn mening is en ik er zo over denk. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het ook zo is
Ze is mijn dochter en of ze nu hetero of lesbisch is maakt me helemaal niet, als zij maar gelukkig is, dan ben ik het ook
Ik begrijp je standpunt, maar met homeseksualiteit is het niet iets waar je iets tegen kunt doen. Je bent het, of je bent het niet, het is geen ziekte waarvan men vroeger dacht dat het te genezen zou zijn. Ik heb nog eerder het gevoel dat Moedertje Natuur het zou kunnen gebruiken om de overbevolking in te dammen. In zo'n geval MOET je je kind wel weerbaar maken, en leren erboven te staan: ze kunnen hun aard niet veranderen om maar 'in de groep te passen'. En gepest worden ligt niet alleen aan je geaardheid: mijn zus, mijn man en ik zijn alledrie heftig gepest op de basisschool, en waarom? Ik heb nog steeds geen idee, en we zijn geen van drieën homo.
Ik zou er geen problemen mee hebben. Ik zou het al heel fijn vinden als mijn kind kan zijn wie hij/zij is en daar voor uit durft te komen.
Als dat haar gelukkig maakt wie ben ik dan om haar tegen te houden. Zo denken we er allebei over. Zoals ik net al zei in en ander topic het is haar leven dat moet ze zelf zo invullen als zij dat wil.