Dat gemiep over methodes Wel eens geprobeerd om gewoon naar je eigen kind te kijken en dan zelf beslissen hoe JIJ het beste JOU kind kan aanpakken Werken met kinderen is echt helemaal niet hetzelfde als je eigen kind(eren) verzorgen.
ja daar gaat ie al.."Als ik bij vrienden ben die consequent proberen te zijn en straffen uitdelen vind ik het ongezellig met vaak een huilend kind en boze ouders." Datis dus iets wat jij vindt. als ik visite heb en de draak in mijn zoontje komt naar boven, reken maar dat ie na een aantal waarschuwingen straf krijgt. ja hij huilt maar dat is ook zo weer over. is het dan minder gezellig? nee hoor want we drinken gewoon lekker de koffie op en kletsen verder. en ze vinden het echt niet minder gezellig en snappen heel goed dat ik op dat moment bezig ben met opvoeden.
Solamaria "Jullie" gaat specifiek in dit geval over zogelukkig en Vlindernogwat. Die beide hopen dat de mama in deze net zoveel pijn toewensen als ze vinden dat zij haar kindje heeft toegebracht. Die eerste heeft het gepost en de tweede gooide er een +1 tegenaan, vandaar dat ik hen met "jullie" aan sprak. Mocht je ook achter deze manier van met elkaar omgaan staan dan mag je het idd op jezelf betrekken, maar iets in mij zegt dat jij dit soort reacties net zo afkeurt als ik, ongeacht welke manier van opvoeden. Voor de rest denk ik dat we een beetje langs elkaar heen praten. Ik veroordeel geen bepaalde manier van opvoeden hier. Ik trek wel mijn eigen conclusies uit de dingen die ik om me heen zie en hierop baseer ik mijn mening. Verder vind ik een hele hoop, ook wat in mijn ogen "vrij" is. Maar dat wordt echt een oeverloze discussie denk ik en heeft bovendien geen doel. Daarnaast ben ik niet goed genoeg op de hoogte van verschillende methoden om er echt diep in de inhoud in te duiken. Dus ik laat het aan jullie om verder te discussieren. Wel wil ik nog even Belize bedanken voor de bruikbare tips. Heb je wat aan ongeacht welke methode je toepast.
nee dat klopt dat werken met kinderen en opvoeden niet hetzelfde is, want er spelen hele andere gevoelens mee. Maar kinderen opvoeden doe je als het goed is wel bewust. Je bent als het goed is consequent in wat je doet, je reageert niet de ene keer zo en de andere keer weer zo. Je slaat dus een bepaalde richting in dus of dat nu de gordon methode is of de joyce methode, dat maakt inderdaad niet uit. Maar ik denk als je eenmaal gewendt ben om op je werk met een bepaalde methode te werken en je deze eigen hebt gemaakt, dan neem je dat als moeder zijnde automatisch over. Voor mij als moeder en pedagoog vind ik het dus soms interessant om daar met andere over te discusseren. En misschien is ddit topic daar niet helemaal geschikt voor, maar van het een kwam het ander....
Dank voor de uitleg collo003 nu begrijp ik je beter. Ik sluit me aan bij Joyce1838. Vanuit mijn gevoel opvoeden is precies hoe ik het doe, daarom passen straffen daar voor mij niet bij. Dat er ook nog allerlei methodes zijn vind ik interessant omdat het bij mijn vak hoort. dat loopt inderdaad soms over in de opvoeding, maar verder niet. Ik ga niet eerst een boek lezen om te kijken hoe ik op mijn kind moet reageren natuurlijk.
Misschien moet jij eens beter gaan lezen, want je haalt namen door elkaar. Ik wens niemand iets naars toe. Maar wel, o.a. jou, een hele hoop liefde en respect voor jouw kind en dat van anderen. Bosi, nadenken over methoden van opvoeden doe je niet 1,2,3 lijkt mij. Ik persoonlijk kijk naar mijn kind en van andere ouders die net zo bewust opvoeden zie ik niet anders. Wel bij de zogenaamde mainstreamers. Dan moet ik aan schapen denken die elkaar volgen zonder erbij na te denken.
Dat snap ik. Natuurlijk neem je als pedagoog dingen mee naar huis. Maar ik hoor van een vriendin ( die met kinderen werkt) dat het echt zo anders is. Goed, ik ken geen methodes. Ja die van mezelf. En die werkt hier heel goed.
Respectvol, verwensen? Sorry hoor, maar misschien ben je als moeder naar je kind toe wel niet respectvol bezig als je zo buiten proportie straft! Het raakt mij diep als ik dit lees: Ze heeft de hele weg naar de opvang zitten te huilen en klemde haar Dora boekje vast en zei dat ze het nooit meer zou doen.....ik zit nu nog bijna te huilen als ik er aan terug denk. De enige reden waarom ik er niet p terug ben gekomen is omdat dat opvoedkundig helemaal niet verantwoord is Wat is hier nu niet opvoedkundig verantwoord? Er op terug komen had getuigd van moed. Ik heb hierover een mening ja en ik meen nog steeds ieder woord: als je je kind bewust zo hard straft mag je het verdriet en de pijn die het kind ervaarde ook zelf ervaren. Omdat ik geloof dat dat werkt. Niet dat ik niet geloof dat ts dat niet heeft gedaan hoor overigens. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Leer ervan, verander wat dingen, zet je rug recht en ga door.
ik geef niet alleen tips aan ouders maar moet ze ook zelf toepassen op de kinderen van die ouders. Dat maakt dat ze zo verweven zijn met wie ik ben, dat ik als moeder toch wel heel veel lijk op de hulpverlener wie ik ook ben. Het grote verschil is dat het gedrag van de kdr op me werk me niet persoonlijk raakt en dat van mijn eigen kdr wel. Plus als moeder geef ik toe aan mijn baaldagen en als hulpverlener niet. En die kdr gaan om 15.00 weer naar huis en die mij blijven..... hihihihihi soms zou ik willen dat er een busje komt die mijn kdr om 15.00 kwam ophalen en zo de volgende ochtend weer zou brengen ps het is ook helemaal niet nodig om volgens een bepaalde methode op te voeden hoor, mits ze passend zijn voor de leeftijd van je kind en je je houdt aan je eigen methodes en deze consequent toepast
Die van mij is simpel. Streng doch rechtvaardig. Zelfstandig binnen grenzen. Net als het echte leven dus...