de eerste maanden hoeven voor mij niet zo, voel me dan niet echt lekker, erg moe, zeker nu het nr 2 is. Vroeg me ook serieus af waarom ik het ook alweer graag wilde. Maar nu ik een goeie termijnecho heb gehad, en weer dat kleine trappelende baby'tje zag en mij beter ga voelen, weet ik het opeens weer; straks weer de kleine bewegingen, de bolle buik, dat vind ik erg leuk. Ik vind het ook leuk dat mensen begaan zijn met je, vragen naar de zwangerschap, hoe je je voelt en je buik bewonderen. Ik vind het gewoon leuk dat als je de baby eenmaal goed voelt, je met zn 2en bent.
eerste 20 weken vond ik een eitje, niet misselijk, alleen beetje moe. Maar na die 20 weken vind ik het zwaar worden, bij mijn laatste liep ik tot 42 weken, ik heb wat gemopperd, maagzuur, pijn, moe alles zat! nu is de kleine 9 weken, en ik mis het zoooo erg, en wat ik dan mis? dat de baby alleen nog van mij was, de gezonde spanning van de naderende bevalling....
Wat ik mooi vind aan zwanger zijn is de verwondering die ik elke keer weer heb, als ik naar mijn groeiende buik kuik, de echo s het hartje. Het idee dat er straks een mensje bij komt waar niet alleen wij, maar ook de mensen om ons heen heel blij mee zijn. Spulletjes mogen kopen en niet voor een ander, maar voor je eigen baby. Het oer moeder gevoel wat ik krijg als ik zit te handwerken voor de baby, hoe heerlijk ouderwets en kneuterig, maar het voelt zo goed. Mee doen aan moeders voor moeders, waardoor ik een ander kan helpen om zwanger te worden. Tuurlijk zijn er wel eens momenten dat je denkt, ahhh, hoort dit er ook bij! Niet kunnen slapen van de pijn in je borsten ( naar de wc lopen met het hele spul in je handen, want laten hangen is echt geen optie ), niks meer lekker vinden met eten, nog moeier dan anders, het gevoel dat je in je broek staat te plassen ( hmmm, afscheiding dus ), maar tot nu toe kan ik bij alles nog steeds denken, ik weet waar ik het voor doe. Heb normaal ook hele dagen pijn, maar nu met een reden en dat maakt het een stuk beter te doen! Eva
Het kindje wat in je groeit en wat iedere keer weer een wonder is. Iets wat ontstaan is uit de liefde van 2 mensen en waar we samen voor mogen zorgen als de kleine er is. De eerste schopjes (die ook bij een 4e weer bijzonder zijn) De aandacht, je buik die langzaam aan groeit. ik vind eigenlijk alles aan zwanger zijn bijzonder en speciaal en ik zal het straks ook heel erg missen, maar dit kleintje is al een cadeautje voor ons (niet gepland, maar o zo gewenst)en het is echt klaar hierna. Ook hier niet de makkelijkste zwangerschap gehad bij de derde, maar ook nu met de nodige pijnen en kwalen geniet ik er toch iedere keer weer van.
Ik vind het heerlijk om dat gedraai en geschop in mijn buik te voelen! Ik voel en vind mezelf ook erg mooi en volwassener. Ik heb geen kwaaltjes (ook niet gehad) dus extra mooi haha! Af en toe even de babykamer in lopen wetende dat over een paar weken ons kindje in het ledikantje ligt. Ik kan niet wachten tot ze er is, maar zal mijn buik denk ik ook wel gaan missen net als veel moeders!
Pfff, ben wel blij te lezen dat lang niet iedereen de hele tijd op een roze wolk zit. Ik had me er zo o verheugd dat de misselijkheid en de moeheid af zouden nemen na 12 weken, maar ik ben dit weekend erg misselijk en moe. En vraag me nu echt af of het out nog leuk gaat worden... Wat ik leuk vondtoen ik net zwanger was, was dat het gelukt was! De gesprekken met andere zwangere vrouwen vind ik ook gezellig. Hoe iedereen reageert op de komst van ons kindje... En nu ik dit opschrijf denk ik o ja, dat is het uiteindelijke doel en dat is nog steeds leuk
Ik vond juist het eerste gedeelte rot. Deze keer veel meer dan de eerste. Bij de eerste was ik over het algemeen nogal blij en blase. Nu was ik misselijker, vermoeider, en kon ik een stuk minder rust nemen. Ik vind het leuk om een mooi bol buikje te hebben en het gespartel te voelen. Dat miste ik na de bevalling heel erg
Als je het gaat voelen bewegen wordt het sowieso een stuk leuker dan in het eerste stuk waar je alleen moe en misselijk bent
De eerste twintig weken zijn idd minder. Je hebt toch de ongemakken maar je voelt de kleine nog niet. Dus ik verheug me op de komende twintig . Helaas ligt m'n placenta vooraan dus ik hoop dat ik toch wel wat ga voelen. We zullen zien. Verder ben ik veel huiselijker, blijf het liefste lekker thuis maar we hebben nogal wat sociale verplichtingen dus dat zal niet gaan, mijn man vindt 't ook niet leuk als ik thuisblijf zitten. Da's wel jammer. Ben altijd blij als het weekend weer voorbij is
leuk, het feit dat ik mijn meisje nu nog bij me draag en niemand haar nog kwaad kan doen, ze is beschermd. de schopjes, het voorbereiden van het kamertje, dat ik er naar uitkijk dat ik er straks een tijdje tussenuit mag om (hopelijk) te genieten. dat mijn man nu niet zeurt als ik een half uur na het warm eten al aan een kitkat zit niet leuk, dat ik me ontzettend "niet mezelf" voel door de hormonen en mijn schildklier die niet goed is ingesteld wat ook weer te maken heeft met hormonen dus dubbelop. erg moe daardoor, slecht slapen, and so on
Ja, de bewegingen. Ik voel het nu 3 jaar later eigenlijk nog steeds. Op een bepaalde plek nog steeds die schoppen. Ik vond de dikke buik ook prachtig, het pronken ermee en met het kindje spelen: duwtjes in de buik geven en kijken hoe ze reageren.
Het doel is zeker leuk! Maar voor mij persoonlijk blijft het daar een beetje bij. Ik ben gewoon niet mezelf als ik zwanger ben, voel me depri en ben snel van slag. Mijn hoofd en benen houden veel vocht vast, lopen gaat lastig, mijn gevoel voor humor is weg en ik ben gewoon zo sloom in mn hoofd! Terwijl ik juist zo van doorpakken hou...Ik ben altijd blij als ik mn lichaam weer voor mezelf heb, en dat lieve kleine ukkie in mn armen...<3
Bij m'n dochtertje lag de placenta ook vooraan en toch voelde ik haar al met 15 weken, ze was heel bewegelijk, dus het hoeft niks te zeggen. Hoop dat je je kindje ook snel mag voelen.
Ik begin het nu ook pas leuk te vinden! Ze begint nu af en toe voorzichtig te schoppen en te draaien, dat is zoooo leuk! Wat ik ook leuk vind is dat ik nu ook boobies heb, manlief vind het ook geweldig . Bovendien veel meer zin in seks dan normaal, dus moet toch maar niet meer met de pil beginnen straks Denk dat die mijn libido flink verlaagd heeft al die tijd. Wat ik absoluut niet leuk vind aan zwanger zijn, is al die mensen die ongevraagd aan je buik gaan! Vreselijk! Zelfs als ze het vragen heb ik het eigenlijk liever niet Daar hou ik gewoon echt niet van! Onze moeders, tante's oma's, collega's... vreselijk! De enige van wie ik het kan hebben is mijn eigen man!
in t begin het idee dat er iets groeit dan t feit dat je zomaar een bollig buikje krijgt hartje horen en t zien op echo enzo de groeiende buik waar je langzaam de plopjes in gaat voelen die steeds harder worden tot je andere helft ze ook kan voelen en uiteindelijk ook zien het idee dat iets in je buik zit wat letterlijk gemaakt is door jou en je andere helft alle kwaaltjes ach die horen er ook bij, ik heb al dvd's van little britain liggen voor het geval ik snachts niet meer kan slapen (tis mn 1e geen idee maar zegt iedereen altijd dat je dan slechte nachten krijgt, ik slaap nu wel minder goed maar slaap nog steeds! maaaar als iik snachts klaarwakker word nou dan heb ik dvd's liggen hoor!!!) de mensen die geinteresseerd zijn vind ik ook leuk ale dingen kopen en je voorbereiden op dat t komt weer naar de verloskundige mogen voor controle (en in mijn geval te horen dat alles goed is ) dat ze aan mn buik zitten kan ik niet zo mee zitten vind ik wel lief tsja de pijntjes zijn wat minder leuk zere spieren en dingen bij bekken en heupen enzo rug etc maarja as da alles is
nu op dit moment vind ik het niks aan..maar hou natuurlijk wel ontzettend veel van me kindje.. Ben nu 18 weken zwanger en geniet nog steeds lig nu op dit moment weer voor de 3e keer in het ziekenhuis door de HG extreem spugen waardoor ik weer uitgedroogd ben.. Maarja 1 voordeel er van is ik heb wel meerdere echos als normaal dus zie mijn zoontje vaak dat is dan ook het enigste leuke ervan.. van mij mag het juli zijn...
Ik vind het tot nu toe heel leuk, nader het 2e trimester, en heb weinig klachten gehad tot nu toe. Vind het heel leuk hoe enthousiast (bijna) iedereen is, en kijk enorm uit naar het voelen van de eerste bewegingen van het kindje
Vindt het idee van zwanger zijn wel leuk en voel me trots...maar ik ben zeker niet iemand die het geweldig vindt... integndeel, zeker in het begin (eerste 5 mnd) baalde ik als een stekker, en snapte echt niet wat er nou zo leuk is aan zwanger zijn. Vanaf 6mnd werd het bij mij beter en begon het buikje zichtbaar te worden en baby te voelen ...dan smelt ik elke keer weer. Maar vindt het over het algemeen; erg lang duren en toch ook wel zorgwekkend (eerste kindje en groeiachterstandje)... Gekke is dat ik wel gehecht ben aan me buikje (hoewel die ook weer in weg zit hahah) en denk dat ik m nog wel zal missen als ie er eenmaal uit is...