Hmmm vind het Wellen logische reactie van je man....hij moet iets missen en zou dolgraag hebben dat zijn moeder nog mee kon gaan, hij begrijpt mensen dan niet die dat soort dingen dan niet op waarde kunnen schatten....denk dat hij aan bepaalde dingen een hele andere waarde hecht door het verlies van zijn moeder. Ik zou proberen om hem erover te laten praten tegen jou, zijn gevoel proberen te omschrijven en vragen of het klopt.
Hè hè......eindelijk iemand die vraagt hoe ik me voel.....mijn moeder begon na 2 sec nadat ik het had verteld al weer over zichzelf.....mijn buurvrouw, moeder van mijn buurmeisje die hier vaak is in het weekend......die belde op, was net uit zkh met dubbele botbreuk.....maar toch even belangstelling tonen.....
@goofy, dat is een typisch geval vanmedeleven tonen (van de buurvrouw dan). Toch wel fijn als ze je het even vragen.
Haha, ik hoest nog wel maar niet mee vanuit mijn tenen, morgen de laatste dag antibiotica en ga ook weer proberen te werken. Doordat het hoesten minder wordt en wat dat betreft ik dus ook een stuk energieker voel ik meer van de zwangerschapskwaaltjes en ik moet zeggen het is beide net prettig maar als ik dan toch moet kiezen......kies ik voor het laatste
Hier is het lekker rustig. Goofy; weet je al hoe je het gaat vertellen? of heb je het inmiddels al verteld. Kersje; Fijn dat het al wat minder wordt. Hier net afbak broodjes doormidden gesneden, kaas erop, kruiden erop en zo in de oven. Hmmmm dat was ff lekker! Moet zeggen dat ik nu ook het liefste kaas op mijn brood eet, veel meer als normaal. Verder voel ik me nog steeds beroerd dag in dag uit. Ik las dat nu met 10wkn je hcg op zijn hoogst is dus ik hoop dat het snel wat minder wordt. Vandaag ben ik precies 10 weken, joehoeeee!!!
Oh ja, gisteren heb ik mezelf nog even verwend bij de prenatal. Heb 2 leuke jurkjes gekocht, was echt dringend nodig. Je ziet hier echt super goed mijn buik in, zo leuk! Nog eventjes en dan lekker gaan pronken.
Leuk leuk shoppen, hier nog niet nodig... Kom net terug van een verjaardag (wisten het nog niet) goh ben je afgevallen.... uhhh ja 5 kg haha heb het wel verteld net..
@mams: zo heb je natuurlijk wel een beetje zekerheid, moet zeggen dat ik het er deze zwangerschap ook moeilijk mee heb, ben bijna de hele dag door misselijk, de ene dag al wat meer dan de andere, maar dit beperkt me wel in m'n werk en huishoudelijk werk vraag rond positiebroek: ik heb er eentje van H&M en daar zie je het ook totaal niet aan en helemaal niet duur @sitalita en kersje: proficiat met je goede echo @diana: hoop ook voor jou dat het deze keer zo niet gaat gaan hoor en dat je op 3 maanden verlost wordt van die narige misselijkheid, hoop ik voor mezelf ook hier wordt ook minder gebabbeld door peuter, vermoeidheid en misselijkheid maar probeer toch regelmatig iets van me te laten horen Mijn ouders vonden het super, maar mijn ma moest weer direct zeggen "en deze keer een jongen hé", alsof dat zo belangrijk is pfff Bij m'n schoonouders wachten we nog even, want deze gaan het nieuws iets minder goed opnemen verwachten we Vrienden gaan het we het zo stilaan vertellen. @goofy: niet echt een idee, wij hadden vorig jaar al een t-shirt laten maken voor ons meisje met een flesje op en de tekst 'Mijn mama heeft een kindje in haar buik' @juli: hier ook veel dagen waar ik de hele dag door misselijk ben, maar gelukkig af en toe nog wat dagen waarop het beter gaat Proficiat met je 10 weken
Wij hebben het in week 7 verteld aan de ouders. Ik kon het echt niet meer voor me houden. Mijn moeder opende het koffertje en ze bleef eerst wel een halve minuut stil. Toen lachde ze vaag en vroeg heel onnozel: of ben je zwanger? Zelf kon ik wel janken want was zo zenuwachtig. Direct kreeg ik haar bevallingsverhalen ed. te horen. Ze zijn ontzettend blij. De volgende dag naar de schoonouders. Daar opende moeders het koffertje een heel klein stukje, deed het weer dicht en begon te huilen van blijdschap. Schoonvader zat vragend te kijken want ze liet hem eerst niets zien haha. Iedereen is heel erg blij. Het is ook het eerste kleinkind aan beide kanten. Direct kreeg ik van mijn schoonmoeder te horen wat ze allemaal nog voor me had en alles wat ik nog niet had kreeg ik van haar cadeau. Dat scheelt weer een heleboel geldzorgen. Hier: ben de laatste dagen niet te genieten. Heb geen zin om iets te doen. Ben alleen maar chagrijnig, niemand doet iets goed in mijn ogen. Mijn vriend trap ik met woorden helemaal de grond in (hij stons met tranen in zijn ogen naast me om te vragen hoe hij iets anders kon doen). Vind het zo sneu. Ik wil dit niet maar doe het toch. Heb van het weekend bijna een vriend van hem geslagen omdat hij iets deed wat mij niet aanstond. Ik kon nog net iets anders vastpakken voor ik het echt deed. Ben zo geschrokken van mezelf. Waarom doe ik dit? Ik wil dit helemaal niet... Pls zeg dat jullie dit ook hebben en dat het maar 1 dag duurt...
@loez; Ik kan ook veel minder hebben nu maar niet zo heftig als bij jou. Bij mijn vorige zwangerschap heb ik dit ook gehad en was na de 1e 3 maanden gelukkig een stuk minder.
Hier kan ik ook veel minder hebben dan normaal en dan vooral mijn dochter die nu in haar nee-fase zit en je gigantisch aan het uit proberen is. Maar wijt het allemaal maar aan de hormonen.... gaan er hier nog dames naar de 9 maandenbeurs?
He even geen puf om te reageren..... we hebben het verteld vandaag aan mijn schoonfam. Echter was mijn moeder over (mijn moeder is erg op zichzelf gericht en praat alleen maar over zichzelf en is in de war....75) Wij hebben het gisteren al aan haar verteld omdat we het ons moment wilde laten zijn vandaag.....mijn schoonzus was nog geen minuut binnen zegt mijn moeder: ja ga ik weer bijna weg he....ach heb even lekker met mijn dochter in stad kleren gekocht (toen keek ik even heel boos naar haar, begon ze te lachen) en zegt voor haar zwangerschap.....PATS BOEM......ben naar boven gerend en eerste even alle frustratie van het afgelopen weekend van het verblijf van mijn moeder eruit gegooid, barstte in huilen uit. Uitgerekend deze laatste zwangerschap wil ze weer haar moment hebben........ipv dat van haar dochter. Gisteren toen we het verteld hadden aan haar praatte ze na 2 sec al over een knuffelbeer die ze in de stoel bij haar thuis had zitten.....nu hebben we thuis ook wel een verleden.....maar had hem flink zitten.......dus even niet in de mood om verder te reageren.
Goofychick, wat klote meid.. Mijn moeder is ook een beetje zo.. Die wil er ook haar moment van maken.. Als ik bv toen naar me opa belde om te vertellen dat het eindelijk raak was.. Riep ze nog al hard op de achter jaaa ik word oma.... Maar dit is wel heel erg voor je hoor meid.. Hoop dat je je rust snel weer kunt vinden. Liefs Melanie
@ 9 maandenbeurs, nee, gaan niet heen. Vond het in 2010 tegenvallen. @goofychick, jeetje wat erg. Gelukkig respecteren hier aan beide kanten dat we nog 2 weken willen wachten met openbaar maken. Zou zelf erg kwaad reageren denk ik, en vooral bedankt mam voor het verpesten van ONS moment..
@ hormonen en afreageren op hubs, bij de vorige zwangerschap ging het op een gegeven moment bijna verkeerd. Rust en nadenken konden we beide toen ik in het ziekenhuis kwam te liggen, meerdere keren, door te vroege weeen met 30 weken, geen leven etc. Was voor onze relatie op dat moment goed. Inmiddels getrouwd, en als ik nu een bui voel opkomen ga ik naar de oaarden, kom ik vaak meteen weer tot rust.
Goofy wat super naar dat zo'n moment dan helemaal verpest wordt door je moeder. Kan me voorstellen dat je je daardoor super rot voelt! Een dikke knuffel! Oh die hormonen, ik herken het hoor loez. Ik ben ook echt niet te genieten. Kan soms zo chagrijnig zijn en super kattig zijn. Vooral mn man moet t af en toe ontgelden. Ben in het eerste gedeelte van de zwangerschap ook totaal niet knuffelig met mn man. Nou ja, straks als de vermoeidheid weer minder is komt dat vanzelf weer. Gelukkig is een man een goedzak en als ik zeg dat ik af en toe echt een bitch kan zijn, zegt hij heel lief, wanneer dan?!
@ Goofy, wat ontzettend naar als je moment zo wordt verpest....... @negenmaandenbeurs, Ik ga met mijn moeder.